คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Excuse me! ' 14 : Choice Me
14
ฉันเบิกตาโพลงทันทีที่เห็นฟอร์ดกำลังต่อยเทโอที่ไม่ทันได้ตั้งหลักจนตอนนี้ทั้งคู่กลิ้งลงไปกับพื้น ฉันตะโกนเท่าไหร่ก็ไม่ยอมหยุด ฉันจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากจัมพ์กับโตส แต่ทั้งสองคนไม่พูดอะไรซักคำแถมยังยืนมองเฉยๆ อีก นี่เพื่อนพวกนายนะ! ถ้าพวกนายไม่ช่วย ฉันหยุดคู่นี้เองก็ได้!
ทันทีที่คิดได้ฉันก็กระโจนเข้าไปกลางวงทันที รู้สึกเหมือนโดนถีบเข้าที่ชายโครง =[]=!! ใครจิกหัวฉัน T__T
พลั่ก!
ตุ้บ!
"ไอ้สองตัวนั้นน่ะ ทีเซียกลิ้งตกเนินไปแล้วเห็นมั้ย จะเลิกกัดกันได้รึยัง!!"
จัมพ์พูดถูกแล้ว ฉันกลิ้งตกลงมาจากเนินเขาเรียบร้อย เจ็บอ่ะ ใครมันจิกหัวฉันกันวะ!
ฉันลืมตาขึ้นมานิดหน่อย รู้สึกเจ็บไปทั้งตัว นี่ฉันไม่สบายอยู่นะ T__T ฉันเห็นทั้งสองคนหยุดฟัดกันแล้วและกำลังวิ่งลงมาทางฉันพร้อมกับโตสและจัมพ์ที่เดินตามมาช้าๆ ทำไมวันนี้สองคนนี้นิ่งจังล่ะ
"เป็นยังไงบ้างทีเซีย ฉันขอโทษนะ" ฟอร์ดพยุงตัวฉันขึ้นมากอดและเขย่าเบาๆ เจ็บนะ T.T
"แกไปเขย่าทีเซียแบบนั้นได้ไงวะ! ยัยนี่เจ็บอยู่เห็นมั้ย ปล่อย!"
"หุบปากไปเลยแกน่ะ พ่อเป็นหมอรึไง ทำมาเป็นรู้ดี"
"เออ!! พ่อฉันเป็นหมอ ทำไม"
"=[]= เออ ก็แล้วไป" (ไม่รู้จะเถียงอะไร -__-;)
"ปล่อยทีเซียมาเดี๋ยวนี้นะเว้ย!"
"ไม่ปล่อย ฉันจะพาเพื่อนฉันกลับไปพักที่ค่ายแล้ว แกไสหัวไปไกลๆ เลยไป!"
"รักมากใช่มั้ย หวงมากใช่มั้ย ระวังไว้เหอะแกน่ะ"
พูดจบเทโอก็เดินจากไปปล่อยให้ฉันที่มีแรงหายใจแต่ทำอะไรไม่ได้ไว้กับฟอร์ด โตส และจัมพ์ อยากจะพูดอะไรกับเขาซักหน่อย แต่สังขารไม่เอื้ออำนวย T__T
ฟอร์ดป้อนข้าวต้มให้ฉันหลังจากที่เช็ดตัวเสร็จ อยากจะตะโกนใส่หน้าว่าตูร้อนปากนะเฟ้ย แต่ไม่มีแรงจะเอ่ย =__=;
"ทำไมเธอต้องไปกับมันด้วยวะ"
"..."
"เธอก็รู้ว่าฉันเป็นห่วงเธอขนาดไหน" เขาลูบผมฉันเบาๆ ก่อนจะดึงตัวฉันเข้าไปกอด เฮ้ย อะไรกันวันนี้ ฉันจะกระอักเลือดตายแล้วนะ
"ฟอร์ด...ฉันเจ็บ" เพราะฉันพูดออกมาเบาๆ ทำให้ฟอร์ดปล่อยฉันออกจากอ้อมแขนของเขา
"ทีเซีย"
"..."
"ฉันขอโทษจริงๆ"
"ขอโทษ?"
"ฉันกำลังทำผิด"
"ฉันไม่เข้าใจ..."
"ฉันรักเธอ"
...!!!
ฟอร์ดก้มลงมาจูบฉัน ฉันจะผลักไสเขาออกไปแต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่มีแรงเหลืออยู่เลย เขาจูบฉันอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานจะฉันเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออกจึงกัดที่ริมฝีปากเขา ฟอร์ดจึงยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ
ฉันมองหน้าฟอร์ดอย่างไม่เข้าใจ
'ฉันรักเธอ'
...ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมฉันถึงดูไม่ออก
น้ำตาของฉันไหลลงมาช้าๆ ไม่ใช่ว่าฉันรังเกียจ ฉันก็รักฟอร์ด ความรักที่ฉันมีให้ฟอร์ดมีมากมายกว่าที่ฉันให้เทโอด้วยซ้ำ แต่มันคือรักคนละแบบกัน...ฉันรักฟอร์ดแบบเพื่อน ความรักนี้จะเป็นรักที่ยาวนาน แต่กับเทโอ...ฉันรักเขาแบบที่ผู้หญิงธรรมดาจะรักผู้ชายคนหนึ่ง ช่วงเวลาอึดอัดแบบนี้ ฉันควรจะทำยังไงดีนะ...
"ทีเซีย..." ฟอร์ดเช็ดน้ำตาให้ฉันเบาๆ
"ฮึก...ฟอร์ด ฉันขอโทษ..."
"เธอรักมันเหรอ"
"..."
"เธอรักไอ้เทโอใช่มั้ย" ฉันเห็นดวงตาของฟอร์ดมีน้ำใสๆ กำลังไหลลงมา เขาร้องไห้...ฉันยกมือขึ้นลูบหน้าเขาช้าๆ พร้อมกับเช็ดน้ำตาให้
"อย่า...อึก...อย่าร้องไห้นะ!"
"เธอรักมัน..."
"ฉันก็รักนายเหมือนกัน...ฮือ...นายหยุดร้องไห้นะ!"
"เธอรักมัน! ไม่ได้รักฉันเลย..." ฟอร์ดดึงฉันเข้าไปกอดอีกรอบ
"ถ้านายไม่หยุดร้อง ฉันก็จะไม่หยุดเหมือนกัน ฮือออ..." ฉันเริ่มร้องไห้หนักขึ้น รู้สึกเจ็บใจที่ตัวเองแก้ไขอะไรไม่ได้เลย
"ทีเซีย..."
"..."
"เลือกฉันได้มั้ย"
"..."
"ให้ฉันอยู่ข้างเธอแทนมันได้มั้ย..."
"ฟอร์ด..."
"หรือไม่ก็...รักฉันให้เท่ามันได้มั้ย"
"ฉันรักนายมากกว่าเทโอแน่นอนฟอร์ด แต่..." แต่...ฉันรักนายแบบเพื่อน... ฉันยังพูดไม่ทันจบก็มีเสียงเหมือนอะไรหล่นมาจากนอกเต็นท์มาขัดเสียก่อน
เคร้ง!
ฉันสะดุ้งไปนิดหน่อยกับเสียงที่ดังอยู่ข้างๆ เต็นท์ก็เลยชะโงกหน้าออกไปดูว่ามีใครอยู่ข้างนอก
"เท...เทโอ!!"
"ไม่คิดว่าจะมาได้ยินท่อนสำคัญพอดี"
"ไม่ใช่นะ!"
"เธอมันก็แค่ผู้หญิงแพศยาดีๆ นี่เอง"
พูดจบเทโอก็เดินจากไปทันทีโดยไม่ปล่อยให้ฉันได้แก้ตัวอะไรเลย ฉันที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น...
"ไม่ลืมอะไรใช่มั้ย"
"อืม ฉันไม่ใช่คนขี้ลืมซักหน่อย"
"น้อยไปสิเธอน่ะ งั้นไปรอบนรถนะ เก็บเต็นท์เสร็จจะตามไป"
ฉันพยักหน้าน้อยๆ แล้วเดินขึ้นรถไป ฉันเลือกที่นั่งหลังสุดติดหน้าต่าง เทโอหายไปไหนนะ...
ฉันได้ยินเสียงคนกำลังเดินขึ้นรถมาก็เลยหันไปมอง ก็พบว่าเป็นเทโอที่กำลังเดินขึ้นรถมา
"เท...!!"
ฉันที่กำลังจะเรียกก็ชะงักไปเมื่อเห็นผู้หญิงตัวเล็กควงแขนเขาขึ้นมาพร้อมกัน เขามองหน้าฉันนิดหน่อยแล้วก็เดินหนีไปที่อื่นทันที ฉันที่ทำอะไรไม่ได้ก็ทำได้แค่ก้มหน้ารอฟอร์ดต่อไป...
ทำไมกันนะ...หรือเพราะเรื่องเมื่อวาน แต่ทำไมเขาถึงไม่ฟังฉันเลยล่ะ...
"รอนานป่ะ"
"ไม่นานหรอก มากันครบแล้วใช่มั้ย"
"อืม ถ้าง่วงหลับไปก่อนได้นะ ถึงแล้วเดี๋ยวปลุก"
"อื้อ" ฉันพิงหัวลงกับไหล่ของฟอร์ดพร้อมกับหลับตาลงช้าๆ ในสมองยังคงมีแต่หน้าของเทโอ ขนาดหลับตายังมีใบหน้าเขามาคอยรบกวนอยู่ตลอดเวลา ฉันควรจะทำยังไงดีนะ...
"อีกสองวันก็ปิดเทอมแล้ว มีทริปไหนน่าสนใจมั่งเนี่ย"
"แกเอาเวลาที่นั่งคิดเรื่องทริปไปอ่านหนังสือเถอะ ข้อสอบคราวนี้ฉันว่ายากยิ่งกว่างมเหรียญบาทในแปซิฟิกอีกนะไอ้โตส!"
"แกก็เว่อร์ไปจัมพ์ ถ้ามันยากขนาดนั้นก็ไม่ต้องงมดิ บาทเดียวเอง"
"ไปตายซะ -__-++"
"ใจร้าย ทีเซียช่วยด้วย >__<"
"อย่า อย่าเกาะขอร้อง -__-++"
"ไอ้ฟอร์ดนี่ก็ขี้หวง ลืมเรื่องคืนนั้นไปแล้วเหรอที่รัก *O*"
"ไอ้โตส!!" ฉันมองสามคนนี้เล่นกันเป็นเด็กๆ แล้วส่ายหัวเบาๆ อย่างน้อยก็ทำให้ฉันเลิกคิดถึงเทโอได้แป๊ปนึงล่ะนะ...
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด~
"ฮัลโหล"
[ตัวเล็ก ไม่โทรหาพี่เลยนะ คิดถึง T^T]
[เปิดลำโพงสิวะ ฉันอยากได้ยินเสียงตัวเล็กด้วย!!]
"พี่แฝด หนูผิดไปแล้ว คือหนูเพิ่งไปเข้าค่ายมาเลยไม่มีเวลาโทรเลย"
[พี่โกรธเธอแล้ว!!]
"หนูขอโทษ T^T"
[โอเคหายโกรธแล้ว >__<]
...=__=;
"โทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ"
[คิดถึงเรานั่นแหละ เป็นไงสบายดีมั้ย]
"สบายดีค่ะ"
[ฟอร์ดมันดูแลเราดีมั้ย]
"อย่างกับเจ้าหญิงเลย -__-" (ประชด)
[ดีแล้ว ไว้ปิดเทอมพี่จะไปหาที่ห้องนะ]
"ค่า"
[แค่นี้นะตัวเล็กของพี่]
[ของฉันต่างหาก ตัวเล็กของฉัน!]
[โว้ย! อะไรของแกหาไอ้ทรานซ์!]
"เอ่อ แค่นี้นะคะ =__=;"
ติ๊ด!
"พี่เธอโทรมาเหรอ"
"อืม เดี๋ยวฉันมานะ ไปเข้าห้องน้ำก่อน"
"ไปเป็นเพื่อนมั้ย"
"จะตามไปทำไม ฉันไปเข้าห้องน้ำนะ ไม่ได้ไปยิงนก -__-"
"จ้ะๆ เจอกันหน้าโรงอาหารเลยละกัน"
"อืม"
ฉันเดินเข้าห้องน้ำไปแต่ก็ได้ยินเสียงแปลกๆ มาจากประตูบันไดหนีไฟจึงเปิดเข้าไปดู ภาพที่เห็นทำให้ฉันเกือบจะเป็นลมไปซะตรงนั้น...
________________________________________________________________________________________________________
เกิดอะไรขึ้นนนน T__T
ไม่นะเทโอของเค้า โอ้วฟอร์ดด้วย ไรท์เตอร์บ้าอย่าใส่ใจ =__=;
อยากอ่านก็เม้นนะจ๊ะนะจ๊ะ จุ้บ <3
ps.ไม่เม้น = ไม่อัพ จุ๊บๆ
ใกล้จบแล้วนะจะบอกให้ ไม่เม้นจะไม่อัพให้อ่านแล้ว ไรท์เตอร์ขี้่น้อยใจ =[]=!!
ความคิดเห็น