คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Excuse me! ' 8 : You're devil !!
จึกๆ
คงสงสัยล่ะสิว่าตอนนี้ฉันกำลังทำอะไร หึหึ -__,- ฉันกำลังนั่งมองผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังนอนหลับ แต่ที่ฉันต้องนั่งมองคือเขาหลับลงไปได้ยังไง นี่มันในตู้เสื้อผ้านะเฟ้ย!!
“เทโอ”
“...” มีแค่เสียงลมหายใจแผ่วเบาและสม่ำเสมอทำให้ฉันได้รู้ว่าเขาหลับไปแล้วจริงๆ เยี่ยมไปเลย!
ฉันมองเทโออย่างชั่งใจว่าคือเราควรจะเอายังไงกันดี ฉันควรจะปล่อยให้เขานอนที่นี่หรือควรจะปลุกให้เขากลับบ้านเพราะนี่มันก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว แต่ฉันว่าฉันควรปลุกเขากลับบ้านดีกว่านะ
“เทโอ”
“...”
“เทโอ!”
“...”
“เทโอ!!”
“อืม...อืม...รู้แล้ว อิ่มแล้ว...ไม่กินแล้ว...” นี่เขาละเมอเหรอ เหมือนเด็กเลยแฮะ -.-
“เทโอตื่นก่อนสิ ตื่นก่อนนะ”
ความพยายามของฉันยังมีผลแฮะ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นน้อยๆ แล้วหันมามองฉัน
“กินเสร็จกันแล้วเหรอ”
ฉันพยักหน้าแทนคำตอบ
“นายควรจะ...กลับบ้านได้แล้วนะ”
“ให้ฉันค้างที่นี่ไม่ได้เหรอ -^-”
“ไม่ได้หรอก ไม่ต้องมาทำปากเบะเลย ลุกขึ้น! เดี๋ยวฉันไปส่งข้างล่าง”
เทโอลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เขาลุกไปล้างหน้าในห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาใช้ผ้าเช็ดตัวของฉันเช็ดหน้า...แล้วทำไมฉันต้องหน้าแดงเนี่ย -__-///
“พยุงหน่อย”
“หา?”
“พยุงไปที่รถหน่อย”
“เดินเองไม่ได้หรือไงนะ” ฉันก็บ่นไปอย่างนั้นแหละ สุดท้ายแล้วฉันก็พยุงเขาไปที่รถจริงๆ แต่เหมือนเขาจะเอาแขนมาพาดมากกว่า
แชะ!
“หืม?”
“อะไรเหรอ”
“ฉันได้ยินเหมือนเสียงชัตเตอร์ถ่ายรูปเลย”
“เธอหลอนไปเองหรือเปล่า ฉันไม่เห็นได้ยินเลย”
“นั่นสินะ” ฉันอาจจะหูฝาดไป...
ในที่สุดฉันก็ส่งเขาถึงรถเสียที เดินจนขาจะขวิดแล้วเนี่ย อิ่มก็อิ่ม ง่วงก็ง่วง แต่ฉันเต็มใจมาส่งนายนะเทโอ >__<
“ขับรถกลับบ้านดีๆ ล่ะ”
“อืม บาย J”
ฉันเกลียดรอยยิ้มแพรวพราวของเขาจริงๆ สิให้ตาย! มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจจะวายไปซะตรงนั้นให้ได้เลย
ฉันหมุนตัวเตรียมจะเดินกลับ...
ปึก!
แรงชนมหาศาลทำให้ฉันล้มหงายหลังไปทันทีทั้งๆ ที่ฉันเป็นคนชนเอง ใครกันล่ะเนี่ย ฉันยิ่งมึนๆ อยู่ด้วย +__=
“เป็นอะไรมั้ย” ผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาพยุงฉันให้ลุกขึ้น ฉันเพ่งมองหน้าเขาดีๆ ก็พบว่าเขาเป็นคนๆ เดียวกับคนที่ได้ตำแหน่งเจ้าชายอันดับ 3 นี่นา ว่าแต่เขามาทำอะไรที่นี่
“เธออยู่ที่นี่เหรอ”
“อย่าบอกนะว่านายก็...”
“อืม ฉันจัมพ์ ยินดีที่ได้รู้จัก” เขายื่นมือมาให้ฉัน และฉันก็ไม่ลังเลที่จะยื่นมือไปเชกแฮนด์เขา ได้เพื่อนเพิ่มมาอีกหนึ่ง J
ฉันมาโรงเรียนหลังจากที่หยุดไปหนึ่งวันเต็มๆ ซึ่งวันนี้ฟอร์ดไม่ได้มาโรงเรียนเพราะปวดท้อง ผลก็มาจากสุกี้เมื่อคืนนั่นแหละ กินเยอะดีนัก สมน้ำหน้า
ว่าแต่คนมุงอะไรเยอะแยะที่หน้ากระดานน่ะ -*- ฉันเดินเข้าไป แต่ที่น่าแปลกใจก็คือพอทุกคนเห็นหน้าฉันต่างก็หลีกทางให้แถมยังส่งสายตาแปลกๆ มาอีก แต่เมื่อฉันเห็นรูปภาพที่ติดอยู่บนกระดาน อะไรก็ไม่สำคัญอีกต่อไป...
เป็นรูปถ่ายที่ฉันกำลังพยุงเทโอออกมาจากห้อง
...!!
ทุกคนในห้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาประณาม แต่ก่อนที่ทุกคนจะพูดอะไรออกมา โตสก็ดึงแขนฉันออกมาจากวงล้อมนั่นเสียก่อน เขาพาฉันขึ้นรถแล้วขับตรงไปที่อพาร์ตเมนต์ของฉันทันที เราเงียบมาตลอดทาง ฉันตอนนี้ที่ช็อกจนไม่รู้จะพูดอะไรดีเพื่อทำลายบรรยากาศแบบนี้ แต่โตสก็พูดขึ้นมาทำลายความเงียบ
“ไม่ต้องสงสัยหรอก ฉันมาหาไอ้ฟอร์ดบ่อยน่ะ”
“อืม...”
“ฉันถามตรงๆ นะทีเซีย”
“ถามมาสิ”
“อะบาเดเฮ่ชะดึ๊กกึ๋ยกับไอ้เทโอแล้วเหรอ”
“มันคืออะไร”
“ได้กับมันแล้วใช่มั้ย -O- โอ๊ย เจ็บนะ” ฉันตบแขนโตสด้วยแรงที่มีอยู่
“จะบ้าเหรอ! วันนั้นเขาแวะมาเยี่ยมฉันเพราะฉันไม่สบายแล้วฟอร์ดกลับมาพอดีเขาเลยเข้าไปแอบในตู้เสื้อผ้า แล้วตอนกลับฉันแค่พยุงเขาออกมาจากห้องเท่านั้นเองนะ ไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้นจริงๆ” ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดให้โตสฟัง เขาไม่ว่าอะไรเพียงแค่พยักหน้าเป็นระยะๆ
“เธอไม่ควรไปยุ่งกับมันจริงๆ นะ”
“...”
“เธอรู้มั้ยว่าฟอร์ดกับเทโอไม่ถูกกัน”
“...” ฉันส่ายหน้า
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอกับเทโอไปถึงขั้นไหนกันแล้ว แต่ทีเซีย...ฉันว่าฟอร์ดมันชอบเธอ...”
“ไม่จริงหรอกน่า ฉันกับเขาเป็นเพื่อนกันนะ”
“ฉันพูดจริงๆ ไม่รู้สิ ไอ้หมอนี่มันสนใจเธอมากกว่าฉันเสียอีก บอกตรงๆ ว่าน้อยใจ”
“ก็ฉันเป็นเพื่อนสนิท...”
“ผู้หญิงที่ฟอร์ดเคยคบมามันยังไม่เอาใจใส่ขนาดนี้เลย”
“เหรอ”
“อืม เออ วันนี้ทำกับข้าวเผื่อฉันด้วยนะ ฉันจะค้างกับฟอร์ดมัน”
“หา”
“ฉันกินเยอะนะจ๊ะ >__<” เขาทำหน้าทะเล้นก่อนจะเดินลงจากรถ ฉันเดินนำเขาขึ้นไปบนห้องฟอร์ดที่ตอนนี้กำลังนอน...อืด
“มันเป็นอะไรวะนั่น -O-”
“ฉันจุก”
“ยังไม่หายอีกเหรอ” ฉันถาม
“ก็เออดิ เฮ้ย! นี่มัน...” ฟอร์ดมองนาฬิกาที่หัวเตียงก่อนจะมองหน้าฉันกับโตสอย่างจับผิด ”นี่มันสิบโมง ทำไมพวกแกกลับมาก่อน -__-++”
“ฉันหิว -.-” โตส
“แค่เนี้ย!”
“เออสิ ฉันไม่ล่อลวงเพื่อนแกหรอก ถึงอยากจะทำก็เถอะ”
“ฉันกลัวยัยนั่นล่อลวงแกมากกว่า”
ฉันส่งสายตาจิกๆ ไปให้ฟอร์ดก่อนจะเดินกลับห้องตัวเอง ฉันไม่อยากให้รู้ว่าฉันคิดมาก ฉันพยายามเก็บอาการต่อหน้าฟอร์ดแล้ว แต่พอมาอยู่คนเดียวก็คิดไปถึงเรื่องนั้น ฝีมือใครกันนะ...จัมพ์เหรอ หรือเทโอ ไม่นะ ( >_<)(>_< )( >_<)(>_< ) ฉันส่ายหัวไล่ความคิดนั้นออกไป เทโอจะเป็นคนทำได้ยังไง เขาจะรู้เรื่องข่าวนี้หรือยังนะ บางทีฉันควรจะโทรไปหาเขา…
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ~
เทโอโทรมาพอดีเลยนี่...
“ฮัล...”
(สวัสดี) น้ำเสียงเย็นๆ ที่แปลกไปจากเดิมทำให้ฉันชะงักไปนิดหนึ่ง
“สวัสดีเทโอ เอ่อ นายเห็นรูป...”
(เห็นแล้ว มุมกล้องสวยดีเนอะ)
“...”
(ไอ้จัมพ์นี่ก็ทำงานใช้ได้เหมือนกันนะ ว่ามั้ย J)
“...!!”
(เงียบทำไม รับไม่ได้เหรอ)
“...” ...เทโอเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดเหรอ ไม่จริงหรอก...
(คิดว่าฉันสนใจเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ...ทีเซีย)
“ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะ...เราคบกันอยู่ไม่ใช่เหรอ” ฉันพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น
(คบเหรอ ฉันยังไม่ได้บอกเธอด้วยซ้ำว่าฐานะอะไร แล้วอีกอย่าง...คนอย่างฉันไม่มีทางคิดจริงจังกับเธอหรอก!)
“แต่...”
(ความจริงฉันก็แค่ใช้เธอเป็นเครื่องมือเท่านั้นเอง เธอสนิทกับไอ้ฟอร์ดนี่นะ แล้วฉันก็พอดูออกว่ามันมีใจให้เธอ)
“...”
(แค่ให้มันรู้ว่าเธอเป็นของฉันแล้ว ฉันก็พอใจล่ะ แต่ถึงมันจะไม่เชื่อ คนอื่นก็เชื่ออยู่ดี)
“เทโอ...”
(...)
“นาย...ฮึก...” ฉันใช้มือปาดน้ำตาออกช้าๆ ภาพตรงหน้าเลือนลางเต็มทีเพราะน้ำตา “ฉันอุตส่าห์รักนาย แต่...”
(ฉันไม่เคยรักเธอเลยได้ยินมั้ย! เลิกสำคัญตัวเองผิดซักทีเถอะ!)
ติ๊ด!
โทรศัพท์ในมือร่วงลงกับพื้นช้าๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินลงมาไม่ขาดสาย ทำไม...เทโอถึงทำแบบนี้นะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าคนสุภาพอย่างเขาจะกลับกลายเป็นคนละคนได้แบบนี้
ฉันต้องพิสูจน์! สดใสเข้าไว้ก่อน...
แอ๊ด!
“เฮ้ย หิวข้าวแล้ว” ฟอร์ดเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับโตส
“กรี๊ดดดด ทีเซียร้องไห้เหรอ” เสียงใครกรี๊ดน่ะ =__=;
โตสนั่นเอง ฟอร์ดวิ่งมาเขย่าตัวฉันจนฉันแทบจะเป็นลมเพราะความมึน ฉันไม่ใช่โออิชินะที่ต้องเขย่าก่อนดื่ม มึนไปหมดแล้ว T__T
“เป็นอะไรไป”
“เปล่าซะหน่อย ฉันเพิ่งดูซีรี่ย์จบ”
“โกหก”
“ฉันยังไม่ได้เกาหัวเลยนะ -O-!”
“กล่องดีวีดีเธออยู่ในห้องฉัน แล้วจะดูที่ไหน ใช้เชื่อมกับวิทยุเอาเหรอ”
“ก็เท่ดีนะ”
“อย่าโกหกฉันทีเซีย” ฟอร์ดจับหน้าฉันให้หันไปสบตากับเขา...
“ถามโตสดิ”
“กรี๊ดดดด ทำไมโยนขี้ให้ฉันอย่างนี้ หนูอยากตาย TOT” ฉันรู้แล้วล่ะว่าใครกรี๊ด -__-
ฟอร์ดปล่อยฉันแล้ววิ่งไปกระชากคอเสื้อโตสที่เตรียมวิ่งออกไปนอกห้องทำนองว่าจะชิ่งทันที ทำให้คนโดนดึงหงายหลังมาทับคนดึง แล้วฉันที่ยืนอยู่ข้างหลังคนดึงจะไปเหลืออะไรล่ะ -__-; หนักเว้ยยย TOT
“จะไปไหน”
“แม่โทรตาม...จ้ะ >O<”
“ตอแหล แกมีเรื่องคุยกับฉันแล้วว่ะโตส -__-++”
“TOT”
“ยาว!”
“ทีเซียรังแกหนูทำไมคะ หนูทำอะไรผิด คนหล่ออยากตาย โฮกกกก T__T เอ๋ง...อย่าดึง เจ็บ!”
โชคดีนะโตส =__=;;
แต่พอทั้งสองคนไปแล้ว...ฉันก็กลับมาคิดเรื่องเทโออีกครั้ง ทำไมฉันต้องคิดถึงเขาด้วยนะ...
______________________________________________________________________________
100% แล้วจ้า โตสแรดมากกก ชอบ >O<
ความคิดเห็น