คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Excuse me! ' 1 : Exit on moving house
“อพาร์ตเมนต์!?”
“เยสเซอร์! ฉันจะชวนเธอไปอยู่อพาร์ตเมนต์”
“ทำไมงั้นล่ะ -*-”
“ก็บ้านเธออยู่ไกลจากโรงเรียนจะตาย ขนาดฉันยังไปอยู่อพาร์ตเมนต์เลย”
“มันคงไม่ไกลขนาดนั้นหรอกมั้ง นายชอบเว่อร์ -_-”
“อ้าว แล้วถ้างั้นฉันจะย้ายไปอยู่อพาร์ตเมนต์ทำไมล่ะ”
“ผู้หญิงเยอะ”
“ฉันเป็นคนแบบนั้นเหรอ -*-”
“(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)” ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ ก็หมอนี่หน้าหม้อหน้ากระทะตะหลิวทัพพีจริงๆ นี่หว่า -.-
“แต่แม่เธอเห็นด้วยนะ”
“อะไร! นี่นายไปคุยกับแม่ฉันมาแล้วเหรอ”
“อ่าฮะ แม่เธอบอกว่าเห็นด้วยเพราะมันไกลจริงๆ”
“แต่มันอันตราย -.-”
“ก็มีฉันนี่ไง >_<”
“ยิ่งแล้วไปกันใหญ่เลย” ฉันพูดก่อนจะยกน้ำแตงโมปั่นขึ้นมาจิบแล้วหันไปมองหน้าฟอร์ดที่กำลังเคร่งเครียดเหมือนจะสอบ GAT-PAT ก็ไม่ปาน -_-
“แม่เธอบอกให้เธอไปอยู่กับฉันจริงๆ นะ”
“แม่ฉันไม่ส่งลูกสาวของตัวเองให้ไปอยู่กับผู้ชายหรอก แล้วยิ่งบ้าๆ บอๆ แบบนายยิ่งแล้วใหญ่ แม่ไม่มีทางส่งฉันไปแน่ๆ -_-”
“ฉันหมายถึงไปอยู่อพาร์ตเมนต์เดียวกัน ไม่ได้หมายความว่าห้องเดียวกันซะหน่อย อีกอย่างนะ ให้เธอแก้ผ้าแล้วมายืนตรงหน้าฉันก็ไม่เกิดอารมณ์หรอก =_=”
ฉันมันทุเรศขนาดนั้นเลยเหรอ -_-;
“ไม่รู้แหละ ยังไงฉันก็จะอยู่บ้าน! -^-”
“งั้นเธอต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่ทุกวันเพื่อไปโรงเรียนให้ทันก่อนประตูโรงเรียนจะปิด”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง”
“แต่ถ้าเธอไปอยู่อพาร์ตเมนต์ ต่อให้เธอตื่นแปดโมงก็ยังทัน J”
“ไม่จริง”
“จริง ^_^ ”
“นายกำลังล้อฉันเล่น”
“จริง J ”
“แต่...”
“จริง J”
“...”
“J”
จบข่าว! ฉันจะ(ยอม)ไปอยู่อพาร์ตเมนต์ T^T
ฉันกอดแม่ พ่อ พี่ทรานซ์แล้วก็พี่เทรนซ์ (พี่ชาย) ก่อนจะเดินไปยกกระเป๋าเสื้อผ้าที่มีถึงเจ็ดใบ ขึ้นเฟอร์รารี่ของฟอร์ด ส่วนเฟอร์นิเจอร์ทั้งหลายทั้งแหล่พ่อฉันซื้อแล้วก็ให้ร้านไปส่งตั้งแต่วันที่ฉันตัดสินใจบอกพ่อว่าจะไปอยู่อพาร์ตเมนต์แล้ว =_=; ว่าแต่ว่าทำไมไม่มีใครมาช่วยฉันแบกเนี่ย ฉันบอบบางนะ T^T
กระเป๋าทั้งเจ็ดใบถูกยกขึ้นรถโดยพี่ชายฝาแฝดผู้น่ารักของฉันทั้งสองคน ฉันไปอยู่อพาร์ตเมนต์แล้วพี่ๆ ทั้งสองคนจะแกล้งใครล่ะ โฮ่ๆ T^T
“แน่ใจนะว่าไม่ต้องให้พ่อกับแม่ไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่เรื่องห้องพ่อกับแม่ก็ยุ่งพอแล้ว”
“จ้าๆ แม่ฝากทีเซียด้วยนะฟอร์ด”
“คร้าบคุณแม่ \(>_<)/”
“ห้ามทำอะไรน้องสาวฉันนะเฟ้ย -_-++”
“ไม่อย่างงั้นฉันนี่แหละจะบุกไปฆ่าแก -_-++”
“เฮ้ยทรานซ์! แกต้องพูดว่า ’ฉันสองคน’ ไม่ใช่ ‘ฉัน’ นะ”
“ก็ฉันจะไปคนเดียวอ่ะ”
“( -_-)++(-_- )” ถ้าฉันตาไม่ฝาดฉันเห็นประกายชิ้งๆ ออกมาจากตาของพี่แฝดด้วย นี่ตกลงเขาเป็นแฝดกันจริงหรือเปล่าฟะ =_=;
“งั้นหนูไปแล้วนะทุกคน (T^T)/~” ฉันโบกมือบ๊ายบายทุกคนเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าฉันไปอยู่อพาร์ตเมนต์แล้วใครจะอ่านนิทานให้ฉันฟังก่อนนอนล่ะ คิดถึงแม่จัง T^T แต่ได้ข่าวว่าฉันเพิ่งออกจากบ้านมายังไม่ทันพ้นหน้าหมู่บ้านเลยนะ =_=;
Unmove Apartment
เอิ่ม ชื่ออพาร์ตเมนต์น่าอยู่ชะมัดเลยนะ (ประชด) ทำไมอพาร์ตเมนต์มีแค่สองชั้นล่ะ แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่วุ่นวายเพราะฉันไม่ชอบคนเยอะๆ =w=;
“ป้าแย้มคร้าบ ผมพาเพื่อนที่จะย้ายมาอยู่ห้องตรงข้ามผมมาแล้วคร้าบ”
ฟอร์ดเดินนำฉันไปทางป้าแก่ๆ คนนึง ดูจากท่าแล้วน่าจะเป็นเจ้าของอพาร์ตเมนต์นะเนี่ย ฉันว่าที่นี่ดูไฮโซมากเลย ถ้าหากว่าจะเพิ่มชั้นให้มันสูงกว่านี้หน่อย
หลังจากที่รับกุญแจห้องมาจากป้าแย้มฉันก็ยื่นกุญแจสำรองอีกหนึ่งชุดให้ฟอร์ดที่ยืนมองหน้าฉันงงๆ ฉันก็เลยมองกลับอย่างงงๆ ว่าฟอร์ดจะงงทำไม สุดท้ายเราสองคนก็ยืนงงกันอยู่หน้าห้องของฉัน ว่าแต่ทำไมเราต้องงง ตอนนี้ฉันงงจริงๆ แล้วนะ -_-;
หลังจากที่ยกโค-ตะ-ระสัมภาระทั้งหมดทั้งมวลที่มีเจ็ดใบ พวกเราก็มานั่งพักเหนื่อยกันในห้องของฉัน ความจริงห้องฟอร์ดกับห้องฉันอยู่ตรงข้ามกันเลยล่ะ
ห้องที่นี่น่าอยู่ใช้ได้เลย ออกแนวเรียบๆ แต่แลดูไฮโซสุดๆ แบบนี้แหละฉันชอบ
“ไปเอาน้ำมาให้กินหน่อยดิ -.-”
“นายเป็นง่อยเหรอ”
“เธอพูดแบบนี้กับผู้มีพระคุณเหรอ ฉันแบกกระเป๋าเธอขึ้นมาให้นะ T^T”
“เชอะ! ใครใช้ให้นายเป็นผู้ชายล่ะ” ฉันบ่นแต่ก็ยังมีน้ำใจลุกไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาให้ฟอร์ด
“ห้องสวยมั้ย”
“ก็น่าอยู่ดีนะ”
“เห็นมั้ย เธอน่าจะมาอยู่ตั้งนานแล้ว ชั้นล่างมีผู้ชายคนนึงนะ เรียนอยู่ที่เดียวกับฉัน”
“อืม...”
“หล่อมาก *O*” แล้วทำไมนายต้องทำหน้าเคลิบเคลิ้มเวลาพูดถึงผู้ชายด้วยล่ะ ขนลุกชะมัดเลย
“( -_-)”
“อะไร”
“นาย...”
“?”
“เป็นเกย์เหรอ”
ผัวะ!
ฟอร์ดตบหัวฉันจนหงายหลังตกจากโซฟากันเลยทีเดียว เจ็บอ่ะ T^T ฉันแค่ล้อเล่นเองนะ ทำไมต้องรุนแรงด้วย
ฟอร์ดเดินมาหยุดตรงหน้าฉันแล้วนั่งยองๆ ลงพลางทำหน้าสะใจ รอนายเผลอก่อน นายต้องเจ็บกว่าฉันสองเท่าเฟ้ย วะฮ่าๆๆๆๆ (ออกแนวบ้า)
“ไปโรงเรียนกัน”
“หา?”
“ฉันจะพาเธอไปทำความรู้จักกับโรงเรียนฉัน อาทิตย์หน้าเปิดเทอมแล้วเธอจะได้ชินไง”
U High School
ฉันยอมรับว่าโรงเรียนนี้สุดยอดมากพระเจ้าช่วยกล้วยอบน้ำผึ้ง(?) มันดูไม่เหมือนโรงเรียนเลย เหมือนกับราชวังหรือคฤหาสน์อะไรทำนองนี้มากกว่า ฉันเคยมาที่นี่รอบนึงนะ ตอนพ่อพามาสมัครเรียนน่ะ แต่ไม่ได้เดินดูรอบๆ
“สวยล่ะสิ อยากเห็นห้องเรียนเธอมั้ย”
“อยากสิยะถามได้ -.-”
“งั้นฉันจะพาไปดู เสียดายนะเธอไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับฉัน”
หูฉันก็ฟังที่ฟอร์ดพูดแต่ตาฉันกลับมองไปรอบๆ เวลานี้มีนักเรียนไม่เยอะมากนัก จะมีแค่กลุ่มนักกีฬา เชียร์ลีดเดอร์ แล้วก็พวกคณะกรรมการนักเรียน ฉันสงสัยว่าทำไมพวกนี้ถึงมองมาทางนี้แปลกๆ
“ฟอร์ด พวกนั้นมองอะไรอ่ะ”
“เพราะฉันหล่อไง เข้าใจป่ะ” ฟอร์ดพูดแล้วเสยผมขึ้นเล็กน้อย ถ้าหูไม่ฝาดฉันว่าฉันได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆ มาจากกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์นะ
“พวกนักฟุตบอลก็ชอบนายงั้นเหรอ >_<”
“เปล่า นี่เธอพูดอะไรให้ฉันขนลุกเนี่ย -*-”
“แล้วมอง...”
“พวกนั้นคงมองเธอ”
“หา?”
“ฉันพูดจริงๆ เปิดเทอมนี้เธอดังมากแน่ๆ”
“เพราะอะไรฉันถึงดังแน่ๆ ล่ะ =_=;” ฉันอยากอยู่แบบสงบสุขมากกว่านะ
“หนึ่งเพราะเธอสวย สองเพราะเธอเป็นเด็กใหม่ และสาม...เพราะเธอเป็นเพื่อนฉัน ฉันดังมากเพราะฉะนั้นเธอก็เลยต้องดังไปด้วย >_<”
นายคงภูมิใจมากเลยสินะที่ได้เป็นคนดังน่ะ ประหลาดจริงๆ
ปึก!
“ขอ...” ฉันกำลังจะเอ่ยปากขอโทษยังไม่ทันจะจบประโยคเสียงเข้มก็ตะโกนแทรกขึ้นมาซะก่อน
“เดินดีๆ ไม่เป็นรึไงฮะ!”
“ขะ...ขอโทษค่ะ >_<” ฉันก้มหน้าหลับตาปี๋ นี่ฉันเดินชนลูกคนมีอิทธิพลหรือเปล่าเนี่ย เขาจะสั่งตัดหัวฉันมั้ยอ่ะ TT_TT
“พอแล้วน่าโตส ยัยนี่กลัวแล้วไม่เห็นเหรอ ฮ่าๆๆ”
“อ้าวเหรอ ขอโทษที ฉันไม่คิดว่าเธอจะกลัวขนาดนี้ >_<”
ฉันเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายที่เดินชนฉันเมื่อกี้ อภัยให้ฉันเถอะ! ทำไมแถวนี้ถึงมีแต่คนหน้าตาดีๆ นะ ผมสีน้ำตาลแดง ตาคมๆ ปากกระจับ แถมยังผิวขาวเนียนนี่มันอะไรกัน!
“เลิกจ้องซะทีน่า เดี๋ยวเพื่อนฉันสึกหรอหมด”
“เปล่าจ้องซะหน่อย -.-”
“หมอนี่ชื่อโตส โชคร้ายของหมอนี่ที่ได้เรียนห้องเดียวกับเธอ -_-”
“โชคร้ายตรงไหน โชคดีออกเนอะ ทีเซียใช่มั้ย ฟอร์ดมันชอบมาเล่าให้ฟังบ่อยๆ ตัวจริงสวยมากเลยนะเนี่ย >_<”
“เอ่อ แหะๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^_^;”
“ไม่ต้องเกร็งหรอก ฉันเข้ากับคนง่ายนะ”
“อืมๆ”
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็พาฉันเดินดูรอบๆ ฉันรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากสาวๆ หลายคน ก็ดูไกด์นำทางทั้งสองคนสิ หวังว่าชีวิตอันสดใสในรั้วโรงเรียนนี้คงจะไม่วุ่นวายอย่างที่ฉันคิดนะ -_-;
______________________________________________________________________________
ความคิดเห็น