คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #85 : [SF KYUYE]Someone
Pairing: KYUHYUN x YESUNG
Author: SaRa_PAO
Rating:PG
Note:ห่างหายคู่นี้ไปนานเลยอ่ะ กวาสอบเสร็จแล้วและก็ตกเรียบร้อยแล้ว เฮ้อ...-O-
มึนเลยไง@_@ออกมามึนๆงงๆขอโทษนะคร้าบ
...อยากมีSomeone Someoneกุมมือฉันเวลาไปไหน Someone Someoneสักคนให้ฉันจับมือไว้ ให้ทุกก้าวที่เดินไม่สับสนในถนนที่ดูกว้างไกล แคบลงมา แคบลงมากกว่านี้...
โป๊ก!
เสียงของตกลงกระทบกับหัวของผมเล่นเอาผมมึนไปชั่วขณะ ใครวะคนกำลังร้องเพลงอย่างสบายใจอยู่
“ขอโทษนะครับน้อง”
ก่อนจะตามมาด้วยเสียงขอโทษที่ดังอยู่บนหัวของผม ผมเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะเจอเข้ากับ...
*O*
โอ๊ะ นางฟ้าลงมาจุติหรือไร
“น้องครับเป็นอะไรตรงไหนหรือเปล่าครับ”
รุ่นพี่เยซองเดินเข้ามาหาผมก่อนจะเอื้อมมือนุ่มๆน่าจุมพิตเพราะใช้ลักซ์(โฆษณาเต็มที่:GWA)มาจับที่หัวของผม
“ผมไม่เป็นไรหรอกฮะ”
ผมเอียงหัวหลบเล็กน้อยแล้วส่งยิ้มไปให้พี่เยซองที่มองผมอย่างเป็นห่วง
“น้อง...รังเกียจอะไรพี่หรือเปล่า”
ทำไมถามงี้อ่ะครับพี่คนสวย ใครจะไปทำอย่างนั้นล่ะครับ
”เปล่าครับเปล่าๆๆ”
ผมส่ายหน้าไปมาและทำหน้าให้ดูน่าเชื่อถือที่สุด พี่เยซองยิ้มให้ผมก่อนจะหัวเราะออกมา
“พี่เชื่อแล้วๆ ไม่เห็นต้องทำหน้าตลกๆแบบนั้นเลย”
หน้าตลกๆ= =+
ผมมองหน้าของพี่เยซองที่ทำหน้ากลั้นขำเต็มที
พี่เห็นผมเป็นตัวตลกเหรอT_T
“อ่า ไหงทำหน้าเหมือนอยากร้องไห้แบบนั้นล่ะ”
“เปล่านี่ฮะ”
เพราะพี่นั่นแหละผมถึงอยากร้องไห้ ฮือๆ
“อ่า..เจ็บหัวเหรอเหมือนนายน้ำตาจะไหลลงมานะ”
พี่เย่ทำหน้าจริงจังขึ้นมาก่อนที่จะเดินมาจับหัวของผมแล้วเขย่งตัวมอง แบบว่าผมสูงกว่าพี่เขาน่ะฮะ
“ก็ไม่เห็นมีแผลเลยนี่นา”
“เปล่าหรอกครับพี่ผมไม่ได้เจ็บหัวหรอกฮะ”
“หรอ แต่เมื่อกี้เหมือนพี่จะมากวนนายร้องเพลง”
“อ้อเปล่าหรอกครับ”
“นายร้องเพลงเพราะดีนะ ฉันชอบเสียงของนายจัง”
แล้วพี่เขาก็เดินจากผมไปพร้อมกับลูกบอลเจ้าปัญหา เฮ้ย!พี่เขาชอบเสียงของผมเหรอ ผมควรจะดีใจดีมั๊ยเนี่ย ว้ากๆ!!!(คยูไปแล้ว)
“อ้อเมื่อกี้ฉันลืมถามชื่อของนายน่ะ”
“...”
“นายชื่ออะไรเหรอ”
“ผมชื่อโจ คยูฮยอนฮะ”
.”โจ คยูฮยอนฉันชื่อคิม จงอุนเรียกเยซองก็ได้นะ”
พี่เยซองหันหลังเดินกลับไปแล้วทิ้งไว้แต่รอยยิ้มแสนอ่อนโยนที่มอบให้ผม
ใช่แล้วครับ ผมชื่อโจ คยูฮยอน...
หลังจากวันนั้นมาผมก็มักจะเจอพี่เยซองบ่อยขึ้นเพราะพี่เขาเป็นกรรมการนักเรียนมีหน้าที่คอยดูและความประพฤติของนักเรียนทุกคนและในตอนเย็นพี่เขาก็มักจะพาคนไปส่งที่หน้าปากซอยโรงเรียนเสมอ
อย่างในวันนี้ที่ผมมาดักรอพี่เขาที่หน้าประตูโรงเรียนหวังว่าจะให้พี่เขาไปส่งผมบ้าง
“น้องๆครับเดี๋ยวพี่จะพาไปส่งที่หน้าปากซอยรอจนทุกคนขึ้นรถประจำทางเสร็จแล้วพี่ก็จะกลับเลยนะ”
“ครับ/ค่า~!”
ตอบรับพร้อมกันเชียว ผมยืนมองพี่เยซองที่กำลังเดินมาทางที่ผมยืนรอมากขึ้นเรื่อยๆ
ผมควรทำตัวไงดีเนี่ยแกล้งทำเป็นเจ็บ หรือจะแกล้งทำเป็นเด็กน้อยที่ยืนร้องไห้ฮือๆหาทางกลับบ้านไม่ถูกดี หรือว่า...
“คยูฮยอน โจ คยูฮยอน!!!”
ผมสะดุ้งสุดตัวกระโดดไปกอดพี่เยซองที่ยืนอยู่ข้างๆผมด้วยความตกใจ(หรือจงใจ:GWA)
“อะ..ออกไปฉันหนัก”
พี่เยซองพูดเสียงอู้อี้ๆผมเลยก้มลงไปมองก่อนจะเห็นว่าพี่เยซองแทบจะล้มทั้งยืน นี่ผมหนักขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย
“พี่ครับ อ่า..ขอโทษนะฮะ”
ผมพูดเบาๆก่อนที่จะลงไปยืนบนพื้นแล้วยิ้มให้พี่เขาแหยๆ
แหะๆผมตกใจนี่ครับUOU
“นายมาทำอะไรที่นี่เนี่ย”พี่เยซองถามผม
เออนั่นดิผมควรจะตอบไงดี
‘มาดักรอพี่ครับ’
ไม่ๆๆๆเดี๋ยวพี่แกนึกว่าจะมาดักทำร้าย
‘มารอรับพี่ครับ’
ไม่ๆๆๆๆเดี๋ยวพี่เขาก็ย้อนกลับมาอีกว่าทำไมต้องมารอ
‘….’
เพื่ออะไร- -^
“ว่าไง”
พี่เยซองทำท่าจะเดินจากผมไปแล้วด้วยความรำคาญ ง่ะ..ขอผมคิดก่อนสิครับ
“คือผม...”
“คือผมอะไร”
“มา..มา...มาช่วยพี่ส่งพวกนักเรียนน่ะฮะ”
ว้ากๆๆๆพูดไปแล้วU_U
“มาช่วยฉันส่งพวกนักเรียนกลับบ้าน?”
“ครับ”
ผมตอบพี่เขาไป ที่จริงอยากจะไปแค่ส่งพี่เท่านั้นเองมากกว่า
“แน่ใจเหรอคยู”
หืม?ใครวะ
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าตัวที่ทักผมก่อนจะอ้าปากค้าง
เจ้าคิบอม!!!=[ ]=
เจ้าบ้านั่นมาทำอะไรที่นี่เนี่ย อย่าบอกนะว่ามาออดอ้อนออเซาะให้พี่เย่ของผม(ตั้งแต่เมื่อไหร่:GWA)ไปส่งบ้าน
งั้นผมก็แย่อ่ะดิเจ้านี่ยิ่งอ้อนเก่งๆอยู่Y_Y
“คิบอม”
“เออดิวะ คิดว่าฉันเป็นพี่ซองมินของแกไง”
เวรหรือกรรม ไอ้บ้าคิบอมแกมาพูดชื่อพี่ซองมินอะไรกันตอนนี้หา?!
“หุบปากซะ”
ผมรีบเดินไปกระซิบข้างหูไอ้เจ้านั่น คิบอมเป็นเพื่อนในกลุ่มผมเองฮะแต่เราไม่ค่อยสนิทกันมากนักหรอกเพราะผมกับเจ้าหมอนั่นมักจะหาเรื่องมาทะเลาะกันได้ทุกเวลา แล้วนี่ยังจะมาเรื่องพี่เย่อีก
“นี่ๆจะคุยกันอีกนานมั๊ย”
พี่เย่หันมาถามผมและคิบอม
”ไม่หรอกครับ”
ผมและคิบอมพูดออกมาพร้อมกันก่อนที่เราจะหันหน้าไปมองกัน
จะมาใจตรงอะไรกันตอนนี้
“งั้น คิบอมนายคงมีเพื่อนกลับด้วยแล้วกลับกันเองได้หรือเปล่า”
ไม่นะ ไม่ๆๆๆๆๆและไม่นะ
“อืม...ไม่อ่ะฮะ”
พี่เย่มองคิบอมด้วยความไม่เข้าใจดีแล้วๆๆพูดแบบนั้นแหละดีแล้ว
“ผมอยากกลับพร้อมพวกพี่มากกว่า”
คิบอมเน้นคำว่า’พี่’ซะหนักแน่น กลัวใครเขาไม่รู้หรือไงว่าแกอยากกลับพร้อมพี่เย่ของฉัน...
อะไรนะ!!
แกจะกลับพร้อมพี่เย่ของฉันเหรอ
โฮๆๆๆๆๆคนหล่อเจ็บปวดYOY
“งั้นก็อย่ามัวแต่คุยกันดิ”
พี่เย่ออกคำสั่งก่อนที่จะเดินนำพวกเราออกไปซึ่งผมและคิบอมก็เดินตามพวกเพื่อนคนอื่นๆออกไป
“ไงคยู คิดจะควบสองเหรอวะ”
ตลอดทางผมไม่ได้คุยอะไรกับเจ้าบ้าข้างๆเลยและคิบอมมักจะหาเรื่องแหย่ประสาทผมตลอดเวลา นี่ก็อีกเรื่องหนึ่งที่มันทำให้เส้นความอดทนของผมค่อยๆหลอมละลายและขาดตัวลงไป
“เปล่า”
“ก็ฉันเห็นอยู่”
คิบอมตอบหน้าตาย ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่มินๆเว้ย
“ฉันว่านายน่ะหุบปากดีกว่านะ”
“ฉันว่านายมากกว่าล่ะมั้งคยู”
ผมหันไปมองคิบอมก่อนจะเจอกับใบหน้ากวนบาทาของเจ้าหมอนั่น
“ฉันจะบอกให้นะว่าพี่เย่น่ะเขารู้จักกับพี่มินดีเพราะเขาสองคนสนิทกัน”
“แล้วไง”
“ถ้าพี่ทั้งสองเขารู้ว่านายคิดจะเก็บพวกเขาทั้งคู่ รับรองพวกเขาไม่มีทางชอบนายแน่”
“แล้วไง”
“อย่าทำตัวเป็นปลาสองมือล่ะ เพราะฉันจะจีบพี่เย่”
คิบอมพูดออกมาเล่นเอาผมหยุดนิ่งหันขวับไปมองหน้าของเจ้าหมอนั่นด้วยความรวดเร็ว
“แกพูดอีกทีดิ พูดอีกที”
“ฉันจะจีบพี่เย่”
ผมพุ่งเข้าไปหาเจ้าหมอนั่นก่อนจะกระชากคอเสื้อของหมอนั่นขึ้นมา
“ไอ้คิบอมถ้าแกยังพูดอีกทีล่ะก็...”
“ฉัน-จะ-จีบ-พี่-เย-ซอง”
ไอ้คิบ๊อมมมม!!!!ฉันรู้แล้วไม่ต้องเน้นก็ได้ โฮๆๆๆๆคู่แข่งเพิ่มขึ้นแล้วอีกคน
“แกคงยังไม่รู้เรื่องต่างๆของพี่เย่เยอะนักหรอกใช่มั๊ยล่ะ”
“ทำไมจะไม่รู้พี่เขาเป็นถึงคนที่ผู้ชายทั้งโรงเรียนหมายปองนะเว้ย”
“แกมันก็รู้อยู่แค่นั้น”
แกจะบอกว่าแกรู้แม้กระทั่งที่อยู่ของพี่เขาเรอะ
“อย่ามาแข่งกับฉันดีกว่าน่า”
คิบอมผลักตัวผมออกไปก่อนจะปัดเสื้อตัวเองไปมาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
“คอยดูละกัน”
มันพูดจบก็เดินไปหาพี่เยซองที่เดินเกือบจะถึงหน้าปากซอยอยู่แล้ว
“พี่ครับผมช่วยถือกระเป๋านะ”
ผมเลยได้โอกาสวิ่งตามมันไปยืนด้านซ้ายมือของพี่เขาก่อนที่หมอนั่นจะพูดทำเป็นอยากช่วยถือของ
“พี่ครับผมชะ...”
พี่เย่ไม่ฟังผมเลยยื่นกระเป๋าและองทั้งหมดไปให้คิบอมถือ ตอนแรกพี่แกก็ไม่อยากให้คิบอมถือหรอกแต่เจ้านั่นน่ะแหละเอาแต่คะยั้นคะยอจนในที่สุดพี่เย่ก็ใจอ่อน
แล้วผมล่ะ? ทำไมพี่ไม่มองมาที่ผมบ้าง
“เอ้าพี่ส่งแค่นี้แหละขึ้นรถกันดีๆนะ”
พี่เย่ยกนาฬิกาขึ้นมองก่อนที่จะหันไปบอกน้องๆทุกคน พี่เขาเดินไปยืนมองน้องๆขึ้นรถที่ข้างๆที่นั่งป้ายรถประจำทางผมเลยถือโอกาสเดินไปยืนข้างๆ เจ้าคิบอมแกหมดโอกาสแล้ว ฮ่าๆๆๆ
“พี่ครับพี่ยังไม่กลับเหรอ”
“ยังหรอก”
พี่เขาตอบผมแต่ไม่ยอมหันมามองหน้าของผม ชักยัวะแล้วนะ
“แล้วนายล่ะ”
“ไม่หรอกฮะ”
ผมมองใบหน้าด้านข้างของพี่เขาก่อนที่จะตอบกลับไปเสียงแผ่ว เจ้าคิบอมเดินมายืนอยู่ข้างหน้าของพี่เย่ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเล็กนั่นมากุมเอาไว้
“ผมไปนะครับ”
พี่เย่ส่งยิ้มให้ก่อนที่เจ้านั่นจะวางของต่างๆของพี่เย่ไว้แล้วเดินขึ้นรถประจำทางไป
ในที่สุดก็เหลือแค่ผมกับพี่เย่ที่ยังยืนรอให้น้องปีหนึ่งคนสุดท้ายเดินขึ้นรถไป
“บ๊ายบายฮะพี่คนสวย”
พี่เย่ทำท่าจะบอกว่าไม่ใช่แต่ประตูรถก็ปิดลงเสียแล้วพี่เขาเลยได้แต่ทำหน้าเซ็ง
“กลับบ้านสิคยูฮยอนพี่จะได้กลับ”
ผมหันไปมองหน้าพี่เขาที่มองผมอย่างอ้อนวอน พี่เขาอยากกลับบ้านขนาดนั้นเลยเหรอ
“ผมต้องรอสาย134น่ะฮะ”
“อ้าวนั่นมันก็สายที่ฉันต้องขึ้นเลยนี่ บ้านนานอยู่ที่ไหนเหรอ”
“หมู่บ้านSujuน่ะฮะ”
“เฮ้ที่เดียวกันเลยนี่”
ผมแทบจะกระโดดแล้วเต้นเพลง’Sorry Sorry’
โอยๆๆเพราะบังเอิญ โลกกลมหรือพรหมลิขิตเนี่ย(ชื่อเพลงของโปเตโต้จ้า:GWA)
“พี่ครับงั้นเดี๋ยวผมมาส่งพี่ที่โรงเรียนดีมั๊ยฮะ”
“ไม่ล่ะขอบใจนะ อ๊ะรถมาแล้ว”
พี่เย่เดินไปรอรถก่อนที่ประตูจะรถประจำทางจะเปิดออกแล้วพี่เขาก็เดินขึ้นไปแล้วผมก็เลยเดินตามขึ้นไปก่อนจะเดินเร็วๆไปนั่งข้างๆพี่เขาก่อนที่จะมีเด็กจากโรงเรียนอื่นมานั่งข้างๆพี่เขา
เด็กคนนั้นมองหน้าผมก่อนจะเลือกนั่งลงข้างๆคุณป้าคนหนึ่ง
เหอะๆคิดจะมานั่งข้างๆพี่เย่แล้วแอบแต๊ะอั๋งเหรอ ฝันไปเถอะ!!!
“พี่ครับ”
พี่เย่หันมามองหน้าของผมก่อนที่ผมจะก้มหน้าลง ไม่อยากพูดเรื่องนี้เลยแฮะ
“อะไรเหรอ”
“พี่ชอบเสียงของผมเวลาร้องเพลงจริงๆเหรอฮะ”
“อืม ใช่เสียงนายเพราะมากๆเลยนะ”
พี่เย่ยิ้มจนตาหยีแล้วตอบคำถามของผม ซึ่งมันทำให้ผมแอบใจเต้นแรง
“ผมอยากร้องเพลงให้พี่ฟังฮะ”
พี่เย่มองหน้าผมนิ่งๆก่อนจะพยักหน้าช้าๆ
“เอาสิ แต่ฉันว่าตอนเราเดินเข้าหมู่บ้านดีกว่านะ”
“ทำไมล่ะครับ”
พี่เย่มองไปรอบๆตัวเหมือนกลัวว่าจะมีคนมาได้ยินเรื่องความลับราชกาลเข้าก่อนจะยื่นหน้ามาจนใกล้กับผม
“ฉันไม่อยากให้คนอื่นได้ยินเสียงนายน่ะ”
“...”
“ฉันกลัวคนอื่นจะหลงเสียงของนาย แล้วฉันจะแย่”
พี่เย่กลับไปนั่งอยู่ข้างๆผมเหมือเดิมแล้ว............................
ขณะนี้คยูได้หัวใจวายแล้วเนื่องจากการเต้นแรงเกินไปของหัวใจ
เฮ้ยไรท์เตอร์อย่ามามั่วแค่อึ้งไปแปบเดียวเอง กลับมาฟังผมต่อนะอย่าไปสนใจเลยไรท์เตอร์ออกแนวสมองไปแล้วอ่ะนะ(แค่มึนเฟ้ย:GWA)
พี่เย่มองออกไปนอกหน้าต่างส่วนผมก็มองไปที่พี่เย่ พี่เขาดูเศร้าๆยังไงไม่รู้อ่า..พี่ครับประจำเดือนไม่มาเหรอ-O-(คยู..คิดได้ไง:GWA)
“พี่ครับถึงหน้าหมู่บ้านเราแล้ว”
ผมหันไปสะกิดพี่เขา ซึ่งพี่เย่ก็หันมามองผมก่อนจะยิ้มๆให้แล้วเราสองคนก็ลุกก่อนจะเดินลงจากรถไป
“นายอยู่ที่นี่มานานแล้วเหรอ”
“อ่า..ประมานั้นอ่ะครับ”
ผมตอบ พี่เย่พยักหน้ารับรู้ก่อนที่เขาจะเดินมาควงแขนของผม
อึ๋ย! พี่เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย
ผมอยากจะถามพี่เขาแต่คิดไปคิดมาให้มันเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว
“คยูฮยอน”
“ครับ”
พี่เย่เรียกผมเบาๆก่อนที่เขาจะปล่อยมือออกจากแขนของผม
“นายชอบซองมินจริงๆน่ะเหรอ”
“ผมเนี่ยนะ”
อย่าบอกนะว่าพี่เย่เขาได้ยินที่เจ้าบอมมันพูดน่ะ-O-
“อืมนายนั่นแหละ”
“ไม่มีทางหรอกครับ ผมไม่ได้ชอบพี่ซองมิน”
“แต่ซองมินเขาเคยเล่าให้ฉันฟังว่านายเป็นคนปล่อยข่าวไม่ใช่เหรอว่านายกับเขาเป็นแฟนกัน”
ฮะ..ผมเนี่ยนะ
“ผมเนี่ยนะ”
พี่เย่มองหน้าผมก่อนที่จะยิ้มที่ผมคิดว่ามันเศร้ามากๆ
“นายรู้หรือเปล่าว่าฉันน่ะเคยแอบมองคนๆหนึ่งในหมู่บ้านเรามานานแล้ว และเพิ่งจะมารู้ว่าเขาก็เรียนที่เดียวกับฉัน”
TTOTT
แม่เจ้าพี่เย่มีคนที่เขาแอบมองแล้ว ผมหมดหวังแน่ๆ
“แล้วเขาคนนั้นก็เป็นคนที่เพื่อนฉันรู้จักด้วย และเขาก็เพิ่งจะมารู้จักกับฉันด้วย”
พี่เย่หันมามองหน้าผมซึ่งผมก็มองหน้าพี่เขาอยู่ก่อนแล้ว
“นายอยากรู้มั๊ยว่าเขาคนนั้นคือใคร”
ผมไม่อยากรู้เลยผมกลัวว่าผมจะรับคำตอบนั่นไม่ได้
“อยาก..อยากสิฮะ”
แต่เพราะอะไรผมถึงตอบไปอย่างนั้น เพราะอะไร
“คนๆนั้นน่ะ...เขาคือคนที่นายรู้จักดี”
อย่าบอกนะว่าเป็นเจ้าคิบอม
“เขาอยู่ใกล้ตัวของฉันมาก”
“เจ้าคิบอมเหรอครับ”
“หึๆ นายต่างหากล่ะ”
อึ้ง!
อึ้ง!
และอึ้ง!
พี่...พี่เย่บอกว่าคนที่พี่เขาชอบคะ..คือ
ผะ...ผมเหรอ
=O=
จริงหรือเปล่าครับพี่
“จริงเหรอครับ”
“ฉันแอบมองนายมานานมากเลยรู้มั๊ย ฉันรู้ว่านายอยู่หมู่บ้านเดียวกับฉันแต่ฉันก็ไม่อยากบอกให้นายรู้เพราะกลัวฉันจะทำตัวต่อนายไม่ถูกน่ะสิ”
พี่เขาทำหน้าเขินๆ น่ารัก(>O< )( >O<)
“ฉันไม่ได้หวังให้นายมาชอบฉันตอบหรอกนะ แค่อยากให้รู้ไว้เฉยๆ”
พี่เย่มองหน้าของผม ดวงตาของพี่เขาเศร้ามากๆจนผมรู้สึกเจ็บไปทั้งใจ
“เดี๋ยวสิครับ”
พี่เย่กำลังจะเดินจากไปแล้ว แต่ผมยังไม่ได้บอกความรู้สึกของผมกับพี่เขาเลย
อ่า....ไม่ทันแล้ว พี่เขาไปเสียแล้ว
“ฮัลโหล พี่ครับ”
(ไงคยูฮยอน)
“พี่มีเบอร์ของพี่เย่มั๊ยฮะ พี่ซองมิน”
(มีสิจะเอาไปทำอะไรเหรอ)
“คือผม...”
(อ๋อฉันเข้าใจแล้วล่ะ จะจีบเย่เหรอ คิกๆ)
พี่ อย่าพึ่งมาเล่นตอนนี้ได้มั๊ยครับ= =^
“ประมาณนั้นฮะแต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด”
(งงนะ แต่เอาเถอะอ่ะนี่เบอร์ของเย่เขา 087-949-xxxx)
ผมรีบจดเบอร์ลงในหัวใจเอ้ยไม่ใช่ลงในสมุดก่อนที่จะกล่าวขอบคุณพี่มิน
“เออ พี่ครับถามอะไรหน่อยนะฮะ”
(อื้ม)
“พี่เคยไปป่าวประกาศเหรอครับว่าผมกับพี่เป็นแฟนกัน”
(หา? อ๋อก็เพื่อนนายที่ชื่อคิม คิบอมน่ะสิเอาแต่ตอแยฉันอยู่ได้ฉันเลยพูดงั้นออกไป ขอโทษน้า~ทำไมเย่มันไม่เชื่อเหรอว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน)
“เปล่าหรอกฮะ”
ที่จริงพี่เขาแทบร้องไห้เลยล่ะครับU_U
(ยังไงก็สู้ๆนะพี่เอาใจช่วย)
“ขอบคุณฮะ”
ผมกดวางสายจากพี่ซองมินไปก่อนที่จะนอนมองเบอร์โทรของพี่เย่
“พี่ครับผมจะทำให้พี่ประทับใจในตัวผมให้ได้”
เยซองที่นั่งมองท้องฟ้ายามค่ำคืนอยู่ต้องสะดุ้งเพราะโทรศัพท์มือถือที่สั่นอยู่ข้างๆตัว
ครืด ครืด~
เยซองคว้าโทรศัพท์มาดูแต่เบอร์ที่อยู่บนหน้าจอมันช่างไม่คุ้นเอาเสียเลย เขาลังเลใจว่าจะกดรับดีหรือไม่
‘ใครวะโทรมา’
ในที่สุดเขาก็กดรับสายแต่ยังไม่ทันส่งเสียงก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเสียก่อน
(ฮัลโหลพี่เยซองใช่มั๊ยครับ)
“ใครน่ะใช่ฉันเยซอง”
(ผมคยูฮยอนเองนะฮะ พี่อย่าเพิ่งพูดอะไรนะฮะขอผมบอกอะไรพี่ก่อน)
“...”
(ฉันโทรมาเพื่อจะบอกว่ารัก ถึงเวลาที่ต้องบอกสักที ไม่กลัวแล้วว่าจะดูไม่ดี นาทีนี้ต้องพูดไป เสียงข้างในดังออกมา มันแสดงออกมาว่ารักแล้วให้ทำไง วันนี้หัวใจมันกำความรักไว้ไม่อยู่เสียแล้วเธอ)
“...”
เยซองยิ้มออกมาอย่างกลั้นไม่ได้ เขาไม่รู้เลยว่าน้ำตาของเขามันไหลออกมาตั้งแต่เมื้อไหร่แต่...เขาไม่ได้ร้องไห้เพราะมีความทุกข์แต่เขากำลังมีความสุขสุดๆต่างหาก
(พี่ครับ)
“เด็กบ้า”
เยซองพูดออกมาเบาๆก่อนที่จะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ออกไปจากตาของเขา
(พี่ร้องไห้เหรอครับ)
“เปล่า”
(ผม..ทำให้พี่เสียใจเหรอครับ)
“การที่คนที่เรารักก็รักเรามันต้องเสียใจเหรอ ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ย”
เยซองพูดติดตลกแต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ตลกด้วย
(พี่ครับ ผมรักพี่จริงๆนะมันเป็นความรู้สึกที่เรียกว่ารักแรกพบ)
“...”
(ผมรักพี่นะครับ)
“รู้แล้วน่า ฉันก็รักนาย”
เยซองบอกเขินๆซึ่งเขารู้ดีว่าคยูฮยอนเองก็เขินเหมือนกัน
THE END
19/02/2553
เป็นอะไรที่มึนมากๆเลยช่วงนี้ หลังจากสอบมาก็รู้สึกว่าทำอะไรก็มึนๆงงๆไปหมด
ถ้ามันงงๆก็ต้องขออภัยพะยะค่ะ ข้าน้อยสมควรตาย(แต่อย่าฆ่าไรท์เตอร์เลยTOT)
ที่ลงช้าก็เพราะว่าไรท์เตอร์มัวแต่หาเพลงบอกรักผ่านทางโทรศัพท์ จนไปเจอเข้ากับ
เพลง’โทรมาว่ารัก’ของบี้ ถึงได้โดนใจแล้วเอามาลง ไรท์เตอร์ว่าเพลงนี้ความหมายดี
มากๆเลยล่ะ ตอนต่อไปก็นะไม่รู้จะลงอนเย่หรือท็อปเย่ก่อนดี วันนี้ขอตัวลาก่อนล่ะครับ
(｡･ω･)ﾉﾞ
ความคิดเห็น