ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 25 กันยายน 2554 - Meet and Greet by True @ Magnolia
วันนี้มามีทแอนด์กรี้ดที่บ้านแมกโนเลียอีกเหมือนเดิม วันนี้คชาใส่เสื้อที่แฟนคลับให้มา สวยดี และจะได้เอาใจแฟนคลับหน่อย อิอิ ^0^...วันนี้ดูทุกคนง่วงกันจัง มาถึงก็นอนกันแทบจะทุกคน...ยกเว้นยายแหลม ยายคึกจังเลยวันนี้ เหอะ ๆ =_=
“ชา ^_^” วันนี้เต๋าทักผมก่อน
“-_-” ผมทำเป็นไม่สนใจ
“ชา”
“-_-” วันนี้ต้องใจแข็ง ภาพทรูโมเม้นต์เมื่อคืนมันบาดตา >_<
“เป็นไรอีกแล้ววะเนี่ย >_<” เต๋าบ่นพลางขยี้หัวตัวเอง
“-_-”
“…”
“-_-”
“จะไม่คุยกับเต๋าจริง ๆ ใช่มะ” เต๋าเริ่มเสียงแข็ง...เฮ้ย ไรอ่ะเต๋า >0< มาง้อต่อก่อนดิ...ไม่ใช่ว่าเดี๋ยวเราต้องไปง้อเต๋าซะเองนะ
“เต๋า ^0^” ผมยังไม่ทันจะพูดอะไร เจ้าตัวปัญหาก็โผล่ออกมา
“ไปกันเหอะไทด์ เบื่อคนไม่มีเหตุผล” เต๋าพูดทิ้งท้าย
และเต๋าก็กอดคอไทด์เดินจากไป โดยที่ไทด์หันกลับมามองหน้าผมด้วยหน้า (ที่พยายามจะทำให้) ใสซื่อ...อ๊ากกกกกกกกก ไม่ไหวแล้วนะ >0< นี่มันอะไรกัน ตกลงไทด์คิดอะไรอยู่ และทำไมเต๋าต้องทำแบบนี้ >0<
เต๋าว่าเราว่าไม่มีเหตุผล >_< หรือว่าเราไม่มีเหตุผลจริง ๆ ...คชาก็แค่ไม่อยากให้เต๋าไปใกล้ชิดคนอื่นแค่นั้นเองนินา...อย่างงี้เค้าเรียกว่าหึงรึเปล่านะ -_-?
ผมเอานิ้วจิ้ม ๆ เต๋า ขณะที่เต๋ากำลังกินข้าวและคุยเล่นกับเพื่อนคนอื่นอยู่
“...” เต๋าหันมามองหน้าผมแบบไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ
“-_- (จิ้ม จิ้ม)” ผมยังจิ้มเต๋าต่อไป
“...” เต๋าหันมามองหน้าผมอีกครั้ง และลุกขึ้นเดินออกไปจากเก้าอี้ ผมก็รีบเดินตามเต๋าไป...อะไรวะเนี่ย >_< ตอนแรกกะว่าจะให้เต๋ามาง้อ สุดท้ายต้องมาง้อซะเอง T^T ...ก็เรากลัวเต๋าจะไม่คุยกับเราจริง ๆ อ่ะ >_<
“ต๋าววววววววววววว” ผมเตะเรียกเต๋าให้หันมาคุยกับผม
“มีไรล่ะ ไม่อยากคุยกับเต๋าไม่ใช่หรอ” เต๋าพูดตัดพ้อ...น่าหมั่นไส้จริง ๆ เลย อยู่ ๆ นายถือไพ่เหนือกว่าได้ไงวะเนี่ย >_<
“คชาขอโทดดดดดดดดดด >/|\<” ให้ตายเถอะ เสียท่าหมดเลยเรา >_<
“...” เต๋ายังคงไม่หันหน้ามาหาเรา และยังเงียบอยู่
“ขอโทดน้า เรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมนะ” เอาเถอะ ขอให้เต๋ากลับมาคุยกับเราเหมือนเดิมก็พอและ >_<
“...”
“นะ นะ นะ”
“...”
“นะเต๋าน้า เต๋าอยากได้ไรเดี๋ยวคชาทำให้เต๋าเลย”
“โอเค ตกลง” เต๋าหันหน้ามาบอกผมทันทีที่ผมพูดจบ “^_^”
“ฮะ -_-?” บทจะยอมก็ยอมขึ้นมาอย่างงี้เลยเนี่ยนะ -_-*
“อย่าลืมคำพูดตัวเองละกัน”
“-_-.”
“เดี๋ยวจะบอกว่าให้ทำอะไร ^_^” เต๋ากอดไหล่ผมเดินกลับไปในกลุ่มเพื่อน ๆ เหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น -_-
เอ่อ...ไม่น่าพูดเลยเรา เริ่มกลัวแล้วสิ ว่าเต๋าจะให้เราทำอะไร >_<
=============================
เข้าไปในบ้าน ไปซ้อมเพลงที่จะร้องในงานมีทแอนด์กรี้ด และก็คุยกับพี่ทีมงานว่าจะต้องทำอะไรบ้าง
ระหว่างรอแฟนคลับ ก็เข้าไปรอในห้องครูใหญ่กัน เข้าไปถึงผมก็นั่งที่เก้าอี้ครูใหญ่ อยู่ ๆ ต้นกับแพรวาก็พุ่งเข้ามาเล่นใหญ่ใส่เรา ไม่เตี๊ยมกันก่อนเลยยยย งงเลยเรา +_+ แต่ก็สนุกดี ละครฉากแรกของเรา ทั้งฉากพวกมันสองคนพูดกันหมด เราได้พูดแค่ประโยคเดียว 555+
=============================
พอเสร็จมีทแอนด์กรี้ดช่วงเช้าเราก็พักกินข้าวกัน และเดี๋ยวตอนบ่ายก็มีอีกชุดนึงเข้ามาอีก...นั่งดูทวิตเตอร์ ตอนนี้แฟนคลับกำลังแตกตื่นกันกับรูปรูปนึงที่แฟนคลับเพิ่งถ่ายไปเมื่อกี้นี้ มีมือจากไหนไม่รู้อยู่บนขาเต๋า นั่งวิเคราะห์กันใหญ่ หลายคนแนะนำให้เต๋าไปทำบุญ...แต่เรานั่งอยู่ตรงนั้นด้วย รู้อยู่แล้วแหละว่าเป็นมือทีมงานที่นั่งเยื้อง ๆ เต๋า แต่ภาพนั้นมุมกล้องมันชวนให้คิดว่าไม่ใช่มือคนจริง ๆ แหละ 555+ ตลกดี ช่วงเวลาแปปเดียว รูปแค่รูปเดียวทำให้คนแตกตื่นไปได้ขนาดนี้ ^0^
=============================
ตอนบ่ายพอร้องเพลงในห้องแดนซ์เสร็จ ก็ออกไปที่ต่าง ๆ ภายในบ้านให้แฟนคลับใกล้ชิดพวกเรา เช่นเดียวกับตอนเช้า เรากับเต๋าก็ไปอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยกัน แฟนคลับของ ‘เราสองคน’ ก็เข้ามารุมเยอะแยะมากมาย เข้ามาต่อคิวกันถ่ายรูป (เหมือนถ่ายรูปคู่บ่าวสาว อิอิ >_^) และระหว่างนั้น ก็มีแฟนคลับตัวน้อยเข้ามาถ่ายรูปกับเราสองคน...ตอนกำลังจะถ่ายเต๋าก็หันมามองหน้าผม และก็ยิ้มให้ผม...เต๋าบ้า >_< คชามีลูกไม่ได้นะ >0<
=============================
ตอนเย็นก็เสร็จงาน วันนี้ไม่มีงานต่อ รู้สึกเหมือนเวลาโรงเรียนเลิกเร็วแล้วเราจะได้กลับบ้านเร็ว ดีใจ ^_^ แหะ ๆ
“คชา”
“ว่าไงเต๋าเอ๋อ ^_^”
“อย่าลืมสัญญานะ”
“-_-.”
“เดี๋ยวคืนนี้จะไปทวง ^_^”
“o_O” คืนนี้ !! หมายความว่าไงเนี่ย >0<
=============================
เมื่อทุกคนในบ้านนอนกันหมดแล้ว ผมก็นั่งรอคนที่จะมาทวงสัญญา >_< เต๋าจะให้เราทำอะไรเนี่ย...หรือว่า...คงไม่ใช่อย่างงั้นมั้ง >0< ...หรือจริง ๆ เราควรจะเตรียมตัวอะไรไว้ก่อน >w<
“ชา” เสียงเรียกชื่อผมลอยมาจากนอกบ้าน...นายเต๋าเอ๋อ >0< จะตะโกนทำไม อยากให้คนทั้งบ้านตื่นขึ้นมาเห็นนายหรือไงเนี่ย T^T
ผมรีบวิ่งออกไปนอกบ้านแล้วลากไอ้ตัวโตเข้ามาในบ้านอย่างเงียบ ๆ
“จะตะโกนทำไมเนี่ย ส่งแมสเสจหรือโทรมาไม่เป็นหรือไง” ผมบ่นเมื่อเราสองคนเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
“ก็ขี้เกียจหนิ แล้วทำไมไม่เปิดประตูไว้ล่ะ เต๋าจะได้เดินเข้ามาเลย”
“แล้วถ้าโจรเข้ามาในบ้านล่ะ -_-”
“เออหวะ ลืมไป” นี่นายเอ๋อจริง ๆ ใช่มั้ยเนี่ย -_-
“ช่างเหอะ มาเถอะ ดึกแล้ว รีบนอน เดี๋ยวพรุ่งนี้มีงานตอนเช้าอีก” ผมรีบตัดบท และขึ้นเตียงนอนทันที
“แหนะ เนียนเชียวน้าคชา” เวรกรรม แผนไม่สำเร็จ
“ใครเนียน เนียนอะไร” ผมยังคงจะแถต่อไป
“ลืมอะไรรึเปล่า หึหึ” เต๋าพูดด้วยเสียงเจ้าเล่ห์
“-_-.”
ทันใดนั้น เต๋าโผเข้ามาหาผมบนเตียง พลิกตัวผมให้นอนหงายสู้กับหน้าเต๋าที่ตอนนี้กำลังค่อมตัวผมอยู่ >0<
“เต๋าจะทำอะไรอ่ะ >0<” คชาไม่ยอมนะ >0<
“คชาบอกเองนะ ว่าถ้าเต๋าอยากได้อะไรคชาก็จะให้น่ะ”
“>0<”
“งั้นเต๋าขอนะ...”
เต๋าค่อยยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าผมเรื่อย ๆ
เรื่อย ๆ
...
เรื่อย ๆ
...
ผมเกร็งมาก
...
มือกำผ้าปูที่นอนอย่างเต็มแรง
...
หน้าเต๋าเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ
...
เรื่อย ๆ
...
ผมหลับตาปี๋
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
ทำไมหน้าเต๋าไม่มาถึงหน้าเราซักที
...
...
...
...
...
...
...
...
ผมค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา...
...
...
“อ่าว -_-.” เต๋ายืนหัวเราะอยู่ที่ปลายเตียง
“ทำไมต้องกลัวขนาดน้าน ไม่ได้จะทำอะไรซะหน่อย ^_^”
“o>0<o”
“ทำไมต้องหน้าแดงขนาดนั้นด้วย 555+”
“o>0<o” ไอ้เต๋าบ้า เล่นอะไรของนายเนี่ย >_<
“555+” เต๋ายังคงหัวเราะอยู่ “คชาน่าจะเห็นหน้าตัวเองเมื่อกี้นะ ว่าตัวเองทำหน้ายังไง 555+”
“o>0<o
“เอ๊ะ หรือว่าอยากให้ทำจริง ๆ”
“ไอ้บ้า >_<” แต่เมื่อกี้แอบคิดนะ ว่าไม่รอดแน่เรา เหอ ๆ -_-.
“555+ ลุกขึ้นมา” เต๋าดึงแขนผมให้ลุกขึ้นมานั่ง
“o>_<o” ผมยังคงหน้าแดงอยู่
“เต๋าไม่ทำไรชาหรอก...ไอ้ตัวเล็กของเต๋า” เต๋าเอามือประกบที่แก้มผม แล้วจับส่ายไปส่ายมาเบา ๆ “เต๋าจะทะนุถนอมอย่างดีที่สุดเลย ^_^” คชาไม่รู้ว่าเต๋าหมายความว่าอะไรนะ แต่คชารู้สึกดีจัง ^_^
“o^_^o”
“ไปกันเถอะ” เต๋าลุกขึ้น และจับมือให้ผมลุกขึ้นมาด้วย
“ไปไหน ??” งง -_-
“ไปนั่งรถเล่นกัน”
“นั่งรถเล่น !? เที่ยงคืนเนี่ยนะ”
“ไม่มีสิทธิ์มาออกความคิดเห็นนะ ต้องทำตามสัญญา”
“ตกลงที่อยากให้คชาทำ ก็คือไปนั่งรถเล่นกับเต๋าเนี่ยนะ”
“ก็ใช่ไง”
“เหอะ ๆ -_-.” มักน้อยจริง ๆ เลยเนอะเต๋า ไอ้เราก็คิดไปไกลถึงไหนแล้ว -_-.
“ทำไม ผิดหวังหรอ หรือว่าอยากให้ทำแบบที่จะทำเมื่อกี้มากกว่า”
“จะบ้าหรอ >0<”
“ป่ะ งั้นไปกันเลย ^_^”
“เดี๋ยว แล้วจะไปยังไง คชาเอารถออกไม่ได้นะ ไม่งั้นตื่นกันทั้งบ้านแน่”
“ไปรถเต๋าไง เอามาจอดอยู่ใกล้ ๆ เนี่ย เลยไปสามบ้าน เดี๋ยวตอนสตาร์ทบ้านคชาจะได้ไม่ได้ยิน” เตรียมพร้อมเนอะ เหอะ ๆ
“-_-”
“ป่ะ ออกเดินทาง ^0^” เต๋าจูงมือผมเดินออกไป
เราเดินกึ่งย่องออกจากบ้าน และปิดรั้วบ้านอย่างเบาที่สุด และเดินไปที่รถเต๋า...เต๋ายังคงจับมือผมอยู่ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่เต๋าจับมือเราเดินอย่างนี้...รู้สึกดีจัง ^_^ แต่ระยะทางมันสั้นเหลือเกิน มาถึงรถก็ต้องปล่อยมือกันแล้ว...ถ้าเป็นไปได้อยากจะเข้าประตูเดียวกันจริง ๆ จะได้ไม่ต้องปล่อยมือ...
=============================
ระหว่างอยู่บนรถ
“ตกลงแค่อยากให้คชามานั่งรถเล่นด้วยแค่นี้เองน่ะหรอ”
“อื้อ ทำไมล่ะ ก็เต๋าไม่เห็นอยากได้อะไรที่มากไปกว่านี้เลยหนิ ^_^” เต๋าหันมายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยนที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา
“^_^” ผมยิ้มกลับให้เต๋า...ตอนนี้ผมรู้สึกว่าหัวใจของผมมันพองโตอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...
=============================
เต๋าขับรถมาจอดที่ถนนเลียบแม่น้ำเจ้าพระยา...
“นี่เต๋าดูละครมากไปป่ะเนี่ย -_- ขับรถตอนกลางคืนไม่รู้จะไปไหนก็มาริมแม่น้ำเจ้าพระยาเนี่ย” ผมพูดทันทีเมื่อลงจากรถ
“ทำไมอ่ะ >_< ก็แค่อยากมีซีนแบบนี้บ้างไม่ได้หรอ”
“อยากจะโรแมนติกกะเค้าหรอ ^_^ อิอิ”
เต๋าเอื้อมมือมาให้ผมจับเอาไว้...เราเดินไปที่ทางเดินเลียบแม่น้ำ
เราสองคนเดินจูงมือกันเดินไปเรื่อย ๆ โดยไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ สื่อสารกัน...
ไม่รู้ว่าอากาศริมแม่น้ำนี้มันสดชื่นหรือยังไง...แต่ตอนนี้ผมอยากจะหายใจเข้าให้มากกว่าหายใจออกจริง ๆ...
เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง
เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นกลางแจ้ง
เหมือนลมหนาวเดือนเมษา
เหมือนหัวใจอ่อนล้ากลับแข็งแกร่ง...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น