คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Excuse me! ' 9 : Trying to strengthen.
9
ไม่ว่าฉันจะเดินไปที่ไหนของโรงเรียนก็จะมีสายตาทิ่มแทงมาทางฉันตลอดเวลา ตอนนี้รูปของฉันกับเทโอกระจายไปทั่วเว็บบอร์ดโรงเรียนไปเรียบร้อยแล้ว ตลอดทั้งอาทิตย์ฉันเจอกับสายตาแบบนี้จนคิดว่าเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ส่วนฟอร์ด หมอนี่ก็พยายามไม่พูดเรื่องนี้ แล้วก็ทำตัวให้เหมือนปกติมากที่สุด
“มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียว”
“จัมพ์!”
“ฉันขอโทษนะทีเซีย”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย นายช่วยทำให้คนอื่นรู้จักฉันมากขึ้นนะ ฮ่ะๆ” ฉันหยายามฝืนหัวเราะ
“เทโอพาตัวแฟนของฉันไป...แล้วบอกว่าถ้าไม่ทำตามที่หมอนั่นขอ แฟนฉันต้องเป็นของมัน” จัมพ์พูดพร้อมกับทำหน้าเคียดแค้นไปด้วย “ความจริงฉันไม่คิดว่ามันจะทำร้ายเธอด้วยวิธีนี้”
“ฉัน...”
“...”
“ฉันคงสำคัญตัวเองมากเกินไป...”
“ทีเซีย...”
ฉันที่น้ำตาจะไหลก็ต้องชะงักไปเพราะเสียงหนึ่งที่คุ้นเคยดังขึ้น
“คิดแบบนั้นได้ก็ดีแล้ว”
“เทโอ!” จัมพ์เตรียมจะลุกขึ้นไปหาเรื่องเทโอแต่ฉันก็ดึงเสื้อเขาเอาไว้ก่อน
“เหอะ แค่แวะมาดู”
“ดูอะไรเหรอ” ฉันพูดขึ้นบ้าง
“เธอ...”
“ฉันร้องไห้เพราะดีใจที่คนแบบนายออกไปจากชีวิตได้เสียที ต่อไปนี้จะได้ไม่ต้องอึดอัดอีก”
“...”
“ฉันก็ไม่เคยรักนายหรอกนะ ฉัน-แค่-เสีย-ดาย!!” ฉันเน้นทีละคำพร้อมกับผลักตัวเขาออกไป
พลั่ก!
“ใช่! และต่อไปนี้จะไม่มีใครมาทำแบบนี้กับทีเซียได้อีก”
“ฉันคิดว่าแกคงอยากถีบเทโอ แต่ทำไมเป้าหมายถึงเป็นฉัน -__-++” จัมพ์โพล่งขึ้นมาหลังจากที่ฟอร์ดพุ่งตัวมาจากไหนไม่รู้กระโดดถีบกลางหลังจนเขาหน้าคว่ำ -__-;
“โทษที มองไม่เห็นหน้า เข้าเรื่อง ต่อไปนี้ฉันจะดูแลยัยนี่เอง เพราะตอนนี้ยัยนี่...เป็นแฟนของฉัน” ฟอร์ดดึงตัวฉันเข้าไปกอด
“ขอให้มีความสุขแล้วกันนะ” เทโอพูดนิ่งๆ ก่อนจะเดินชนไหล่ฟอร์ดออกไป ฉันสะบัดตัวออกจากการกอดของฟอร์ดทันที
“นายทำอะไรเนี่ย”
“แค่อยากจะไล่มันออกไป -.-”
“แต่ก็ขอบใจมาก เฮ้อ...” ฉันถอนหายใจพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงมาช้าๆ
“เฮ้ย ร้องไห้เหรอ อย่าร้องไห้นะ =[]=” ฟอร์ดเห็นน้ำตาฉันทำให้เขาทำอะไรไม่ถูก
“ไม่ไหวแล้ว”
ฟอร์ดดึงตัวฉันเข้าไปกอดอีกครั้งพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ
“ไม่มีใครสนใจฉันเลยเหรอ =__=”
“หยุดร้องไห้ได้แล้ว”
“สนใจฉันหน่อยสิ”
“ถ้าร้องไห้มากจะไม่สวยนะ”
“ทั้งสองคนนน ~”
พลั่ก!
“นายไม่ควรขัดจังหวะนะจัมพ์”
“ฉันก็คิดแบบนั้นและกำลังจะเดินออกไปเพราะไม่มีใครสนใจ จนนายตบหัวฉันนี่แหละโตส -__-++”
“ทำไมตัวเองมองหน้าเค้าอย่างนั้นล่ะคะ”
“อย่าแสดง”
“ยอมแล้ว กรี๊ดดด! TOT” ฉันหลุดยิ้มออกมานิดหน่อยที่เห็นโตสกับจัมพ์ไล่เตะกันอย่างสนุกสนาน (?)
เวลาทั้งอาทิตย์ฟอร์ดดูแลฉันดีจนน่าเหลือเชื่อ เขาเอาใจใส่ฉันชนิดที่ว่ามีเวลายี่สิบสี่ชั่วโมงเขาให้เวลากับฉันประมาณยี่สิบสามชั่วโมงกันเลยทีเดียว แล้วในคืนนี้ทำไมฟอร์ดต้องมาขอค้างที่ห้องของฉันด้วย(วะ)
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ”
“อืม” ฉันตอบพลางใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดผมไปด้วย ตอนนี้ฟอร์ดกำลังนั่งเล่น PSP อย่างเอาเป็นเอาตาย ประมาณว่าถ้าเข้าไปในเกมได้คงเข้าไปแล้ว -__-;
“หิวป่ะ”
“เพิ่งกินไปเมื่อสิบนาทีที่แล้วเอง”
“เหรอ หิวแล้วบอกนะ”
“อืม” ฉันตอบรับแล้วเดินอ้อมไปนั่งอีกฝั่งของเตียง
“ทีเซีย เธอเลิกคิดถึงมันได้บ้างรึยัง”
“...” ฉันเงียบเพราะไม่รู้จะตอบยังไงดี
“ไอ้หมอนั่นมันเลวขนาดนั้น เธอก็น่าจะเลิกสนใจมันได้แล้วนะ”
“ฉันกำลังพยายามอยู่”
“ฉันเองไม่ได้กดดันเธอหรอกนะ แค่เป็นห่วง”
“ฟอร์ด” ฉันเรียกชื่อฟอร์ดพลางล้มตัวลงนอน “นายว่าฉันจะลืมเทโอได้มั้ย”
“ต้องได้สิ”
“อยากลืมไวๆ น่ะ ฉันไม่อยากเจ็บแบบนี้”
“มีสามวิธี”
“อะไรบ้าง”
“หนึ่ง เธอต้องมีคนใหม่ไปเยาะเย้ยมันเพื่อให้มันเห็นว่าเธอไม่เป็นอะไรเลย”
“ไม่ผ่าน”
“สอง เธอก็ออกไปจากชีวิตมันซะ”
“ทำอยู่ แต่ยากเกินไป ไม่ผ่าน”
“สาม ให้ฉันไปฆ่ามัน”
“ทำไมนายถึงเกลียดเทโอขนาดนั้นนะ”
“เธอจำมิลค์ได้มั้ย”
มิลค์ที่ว่าก็คือเพื่อนสนิทอีกคนของฟอร์ด แต่คงไม่เท่าฉันล่ะนะ ว่าแต่มิลค์มาเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ
“เธอคงไม่รู้ว่าทำไมยัยนั่นถึงต้องย้ายไปอเมริกา”
“ทำไมกัน”
“ยัยนั่น...ท้อง”
“ท้อง! ล้อเล่นน่า!”
“ก็ล้อเล่นไง -.-”
“ไอ้บ้า ไม่ตลก เอาดีๆ สิ”
“ยัยนั่นน่ะ รักไอ้เทโอมาก จนยอมทำทุกอย่าง แล้วเทโอมันก็คบด้วยซักพัก แต่พอหลังๆ มา ก็เริ่มเบื่อ บอกเลิกแต่ยัยนั่นก็ไม่ยอมเลิก มันเลยสั่งให้ผู้หญิงคนใหม่ของมันไปสั่งสอน ตอนแรกยัยนั่นไม่เชื่อหรอกว่าเทโอสั่งให้ทำ แต่พอรู้ความจริงก็รับไม่ได้ไปเลย”
“แล้วตอนนี้มิลค์สบายดีมั้ย”
“ยัยนั่นพบรักใหม่ไปแล้วมั้ง ตัดใจได้ฉันก็โล่งไป”
“นายเกลียดเทโอเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ”
“มิลค์เคยจะฆ่าตัวตายสี่รอบเชียวนะ”
“...”
“แต่มันก็ไม่สนใจ มันพูดแค่คำเดียวว่า ‘คิดว่าเรียกร้องความสนใจแล้วฉันจะสนเหรอ’ แค่นั้น”
ทำไมเขาถึงร้ายกาจขนาดนี้นะ...แต่ฉันก็ยังรักเขาอยู่ดี...รักมาก
“เขาเลวจริงๆ นั่นแหละ”
“ฉันก็แปลกใจทำไมผู้หญิงถึงคลั่งมันนักหนา”
“แต่ฉันว่าผู้หญิงในโรงเรียนชอบนายมากกว่านะ”
“แน่ล่ะ ฉันนิสัยดีจะตาย >__</// แอร๊ยเขิน!”
นายนี่จริงจังได้แค่แป๊ปเดียวจริงๆ นะ -__-
“แล้วทำไมนายไม่กลับไปนอนห้อง”
“กลัวเธอเหงา”
“ฉันไม่เหงาหรอก”
“แต่ฉันเหงา”
“ถึงจะโตแล้ว แต่นิสัยนายก็ยังเหมือนเดิมนะ”
“น่ารักใช่มั้ยล่ะ”
“อืม”
“น่ารักก็รักสิ >O<”
“อย่าพูดเล่น เดี๋ยวคิดจริง”
“ไม่เอาหรอก ฉันไม่ชอบผู้หญิงไม่มีหน้าอก”
“นอนไปเลยไป๊!!”
ฉันถีบหมอนข้างเข้ากลางหน้าฟอร์ด ตอนนี้เจ้าตัวนอนหงายไปพร้อมกับหมอนข้างเรียบร้อยแล้ว สมน้ำหน้า
“ตัวเองทำเค้าทำไมคะ เจ็บปวดรวดร้าว TOT”
“ถ้าไม่เงียบกลับไปนอนห้องตัวเองไปเลยนะ”
“เงียบครับ ทำไมโหด TxT”
“อ้อ ห้ามขึ้นมานอนบนเตียงนะจ๊ะ แล้วก็ห้ามเข้าใกล้ฉันเกินสองเมตร”
“บอกแล้วไงไม่ชอบผู้หญิงไม่มีหน้าอก”
พลั่ก!!
ฉันกับฟอร์ดยืนอ่านป้ายประกาศการเข้าค่ายปลูกป่าซึ่งจัดให้นักเรียนเกรดสิบสองก่อนจะถึงงานโรงเรียนครบรอบเก้าสิบเก้าปีของที่นี่
‘นักเรียนเกรดสิบสองทุกคนขอให้มารวมตัวกันในวันที่ xx ธันวาคม xxxx และขอให้นำสมุดบันทึกกิจกรรมมาด้วยทุกคน นักเรียนคนใดที่ไม่ไปกิจกรรมนี้จะมีผลการเรียน มผ.กิจกรรมและจะไม่อนุญาตเซ็นใบจบการศึกษาให้
สถานที่ : จังหวัดเชียงใหม่
ระยะเวลา : 4 วัน 3 คืน
ค่าใช้จ่ายรายบุคคล : xx,xxx บาท
ถ้าหากมีข้อสงสัยประการใดติดต่ออาจารย์ที่ห้องพักครู’
ส่งฉันไปปลูกป่าช่วงฤดูหนาวงั้นเรอะ! =[]= แถมยังไปที่เชียงใหม่อีก นี่เป็นการถอดนักเรียนออกจากระบบวิธีใหม่หรือเปล่าเนี่ย T__T
“เธอคิดแบบฉันอยู่ใช่มั้ยทีเซีย =O=”
“ดั่งนรกชัง”
“บวกสวรรค์แกล้ง”
“ฟอร์ด ไปค่ายคราวนี้นายต้องดูแลฉันเหมือนช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานะ!”
“จะ จะยายามครับผม TOT”
“ค่ายปลูกป่า งี่เง่าสิ้นดี”
ฉันมองตามเสียงคุ้นหูก็พบว่าเป็นเทโอที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่คนเดียวขณะกำลังอ่านป้ายประกาศเหมือนฉัน ฉันดึงเสื้อฟอร์ดเบาๆ ให้เขารู้ว่าจะรีบไป แต่หมอนั่นกลับเดินไปหาเทโอ ฟอร์ด...นายจะฆ่าฉันเหรอ T__T
______________________________________________________________________________
รู้สึกเหมือนไม่สนุกเลย อุบ๊ะ! หมดอารมณ์จะแต่ง อารมณ์เสีย ไม่มีคนเม้น อ๊ากกก!! T__T
ดองไว้ก่อน คอมเม้นเพิ่มเมื่อไหร่เจอกันใหม่นะจ๊ะทุกคนนนน ~ (^_^)//
ความคิดเห็น