ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Excuse me! จะรักมั้ย...ถ้าผมร้าย

    ลำดับตอนที่ #2 : Excuse me! ' บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.ย. 53




    บทนำ

                “หนาวมั้ย?” ชายหนุ่มเจ้าของผมสีน้ำตาลอ่อนผู้มีใบหน้าคมคายก้มหน้าลงถามหญิงสาวร่างบางที่ยืนสั่นอยู่ข้างๆ

                “...” เธอไม่พูดแต่พยักหน้าแทนคำตอบ

                เขาถอดเสื้อแขนยาวออกแล้วคลุมตัวเธอเอาไว้ จากนั้นก็ดึงเธอมากอดเบาๆ

                “ออสการ์...คือ...เสื้อนี่...”

                “ไม่เป็นไร ฉันไม่หนาวหรอก ใส่ไปเถอะ”

                “แต่...”

                “ไม่เป็นไรหรอกน่า ใส่ไปเหอะ ตัวเธอสั่นเป็นลูกนกแล้วไม่เห็นหรือไง”

                “แต่เสื้อ...”

                “ไม่เป็นไรหรอก มันหน้าที่ของผู้ชายอยู่แล้วนี่...” เขาพูดแล้วมองขึ้นไปบนฟ้า คืนนี้ท้องฟ้าสวยมาก เขาค่อยๆ ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อหยิบแหวนเพชร และที่เขาชวนเธอออกมาคืนนี้ก็เพื่อขอเธอแต่งงาน...

                “ซักหรือเปล่า”

                “หา? -O-

                “เสื้อตัวนี้ได้ซักหรือเปล่า คือกลิ่นมัน... -_-

                มือของเขาที่กำลังจะหยิบแหวนออกมาชะงักไปทันที เขาหันไปมองหน้าหญิงสาวอีกครั้งและ...

                ปิ๊บ!

     

                พลั่ก! โครม!

                “อ๊ากกก!! >_<

                “ฟอร์ด! นายเอาหนังบ้าอะไรมาให้ฉันดู -_-” ฉันหันไปถามเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่ตอนนี้ลงไปนอนกับพื้นอย่างสวยงามเรียบร้อยไปแล้ว

                “ก็เธอบอกว่าอยากดูหนังรักโรแมนติกซึ้งๆ ไม่ใช่เหรอ”

                “อ้อ ไอ้ที่ฉันนั่งดูเมื่อกี้นายคงเห็นว่ามันซึ้งจนน้ำตาฉันไหลเลยสินะ!

                “นี่เธอร้องไห้ด้วยเหรอ?”

                …=_= ไอ้บ้านี่

                “นายเอาแผ่นหนังรักสุดซึ้งสุดโรแมนติกของนายกลับไปเลยนะ เดี๋ยวฉันไปหาซื้อมาดูใหม่ก็ได้!” ฉันลุกไปเปิดเครื่องเล่นแล้วหยิบแผ่นออกมาส่งคืนให้ฟอร์ด ตอนนี้เราอยู่บนห้องของฉันเอง

                ไม่ต้องตกใจไป เพราะฟอร์ดเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเด็กๆ แล้ว คือแม่ฉันกับแม่ฟอร์ดเป็นเพื่อนกันมาก่อนน่ะนะ ช่างเป็นความสัมพันธ์ที่สุดแสนจะยาวนาน เราสองคนก็ซี้กันถึงขนาดที่ว่าเอาเท้าเขี่ยหน้าเล่นกันเลย -_-; แต่เห็นอย่างนี้เพื่อนฉันป็อปในหมู่ผู้หญิง(แล้วก็ชาย)มากเลยนะ

                จึกๆ

                ฟอร์ดเอาเท้ามาเขี่ยหลังฉันเบาๆ แล้วทำไมต้องใช้เท้าล่ะฟะ =_=

                “อะไรของนายเนี่ย”

                “หิว -.-”

                “บอกฉันแล้วอิ่มเหรอ”

                “หิว -.-”

                “ก็ออกไปซื้อดิ”

                “หิวมากเลย -.-”

                “เออๆ ก็ได้ เดี๋ยวทำให้กิน”

                “ยิปปี้ >.<

                แหม อยากให้สาวๆ มาเห็นพ่อเทพบุตรสุดหล่อของพวกเธอจัง ต่อหน้าพวกผู้หญิงหมอนี่นิ่งสุดๆ ไปเลย แต่พออยู่กับฉันนะ ยิ่งกว่าเด็กสามขวบอีก -_-^

                “แต่รอให้ฉันทำความสะอาดห้องเสร็จก่อนนะ”

                “-_-

                “นายก็มาช่วยดิ ไอ้ห่อขนมพวกนี้ก็ของนายไม่ใช่เหรอ ตัวเองกินแล้วก็ไม่ทิ้ง ทำอะไรไว้หัดเก็บให้เรียบร้อยบ้างสิ ถังขยะอยู่ถัดจากนายไปแค่สี่ก้าวเองนะ นี่! ใครใช้ให้นายเอามืออุดหูกันหา!

                ฉันแว้ดใส่ฟอร์ดที่ตอนนี้เอามืออุดหูแล้วก็กำลังทำหน้าล้อเลียนฉัน เดี๋ยวก็ไม่ทำให้กินซะหรอก! -_-^

                “เออนี่ทีเซีย ที่บอกว่าจะย้ายมาเรียนที่เดียวกับฉันเนี่ย จริงหรือเปล่า”

                “จริงสิ ทำไม ไม่อยากให้ฉันย้ายไปเรียนด้วยแล้วหรือไง”

    “เปล่าๆๆ เปล่านะ ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ไปอวดคนอื่นได้ว่าฉันเพื่อนสวยย *O*” ฟอร์ดพูดแล้วก็เอาหมอนขึ้นมากอดพร้อมกับทำท่าเหมือนผู้หญิงเขินเวลามีคนมาบอกรัก ยังดูดีได้อีกจริงๆ หมั่นไส้แฮะ -_-

    “ที่ประจบนี่กลัวฉันไม่ทำกับข้าวให้กินหรือไง”

    “เปล่าซะหน่อย งั้นฉันไปหั่นผักให้นะ -.-”

    ฉันหยุดสับเนื้อหมูแล้วมองฟอร์ดที่วิ่งไปหาผักในตู้เก็บจาน =_= ผักบ้านญาติพี่น้องนายอยู่ในตู้เก็บจานเรอะ บางครั้งหมอนี่ก็ดูฉลาดอย่างน่าขนลุก แต่บางทีหมอนี่ก็ดูโง่ดักดานจนน่าขนตั้ง -_-;

    เกรดสิบสองฉันจะย้ายไปเรียนที่ U High School เป็นโรงเรียนนานาชาติที่ฟอร์ดเรียนอยู่ ฉันใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตของการเรียนในโรงเรียนหญิงล้วนก็เลยอยากลองเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้าง ก็น่าสนุกดีออก (มั้ง)


    ________________________________________________________________________


     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×