ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My first Novel :)) นิยายเรื่องแรก by CLT.Yimm

    ลำดับตอนที่ #1 : FIRST novel::บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 28 ต.ค. 53


    บทนำ

    วันพรุ่งนี้คงเป็นแค่แฟนเก่า เป็นคนที่เคยร๊ากกกกกกกัน มันเจ็บข้างนายยยยยย

    เสียงโอปอลเพื่อนสาวของฉันที่ตอนนี้กำลังอกหัก เธอเรียกให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนที่บ้านของเธอ และสาเหตุที่เธอกำลังเศร้าอย่างแรงและร้องไห้ฟูมฟายอย่างนี้ก็ คือ เธอกำลังจะแต่งงานกับคนรักในปลายปีนี้ แต่เมื่อวานเธอกับคนรักเพิ่งเลิกกัน TT^TT ทำไมถึงเลิกกัน (อยากรู้ล่ะสิ) ก็ปัญหาเดิมๆตัวผู้ชายมันแอบไปมีแฟนใหม่ไง ==” ส่วนฉันที่ตอนนี้นั่งฟังเสียของยัยโอปอลร้องเพลง (ทั้งๆที่มันไม่น่าจะเรียกว่าการร้องเพลงได้) ฉันชื่อสมายล์ ตอนนี้อายุ 20 เป็นเพื่อสนิทที่สุดของยัยโอปอล (อ่อ แล้วก็อย่าตกใจนะว่าทำไมโอปอลถึงแต่งงานเร็วทั้งๆที่อายุพอๆกับฉัน ก็ตระกูลนี้สิ เค้าจะไม่ให้แต่งงานเกินอายุ 23 เค้าถือกัน เพราะถ้าใครแต่งตอนอายุเกินนะ จะเจอแต่สิ่งไม่ดีในครอบครัว ช่างน่ากลัวจริงๆTT^TT)

    นี่โอปอล สงบสติอารมณ์ก่อนได้มั๊ย ตอนนี้น่ะ ฉันเครียดกว่าแก่อีกนะ ฟังเสียงแกแล้วฉันอยากจะบ้าตาย=.=” ฉันพูดเพื่อบอกให้โอปอลเงียบซะบ้าง

    แกไม่เป็นฉันแกไม่รู้หรอก ว่าการสูญเสียคนที่เรารักมันเป็นยังไง ฮือๆโอปอลพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมาไม่หยุด

    นี่แกเชื่อฉันสิ ผู้ชายดีๆยังมีอีกเยอะ ถ้ารักนี้มันไม่ใช่จริงๆแกก็ควรปล่อยไป โถ่ ไอนั่นมันมีดีอะไร หลายใจ ขี้เก๊ก โกหกเก่ง แกได้เลิกกับมันก็ดีเท่าไรแล้วฉันพยายามปลอบใจโอปอลให้ดีที่สุด (ปลอบใจหรือซ้ำเติมกันแน่ =o=)

    นี่สมายล์ แกจะปลอบหรือจะซ้ำเติมฉันเนี่ย ที่สำคัญผู้ชายมันไม่ได้หากันง่ายๆนะ ถ้ามันหาง่ายจริงๆละก็สวยๆอย่างฉันป่านนี้มีแฟนใหม่ไปแล้ว ฉันไม่มานั่งเสียใจอย่างนี้หรอกเมื่อฉันได้ฟังโอปอลพูดจบ เอ่อ มันก็จริง ผู้ชายไม่ได้หากันง่ายๆ ไม่งั้นฉันจะมานั่งโสดอยู่อย่างนี้หรอ เห้อ นึกแล้วก็เศร้าใจ

    นี่โอปอล งั้นฉันกลับก่อนนะ ดึกแล้วเดี๋ยวที่บ้านจะเป็นห่วงเอา

    อื้มๆ กลับดีๆละกันถึงแล้วโทรบอกด้วยนะ บาย --/”

    จ้า คุณเพื่อน แกก็ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว ที่สำคัญอย่าคิดสั้นล่ะ

    แกเห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย =>=”

    อ่าๆ ช่างมันเหอะไปล่ะ ฉันรักแกนะเพื่อน

    พอฉันพูดจบก็เปิดประตูบ้านโอปอลออกไป บ้านฉันกับบ้านของโอปอลอยู่ห่างกันไม่มากแค่ข้ามถนนไปแล้วก็เดินต่อไปอีกนิหน่อยก็ถึงแล้ว แต่ในขณะที่ฉันกำลังข้ามถนนนั้น

    เอี๊ยด....ปลั่กตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายของฉันมันเบามากและมันกำลังลอยขึ้น สักพัก ตุบเหมือนร่างฉันกระแทกกับอะไรสักอย่างและฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนคนร้องบอกว่า มีคนถูกรถชน ต่อจากนั้นฉันก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย (หาาา...ฉันถูกรถชน กรี๊ดดดดดด นี่าฉันเป็นอะไรไป ฉันจะมาหลอกไอคนที่ขับรถมาชนฉัน และถ้าหน้าฉันเสียโฉม ฉันจะตื๊บคนขับรถให้จมดินไปเลย TT^TT)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×