ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Excuse me! จะรักมั้ย...ถ้าผมร้าย

    ลำดับตอนที่ #13 : Excuse me! ' 11 : Coincidence?

    • อัปเดตล่าสุด 6 ต.ค. 53



    11
    




                 ฉันนั่งปากสั่นฟันกระทบกันอยู่ในถ้ำพร้อมกับมองผู้ชายตรงหน้าอย่างคาดโทษ ถ้าหัวใจฉันวายตายไปซะก่อนนะ ฉันจะเอานายไปอยู่ด้วยเลย

                "มองอะไร!"

                "เปล่า"

                "เธอกำลังผิดอยู่รู้ตัวมั้ย!"

                "ฉันผิดอะไร -*-" ฉันมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ

                "เธอกำลังหลงทางใช่มั้ย"

                "ใช่"

                "นั่นแหละ!"

                "อะไรก็พูดมาสิ"

                "เธอพาฉันหลงทางด้วย!"

                นี่ฉันผิดใช่มั้ยเนี่ย TOT

                "แล้วใครใช้ให้นายตามมาล่ะ"

                "ก็ฉันหลงทางอยู่เหมือนกัน แล้วก็เจอเธอที่น้ำตก! แล้วก็เดินตามมาเลย"

                "นายผิดเอง ฉันไม่ผิดซะหน่อย"

                "โว้ยยย แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้กลับไปนอนซักทีวะ อากาศก็ยิ่งเย็นๆ อยู่" เขายกมือขึ้นขยุ้มหัวตัวเองเหมือนคนบ้าพร้อมกับโวยวาย

                นี่ฉันผิดเหรือที่ฉันหลงทางแล้วบังเอิญไปให้เขาเจอจากนั้นเราก็หลงทางมาด้วยกัน =__= แต่จะว่าไป ตัวตนที่แท้จริงของเขาก็ไม่ได้น่ากลัวเท่าไหร่เลยนะ

                ...เทโอ

                แต่ตอนนี้ฉันกำลังจะแข็งตายแล้วนะทุกคน คำอธิษฐานของคนแต่งเป็นความจริงแล้ว เรื่องนี้จะไม่มีนางเอก ผู้ชายทั้งหมดจะตกไปเป็นของคนแต่ง ฉันไม่ยอมหรอกนะ >O<

                "นี่เธอหยุดกัดฟันซักทีได้มั้ยเนี่ย มันหนวกหู!"

                "กึกๆๆๆ "

                "..."

                "กึกๆๆๆ "

                "..."

                "กึกๆๆๆ "

                "ไม่ไหวแล้วโว้ย ทำไมเธอมันน่ารำคาญขนาดนี้นะ!" เขาตะคอกใส่ฉันเสียงดังจนสะดุ้ง

                "ฉะ...ฉันไม่ได้กัดฟันนะ" ทำไมมองอะไรแล้วมันมืดๆ ไปแบบนี้ล่ะ...

                "อย่ามาทำปรือใส่ฉันนะ ฉันไม่หลงเสน่ห์เธอหรอก เฮ้ยๆ จะมานอนอะไรตรงนี้!"

                "มะ...ไม่ไหว...แล้ว" สติของฉันดับวูบลงพร้อมกับร่างกายที่กำลังร่วงลงกับพื้นอย่างช้าๆ แต่รู้สึกถึงอะไรนิ่มๆ ก่อนจะถึงพื้น

                "ยัยบ้า เฮ้ย! ทำไมตัวร้อนอย่างนี้เนี่ย ทีเซีย! ตื่นนะเว้ย ฉันกลัวผีนะ ตื่นๆๆ อ๊ากกก!"

                นี่เป็นเสียงสุดท้ายที่ฉันได้ยิน...

     

               

                ผมมองทีเซียที่กำลังนอนหลับอยู่บนหลังของผม ความจริงยัยนี่ตัวเบามากเลย แต่แบกนานๆ ก็เล่นเอาล้าได้เหมือนกัน -__-;

                ความจริงผมไม่ได้อยากจะใจร้ายกับเธอหรอกนะ แต่เห็นหน้าตาน่ารักๆ แบบนี้แล้วมันหมั่นไส้ แถมยังเป็นเพื่อนสนิทไอ้ฟอร์ดอีก ดูก็รู้แล้วว่ามันน่ะ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ! ผมน่ะไม่ถูกกับมันตั้งแต่สมัยม.ต้นแล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่าหมั่นไส้ มันทำอะไรผิดไม่เคยขอโทษใครหรอก ถึงแม้มันจะป็อปในหมู่ผู้หญิง

                แต่กับผู้ชาย...โคตรน่าถีบเลยจากใจ -__-^

                "อืมม..."

                "ตื่นแล้วเหรอ" ผมถามโดยที่ไม่ได้หันไปมอง

                "เทโอ..."

                "..."

                "เทโอ..."

                "อะไร"

                "เทโอ..."

                "มีอะไรก็พูดสิ"

                "ฉันโกหก..."

                "อะไรนะ"

                "ไม่ได้ตั้งใจ...อืม...."

                "คุยให้รู้เรื่องก่อนสิ เอ๊ะ ละเมอเหรอ -__-"

                ผมก็นึกว่าตื่นแล้ว ละเมอจริงๆ สินะเนี่ย ว่าแต่เธอโกหกผมเรื่องอะไรวะเนี่ย งงจริงๆ

                ทำไมบรรยากาศแถวนี้มันวังเวงแบบนี้ล่ะ กลัวนะ กลัว...นั่นแหละ อย่าไปบอกใครล่ะ อาย -__-///

                ผมลูบหัวทีเซียแล้วจ้องหน้าเธอ มือก็ค่อยๆ ไล้ใบหน้าอย่างเบามือกลัวว่าเธอจะตื่น...เฮ้ย! นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย ผมส่ายหัวสะบัดความคิดออกไปแล้วกลับสู่โหมดภาวะปกติ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะมองอีกครั้ง

                "โอ๊ย"

                "เป็นอะไร"

                "ปวดหัวมากเลย"

                "ทำยังไงล่ะ ฉันไม่ได้พกยามา แถมนี่มันก็จะสี่ทุ่มแล้วด้วย" ผมยกนาฬิกาขึ้นมาดูแล้วสบถเบาๆ ตอนนี้ตัวยัยนี่ร้อนเป็นไฟเลย

                "ฮืออ...ปวดหัว"

                "อย่าร้องไห้นะ =[]="

                "ปวดหัว..."

                "ทนหน่อยนะ คงมีคนออกมาตามหาพวกเราแล้วล่ะ"

                "นะ...หนาว"

                "..."

                ผมถอดเสื้อแขนยาวของตัวเองสวมให้ทีเซีย ตัวจะสั่นไปไหนเนี่ย -__-;

                ผม...ไม่น่าทำร้ายเธอจริงๆ รู้สึกไม่ค่อยดีเลยแฮะ

                "หนาว...อึก..."

                ตอนนี้ทีเซียเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว...ผมช้อนตัวเธอขึ้นมากอดหลวมๆ ก่อนที่เธอจะยกแขนมากอดผมจนแน่น เหมือนกับว่าไม่อยากให้ผมหายไปไหนอีก...

                เสียงอะไรน่ะ!!

                "ทีเซีย!"

                "เฮ้ย เทโอ ทีเซีย พวกนายอยู่ไหน!"

                "ได้ยินแล้วตอบด้วย!"

                "โธ่เว้ย!! ยัยนั่นหายไปไหนนะ ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย!!" นี่เสียงไอ้ฟร์อด ผมจำได้

                "ใจเย็นๆ ดิวะฟอร์ด พวกฉันก็เป็นห่วงทีเซียไม่แพ้นายหรอก"

                "ใจเย็นเหรอจัมพ์ ฉันเหมือนคนบ้าเต็มทีแล้วเห็นมั้ย!!"

                "พอเหอะว่ะจัมพ์ ปล่อยให้มันสงบสติอารมณ์ไปก่อน แกไปช่วยฉันตามหาดีกว่า" นี่ก็เสียงเพื่อนซี้ของมัน ไอ้โตส

                เสียงฝีเท้าของพวกนั้นเริ่มเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในขณะที่ผม...แกะมือทีเซียไม่ออก เฮ้ย เธอเป็นปลาหมึกเหรอ ปล่อยก่อนสิฟะ =__=;

                "เจอแล้ว!!"

                แสงของไฟฉายส่องเข้าตาทำให้ผมต้องหยีตาโดยอัตโนมัติ

                "เทโอกับทีเซีย...เจอแล้ว" เสียงใครไม่รู้ที่ผมไม่คุ้นแหกปากขึ้น ทำให้ทุกคนมารวมตัวกันที่ปากถ้ำทันที รวมถึงไอ้ฟอร์ดเองก็ด้วย

                "ไหน ทีเซียอยู่...ไหน ไอ้เทโอ!!"

                พลั่ก!

                หน้าผมหันตามแรงกำปั้นที่กระทบหน้าทันที...เจ็บนะเว้ย ใครมันจะไปยอมให้มันชกผมฝ่ายเดียวกันล่ะ ผมกำลังจะลุกขึ้นไปชกมันคืน แต่ติดที่ว่าทีเซียกำลังกอดผมอยู่

                "แกทำอะไรทีเซีย!"

                "คิดว่าไงล่ะ"

                "แก...แกนี่มัน...!!"

                "อยากได้ยัยนี่ก็มาเอาคืนไปสิ"

                "หึ ยัยนี่ไม่เคยต้องการแกหรอก" ถึงปากมันจะพูดอย่างนั้น แต่ดวงตาที่สั่นไหวของมันไม่ได้แปลว่าอย่างนั้นเลย คงจะหวั่นอยู่สินะ มันคงกลัวว่าทีเซียจะเลือกผม...แทนที่จะเป็นมัน!

                ฟอร์ดเดินมาแกะมือทีเซียออกแล้วอุ้มขึ้นมาแนบกับหน้าอกมันทันที ก่อนจะโวยวายอีกรอบ

                "ทำไมตัวร้อนแบบนี้วะเนี่ย ตัวก็เปียก เฮ้ย!"

                "พอเหอะไอ้ฟอร์ด ฉันว่าเรากลับค่ายก่อนเหอะ ทีเซียคงไม่สบาย"

                "โตส แกเอายามาใช่มั้ย"

                "ถึงไม่เอามาทางโรงเรียนก็ต้องเตรียมไว้ให้อยู่แล้วแหละ ไปเหอะ จัมพ์! ป่ะ"

                ผมเดินตามหลังทิ้งระยะห่างจากพวกนั้นนิดหน่อย ห่างมากไม่ได้ กลัวผี =__= และเมื่อถึงค่ายผมก็โดดเข้าเต็นท์ตัวเองทันที และอะไรมันจะซวยปานนั้น เต็นท์ผมกับไอ้ฟอร์ดอยู่ตรงข้ามกัน

                หงุดหงิดเว้ย!

     

                +__=

                “โอ๊ยยย...”

                “ตื่นมาก็แหกปากเลยนะ หายปวดหัวหรือยังเนี่ย”

                “ดีขึ้นแล้ว...เฮ้ย นายเข้ามาอยู่ในเต็นท์ฉันได้ไงเนี่ย -__-;

                “มาอยู่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

                “เฮ้ย =[]=

                “หมายถึงมาเฝ้า ไม่ได้มานอนด้วย คิดอะไรอกุศลชะมัดเลยว่ะเธอเนี่ย -*-” ฟอร์ดใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นมาเช็ดหน้าฉันเบาๆ

                “แล้วเมื่อคืนฉันกลับมาได้ไงอ่ะ”

                “พวกฉันไปเจอเธอกับไอ้เทโอในถ้ำอ่ะดิ กอดกันกลมเลยนะ หงุดหงิดเว้ย! -__-^” พูดจบพี่ท่านก็เดินปึงปังออกจากเต็นท์ทันที อะไรวะ ใครกอดใคร แล้วอะไรกลม =__=?

     

                วันนี้อาจารย์จะให้ทุกคนเริ่มปลูกต้นไม้กันว่าแต่เทโอหายไปไหนกันนะ ไม่เจอตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

                “ขุดหลุมแค่นั้นจะปลูกถั่วงอกรึไง”

                “เทโอ!

                พูดถึงก็มาเลย ตายยากจริงๆ เลยนะ

                “กำลังคิดถึงฉันรึไง”

                “อะไรของนาย -__-

                “คิดถึงรึเปล่าล่ะ”

                “เปล่า -O-

                “ก็ดี รังเกียจ” พูดจบเขาก็เดินออกไปทันที อารมณ์ไหนกันวะไอ้ผู้ชายคนนี้ ฉันรับรู้ถึงความรู้สึกว่าเขามีความจริงใจมากกว่าคราวที่แล้ว...หรือฉันคิดไปเองกันนะ =__= ช่างเถอะ มีความสุขแล้ว ขุดๆๆ >O<
    ______________________________________________________________________________
    คอมเม้นไม่เพิ่มจริงๆ เฮ้อ...ท้อแล้วนะ พอแล้วค่ะ คอมเม้นเพิ่มเมื่อไหร่ค่อยเจอกันอีกที
    คนแต่งก็เสียความารู้สึกเหมือนกัน T__T 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×