เต๋าคชา - ความสัมพันธ์ไม่มีชื่อเรียก [AF8] [Fic]

ลำดับตอนที่ #5 : 21 กันยายน 2554 (1) - แมงโก้ทีวี โพสทูเดย์

                “งึมมมมม =_=” อ้าว เต๋าหายไปอีกแล้วอ่ะ =_O นายจะรีบไปไหนของนายเนี่ย >_< เดี๋ยวก็ต้องไปทำงานด้วยกันอยู่แล้ว

                มีโน้ตแปะไว้ที่เดิม

                ‘ไว้เจอกันที่งานนะ ตัวเล็ก...เต๋า’ อีกและ >_< กะจะออกจากบ้านไปด้วยกันซะหน่อย >0<

                เอาเถอะ ไม่เป็นไร วันนี้อารมณ์ดี เพราะจะได้ทำงานกับเต๋าทั้งวัน ^0^

 

=============================

 

                “เดี๋ยวลูก” แม่เรียกผมขณะที่ผมกำลังจะออกจากบ้าน

                “คับ -_-?”

                “เดี๋ยวแม่ไปส่ง”

                “อ่อคับ” วันนี้แม่ดูแปลก ๆ จัง...

 

                “เมื่อคืนมีใครเข้าบ้านเรามารึเปล่าคชา” แม่ถามขึ้นมาด้วยเสียงเรียบ ๆ ระหว่างการเดินทาง

                “เมื่อคืน...เอ่อ...” อะไรวะ ก็บอกแม่ไปสิว่าเต๋ามา ไม่เห็นเป็นไรเลย “ไม่มีหนิครับ” ทำไมถึงเวลาจริง ๆ แล้วไม่กล้าบอกวะเรา >_< ไม่เห็นเป็นไรเลย แม่ก็รู้ว่าเรานอนกับเต๋าทุกคืนอยู่แล้ว

                “...” แม่เงียบ -_-. แม่รู้หรือกำลังสงสัยอะไรรึเปล่าอ่ะ ไม่สบายใจเลย >_<

 

=============================

 

                วันนี้เรา ต้น เต๋า มาถ่าย Mango TV เต๋ามาถึงก่อนเราอีกอ่ะ เหอ ๆ

                “นี่ ๆ” ผมใช้ศอกสะกิดเรียกเต๋า

                “หืม?” เต๋าที่กำลังท่องเนื้อเพลงอยู่ หันมาหาผม

                “ทำไมต้องรีบไปอ่ะ ไม่ออกมาพร้อมกัน เดี๋ยวก็ต้องมาที่นี่ด้วยกันอยู่แล้วหนิ” ผมต้องใช้โอกาสนี้ถาม เพราะกล้องทรูโมเม้นต์ตามต้นลงไปสตูดิโอข้างล่างแล้ว

                “แล้วถ้าเรามาที่นี่ด้วยกัน คนอื่นเค้าจะคิดยังไงเล่า ไอ้บ๊องเอ๊ย -_-*”

                “-_-” เออเนอะ คนอื่นคงจิ้นว่าเมื่อคืนไปนอนด้วยกันมาแน่เลย...จริง ๆ เรียกว่าจิ้นไม่ได้สิเนอะ เพราะเรานอนด้วยกันมาจริง ๆ แหะ ๆ >_^

                “แล้วเมื่อเช้าออกไปตอนกี่โมงเนี่ย”

                “ประมาณเจ็ดโมง ตอนแรกกะว่าจะออกตอนหกโมง แต่คชากอดเราอยู่อ่ะ เลยไม่กล้าลุก”

                “ไอ้บ้า >_< ใครเค้าไปกอดนาย”

                “ชู่วววววว ^.^ เบา ๆ สิ เดี๋ยวคนอื่นก็รู้กันหมดหรอก ว่าคชาให้เต๋าไปนอนที่บ้านอ่ะ ^_^”

                “ใครเค้าอยากให้เต๋ามา เต๋าไปของเต๋าเองต่างหาก >0<”

                “หรือว่าไม่อยากให้ไปล่ะ ^_^”

                “-0-.” อยากสิ >_<

                “เออ เมื่อเช้าเต๋าเจอแม่ชาด้วยนะ”

                “O_O ฮะ...”

                “ทำตาโตทำไมเนี่ย -_-*”

                “เจอแม่ !! แม่เห็นเต๋าแล้วหรอ”

                “เห็นสิ ยังคุยกันอยู่เลย”

                “O[]o !! คุยกันด้วย” แว้กกกกกกกกก >0<

                “แม่ชาก็งง ที่เห็นเต๋า ก็เลยถามว่ามาได้ไง เต๋าก็เลยบอกว่าเมื่อคืนลืมของไว้กับคชา ก็เลยมาเอาของคืน...”

                “-_-”

                “...แล้วคชาก็เลยบอกให้ผมนอนที่บ้านเลย”

                “o_O” เต๋า T^T เอาตัวรอดเก่งจริงนะแก >0< “เวรแล้วววววววววววว T^T”

                “ทำไมอ่ะ แม่ชาว่าไรรึเปล่า”

                “เปล่า ๆ ไม่ได้ว่า ไม่มีอะไรหรอก >_<” ก็เพราะไม่ว่าเนี่ยแหละ ความซวยถึงได้มาเยือน...โกหกแม่ไปเต็ม ๆ คราวนี้แม่ยิ่งคิดมากไปกันใหญ่แน่เลย...ทำไงดี >0<

                ใจเย็น ๆ ไว้คชา ตอนนี้กำลังจะเข้ารายการ...เราต้องทำงานอย่างมืออาชีพ !!

 

=============================

 

                “นี่ถึงกับต้องจดเนื้อใส่มือเลยหรอ” ผมถามเต๋าขณะกำลังจะเข้ารายการ

                “ใช่สิ ก็ยังจำไม่แม่นเลย” เต๋าพูดพลางจดไปเรื่อย ๆ

                “รู้ตั้งแต่เมื่อวานว่าจะต้องร้อง น่าจะรีบท่องมา” ต้องสั่งสอนซะหน่อย ฮิฮิ ^_^

                “ตอนแรกก็กะว่าจะท่อง แต่เซง เลยไม่ท่อง”

                “เซง -_-?”

                “งอนใครบางคนอยู่ แล้วไอ้นั่นก็ไม่รู้จักมาง้อ”

                “เหอะ ๆ -_-.” ใครมันจะไปรู้ว้า ว่านายจะมีแอบบงอนแบบนี้ด้วย...แต่ดีแล้วแหละ คชาชอบ วันหลังจะยั่วบ่อย ๆ โฮ่ ๆ ๆ

                “เลยไม่มีอารมณ์ท่องเนื้อเลย”

                “แล้วตอนนี้มีอารมณ์รึยางต๋าววววว” ผมเข้าไปกอดเต๋าจากข้างหลัง พร้อมทำเสียงกระเส่าเบา ๆ

                “ตอนนี้ยังหรอก...แต่คืนนี้...ไม่แน่...” เต๋าหันมาพูดข้างหูผมด้วยเสียงกระเส่ายิ่งกว่า

                “ไอ้บ้า o>_<o” ผมผละตัวออกจากตัวเต๋า...>_< กะจะแกล้งทำให้เต๋าสยิว กลับโดนซะเองซะงั้น >0<

                “หึหึ” เต๋าหัวเราะเจ้าเล่ห์

 

=============================

 

                หลังจากถ่าย Mango TV เสร็จก็ออกเดินทางไปสยามเซ็นเตอร์...อยากจะบอกว่าตั้งแต่สัมภาษณ์มาหลายรายการ พิธีกร Mango TV เตรียมข้อมูลมาดีที่สุดเลย สัมภาษณ์สนุกดี...หรือเพราะว่าได้สัมภาษณ์กับเต๋าก็ไม่รู้ เลยรู้สึกดี ^_^

                มาถึงสยามเซ็นเตอร์ ก็ไปร้านเสื้อผ้าเอ็กแซ็ก ไปเลือกชุด และก็เปลี่ยนชุดเพื่อไปสัมภาษณ์ลงโพสทูเดย์...เต๋าลองอยู่สองสามชุด สุดท้ายแล้วเลือกเสื้อยืดด้วยเดียว...นายใส่แค่นี้ก็ดูดีแล้วอ่ะนะ นายสว่าง ^_^

                พอไปถึงร้านที่นัดกับนักข่าวโพสทูเดย์ นั่งกันอยู่ซักพัก แฟนคลับข้างนอกก็เริ่มมากันเยอะแล้ว...

                พอสั่งอาหารเสร็จ ก็ถ่ายรูป ต้นถ่ายเดี่ยว ส่วนเราถ่ายคู่กับเต๋า...แอบเขิน อิอิ o>_^o

                จากนั้นก็เป็นการสัมภาษณ์ เราก็สัมภาษณ์คู่กับเต๋า (อย่างที่เราอยากอยู่แล้ว) เหมือนเดิม

                ...

                “แล้วเต๋าล่ะ กลับไปอยู่บ้านตัวเองแล้วความรู้สึกเป็นยังไงบ้าง” พี่นักข่าวถามเต๋า

                “ตั้งแต่ออกมาผมยังไม่ได้นอนบ้านตัวเองเลยพี่” เต๋าหันหน้ามายิ้มให้ผม...ไอ้บ้า นี่นายจะไปบอกเค้าทำไม >_< นายบ้าไปแล้วหรอ

                “อ้าว ทำไมล่ะ”

                “อ๋อ ผมไม่มีบ้านในกรุงเทพน่ะพี่ ไปอยู่บ้านญาติ” แล้วไป -_- นายเต๋าเอ๋อ ทำใจหายใจคว่ำหมด

                ...

                “...อ่ะ...งั้นตกลง จะให้พี่เรียกเราสองคนว่าเป็นอะไรกันดี” พี่นักข่าวถามพวกเราเป็นคำถามปิดท้าย...เต๋าหันหน้ามาหาผมเหมือนให้ผมเป็นคนสรุป

                “ความสัมพันธ์ไม่มีชื่อเรียกดีกว่า...ผมชอบชื่อนี้” ผมยิ้มให้กับพี่นักข่าว ส่วนเต๋าก็ยังคงมองหน้าผมแบบงง ๆ...ผมก็ไม่รู้ว่าที่ผมพูดไปมันหมายความว่ายังไง ผมแค่พูดไปตามความรู้สึกของผมเท่านั้น...

                “^_^” พี่นักข่าวยิ้มให้ผมเป็นการปิดท้าย

 

                “ความสัมพันธ์ ไม่มีชื่อเรียก” เต๋าย้อนคำพูดผมขึ้นมา หลังจากพี่นักข่าวลุกไปแล้ว “คิดได้ไงอ่ะ”

                “ไม่ได้คิด ก็คชารู้สึกแบบนั้นจริง ๆ” ไม่มีคำพูดใด ๆ ตอบกลับมา มีเพียงมือเต๋าที่โอบไหล่เราให้เอนตัวไปหาเต๋าเหมือนเช่นเคย

 

                “ฮัลโหล”

                “คชา” เจ้าของเสียงจากปลายสาย เป็นคนที่ผมรู้สึกกลัวที่สุดในวันนี้ “ทำงานเสร็จรึยังลูก”

                “อ่า เสร็จแล้วครับ”

                “งั้นรอแปปนึงนะ เดี๋ยวแม่ไปรับ”

                “อ้าว แม่มารับหรอ”

                “ใช่จ้ะ มีอะไรรึเปล่า”

                “ป่ะ เปล่าครับ โอเคครับ” เดี๋ยวเจอแม่แล้วเราจะคุยอะไรกับแม่ดีล่ะเนี่ย >_< จะขอโทษแม่ ที่เมื่อเช้าโกหกหรอ หรือจะไม่พูดอะไร หรือจะทำยังไงดี >0< โอ๊ย สับสน

 

                “เต๋า กลับไปก่อนเลยก็ได้นะ”

                “ทำไมอ่ะ คชายังไม่กลับหรอ”

                “เดี๋ยวก็กลับ แต่เต๋ากลับไปก่อนตอนนี้เลยได้มั้ย ขอร้อง” เราคงทำตัวไม่ถูกหรอกนะ ถ้าแม่มาแล้วเต๋ายังอยู่ตรงนี้อ่ะ

                “อะไรของชาเนี่ย” เต๋าทำหน้างง

                “เอาเถอะนะ ขอร้องจริง ๆ รีบกลับไปก่อนตอนนี้เลย” ผมผลักเต๋าให้รีบ ๆ ไป

                “อ่ะ ๆ ไปก็ได้ ๆ...แล้วคืนนี้อ่ะ”

                “คืนนี้อารายยยย...เอาตอนนี้ให้รอดก่อนนนนน T^T”

                “อะไรของคชาเนี่ย เต๋างง =_= อ่ะ ๆ ไปก็ไป”

                “บ๊ายบายนะเต๋า”

                เต๋าเดินออกจากร้านไป พร้อมเสียงฮือฮาจากแฟนคลับข้างนอก...โล่งอก ที่แม่ยังไม่มาตอนนี้...ตอนนี้ก็ต้องคิดต่อไปล่ะ ว่าจะทำตัวยังไงกับแม่ดี >0<

 

=============================

 

                “แล้วเต๋าล่ะคชา” คำแรกที่แม่ถามเมื่อเจอหน้าผม

                “กะ...กลับไปแล้วครับ”

                “คิดว่ายังไม่กลับ เดี๋ยวแม่จะได้ไปส่งที่บ้าน” แม่พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...อึดอัดจัง >0<

                เมื่อเดินออกจากร้าน แฟนคลับให้การต้อนรับคชาดีมาก ทั้งเรียกชื่อคชา ทั้งถ่ายรูป และอื่น ๆ อีกมากมาย แต่คชาอยากจะบอกทุกคนตอนนี้ว่า ช่วยคชาด้วย คชาเกร็งมาก T^T

 

                เมื่อผมกับแม่เข้ามาอยู่ในลิฟท์ ซึ่งปราศจากแฟนคลับ...

                “มีอะไรจะบอกแม่รึเปล่าลูก”

                ...

ปล.ขอกำลังใจหน่อยน้า ชมก็ได้ ติก็ดี ช่วงนี้ไม่ค่อยมีกำลังใจเขียนเลย T^T