น้ำตาสีชมพู

.......หนังสือเล่มเดิม......

"หงส์....เราว่าเราชอบเธอนะ เธอล่ะคิดยังไงกับเรา คิดว่า...เอ่อออ เราจะรักกันได้รึเปล่า??"
คำถามนี้ทำให้เด็กสาวประถมสี่ถึงกับอึ้งเเต่ก็ไม่ทันได้คิดตามเสียงหัวใจของตัวเองในตอนนั้นว่าคิดอะไรอยู่...คงจะเห็นเเต่เวลาที่เดินในนาฬิกาว่าเป็นเวลาจะเข้าเรียนในช่วงบ่ายนั่นเองที่ทำให้คำตอบมีเพียงเเค่คำว่า..... "เห้ยยย บ้าป่ะแก โวะ นี่จะเรียนละนะ ไปเห้ออ เพื่อนไม่รอแย่ละหรอ เเล้วไหนจะหาที่นั่งอีก ตาเรายิ่งดีๆ อยู่ด้วย เพ้อเจ้อน่าา"
ภัทร หรือภัทรชน ได้แต่มองตามหลังหงส์นภาที่เดินเลียบๆ ไปกับทางเดินหลังอาคาร ที่ที่สองคนนี้มักจะมากินข้าว ร้องเพลง เล่นเกมเเละทำหลายๆ อย่างร่วมกันอยู่เสมอ
"เออ ช่ายละๆ เรานี่ดูท่าจะหนักไป ช่างมันเหอะนะ...แต่เราก็ขอรอคำตอบจากเธอนะหงส์" 
"ยัง...ยังอีก นี่คาบต่อไปเรียนไทยป่ะวะ ทำไมมามีอารมณ์คมคายอะไรตอนนี้ หึๆๆๆ บ้าไปแล้วว" เเล้วหงส์ก็แหย่ภัทรตามประสาไปตามบันไดโดยที่ไม่รุ็เลยว่าอีกฝ่ายยังรอคำตอบที่ยังค้างคาอยู่ที่เธอคนเดียว คนที่เขาไม่รู้เลยว่าจะมีโอกาสได้เจอกันอีกหรือเปล่าในอีกสองปีข้างหน้า