ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ใช่เลยยยย!
"คลิ๊ก...น่ารักอ่า~" อะแฮ่ม! ตอนนี้ฉันกำลังดูใบหน้าสามีในอนาคตของฉันนนนนนน >///< ผมสีดำนั่น.ดวงตาสีน้ำตาลนั่น..หุ่นที่มีกล้ามเป็นมัดๆนั่น..กรี๊ดดดด! น้ำลายหก ฉันว่า...
"ปัง!...ราตรี!!" พี่ชายของฉันช่างไม่มีมารยาท - -'
"อะไรหรอค่ะพี่อาทิตย์? แล้วทำไมไม่เคาะประตูก่อน"ฉันว่าพลางเก็บใบที่เป็นความลับแล้วสอดใต้หมอน
"พี่ได้ข่าวว่าน้องโดนทำร้าย.."พี่ชายฉันพูดว่าเดินเข้ามาสำรวจใบหน้าและร่างกายของฉัน
"อ่อ..น้องไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ พอดีมีคนมาช่วยน้องไว้พอดี..."ฉันบอกแต่ใครจะรู้ที่ฉันใส่เสื้อแขนยาวเพราะรอยขีดขวนเต็มไปหมดT^T "พี่อยากจะรู้จริงๆว่าใครเป็นคนทำร้ายน้องของพี่..น้องบอกพี่มาเถอะ"พี่อาทิตย์นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉันและพร่ำเพ้อ
"ไม่มีอะไร หรอกค่ะ.."ฉันบอกแต่นึกหน้าคนที่ทำร้ายฉันแล้วดวงตาพลันเปลี่ยนไปวูบหนึ่ง
"ทำไมถึงไม่บอกพี่ ไม่เชื่อใจพี่หรอ?"พี่ชายพูดพลางก้มหน้า
"เชื่อใจอะไรกันค่ะ^^ก็น้องบอกไม่มีอะไรคือไม่มีอะไรสิค่ะ"ฉันว่าแล้วแตะไหล่พี่ชายที่ยังคงก้มหน้าอยู่อย่างนั้น
"งั้นหรอ..แล้ว..ใครช่วยน้องเอาไว้ล่ะพี่จะไปขอบคุณเขาสักหน่อยที่ช่วยน้องสุดที่รักของพี่"พี่ชายว่าและเอื้อมมือมาบีบจมูก
"เจ็บน่ะ!..เขาชื่อวีอ่ะ อยู่ปี2 มหาลัยเดียวกัน" เขาหล่อมากเลยน่ะตอนที่มาช่วยฉันจาก'มัน'ฉันรู้สึกว่าฉันชอบเขาอ้าาาาา >///<
"สืบมาแล้วสิน่ะ"พี่อาทิตย์ว่าด้วยน่าเอื้อมๆ
"ช่ายยยยยย~เอ่อ..พี่จะไปยังค่ะ?"ฉันถามพร้อมวาง'จานัว'ลงและลุกขึ้นไปที่ตู้เสื้อผ้า
"น้องไล่พี่หรอ?"พี่อาทิตย์ว่าพลางไหล่ตก
"ป่าวค่ะน้องจะอาบน้ำไปเรียน^^"ฉันบอกทำให้พี่อาทิตย์เกาหัวแล้วเดินออกไปทันที..555 พี่ชายของฉันเป็นคนที่น่ารักจริงๆตั้งแต่แด๊ดกับหม่ามี้ไปทำงานต่างประเทศพี่อาทิตย์คอยเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ตลอด คอยเป็นห่วงฉัน..แต่ฉันว่าหวงมากกว่า- _-พี่ชายรักฉันมากๆๆๆๆ และฉันก็รักพี่ชายมากๆๆๆๆ(; อ่า! มาถึงตรงนี้ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ฉันชื่อ จันทร์ทิมา กิติไพศาล หรือ ราตรี ตอนนี้อายุ 20 เรียนอยู่ปี2 ที่มหาลัยเอกบูรพา คณะนิเทศฯ สาขาการแสดง..เอิ่ม นิสัยส่วนตัวก็เป็นคนน่ารักน่ะ ชอบยิ้ม มีมารยาท สู้ใครไม่เป็นTT แต่..อย่าให้ฉันเปลี่ยนเป็นอีกคนละกัน! ทางบ้านรวยเอาง่ายๆ แต่หากยังสงสัย'จานัว'ละก็น่ะ แมวฉันเองสีขาวพันธ์เปอร์เซีย นิสัยมันเหมือนเจ้าของนั้นแหละ ^^* วะฮา~ไปเรียนดีกว่า ~3~ @มหาลัยเอกบรูพา "วี้ดวิวววว~" ตอนนี้ฉันกำลังเดินเข้ามหาลัยก็มีพวกหมามาหอนส่ะงั้นเกิดมาสวยน่ารักอย่างฉันนิทำใจเหอะ ^^± ตอนที่ฉันขับนิมิคูเปอร์คันโปรดมาจอดฉันเจอพี่วีด้วยน้าาาาา แถมตอนนี้ในกระเป๋าของฉันมีของที่จะให้พี่วีด้วยเป็นสร้อยคอรูปตัวVราคาอย่าไปพูดถึงมัน - -' เพราะมันอาจจะแพงนิดหน่อย.. มันเป็นแค่ของขวัญที่เขาเข้ามาช่วยฉันก็เท่านั้นเอง จริงๆน่ะ~3~ อ่ะ! นั้นไงฉันเจอเขาแล้วเดินเท่อยู่ตรงระเบียงทางเดินเชื่อมตึก..
"พี่วี! พี่วีค่ะ"ฉันวิ่งกระฮืดกระหอบตามไปเนื่องจากพี่เขาเดินไวมากๆ "ครับ?"พี่วีหยุดเดิน..โอ๊ย! เลือดกำเดาจะไหล =.,= หล่อ
"พี่วีช่วยรับนี้ไปด้วยนะค่ะ..ของแสดงความขอบคุณของราตรีค่ะ"ฉันว่าและยื่นของให้
"ขอบคุณครับ..น้องราตรี^^"พี่วีบอก "คะ..ค่ะ" เขินนนนน ><
"เป็นอะไรหรือป่าวครับ?หน้าแดงๆ"พี่วีไม่พูดปล่าวยื่นมือมาอังหน้าพากด้วย
"ปะ..ป่าวค่ะ ราตรีขอตัวค่ะ"ฉันบอกออกไปว่าไม่เป็นไรแล้วรีบเดินหนีออกไปทันที ก็มันเขินอ่ะ..
"อั๊ก... โอ๊ยยยยย"ฉันนิเดินไม่ระวังเลยอ่ะ "ราตรีเมื่อไรเธอจะเดินดูทางมั้งเนี่ย?" เฮ้ยเสียงเหมือน!
"เจมส์!!"
"ปัง!...ราตรี!!" พี่ชายของฉันช่างไม่มีมารยาท - -'
"อะไรหรอค่ะพี่อาทิตย์? แล้วทำไมไม่เคาะประตูก่อน"ฉันว่าพลางเก็บใบที่เป็นความลับแล้วสอดใต้หมอน
"พี่ได้ข่าวว่าน้องโดนทำร้าย.."พี่ชายฉันพูดว่าเดินเข้ามาสำรวจใบหน้าและร่างกายของฉัน
"อ่อ..น้องไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ พอดีมีคนมาช่วยน้องไว้พอดี..."ฉันบอกแต่ใครจะรู้ที่ฉันใส่เสื้อแขนยาวเพราะรอยขีดขวนเต็มไปหมดT^T "พี่อยากจะรู้จริงๆว่าใครเป็นคนทำร้ายน้องของพี่..น้องบอกพี่มาเถอะ"พี่อาทิตย์นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉันและพร่ำเพ้อ
"ไม่มีอะไร หรอกค่ะ.."ฉันบอกแต่นึกหน้าคนที่ทำร้ายฉันแล้วดวงตาพลันเปลี่ยนไปวูบหนึ่ง
"ทำไมถึงไม่บอกพี่ ไม่เชื่อใจพี่หรอ?"พี่ชายพูดพลางก้มหน้า
"เชื่อใจอะไรกันค่ะ^^ก็น้องบอกไม่มีอะไรคือไม่มีอะไรสิค่ะ"ฉันว่าแล้วแตะไหล่พี่ชายที่ยังคงก้มหน้าอยู่อย่างนั้น
"งั้นหรอ..แล้ว..ใครช่วยน้องเอาไว้ล่ะพี่จะไปขอบคุณเขาสักหน่อยที่ช่วยน้องสุดที่รักของพี่"พี่ชายว่าและเอื้อมมือมาบีบจมูก
"เจ็บน่ะ!..เขาชื่อวีอ่ะ อยู่ปี2 มหาลัยเดียวกัน" เขาหล่อมากเลยน่ะตอนที่มาช่วยฉันจาก'มัน'ฉันรู้สึกว่าฉันชอบเขาอ้าาาาา >///<
"สืบมาแล้วสิน่ะ"พี่อาทิตย์ว่าด้วยน่าเอื้อมๆ
"ช่ายยยยยย~เอ่อ..พี่จะไปยังค่ะ?"ฉันถามพร้อมวาง'จานัว'ลงและลุกขึ้นไปที่ตู้เสื้อผ้า
"น้องไล่พี่หรอ?"พี่อาทิตย์ว่าพลางไหล่ตก
"ป่าวค่ะน้องจะอาบน้ำไปเรียน^^"ฉันบอกทำให้พี่อาทิตย์เกาหัวแล้วเดินออกไปทันที..555 พี่ชายของฉันเป็นคนที่น่ารักจริงๆตั้งแต่แด๊ดกับหม่ามี้ไปทำงานต่างประเทศพี่อาทิตย์คอยเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ตลอด คอยเป็นห่วงฉัน..แต่ฉันว่าหวงมากกว่า- _-พี่ชายรักฉันมากๆๆๆๆ และฉันก็รักพี่ชายมากๆๆๆๆ(; อ่า! มาถึงตรงนี้ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลย ฉันชื่อ จันทร์ทิมา กิติไพศาล หรือ ราตรี ตอนนี้อายุ 20 เรียนอยู่ปี2 ที่มหาลัยเอกบูรพา คณะนิเทศฯ สาขาการแสดง..เอิ่ม นิสัยส่วนตัวก็เป็นคนน่ารักน่ะ ชอบยิ้ม มีมารยาท สู้ใครไม่เป็นTT แต่..อย่าให้ฉันเปลี่ยนเป็นอีกคนละกัน! ทางบ้านรวยเอาง่ายๆ แต่หากยังสงสัย'จานัว'ละก็น่ะ แมวฉันเองสีขาวพันธ์เปอร์เซีย นิสัยมันเหมือนเจ้าของนั้นแหละ ^^* วะฮา~ไปเรียนดีกว่า ~3~ @มหาลัยเอกบรูพา "วี้ดวิวววว~" ตอนนี้ฉันกำลังเดินเข้ามหาลัยก็มีพวกหมามาหอนส่ะงั้นเกิดมาสวยน่ารักอย่างฉันนิทำใจเหอะ ^^± ตอนที่ฉันขับนิมิคูเปอร์คันโปรดมาจอดฉันเจอพี่วีด้วยน้าาาาา แถมตอนนี้ในกระเป๋าของฉันมีของที่จะให้พี่วีด้วยเป็นสร้อยคอรูปตัวVราคาอย่าไปพูดถึงมัน - -' เพราะมันอาจจะแพงนิดหน่อย.. มันเป็นแค่ของขวัญที่เขาเข้ามาช่วยฉันก็เท่านั้นเอง จริงๆน่ะ~3~ อ่ะ! นั้นไงฉันเจอเขาแล้วเดินเท่อยู่ตรงระเบียงทางเดินเชื่อมตึก..
"พี่วี! พี่วีค่ะ"ฉันวิ่งกระฮืดกระหอบตามไปเนื่องจากพี่เขาเดินไวมากๆ "ครับ?"พี่วีหยุดเดิน..โอ๊ย! เลือดกำเดาจะไหล =.,= หล่อ
"พี่วีช่วยรับนี้ไปด้วยนะค่ะ..ของแสดงความขอบคุณของราตรีค่ะ"ฉันว่าและยื่นของให้
"ขอบคุณครับ..น้องราตรี^^"พี่วีบอก "คะ..ค่ะ" เขินนนนน ><
"เป็นอะไรหรือป่าวครับ?หน้าแดงๆ"พี่วีไม่พูดปล่าวยื่นมือมาอังหน้าพากด้วย
"ปะ..ป่าวค่ะ ราตรีขอตัวค่ะ"ฉันบอกออกไปว่าไม่เป็นไรแล้วรีบเดินหนีออกไปทันที ก็มันเขินอ่ะ..
"อั๊ก... โอ๊ยยยยย"ฉันนิเดินไม่ระวังเลยอ่ะ "ราตรีเมื่อไรเธอจะเดินดูทางมั้งเนี่ย?" เฮ้ยเสียงเหมือน!
"เจมส์!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น