[Fic inazuma eleven] ฉันได้เพื่อนสมัยเด็กมาเป็นพี่ชายค่ะ ( y มั้ง)

ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 1 : คิโด ยูกิ (รีไรท์)

     "คิโด ยูกิ!"

     อาจารย์สอนคณิตศาสตร์คนหนึ่งเอ่ยชื่อของคนคนหนึ่งเสียงดังลั่น จนคนในห้องเรียนสะดุ้งกันไปทั้งแทบ เหล่านักเรียนทั้งหลายในห้องต่างพร้อมใจพากันหันไปมองเด็กสาวคนเดียวในห้องที่นั่งมองไปนอกหน้าต่างอย่างไม่สนใจสิ่งที่เขากำลังสอน

     อาจารย์หนุ่มที่คอยสอนอยู่หน้าห้องนั้นขมวดคิ้วจนจะเป็นปม เขาปิดหนังสือเล่มหนาแล้ววางบนโต๊ะเสียงดังปัง!

     "การที่คุณแสดงอาการไม่สนใจการเรียนการสอนของผมออกนอกหน้าขนาดนี้ แสดงว่าคุณสามารถแก้โจทย์พวกนี้ได้หมดสินะครับ? งั้นช่วยมาแสดงวิธีทำโจทย์ข้อนี้ให้เพื่อนทุกคนดูหน่อยได้ไหมล่ะครับ?"

     เด็กสาวผู้มีสีผมสีขาวอันโดดเด่นและดวงตาสีแดงเลือด ปรายตามองอาจารย์ผู้สอนเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มขึ้นมา เธอลุกเดินไปหน้าชั้นเรียน แล้วไล่สายตาอ่านโจทย์คณิตศาสตร์ที่อาจารย์ผู้นี้ตั้งขึ้นมา

     อาจารย์หนุ่มยื่นกอดอก เขาฉีกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเด็กสาวตรงหน้ายืนคิดอยู่นาน

     โจทย์ข้อนี้เขายังไม่เคยสอนเหล่าเด็กนักเรียนมาก่อน ต่อให้เก่งเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้หรอก—

     "—เสร็จแล้วค่ะ" ยูกิเอ่ยออกมาอย่างขี้เล่น รอยยิ้มที่ดูเหมือนจะเป็นผู้เหนือกว่าปรากฏบนใบหน้า

     อาจารย์หนุ่มเบิกตากว้างอย่างตกใจ แถมยังมีเสียงหือหาและเสียงกระซิบกระซาบจากนักเรียนดังมาติดๆ

     ได้ยังไงกัน!

     ยูกิเอียงคอเล็กน้อย "มีโจทย์ให้ทำอีกไหมคะ? อาจารย์:)"

     "ไม่ ไม่มีแล้ว กลับไปนั่งที่ได้แล้วคุณคิโด"

     ยูกิตอบรับเล็กน้อย ก่อนจะหมุนตัวกลับไปนั่งที่ที่อยู่หลังห้องริมหน้าต่าง เมื่อเธอมองออกไปนอกหน้าต่างนั้น ก็พบกับทีมฟุตบอลของโรงเรียนเธอ

     ชมรมฟุตบอลโรงเรียนเทย์โคคุ

     โรงเรียนเทย์โคคุ เทย์โคคุคือโรงเรียนที่มีชื่อเสียงทางด้านกีฬาฟุตบอล และหากมีโรงเรียนไหนที่มาท้าแข่งกับเทย์โคคุแล้วแพ้ โรงเรียนนั้นจะถูกยุบทันที จึงทำให้เทย์โคคุเป็นที่หวาดกลัวต่อโรงเรียนอื่น

     โดยมีเกมเมคเกอร์อัจฉริยะ คิโด ยูโตะ เป็นกัปตันทีม

     นามสกุลดูคุ้นๆงั้นเหรอ? ก็ไม่แปลกหรอก ก็เธอเป็นน้องสาวของเขานี่นา ถึงจะไม่ได้เป็นน้องแท้ๆก็ตาม

     แถมเธอยังเป็นผู้จัดการทีมของโรงเรียนเทย์โคคุอีก

     ยูกิจ้องมองไปที่ทีมฟุตบอลที่กำลังเดินกลับเข้ามาในตัวโรงเรียนหลังไปซ้อมแข่งกับโรงเรียนอื่นเสร็จ ซึ่งไม่จำเป็นต้องไปดูก็รู้ว่าผลมันเป็นยังไง 

     ชนะชัวร์ๆ

     ส่วนสาเหตุที่เธอไม่ได้ไปดูการซ้อมแข่งนั้นก็เพราะว่า พี่ชายของเธอ— ยูโตะสั่งห้ามไว้ เนื่องจากเธอไปทำการโด—ไม่ควรรู้ดีกว่าแหะ

     เมื่อได้ยินเสียงออดหมดเวลา ยูกิรีบวิ่งแจ้นออกจากห้องเรียนทันทีเพื่อไปหาเหล่าชมรมฟุตบอลเทย์โคคุที่สนามซ้อมทันที

     เอาจริงๆต้องบอกว่าไปหาคิโดซะมากกว่า

     "ยูโตะ~ กลับมาแล้วเหรอ" ยูกิวิ่งแจ้นเข้าไปเกาะแขนคิโดที่กำลังยืนเกาะกลุ่มกับคนในชมรม

     "ยูกิปล่อยก่อน"

     เมื่อได้ยินคิโดพูดดังนั้น เธอจึงทำการปล่อยเขาทันที ยูกิเดินไปหยิบผ้าและน้ำให้คิโด เขารับมันมาก่อนจะดื่มทันที

     "เหนื่อยไหม?"

     "ก็ไม่มากเท่าไร" คิโดหันมาจ้องตายูกิ ก่อนจะยิ้มให้เล็กน้อย "วันนี้อาจจะซ้อมดึก จะกลับก่อนก็ได้นะ"

     เสียงออดดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อถึงเวลาเข้าเรียน คิโดจึงทำการไล่เธอให้กลับไปเรียน แต่ยูกิงอแงเล็กน้อยจนถูกดุ สุดท้ายเธอจึงได้แต่เดินคอตกเข้าห้องเรียนไปเงียบๆ

     ช่วงตอนเย็นหลังเลิกเรียน คิโดต้องอยู่ซ้อมกับพวกเทย์โคคุซึ่งอาจจะซ้อมดึก เธอจึงเลือกที่กลับก่อน 

     ถ้าอยากถามว่าทำไมเธอถึงไม่อยู่ดูแลการฝึกซ้อมของพวกเขาเหมือนผู้จัดการโรงเรียนอื่นๆล่ะก็ นั้นก็เพราะว่าเธอโดนคิโด ยูโตะ เจ้าเก่าเจ้าเดิมสั่งห้ามนั่นแหละ

     ห้ามทำหน้าที่เป็นผู้จัดการเทย์โคคุหนึ่งวันเต็มๆ สิ่งที่ทำได้มากสุดคือการมาหาคิโดที่สนามซ้อมได้ แค่เท่านั้นจริงๆ

     แต่จะให้อยู่ในบ้านมันก็น่าเบื่อไปหน่อย เธอจึงเลือกเดินเล่นสูดอากาศที่แสนบริสุทธิ์นี่แทน

     'ดีมาก ยิงมาเลย'

     เสียงตะโกนจากด้านล่างทำให้ยูกิสนใจ เธอเดินไปยืนเกาะริมสะพานแล้วก้มลงไปมองสนามฟุตบอลริมแม่น้ำข้างล่าง ก็พบเจอกับเด็กหนุ่มวัยมัธยมที่กำลังเล่นเตะบอลกับเด็กๆประมาณ4-5คน และข้างๆสนามมีเด็กสาวผมสั้นยืนมองอยู่

     ยูกิเพ่งมองชุดที่เด็กหนุ่มที่เล่นเป็นผู้รักษาประตูนั้นใส่อยู่ ก็พบว่ามันเป็นของโรงเรียนไรมง

     แต่สุดท้ายความสนุกก็จบลงเมื่อมีเด็กคนหนึ่งเผลอเตะบอลลอยเฉียดหน้าผู้ชายสองคนที่เดินอยู่แถวนั้น เด็กหนุ่มจากไรมงวิ่งเข้าไปขอโทษแต่ก็ถูกผู้ชายคนเตี้ยเตะเขาไปที่ท้อง

     ทั้งสองพูดดูถูกก่อนที่ผู้ชายตัวสูงจะถุยน้ำลายใส่ลูกฟุตบอล แล้วเตะไปหาเด็กผุ้หญิงที่ยืนอยู่แถวนั้น จู่ๆก็มีคนๆหนึ่งกระโดดออกมาเตะลูกกับไปใส่หน้าชายตัวสูง

     ยูกิเบิกตากว้างเมื่อเห็นเด็กหนุ่มที่ช่วยเด็กผู้หญิงไว้

     โกเอนจิ ชูยะ!!!

     เธอฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นบุคคลที่น่าสนใจเข้า ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะมาเจอกันในที่แบบนี้ซะได้

     แต่เมื่อก้มลงมองนาฬิกาก็พบว่ามันถึงเวลาที่เธอควรจะกลับได้แล้ว ยูกิหันไปมองข้างล่างครั้งสุดท้าย แล้วหมุนตัวกลับวิ่งออกไปจากจุดๆนั้น โดยไม่สนใจสายตาคู่หนึ่งที่จ้องมองมา

     โกเอนจิที่แอบมองเด็กสาวผมขาวจากด้านล่างนั้นขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเดินออกไปจากสนามโดยไม่สนใจคำชวนของเด็กหนุ่มที่มีผ้าคาดหัวสีส้ม

     'ผู้หญิงคนนั้น...'

     "ยิ้มหน้าระรื่นมาเชียว ไปเจออะไรดีๆเข้ารึไง?" คิโดเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อเห็นน้องสาวผู้ซึ่งพวงตำแหน่งเพื่อนสนิทของตัวเองที่ยิ้มหน้าระรื่น

     "ก็นิดหน่อย" ยูกิหันซ้ายหันขวาหาใครซักคนหนึ่ง "แล้วคุณพ่อยังไม่กลับอีกเหรอ?"

     "ยังหรอก งั้นฉันเข้านอนก่อนนะ ราตรีสวัสดิ์ล่ะ"

     "ราตรีสวัสดิ์ยูโตะ"

     เมื่อเดินเข้ามาในห้อง เธอก็ทำการตรงดิ่งไปที่เตียงของตัวเองทันที ยูกิหยิบสมุดโน๊ตเล่มเล็กของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะเปิดหาหน้าที่จั่วหัวกระดาษไว้ว่า โกเอนจิ ชูยะ แล้วหยิบปากกามาขีดเขียนแก้ไขข้อมูลในนั้นเล็กน้อย

     โกเอนจิ ชูยะ : อดีตกองหน้าของโรงเรียนคิโดคาวะเซชู ฉายาเอซสไตรเกอร์ในตำนาน

     ปึก!

     สมุดโน๊ตเล่มเล็กถูกปิดลงทันที ยูกิเอนตัวนอนลงไปที่เตียง เธอฉีกยิ้มกว้างเมื่อนึกถึงช่วงตอนเย็นที่เธอไปเจอกับโกเอนจิ

     "ดูท่าพรุ่งนี้คงจะต้องเจอเรื่องดีๆแน่;)"

     TALK :

     รีไรท์แล้วเนื้อเรื่องก็ยังคงเค้าเดิมนะคะ แค่เปลี่ยนการบรรยาย

     ส่วนน้องยูกินั้นยังคงมีนิสัยชอบโดดเรียนเช่นเดิม—  แค่กๆ (น้องๆหนูๆเพื่อนๆพี่ๆ ไม่ควรเอายูกิเป็นเช่นอย่างนะจ๊ะ)