คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชั้นไม่หน้าหลงเชื่อแกเลยไอ้เหลี่ยมบ้า
“เฮ่ออออออ เบื่อโว๊ย..” สวัสดีค่ะชั้นชื่อ มาเฟีย คะ เหตุผลที่ชั้นต้องมานั่งเบื่ออย่างนี้ก็เพราะ ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมน่ะซิค่ะ มันจะดีมากๆเลยค่ะ ชั้นจะมาอะไรทำบ้าง และไม่ใช่ต้องมานั่งเซงกะตายอยู่ในบ้านอย่างนี้
“โอ๊ย จะบ้าตาย ไม่มีอะไรทำเลย -- -- ” ตอนนี้ชั้นกำลังจะบ้าตาย เพราะความเบื่อนี่แหละค่ะ
กริ๊ง .....กริ๊ง...กริ๊ง
“ เอ๊ะ ใครโทรมาว่ะ คนยิ่งกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่”
“ฮาโหล ใครอ่ะ มีธุระอะไร ” ชั้นรับโทรศัพท์อย่างอารมณ์เสียสุดขีด
“ ดีๆ ยัยหมาบ้าเฟีย ชั้นเพื่อแกเองน่ะ แค่นี่ ทำมาเป็นหงุดหงิด” เอาล่ะซิงานเข้า.. จะมีใครล่ะค่ะถ้าไม่ใช้เพื่อคู่หูคู่แท้ของชั้นเองไอ้เหลี่ยมแอม เพื่อนที่ชั้นร๊ากรักมันปานจะกลืนกิน 55+
“ เอ่อ มีไรไอ้เหลี่ยม อย่าบอกว่าโทรมาคุยเฉยๆน่ะแก ชั้นยิ่งเบื่อๆอยู่ ตอบดีๆไม่งั้นแกอาจตายได้”
“โห โหดเชียวน่ะแก ชั้นกะว่าจะโทรมาชวนแกเล่นเกมซะหน่อย เห็นว่ามันออกมาใหม่ เดี๋ยวก้ปล่อยให้เน่าอยู่บ้านแทนซะเลย” ดูมันซิค่ะ ยังมีบ่นว่าจะให้ชั้นเน่าตายอยู่บ้านอีก ไอ้เพื่อน.... คิดเอาเองแล้วกันน่ะค่ะ
“เกมส์ไรอ่ะ สนุกป่ะ”
“ เกมส์โรงเรียนองค์รักษ์ เห็นเค้าบอกกันว่าเกมส์นี้เหมือนกับจะจำลองร่างกายของเราให้เข้าไปอยู่ในเกมส์เลยน่ะแก สนใจเปล่าล่ะ” เอาแล้วซิค่ะ รู้สึกว่าชีวิตที่แสนน่าเบื่อของชั้นกำลังจะหมดไปแล้วค่ะ ดีใจสุดๆ เฮ่อ.อย่างน้อยไอ้เหลี่ยมมันก็มีดีเหมือนกัน ว่ามั๊ยค่ะ
“เล่นๆ ตอนนี้ชั้นเบื่อจะแย่อยู่แล้ว แล้วมันต้องทำยังไงบ้างอ่ะ ราคาเท่าไรอ่ะ”
“แกไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากมาที่บ้านชั้นตอนนี้เพราะชั้นมีโปรแกรมแล้ว ถ้าจะเล่นก็รีบมา ด่วน!!” ดูมันๆยังมาเร่งอีก แต่เอาเถอะค่ะเกมส์ฟรีแถมไม่เปลืองไฟบ้านตัวเองอีก ค้มค่ะ คุ้ม
และแล้วชั้นก็มาถึง ตกลงบ้านไอ้เหลี่ยมแอมมันคือวังหรือคฤหาสน์กันแน่เนี้ย ใหญ่ซะไม่มี ก็จะไม่ให้ชั้นพูดอย่างนี้ได้ไงค่ะ ทุกคนลองจินตนาการตามน่ะค่ะ บ้านแอมมันเหมือนกับบ้านของพวกไฮโซดังๆของเมืองไทยน่ะค่ะ ชั้นเคยลองถามราคาดูมันบอกว่าแค่50-60ล้านเองค่ะ ดูมัน..แค่เองหรอ แถวบ้านเรียกโค – ตะ- ระ แพงโว๊ย เอาเถอะๆคงเบื่อที่จะฟังชั้นบ่นกันแล้วใช่มั๊ยค่ะ เราเข้าไปในบ้านของไอ้เหลี่ยมกันเลยดีกว่า gogo
“สวัสดีค่ะคุณหนูมาเฟีย คุณหนูแอมรออยู่ในห้องนอนแล้วค่ะ เชิญขึ้นไปได้เลยค่ะ” เหอะๆ ได้เป็นคุณหนูแล้ว คนอะไรบ้านใหญ่โต คนใช้ร่วม20คน แต่ลูกเจ้าของบ้านกลับไม่ได้เรียบร้อยสมเป็นคุณหนูเลย คิดแล้วน่าขำจริงๆ
ถึงตอนนี้หลายคนคงอยากรู้กันแล้วใช่มั๊ยค่ะว่าบ้านของไอ้เหลี่ยมแอมมันมีอาชีพอะไร ชั้นจะบอกให้ค่ะ บ้านของแอมเป็นเจ้าของธุรกิจสายการบินและการสื่อสารต่างๆค่ะ แค่นี้คงบอกถึงฐานะของแอมได้น่ะค่ะ ส่วนชั้นเป็นแค่คนชนชั้นกลางเท่านั้นค่ะ แต่ที่รู้จักกันได้นั้นเพราะเราสองคนเจอกันในMSN คุยกันแล้วถูกชะตาก็เลยลองคบกับมาดูน่ะค่ะ นี่ก็รู้จักกันมา2ปีเต็มๆแล้ว
ก๊อก ... ก๊อก ... ก๊อก
“เชิญค่ะ” โห ขานรับจะเพราะพริ้งเชียวยัยเหลี่ยม
“ชั้นเองแก ไม่ใช่คนในบ้านแก”
“อ้าว มาแล้วหรอ งั้นดีจะได้มาเล่นเกมกัน นี่พ่อเพิ่งส่งมาให้ เห็ฯบอกว่ามันเป็นเกมส์ใหม่ที่พ่อชั้นเอามาขายน่ะ” ดีเนอะ มีพ่อรวยอยากเล่นเกมส์อะไรก็ได้ แต่ชั้นไม่ได้อิจฉาน่ะค่ะ แค่รู้สึกหมั่นไส้เฉยๆ
“แล้วมันเล่นยังไงอ่ะ ชั้นไม่รู้จัก”
“ง่ายๆ ก็แค่เราแสกนร่างกายของเราเข้าไป จากนั้นก็ไปกรอกเลือกข้อมูลหลังจากนั้นก็เริ่มเล่นได้แล้ว อีกอย่างเกมส์นี้เล่นแบบออนไลน์ได้ทั่วโลกเลยน่ะ
“อืมๆงั้นก็เริ่มเลยแล้วกัน แกแสกนของแกไปยังหรอ” ชั้นเริ่มลองถามดูเพราะกลัวไอ้เหลี่ยมตัวดีจะเอาตัวชั้นมาเป็นหนูทดลอง
“เรียบร้อยแล้วย่ะ ชั้นไม่ได้ให้แกมาเป็นหนูทดลองน่ะ เร็วๆมาเลยได้แล้วชั้นก็อยากจะลองเล่นเหมือนกัน” เหอะๆ ไอ้นี่ชั่งรู้ใจชั้นจริงๆ รู้ด้วยว่าชั้นแอบว่ามัน
“เดี๋ยวๆๆ แล้วเราจะเล่นกันยังไงอ่ะ มในห้องแกมีคอมฯเครื่องเดียวเองน่ะ”
“โถเอ๊ย ยัยถึ่ม ชั้นก็บอกแล้วไงว่ามันจะจำลองร่างกายของเราดังนั้นเราก็แค่บังคับท่าทางของเรากับจอยสติ๊กไปตามเกมส์ก็พอดังนั้นเครื่องเดียวก็เล่น2คนได้แล้ว เพราะจอยอันนี้จะเป็นทุกอย่างของเกมส์จ้า”
“เอ่อ ๆ ก็ชั้นไม่รู้นี้หว่า ยังมาหลอกด่ากันอีก”
หลังจากนั้นเพื่อนผู้แสนดีก็เอาเครื่องแสกน ถ้าหลายคนคิดไม่ออกก็ลองนึกถึงเครื่องที่เค้าเอาไว้แสกนบาร์โค๊ดในเซเว่นน่ะค่ะ มันคล้ายๆกันเลย เมื่อแสกนไปซักพัก ตอนนี้ชั้นก็ได้เห็นตัวเองในรูปแบบของ3มิติแล้วค่ะเหลือแต่เสื้อผ้าเพราะมันให้เราต้องเลือกเองว่าจะใส่แบบไหน ซักพักเดียวชั้นก็ได้กรอกข้อมูลเรียบร้อย ตอนนี้ชั้นและยัยแอมได้กลายเป็นนักเรียนของโรงเรียนองค์รักษ์เรียบร้อยแล้วค่ะ
มาถึงตอนนี้บางคนคงคิดว่าชั้นกับยัยแอมอายุเท่าไรกันใช่มั๊ยค่ะ ชั้นกับยัยแอมอายุ20แล้วค่ะ แต่สมองของเรา2คนยังไม่ถึง55++ ชั้นว่ามาเลิกฟังชั้นบ่นแล้วเตรียมตัวไปเล่นเกมส์กับพวกเราดีกว่าค่ะ ซึ่งตอนนี้ชั้นก็ยังไม่รู้เลยว่าไอ้โรงเรียนองค์รักษ์ที่ว่า น่ะมันเป็นยังไง
“นี่ยัยแอม เกมส์นี่มันเล่นเกี่ยวกับอะไรหรอ บอกก่อนเล่นหน่อยซิ”
“อ้าว สงสัยลืมบอกโทดที เกมส์นี้มันเกี่ยวกับการที่เราต้องเข้าไปรับการฝึกที่โรงเรียนองค์รักษ์ เพราะจุดจบของเกมส์คือการที่เราได้เป็นองค์รักษ์คอบปกป้องผู้ครองรัฐ แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะสามารถผ่านได้หมดน่ะเพราะเกมส์นี้จะมีการทดสอบในแต่ล่ะด่านพูดง่ายๆก็คือถ้าแกสอบตกด่านก็ไปเรียนด่านนั้นใหม่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเรียนใหม่ได้ตลอดน่ะเพราะ แต่ลละคนสามารถเรียนซ้ำด่านได้เพียง 2 หนเท่านั้น ถ้าเรียนแล้วยงตกอีกแกก็จะต้องออกจาโรงเรียนไป โดยไม่มีการได้กลับมาเล่นใหม่อีกเลย เหตุนี้ไงมันถึงต้องแสกนร่างกายของแกเอาไว้เพื่อกรณีนี้ด้วยเช่นกัน” โห ..เกมส์บ้าอะไรของมันว่ะ ยุ่งยากมากๆ แต่เอาเหอะ มาถึงขนาดนี้แล้วคงต้องลองดูกันซักหน่อย
“โอเค ชั้นพอเข้าใจแล้ว งั้นมาลองเล่นกันเลยก็แล้วกัน”
“อืม ...งั้นเริ่มเลย”
และแล้วชั้นกับเพื่อนตัวแสบก็เริ่มเล่นเกมส์กันเลย แต่ตอนนี้ชั้นรู้สึกแปลกๆอ่ะ มันเหมือนว่ามีกระแสไฟฟ้าออ่นๆวิ่งผ่านภายในตัวด้วย โอ๊ย แย่แล้วนี่มันอะไรกันนนนนนนนนนนนนน
วูบบบบบบบบบบบบบบบบบ
โอ๊ยยยย อะไรกันเนี้ย อ้าวชั้นก็ยังอยู่ที่เดิมนี่หว่าแล้วไอ้กระแสไฟฟ้าเมื่อกี้มันคืออะไรอ่ะ
“แอมเมื่อกี๊ชั้นรู้สึกเหมือนกับว่ามีกระแสไปไหลผ่านตัวอ่ะ มันคืออะไรหรอ”
“อ๋อ อย่าไปกลัวมันคือส่วนหนึ่งของการเล่นเกมส์นี่แหละ เพราะเกมส์นี้จะทำให้คนเล่นมีความรู้สึกไปกับคัวละครในเกมส์ด้วยไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกเจ็บต่างๆไง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมายหรอกน่ะ”
“เอาล่ะชั้นว่าแกเลิกบ่นเลิกถามได้แล้วเตรียมตัวเดินทางได้แล้ว เสียเวลาชะมัด”
ไอ้เพื่อนบ้า แล้วทำไมไม่บอกกันก่อนหน้านี้ว่ะ จะได้เตรียมตัวและตัดสินใจว่าจะเล่นหรือไม่เล่น แต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว เอาไปว่าเลยตามเลยก็แล้วกัน
ตอนนี้เรา2คนก็ได้เข้าไปอยู่ในเกมส์เรียบร้อยแล้วค่ะ ต่อไปก็ขอให้ทุกคนช่วยให้กำลังใจชั้นด้วยน่ะค่ะว่าจะไปรอดกับโรงเรียนแห่งนี้รึเปล่า หรืออีกอย่างก็คือชั้นจะรอดเนื้อมือของไอ้เพื่อนบ้าคนนี้รึป่าว
“เฮ่อออออออออออออ ไม่น่าเลยเรา ไม่น่าไปหลงเชื่อมันเลย .....”
ความคิดเห็น