คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [Fic] [SiHan] Love at the Chinese Restaurant Part 2
Title: Love at the Chinese Restaurant
Author: imazawa
Pairing: Siwon/Hangeng, Feat. Vanness/Ken
Rate: PG-13
Part 2
ชายหนุ่มชาวจีนสองคนนั่งเผชิญหน้ากันอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่งในภัตตาคารซึ่งปราศจากผู้คนเนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว พวกเขามีสำหน้าเคร่งเครียดโดยเฉพาะชายหนุ่มร่างบางกว่าที่ดูจะเครียดมากเป็นพิเศษ เขาขมวดคิ้วมุ่นก่อนที่จะถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า
“ทำยังไงดีล่ะเสี้ยวเทียน? อีกสองวันก็จะถึงวันนั้นแล้ว แต่ฉันยังคิดไม่ออกเลยว่าจะใช้วิธีไหนเรียกลูกค้าเข้าร้าน” ฮันคยองเงยหน้า
พูดกับเสี้ยวเทียนผู้ซึ่งเป็นทั้งเจ้าของและพ่อครัวอีกคนของร้านนี้ ที่สำคัญเขายังเป็นเพื่อนสนิทของฮันคยองมาตั้งแต่เด็กอีกด้วย
ชายหนุ่มร่างอวบยิ้มบางๆแล้วบีบมือเพื่อนรักเป็นการให้กำลังใจ
“อย่าเครียดไปเลยนะเกิง ถ้าคิดไม่ออกก็ไม่เป็นไร ปกติร้านเราก็ทำยอดขายได้ดีทุกวันอยู่แล้ว ถ้าจะขายได้น้อยไปบ้างสักวันมันก็
ไม่ค่อยส่งผลกระทบเท่าไหร่หรอก” เสี้ยวเทียนปลอบใจเพื่อน
ภัตตาคารอาหาจีนที่พวกเขาหุ้นกันเปิดเป็นหนึ่งในภัตตาคารที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในกรุงโซล แต่ละวันจะมีลูกค้าเนื่องแน่น
การเข้าแถวรอหน้าร้านยาวเหยียดเป็นภาพที่ปรากฏให้เห็นจนชินตา ยกเว้นแค่วันเดียว วันเดียวเท่านั้นในรอบหนึ่งปีที่บรรยากาศ
เหล่านี้จะหายไป
“ฉันก็พอจะเข้าใจอยู่หรอกนะว่าร้านอาหารจีนมันไม่เข้ากับวันวาเลนไทน์ มันไม่โรแมนติกและคู่รักเขาก็คงอยากจะไปดินเนอร์
ใต้แสงเทียนมากกว่าที่จะมานั่งจ้องตากันโดยที่มีเสียงเคาะกระทะโช้งเช้งๆเป็นเสียงแบคกราวด์ แต่พอฉันเห็นร้านอาหารอิตาเลียน
ข้างๆเขาขายดีทุกปี มันก็อดอิจฉาไม่ได้นี่นา” ฮันคยองพูดแล้วฟุบหน้าลงบนโต๊ะด้วยท่าทางงอนๆเหมือนกับเด็กๆจนเสี้ยวเทียน
อดที่จะหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดูไม่ได้
“ฉันคิดออกอย่างนึงนะ แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันจะได้ผลหรือเปล่า” ชายหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งบอกเพื่อน
ฮันคยองลุกขึ้นนั่งตัวตรงทันทีด้วยความสนใจ
“ว่ามาเลย”
“เอ่อ...ฉันคิดว่าเราน่าจะให้ของแถมสำหรับคนที่มาเป็นคู่น่ะ ว่าจะทำเป็นหมั่นโถวรูปหัวใจสีชมพู นายคิดว่าไง?”
ฮันคยองยิ้มกว้างออกมาหลังจากที่ได้ฟังความคิดเห็นของอีกฝ่าย
“ยอดเลย! ฉันว่าก็ดีนะ อย่างน้อยก็ต้องดึงดูดลูกค้าที่เป็นคู่รักได้บ้างล่ะ”
คนเสนอความคิดยิ้มอย่างดีใจเมื่อเห็นว่าเพื่อนรักมีท่าทางร่าเริงขึ้น
“ขอบคุณนายมากเลยนะเสี้ยวเทียนที่อยู่ช่วยฉันคิดจนดึกดื่น ฉันนึกไม่ออกเลยว่าร้านนี้จะเป็นยังไงถ้าไม่มีนาย” ฮันคยองพูด
อย่างซาบซึ้ง
“นึกไม่ออกก็ไม่ต้องนึก เพราะฉันจะทำร้านนี้กับนายไปถึงวันที่พวกเราแก่จนไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรนั่นแหละเจ้าตัวแสบ”
เสี้ยวเทียนพูดแล้วขยี้ผมอีกฝ่ายแรงๆซึ่งนั่นก็ทำให้รอยยิ้มของฮันคยองยิ่งกว้างขึ้นอีก
“ห้าทุ่มกว่าแล้ว รีบกลับบ้านเถอะ ป่านนี้คุณเจี้ยนหาวเป็นห่วงนายแย่แล้วมั้ง” ฮันคยองพูดแซวๆ
“หมอนั่นไม่มีทางเป็นห่วงฉันหรอกน่า บ้างานอย่างกับอะไรดี ฉันว่ากลับจากที่ทำงานก็คงหลับเลยแหงๆ เผลอๆจะไม่ยอมอาบน้ำด้วย” เสี้ยวเทียนทำปากยู่เมื่อเอ่ยถึงบุคคลที่สาม แต่ไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
มือเรียวแบบมือของศิลปินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า ใบหน้าน่ารักแดงซ่านพร้อมกับรอยยิ้มซึ่งปรากฏขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา
“ฮัลโหล? ว่าไง?”
“......”
“ยัง ยังอยู่ที่ร้าน อืม คุยเรื่องงานกับเกิงอยู่น่ะ”
“......”
“อยู่กับเกิงแค่สองคนจริงๆ”
“......”
“เอ๋? ไม่ต้องหรอก ฉันนั่งแท็กซี่กลับก็ได้”
“......”
“โอเค อืม แล้วเจอกัน”
เสี้ยวเทียนวางสายในที่สุดก่อนที่จะหันมาเผชิญหน้ากับเพื่อนสนิทซึ่งกำลังส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้เขา
“ไหนบอกว่าเขาไม่ห่วงไงล่ะ? โทรตามยิ่งกว่าพ่อโทรหาลูกสาวอีก” ฮันคยองล้อ
คราวนี้เสี้ยวเทียนถึงกับเถียงอะไรไม่ออกจึงได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาของเพื่อน
“เจี้ยนหาวบอกว่าจะมารับน่ะ นายกลับด้วยกันเลยนะ เดี๋ยวฉันให้เจี้ยนหาวไปส่งนายก่อน”
ฮันคยองพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม
ไม่ถึงสิบห้านาทีต่อมา ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ก็ปรากฏตัวที่หน้าร้านของพวกเขา
“คราวหน้าถ้าจะกลับดึกก็โทรบอกกันสักหน่อยสิ ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แล้วก็ไม่ต้องคิดเลยนะว่าจะนั่งแท็กซี่กลับ โทรตามฉัน เดี๋ยวฉันมารับเอง” เจี้ยนหาวพูดรัวเป็นชุดทันทีที่ได้เห็นหน้าคนรัก
“ขอโทษนะเจี้ยนหาว ผมขอร้องให้เสี้ยวเทียนเขาอยู่ช่วยงานเองแหละ” ฮันคยองพูดแล้วก้มศีรษะให้คนที่เพิ่งจะมาถึง
“ไปขอโทษเขาทำไมเกิง? ร้านนี้เป็นของฉันครึ่งนึงนะ มันเป็นหน้าที่ของฉันที่จะต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว” เสี้ยวเทียนพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆเมื่อเพื่อนของเขายอมอ่อนข้อให้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่มากเกินไป ส่วนฮันคยองก็ได้แต่หัวเราะกับนิสัยเด็กๆของเพื่อน
ระหว่างเดินทางกลับบ้าน ฮันคยองมองภาพของคู่รักซึ่งนั่งอยู่ตรงเบาะหน้าด้วยรอยยิ้ม ถึงพวกเขาจะงอนกันบ่อย ทะเลาะกันบ้าง
แต่ฮันคยองก็รู้ว่าทุกอย่างล้วนมีสาเหตุมาจากความรักที่ทั้งคู่มีให้กันและกัน
‘ถ้าเรามีคนรักแบบนี้บ้างก็คงจะดีนะ’
ทันทีที่ร่างบางคิดเช่นนั้น ภาพของลูกค้าหนุ่มหน้าหล่อเหลาก็ปรากฏขึ้นในมโนภาพของเขาทันที ใบหน้าหวานแดงซ่าน ตัวใจก็เต้นรัวแรงขึ้นเรื่อยๆ
ฮันคยองสะบัดหัวราวกับว่าภาพของร่างสูงจะหลุดไปได้หากเขาทำเช่นนั้น
‘คิดอะไรบ้าๆหานเกิง ถ้าเป็นซีวอน อย่างมากนายก็คงทำได้แค่แอบรักเขาข้างเดียวนั่นแหละ’
To be continued…
Talk: ตอนนี้พระเอกหายค่ะ...แหะๆ = =”
ย้ำอีกครั้งนะคะว่ายิ้มไม่ได้มีปัญหาอะไรกับชายชเวเลยแม้แต่น้อย แต่ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน ฟิคเรื่องก่อนๆคุณชายก็ได้เป็นแค่พระรองตลอด เรื่องนี้เป็นพระเอกก็ยังจะโดนตัวประกอบแย่งซีนอีก T^T
ตอนหน้าซีวอนจะได้กลับมาเต็มๆและจะอยู่ไปจนถึงตอนจบแล้วค่ะ ติดตามกันด้วยนะคะ ^^
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์และทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ ^^
Ps. ตอนนี้บ้านสมาพันธ์ฮันเคะกลับมาเป็นปกติอีกครั้งแล้วนะคะ หวังว่ามันจะเป็นปกติแบบนี้ตลอดไป TvT
สำหรับใครที่รอภาคต่อของฟิคเรื่องLabyrinth [YunHan]อยู่ ตอนนี้ยิ้มเริ่มลงภาคต่อแล้วนะคะ ^^
ความคิดเห็น