คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #84 : [SF .....YE]ซาลาเปาของ....(ใคร?)
Pairing: ??? x YESUNG
Author: SaRa_PAO
Rating:PG
Note:ขอลงต้อนรับวาเลนไทน์ก่อนจะขอตัวไปสอบอีกครั้ง แล้วจะกลับมาพร้อมฟิคตอนใหม่ส่วนคู่อะไรนั้นต้องรออ่านอ่ะครับ -O-
Leeteuk
สวัสดีครับกระผมคือหัวหน้าวงของ’Super Junior’เองครับ อะๆคงงงล่ะสิครับว่าผมมาทำไม
ผมตอบให้ก็ได้ครับ ก็ผมอ่ะกำลังจะมาหาจงอุนที่รักนั่นน่ะสิครับ>.<พูดแล้วเขินจัง โฮะๆๆ(พี่ทึก= =^:GWA)
“จงอุนอ่า จงอุน”ผมตะโกนเรียกชื่อของว่าที่ภรรยา(?)ให้มาหา
ตึงๆๆๆ!!!โครม!พลั่ก!
เสียงคนวิ่งลงบันไดมาก่อนจะตามมาด้วยอะไรบางอย่างที่กลิ้งลงบันไดมาและ....
OoOเฮ้ย ตัวอะไรกลิ้งลงบันไดม๊า!!!!!!
โครม!
“อูย”
ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อโดนของที่กลิ้งตกลงบันไดมาทับเข้าให้
“อะ ขอโทษฮะพี่อีทึก”
หืม? เสียงๆนี้ผมจำได้ๆๆๆๆ
เพราะมันคือเสียงของภรรยา(?)ผม(??)ไงล่ะ ไม่เป็นไรจ้าที่รักนอนทับต่ออีกนิดก็ได้พี่กำลังเคลิ้มได้ที่เลย>//<
“พี่ทึกฮะ พี่อีทึก พี่ทึกกี้ๆครับ”
ผมสะดุ้งเมื่อมือเล็กๆของเจ้าตัวน้อย(???)ของกายผมเอื้อมมาจับแขนผมและเขย่าแรงๆเรียกสติ
หงะ!ทำไมรีบลงไปนั่งข้างๆเร็วจังเลยอ่ะ-*-
“พี่เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”
เจ็บ? อ๊ะจริงสิ
"โอ๊ยๆๆๆๆพี่เจ็บที่แขนอ่ะจงอุน”ผมรีบออดอ้อนจงอุนของผมทันทีโดยแสดงว่าเจ็บที่แขนมากๆๆๆๆๆเหมือนมันกำลังจะขาดออกมาจากกัน(เว่อร์:GWA)
“ผมขอโทษนะฮะเจ็บมากมั๊ยครับ”
จงอุนรีบถลาเข้ามาดูผมทันที ซึ่งผมก็ค่อยๆกระแซะๆๆเข้าไปหาจงอุนที่รักแล้วกอดเอวบางไว้หลวมๆและดูเหมือนว่าเจ้าตัวก็จะยังไม่รู้ตัวอีกนะเนี่ย
คนอะไร น่ารักจริงๆๆๆเลย
ฮ้า~!ที่รักจ๋า เสร็จข้าแน่
Heechul
เอ..เมื่อกี้ยังเห็นหมาบ้าจงอุนอยู่เลยนี่ แค่เข้าไปในห้องแปบเดียวกลับออกมาก็หายไปซะและ ว่าแต่หมาน้อยหายไปไหนเนี่ย
“หมาน้อยของพี่อยู่ไหนคร้าบ”
ผมตะโกนเรียกแต่ก็ได้รับแค่ความเงียบ
“หมาน้อย”
เงียบ~!
“หมาน้อยจงอุน”
เงียบx2~!
“คิม จงอุน!!!!”ผมตะโกนดังลั่นก่อนที่จะเงียบเสียงลง เมื่อได้ยินเสียงเจ้าหัวหน้าวงตัวดีที่ดังมาจากชั้นล่าง
“โอ๊ยๆๆๆๆพี่เจ็บที่แขนอ่ะจงอุน”
เจ็บ..เจ็บแขน
-*-??? คนสวยรู้สึกมิปลื้มกับเสียงอ้อนๆเอาซะเลย ผมรีบวิ่งลงไปดูทันทีก่อนที่เส้นในสมองของผมหลายสิบเส้นมันจะขาดออกจากกัน
‘อะ..ไอ้ ไอ้จองซู’
ผมกำหมัดแน่นก่อนที่จะเดินลงไปและยืนค้ำหัวของจองซูที่รัก(เหรอ?)อยู่
“หมาน้อยของพี่^^+”ผมยิ้มให้หมาน้อยที่ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองแล้วยิ้มตอบ
โถๆๆๆน่าสงสารคงไม่รู้เลยสินะว่ากำลังตกอยู่ในอันตราย
“มากับพี่หน่อยสิ”
ผมเรียกหมาน้อยของผมก่อนที่เขาจะค่อยๆลุกขึ้น โดยที่เจ้าจองซูจะได้แต่มองตาค้าง โฮะๆๆ
ขอตัวว่าที่แม่ของลูก(?)คืนนะจ๊ะ ทึกกี้ๆ
พอหมาน้อยมายืนอยู่ข้างผม ผมก็รีบดึงแขนเล็กให้ตามไปทันที
ขอฉันคืนล่ะนะ จองซูเพื่อนรัก(หักเหลี่ยม)
Hangeng
หนีห่าว~!^__^ คุณผู้อ่านที่น่ารักแต่น้อยกว่าเยซองนะ(ฮ่าๆๆ) วันนี้ผมสัญญากับเยซองไว้ว่าจะทำซาลาเปาให้กิน(เปลี่ยนจากข้าวผัดแล้วเหรอป๋า:GWA)
และแล้วผมก็ทำมันเสร็จ คุณๆเชื่อกันมั๊ยผมตื่นมาทำตั้งแต่เช้าตอนประมาณ6.00น.จนตอนนี้ก็เลยมาประมาณสองชั่วโมงแล้ว ผมเพิ่งรู้นะว่าการทำซาลาเปามันยากอย่างนี้นี่เอง=_=
ว่าแต่แล้วคนที่จะมากินมันเข้าไปไปอยู่ไหนเนี่ย ไหนบอกว่าจะลงมาหาผมตอนเก้าโมงไง นี่มันก็จะเก้าโมงแล้วนะ
ผมมองไปทั่วทั้งห้องนั่งเล่นแต่ก็ไม่เห็นมีใครเลยสักคน
อ๊ะ!!และแล้วผมก็เจอว่าที่ลูกสะใภ้(?)ของอาป๊าแล้วครับ นู่นแหนะเดินจับมือหัวเราะต่อกะซิกมากับฮีชอลเพื่อนตัวดีนู่นแหละครับ
“เยซองอา พี่ทำซาลาเปาไว้ให้แล้วนะ”
เพียงแค่นี้เยซองของผม(ตั้งแต่เมื่อไหร่:GWA)ก็ปล่อยมือออกจากมือของฮีชอลที่ยังคงทำหน้าเคลิ้มฝันอยู่แล้ววิ่งมาหาผมทันที ฮ่าๆๆในที่สุดผมก็จะได้กินซาลาเปาแล้ว(อย่าเข้าใจผิดนะครับหมายถึงอันที่ผมทำอ่ะ:ฮันกยอง)
ผมลากเยซองของผมให้ตามไปที่ห้องครัวก่อนที่จะเดินไปหยิบซาลาเปาออกมาให้ว่าที่ลูกสะใภ้อาป๊ากิน
“น่ากินจังฮะ ว่าแต่จะกินได้มั๊ยเนี่ย”
เยซองทำท่าไม่เชื่อในฝีมือของผม ผมเลยเอื้อมมือไปหยิกแก้มป่องใสๆนั่นแรงๆจนเจ้าตัวร้องโวยวาย
“ผมเจ็บนะฮะ อย่าทำแบบนี้สิ”
เยซองยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองไปมาเบาๆแล้วคว้าวาลาเปาเข้าปากไปลูกหนึ่งทันที
“เป็นไงบ้าง”
เยซองพยักหน้าหงึกหงักๆแล้วก็ยิ้มกว้าง
“อร่อยฮะ ไปเปิดร้านได้เลยนะฮะเนี่ย”
เขาว่างี้อ่ะครับ ผมควรจะไปทำตามดีมั๊ยแล้วเราก็ไปอยู่กันสองคนมีลูก(?)สักสองสามคน โอ๊ยๆๆแค่คิดก็ดีมากๆแล้วครับ^___^
คนจีนอยากทำแบบในความคิดถ้าไม่ติดเรื่องลูกอ่ะนะ(ป๊าแกช้ำใจกับเรื่องนี้มากๆ จบข่าว!!:GWA)
“พี่ฮันคร้าบ พี่ฮัน”
เยซองเรียกผมเสียงอ้อนเชียวจะเอาอะไรอีกล่ะ
“ว่าไง”
“ผมไม่อยากกินซาลาเปาแล้ว ผมอยากกินข้าวผัดกิมจิอ่ะ”
เยซองลุกขึ้นมาเกาะแขนของผมแล้วเขย่าไปมาใหญ่เลยครับ ฮ่าๆๆ
ก็แค่ข้าวผัดกิมจิ....
เดี๋ยวนะ ว่าไงนะจะกินข้าวผัดกิมจิ
ฮ่าๆๆๆT^T
ผมทำไม่เป็น จะให้ผมไงล่ะเยซองคุณว่าที่ลูกสะใภ้ พี่ทำไม่เป็นอ่ะครับ
“ไม่ได้เหรอ”
นั่นไงเริ่มออกอาการงอนอีกแล้ว เยซองเดินแก้มพองลมไปนั่งอยู่ตรงหน้าผมแถมยังกอดอกอีกนะ
ผมจะทำไงดีครับYOY
Kangin
หึๆก็แค่ข้าวผัดกิมจิไม่เห็นจะยากเลยเดี๋ยวหมีน้อยของเปาๆจะโชว์ฝีมือเองนะ>.<
“เปาๆๆ”ผมเดินไปเรียกเปาๆที่กำลังงอนมังกรใหญ่อยู่ เจ้านั่นหันมามองผมก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินมาควงแขนผมเอาไว้
อ๊ากกก!!!หมีดีใจที่สุด^________________^+
“ไปกันเถอะคังอิน”
แล้วคู่แต่งงานคู่ล่าสุดก็เดินออกจากห้องครัว(?)ไป วะฮะฮ่าๆ(อะไรของพี่น่ะ:GWA)
สะใจหน้าเจ้ามังกรนั่นจริงๆริอาจจะมากินเปาๆของผม เห็นช่วงนี้มาวอกแวกใกล้เกินไปและ
“คังอินอ่า...”
“เปาๆบอกแล้วว่าให้เรียกหมีน้อยไง”
เปาๆทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนที่จะพยักหน้า
“แต่เปาๆต้องโดนทำโทษนะ”
“เรื่องอะไรเหรอ”
“ก็ที่ไม่ยอมเรียกหมีน้อยไงล่ะ”ผมกอดอกแล้วมองค้อนเปาๆ เจ้าตัวเล็กนั่นมองหน้าผมแล้วก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด โถๆๆน่าสงสารจัง
“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ”
ผมชี้ไปที่แก้มก่อนที่เปาๆจะนิ่งไป แล้วเขย่งตัวขึ้นมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่
ฮิฮ่า!หมีมีความสุขที่สุดเลยคร้าบ^O^
ผมลากเปาๆให้เดินตามผมไปที่ห้องนั่งเล่นก่อนจะกดให้เปาๆนั่งลงแล้วผมก็นั่งลงตามข้างๆ เปาๆหยิบรีโมทขึ้นมากดเปิดโทรทัศน์แล้วก็กดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ ผมก็ได้แต่นั่งมองแล้วก็อมยิ้มก่อนจะเอนหัวซบลงไปบนไหล่เล็ก
“หมีน้อย”
อยู่ๆเสียงของเปาๆก็ดังขึ้นขัดความคิดของผม ผมเงยหน้าขึ้นมอง
ชี้อะไรน่ะเปาๆ-_-
ผมมองตามนิ้วเล็กๆนั่นไป
O[ ]O
มะ...ไม่จริงน่า
ก็ภาพที่ผมเห็นน่ะก็คือภาพของผมในละครที่กำลังจูบกับนางเอกของเรื่องอยู่
อะ..เอามาฉายทำไมTOT
“หมีน้อยไหนบอกฉันว่าจะใช้มุมกล้องไง”
“เปาๆแต่หมีน้อยก็บอกผู้กำกับแล้วนะแต่เขาไม่ยอมน่ะ”
“ที่จริงมันก็เป็นเรื่องของหมีน้อยล่ะนะว่าจะทำอะไร แต่ฉันไม่ชอบคนที่ชอบแอบแตะอั๋งผู้หญิงแบบนี้”
พูดจบเปาๆของผม(?)ก็เดินออกไปเลยครับ ทิ้งให้ผมต้องนั่งมองเขาตาค้างต่อไป
ใครว่าผมอยากจะเล่นฉากนี้จริงๆล่ะครับ โฮๆๆๆๆๆYOY
Shindong
กะอีแค่ข้าวผัดกิมจิไปซื้อมาก็จบแล้วไม่เห็นต้องทำให้ยุ่งยากเลย ผมชิน ดงฮีแห่งวงไอดอลสุดฮอต’Super Junior’เองนะครับ
ตอนที่ผมกำลังเดินตามหาเยฮยองอยู่ก็ดันไปได้ยินว่าพี่แกอยากกินข้าวผัดกิมจิ
โอ้!!ข้าวผัดกิมจิ งั้นต้องไปซื้อมาเสียแล้ว
เยฮยองครับผมขอเวลาแค่ห้านาทีแล้วจะรีบกลับมานะครับ
ผมวิ่งออกจากหอพักไปซื้อข้าวผัดกิมจิให้เยฮยองที่รักของผมทันที
ฟิ้ว~!
และแล้วผมก็ได้มาอยู่ในมือแล้วครับ หึๆข้าวผัดกิมจิที่พี่เขาอยากจะกินฮิๆๆ
“เยซองฮยองครับ”
ผมเปิดประตูห้องครัวไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ข้างในเหลือเพียงมังกรอยู่ตัวหนึ่ง อ้าว!แล้วเยฮยองของผมล่ะ
“หมีน้อยไหนบอกฉันว่าจะใช้มุมกล้องไง”
“เปาๆแต่หมีน้อยก็บอกผู้กำกับแล้วนะแต่เขาไม่ยอมน่ะ”
“ที่จริงมันก็เป็นเรื่องของหมีน้อยล่ะนะว่าจะทำอะไร แต่ฉันไม่ชอบคนที่ชอบแอบแตะอั๋งผู้หญิงแบบนี้”
หืม? เสียงของเยฮยองนี่นาดังมาจากห้องนั่งเล่นแล้วก็เสียงเจ้าหมียักษ์นี่
ผมเดินไปดูก่อนที่จะเจอกับเยฮยองที่เดินออกมาพอดีผมเลยได้โอกาสเดินเข้าไปหาแล้วก็ยกถุงข้าวผัดกิมจิให้พี่เขาเห็น
“พี่ครับผมซื้อมาฝาก”
เยฮยองทำหน้าพออกพอใจก่อนที่จะเข้ามากอดผมไว้
ฮิๆๆๆกอดไว้นานๆนะที่รัก
“ขอบใจมากนะชินดง”
เยฮยองยิ้มกว้างก่อนที่จะเดินออกไป แต่ผมไม่มีทางให้เป็นแบบนั้นหรอกครับ ผมคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ก่อนที่จะดึงตัวเยฮยองมาหาแล้วก็อุ้มพาดบ่า
“ไปกินกับผมในห้องนะฮะ”
เหอๆๆพี่เสร็จผมแน่ ฮิยะฮะฮ่า(ฮือๆพี่ชินหื่นอ่ะT^T:GWA)
“อ่า แต่จานกับช้อน”
“ผมมีในห้องครับเราไปกินด้วยกันดีกว่านะ”
ว่าแล้วผมก็เดินพาเยฮยองเข้าไปในห้องทันที หึๆๆ
เยฮยองครับ ผมรักเยฮยองที่สุดเลย^///^
Sungmin
ฮึ่ย!เจ้าตุ้ยนุ้ยชินดงบังอาจมาแย่งซาลาเปาไปจากผมซะได้ฮึ่ยๆๆๆ
อ่ะๆผมคือใครน่ะเหรอครับ ผมก็คือลี ซองมินกระต่ายน้อยของทุกๆคนไงคร้าบ
แต่ตอนนี้ผมกำลังจะกลายเป็นมารกระต่ายครับเพราะตอนนี้ผมโกรธและโกรธมากด้วยครับ
ผมตัดสินใจเดินไปที่ห้องของเจ้าตุ้ยนุ้ยชินดงแล้วยกเท้าสวยๆของผมขึ้นถีบประตูห้องของเจ้าตุ้ยนุ้ยชินดง
ปั้ง!!!
แค่ประตูเปิดออกเท่านั้นแหละครับทั้งซาลาเปาและเจ้าตุ้ยนุ้ยหันมามองผมกันเป็นตาเดียว
“ซองมิน/มินๆ”
^____^+
ผมส่งยิ้มน่ารักไปให้ซาลาเปาแต่ส่งยิ้มพิฆาตไปให้เจ้าตุ้ยนุ้ยที่เริ่มอยู่ไม่สุข มือหนาๆนั่นโอบรอบเอวซาลาเปาผมไว้แน่น เดี๋ยวเถอะ-__-+
“ซาลาเปาคร้าบผมไปฟังเพลงหนึ่งมาแล้วมันเพราะมากเลย ซาลาเปาจะไปฟังกับผมด้วยได้มั๊ยครับ”
ผมเดินเข้าไปเอาหน้าคลอเคลียๆกับแขนของพี่เขา พี่เขายิ้มแล้วก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะหันไปหาเจ้าตุ้ยนุ้ยชินดงที่มองผมแบบอาฆาตและมองซาลาเปาแบบออดอ้อน
แต่แกลืมไปหรือเปล่าว่าฉันน่ะทำหน้าอ้อนๆเก่งที่สุดเฟ้ย(หลงตัวเองจริงกระต่าย:GWA)
“ชินดงเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ”
“อะ..”
“ไปกันเถอะคร้าบ”
ผมลากซาลาเปาออกไปจากห้องของเจ้าตุ้ยนุ้ยชินดง
หึๆๆฮี่ๆๆซาลาเปาที่รักของผม ต้องเป็นของผมคนเดียว
Eunhyuk
ฉันเห็นหมดแล้วเจ้ากระต่ายป่า(บ้า) ฉันฮยอกแจคนนี้นี่แหละจะเป็นคนเอาเปาฮยองมาไว้ที่ฉันเพียงแคนเดียว
“เปาฮยองคร้าบ”ผมวิ่งไปหาเปาฮยองที่กำลังจะถูกเจ้ากระต่ายต้อนเข้าห้องไป
“อ้าวฮยอก”
พี่เขาหันมายิ้มให้ผม >///< น่ารักจังเลยฮะ
“พี่ครับพี่เคยบอกว่ายังเต้นไม่ได้นี่นา เดี๋ยวผมสอนให้นะครับ”
“แต่ว่าซองมิน”
“พี่ครับถ้าพี่ยังเต้นไม่ได้เดี๋ยวก็โดนว่าอีกหรอกครับ”
ผมเดินไปเกาะแขนของเปาฮยองแล้วลากออกมาจากเจ้ากระต่ายที่ยืนเอ๋ออยู่
ดีแล้วๆยืนเอ๋อแบบนี้ไปสักพักนะจะไดลักตัวเปาฮยองไปก่อนเลย(ร้ายกาจจริงๆ:GWA)
ในที่สุดผมก็ลากเปาฮยองมาที่ห้องของผม ผมเปิดประตูเข้าไปก่อนที่จะเดินนำเปาฮยองให้ไปนั่งลงที่เตียงนุ่ม
เปาฮยองมองห้องของผมไปรอบๆแล้วก็ได้แต่ยิ้มออกมา
“ห้องนายสวยดีจัง”
“เอ้อ ครับ”
ผมยิ้มเขินแล้วก็เดินไปนั่งลงข้างๆ
“พี่คร้าบ เดี๋ยวผมสอนให้นะเมื่อคืนผมยังไม่ได้นอนเลยพี่รู้หรือเปล่าครับ”
“ทำไมล่ะ”
“ก็เพราะผมนั่งเตรียมเพลงเอาไว้ให้พี่ซ้อมไงครับ”
ผมทำเสียงอ้อนๆก่อนที่จะก้มตัวลงไปนอนหนุนตักของเปาฮยอง
ตักพี่นิ่มดีจังเลยครับ ฮ้า*O*มีความสุขสุดๆไปเลยล่ะครับ
ผมนึกในใจก่อนที่จะหลับตาลงไป โฮะๆๆมีความสุขที่สุดเลย
Donghae
เจ้าไก่แกเคยได้ยินหรือเปล่าว่าความสุขมักอยู่ได้ไม่นาน ใช่และมันก็ไม่นานตั้งแต่ที่ฉันเห็นนายลากเอาตัวเปาๆฮยองเข้าไปในห้องแล้วล่ะ
“พี่เปาๆฮยองครับ”
ผมเปิดประตูห้องของเจ้าไก่เข้าไปก่อนที่จะค่อยๆย่องเข้าไปหาเปาๆฮยองแล้วกระซิบที่ข้างหูของคนตัวเล็ก
“ว่าไงทงเฮ”
“เบาๆสิครับเดี๋ยวไก่ตื่น”
ผมกระซิบลงไปอีกครั้งก่อนที่จะสูดความหอมหวานจากแก้มใสนั่นไปหนึ่งที คนอะไรหอมจริงๆ
“ทำอะไรน่ะทงเฮ”
ผมยิ้มกริ่มก่อนที่จะดันหัวของเจ้าไก่ที่หลับลึกไปนานแล้วให้พ้นจากตักของเปาๆฮยอง
ตัวก็ยิ่งหนักๆอยู่เดี๋ยวตักเปาๆฮยองชาขึ้นมาฉันจะฆ่านายไอไก่บ้า=_=
“ไปกันเถอะฮะผมสอนเต้นให้แทน”
ผมไม่รอให้เปาๆฮยองพูดอะไรแต่กลับลากออกไปจากห้องเลยแล้วพาเปาๆฮยองไปที่ห้องของผมแทน
“พี่ครับเดี๋ยวผมจะสอนให้นะครับอันดับแรกต้องทำแบบนี้ก่อนนะฮะ”
ผมทำท่าให้เปาๆฮยองดูก่อนที่เปาๆฮยองจะทำตามแต่คิดว่าคนอย่างผมจะแค่สอนเฉยๆเหรอครับ หึๆมันไม่มีทางเป็นแบบนั้นหรอกครับ(เจ้าเล่ห์จริงๆ:GWA)
“พี่ยังทำมือตรงท่านี้ไม่ถูกนะฮะ”
ผมเดินอ้อมไปกอดเปาๆฮยองจากทางด้านหลังก่อนที่จะทำเป็นสอนเปาๆฮยอง
ผมจับมือของเปาๆฮยองที่แสนนิ่มแล้วก็ทำเป็นจัดท่าต่อไป
“เอ๋ทงเฮทำไมท่ามันถึงดูเหมือนว่าฉันกำลังกอดนายล่ะ”
ผมเงยหน้ามองเปาๆฮยองที่มองผมตาแป๋ว
“ก็ท่าของเพลงนี้มันจะออกแนวนี้นี่ครับ^^;”
ผมเหงื่อตกในทันใดแล้วรีบหาเรื่องมาแถไปเรื่อยๆ และดูเหมือนว่าเปาๆฮยองก็ไม่ได้ติดในสงสัยอะไรอีก
“แต่มันแปลกๆนะท่าน่ะ”
“...”
“ช่างเถอะ แล้วฉันจะได้เต้นคู่ใครเนี่ย”
ต้องเป็นผมอยู่แล้วล่ะครับ หึๆ^^+
“แต่พี่ต้องกอดแน่นขึ้นกว่านี้อีกนิดนะครับ”
เปาๆฮยองกระชับอ้อมแขนของพี่เขาให้แน่นขึ้น โอยๆๆพี่คร้าบผมอยากจะกดพี่ลงไปกับเตียงแล้วขึ้นคร่อมจริงๆ(ไอ้ปลาหื่น:GWA)
Siwon
ฮึ่ยๆไอ้ปลาบ้า ไอ้ปลาน้ำจืดบังอาจมาแตะต้องพี่เย่ของฉันนายต้องตาย
ปั้ง!!!
ผมถีบประตูห้องของทงเฮเข้าไปด้านในก่อนที่เจ้านั่นจะหันมามองและพี่เย่ก็หันมามอง้วยความตกใจเช่นกัน
“ซีวอนอ่า นายเข้ามาทำอะไรที่นี่เนี่ย”
พี่เย่ของผมถามขึ้นซึ่งผมก็ได้แต่ยืนมองทงเฮนิ่ง
“พี่เย่ครับเดี๋ยวผมพาไปโบสถ์ดีมั๊ยครับ ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าพี่จะมีมารผจณเหลือเกิน”
พี่เย่มองหน้าผมสักพักก่อนที่จะปล่อยตัวของทงเฮออก ยังอาจนักนะมาหลอกพี่เย่ได้ว่านี่คือท่าเต้น
“อื้มเอาสิพ่ว่ากำลังจะไปชวนนายอยู่พอดี”
พี่เย่เดินมาหาผมก่อนที่ผมจะยิ้มให้ทงเฮ
“ฉันขอยืมตัวพี่เย่แปบนะทงเฮ”
แต่ไอ้ผมมันก็คนมีมารยาทอ่ะฮะเลยต้องขอแต่ไม่มีทางเอามาคืนแน่นอน
“เปาๆฮยองครับแล้วท่าเต้น....”
ผมปิดประตูก่อนที่จะลากพี่เย่ให้ตามผมไป
“เดี๋ยวพี่รอผมตรงนี้แปบนะฮะเดี๋ยวผมจะไปเอาของแปบเดียว”
ผมพูดและกดให้พี่เย่นั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น
หืม?-_-+
ผมรู้สึกว่าถ้าผมปล่อยพี่เย่เอาไว้คนเดียวมันจะไม่ปลอดภัยเลยจับตัวพี่เย่ขึ้นมาอุ้ม
“เฮ้ย ซีวอนนายจะทำอะไรพี่น่ะ”
“ผมก็แค่เป็นห่วงพี่น่ะครับเอาเป็นว่าเดี๋ยวผมพาพี่ไปเลยดีกว่า”
ผมพูดแค่นี้ก่อนที่จะพาพี่เย่เดินไปที่ประตูของห้องพักแต่ยังไม่ทันได้เดินไปถึงไหนก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นเสียก่อน
“จะพาเยเย่ฮยองไปไหนน่ะ”
Ryeowook
ดีนะที่ผมเดินมาตามเยเย่ฮยองทันเห็นสิงโต(หื่น)กำลังจะลักพาตัวเยเย่ฮยองไปจากผม
“จะพาเยเย่ฮยองไปไหน”
ผมถามซึ่งซีวอนก็ได้แต่ยิ้มมุมปากแล้วก็เดินเข้ามาหาผมช้าๆ
ก่อนอื่นนายช่วยปล่อยเยเย่ฮยองก่อนได้มั๊ยฉันกลัวพี่เขาจะเลือดไหลลงไปในสมองหมดเสียก่อน
“อย่ามายุ่งน่ะเจ้าตัวเล็ก”
ซีวอนขำคิกๆกับมุขของตัวเอง หนอยแหนะ=_=+
“เยเย่ฮยองคร้าบ ผมอยากนอนหนุนตักของพี่จังเลยคร้าบ”
งั้นก็ต้องใช้ไม้ตายลูกอ้อนมหากาฬซะแล้ว
“อ่าเรียวจังแต่พี่อยากไปโบสถ์น่ะ”
“เดี๋ยวค่อยไปวันหลังกับผมก็ได้นะๆๆ”
ผมเดินไปหาเยเย่ฮยองก่อนที่เยเย่ฮยองจะพูดอะไรกับซีวอนไม่รู้ เจ้านั่นทำหน้าอาฆาตใส่ผมก่อนที่จะวางตัวของเยเย่ฮยองลงมายืนบนพื้น
“หึๆแล้วเจอกันนะครับซีวอนฮยอง”
ผมหันไปพูดเบาๆกับลิงโต(หื่น)ที่กำลังจะพุ่งเข้ามาชกหน้าผมอยู่รอมร่อ
ก็บอกแล้วไงว่ายังไงเยเย่ฮยองก็รักฉันที่สุดอยู่แล้ว
“เยเย่ฮยองฮะ”
ผมเดินไปเกาะแขนเล็กของเยเย่ฮยองแล้วเอาหน้าถูๆไปมา เยเย่ฮยองหัวเราะคิกคักก่อนที่จะเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ
“นายนี่ทำตัวเหมือนเด็กเลยนะ”
ก็เฉพาะกับฮยองนั่นแหละฮะ
ผมตอบคำถามฮยอง(?)ในใจก่อนที่จะเดินตามฮยองเข้าไปในห้องหอของเรา(กล้าเนอะเดี๋ยวปลาก็มาเอาเรื่องหรอก:GWA)
Kibum
หึๆเรียวอุคนายมันเจ้าเล่ห์ไม่น้อยเลยนี่กล้าไปแหยมกับเจ้าสิงโต(บ้า)นั่นด้วยเหรอ เดี๋ยวเจ้านั่นก็จับกด(?)เข้าให้หรอก
ผมคิม คิบอมแห่งวง’Super Junior’เองครับไม่ต้องงงไป
ตอนนี้ผมกำลังแอบส่องห้องของพี่เยซองกี้กับเจ้าเรียวอุคอยู่ครับ
“เยเย่ฮยองครับขอหนุนตักหน่อยนะ”
ปึด!
เส้นความอดทนหนึ่งเส้นขาดตัวลงไป
“อื้มได้สิเรียวจัง”
ปึดๆ!!
อีกสองเส้นจึงตามมา
“ตักของเยเย่ฮยองนี่นิมดีจัง”
ปึดๆๆๆ!!!
และตามมาอีกหลายๆเส้น
และแล้วในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวเปิดประตูเข้าไปด้วยความเร็วและรุนแรง
ผัวะ!!
“พี่เยซองกี้”
“คิบอม”
พี่เยซองกี้ผลักหัวของเรียวออุคออกก่อนที่จะวิ่งเข้ามากอดผมแน่น
เหวอๆๆอะไรกันเนี่ย
ผมทำอะไรม่ถูกได้แต่รับอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นนี่เอาไว้ น้ำแข็งมีความสุขจังครับทุกคน^()^
“คิบอมอา พี่คิดถึงนายจัง”
พี่เยซองกี้พูดเสียงอู้อี้ๆในอ้อมกอดของผม
“ผมก็คิดถึงพี่นะฮะ”
ผมตอบเบาๆแล้วลูบหัวของพี่เยซองกี้เบาๆไปมา เรียวอุคมองผมตาขวางเลยครับ
หึๆให้รู้บ้างว่าของใครเป็นของใคร
“คิบอมนายต้องพาพี่ไปกินข้าวตามสัญญานะ”
ผมพยักหน้าหงึกหงักก่อนที่คนตัวเล็กจะปล่อยตัวผมออก
“เรียวจังวันน้พี่คงไม่กลับอ่ะนะฝากบอกพี่ทึกด้วยละกันนะ”
แล้วพี่เขาก็เดินลัลล้าออกไปจากห้องทันที ผมมองเรียวอุคที่ช็อคไปแล้วก่อนที่เจ้านั่นจะมีหยาดน้ำตาไหลลมา
น่าสงสาร แต่ฉันจำเป็นน่ะเรียวอุค
Kyuhyun
ในที่สุดเยซองฮยองก็พ้นจากเงื้อมมือมารที่ผมไม่กล้าสู้มาแล้ว ตอนนี้พี่เขาเดินนำคิบอมออกมาจากห้องของพี่เขาและเรียวอุค
อย่าถามว่าผมรู้ได้ไง ก็ผมน่ะเดินตามพี่เขามาตั้งแต่พี่อีทึกเรียกแล้วล่ะแต่ที่ผมไม่กล้าเข้าไปใกล้เพราะถ้าพี่ทึกโกรธขึ้นมา ผมจะแย่เอาน่ะครับ(_ _.)(- -;)
“เยซองฮยองฮะมานี่หน่อยสิ”
ผมลากเยซองฮยองเข้าไปในห้องล็อกกลอนปิดประตูแน่น
หึๆหมาป่าอยากกินซาลาเปาจังครับ>.<
“คยูฮยอนพาฉันมาทำอะไรน่ะ”
“นอน”
ผมพูดแค่นี้ก่อนที่จะจับตัวของเยซองฮยองให้นอนลงบนเตียงแล้วผมก็ล้มตัวลงนอนตาม
“นี่คยู...”
ผมเอื้อมมือไปปิดปากของเยซองฮยองไว้แล้วก็หลับตาลงช้าๆก่อนจะดึงตัวคนข้างๆเข้ามากอดแน่น
กลิ่นหอมอ่อนๆของสบู่ที่คนร่างบางใช้มันช่างยั่วยวนผมจริงๆ ฮ้า*O*
หอมจัง!!>..<
“คยูฮยอนอา..หลับไปแล้วเหรอ”
ผมเงียบไม่ตอบ ถ้าตอบพี่เขาไปผมก็ไม่ได้นอนกอดพี่เขาน่ะสิโฮะๆๆ
“คยูฮยอนอา”
เงียบครับ
เงียบไว้ๆๆๆ
“หลับไปแล้วเหรอเนี่ย”
ผมได้ยินเสียงของเยซองฮยองอีกแค่ไม่นานเสียงก็เงียบลงไป อาการดิ้นก็หายไปด้วยครับมีแต่อ้อมแขนที่โอบกอดเอวของผมไว้เช่นกัน
พี่ครับอย่าทำแบบนี้สิ เดี๋ยวอดใจไม่ไหวขึ้นมามันจะยุ่งนะฮะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ฮีชอลไอ้เพื่อนบ้าแกเอาจงอุนของฉันไปซ่อนไว้ไหนหา”
“หมาน้อยของฉันต่างหากล่ะ ว่าแต่ไอ้บ้าฮันแกเอาหมาน้อยที่น่ารักไปไว้ไหน”
“ของอั๊วะตะหากล่ะไอ้เพื่องบ้า ไอ้คังแกอาวเยซองไปว้ายหนายน่ะ”(VER.พูดไม่ชัดค่ะ:GWA)
“ของผมตังหากล่ะพี่ฮัน ไอ้หมูบ้าแกเอาเปาๆของฉันไปไหนหา”
“ของผมต่างหาก ไอ้กระต่ายแอ๊บเคะแกเอาเยฮยองไปไว้ไหน”
“ของผมต่างหากนะฮะ ไอไก่บ้าแกเอาซาลาเปาของฉันไปไว้ฮะ”
“ของผมคนเดียวเท่านั้น ไอ้ปลาเน่าแกเอาเปาฮยองไปไว้ไหนหา?เอาคืนมานะ”
“ของฉันของผมและเปาๆฮยองเป็นของผมคนเดียว ซีวอนเอาเปาๆฮยองคืนมานะ”
“พี่เย่จะเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น เรียวอุคเอาพี่เย่คืนมานะ เอาคืนมาเดี๋ยวนี้เลย”
“คิบอมฮึก เอาๆเยเย่ฮยองคืนมานะ ฮึกๆเอาคืนมา”
“พี่เยซองกี้ทิ้งผมไปไหนแล้วT^T มาหาผมนะที่รัก”
“เยซองฮยองคร้าบผมหลับไปแปบเดียวเองพี่หนีผมไปไหนน่ะคร้าบYOY”
เสียงเอะอะโวยวายของเหล่าลิงที่ตอนนี้กำลังแย่งซาลาเปาน้อยๆกันอยู่กังระงมไปทั่วทั้งหอพัก ข้าวของกระจัดกระจายเต็มห้องไปหมด
หมอนใบหนึ่งลอยละลิ่วปลิวมาที่หน้าประตูห้องพร้อมๆกับที่ประตูห้องถูกเปิดออก...
ตุ้บ!
......
“โอ๊ยๆเจ็บอ่ะ”
เสียงของผู้มาเยือนดังขึ้นจากหน้าประตูพร้อมกับลอยของหมอนที่ขึ้นเป็นรอยแดงบนหน้าหล่อๆนั่น
“ท็อป!!!”
เสียงของทุกคนตั้งใจดังพร้อมกัน ท็อปมองสภาพของแต่ละคน
ฮีชอลที่กำลังจับแขนของอีทึกและฮันกยองที่กำลังจะแขนของฮีชอลอยู่ ซีวอนกำลังเอามือมาดันหัวของเรียวอุคและซองมินเอาไว้และคนอื่นๆที่มีรอยฟกช้ำกัน
“นายมาทำอะไรน่ะ”
เป็นอีกครั้งที่ทุกคนพร้อมเพรียงกันจนท็อปคิดว่าวงนี้นี่รักกันดีจริงๆ
“ผมก็มาหา....”
“ซึงฮยอน”
“อ้าวพี่จงอุน”
ท็อปวิ่งเข้าไปกอดเยซองที่วิ่งมาทางเขาพร้อมอ้าแขนเช่นกัน
ตุ้บ!เคร้ง!
สิ่งของในมือทุกอย่างของเหล่าสมาชิกต่างหลุดหล่นออกจากมือพร้อมๆกันจนคนสองคนที่กำลังจะหวานต้องยกมือปิดหู
“เงียบๆหน่อยสิฮะ”
เยซองพูดเสียงดังออกมาก่อนที่ทุกคนจะมองหน้ากันไปมา
‘เดี๋ยวนะ’
‘เมื่อกี้’
‘ท็อปเรียก’
‘เยซองว่า’
‘พี่จงอุน’
‘ได้ไง’
‘แล้วพี่’
‘เยซอง’
‘ทำไม’
‘ถึงไม่’
‘โกรธล่ะ’
‘หรือว่า’
“นี่ทั้งคู่น่ะ”
ท็อปและเยซองหันมามองหน้าของเหล่าสมาชิก
“ผมยังไม่ได้บอกทุกคนเลยเหรอครับ”
“อย่าบอกนะว่า”
“ฮะ เราสองคนเป็นแฟนกันครับและเราก็กำลังจะไปเดตกันในวันวาเลนไทน์”
เยซองตอบเสียงอ้อมแอ้มก่อนที่ท็อปจะดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดแนบอก
“ยังไงผมก็ขอตัวพี่เย่ไปก่อนนะฮะ”
“เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ได้เปลี่ยนสื้อเลยนะ”
“อ้อ งั้นพี่ไปเปลี่ยนก่อนก็ได้นะครับ”
แล้วเยซองก็ยิ้มหวานให้กบทุกคนก่อนที่จะเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อไม่นานก็กลับออกมาพร้อมเสื้อเชิ้ตสีชมพูกับกางเกงขาเดฟสีดำ มันช่างน่ารักจริงๆในสายตาของทุกๆคน
“ไปนะครับแล้วไม่เกินสี่ทุ่มผมจะพาพี่เย่กลับมานะฮะ”
แล้วท็อปและเยซองก็ออกจากหอไปพร้อมๆกัน
ฮึก ฮือๆๆๆโฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงของทุกคนต่างร่ำร้องในใจ
แถมครับผม
หลังจากที่ท็อปและเยซองไปเที่ยวหันมาหลายที่ก็ถึงเวลาต้องลากันกลับหอพักของตัวเอง
“ท็อปอ่ะเดี๋ยวไปรอในห้องพักก่อนนะเดี๋ยวฉันเข้าไปเอาของก่อน”
เยซองเปิดประตูออกมาก่อนที่ท็อปจะยิ้มให้และเดินเข้าไป
“เฮ้ย”
แล้วทั้งคู่ก็ต้องทำหน้าตกใจเมื่อเห็นสภาพของสมาชิกที่เหลือ
อีทึก ฮีชอลและฮันกยองกำลังทำพิธีอะไรสักอย่างของทางจีน ควันของธูปคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง
คังอินและชินดงต่างนอนกอดขวดเหล้าอยู่บนพื้นห้องและกลิ่นเหล้าก็คละคลุ้งไปกับกลิ่นธูป
ซองมิน ฮยอกแจและทงเฮต่างนั่งมองท้องฟ้าและยกมือขึ้นกุมไว้ที่หน้าอกเหมือนรออะไรจากฟ้า
ซีวอนและเรียวอุคต่างยกมือท่องบทสวดต่อพระเจ้าซึ่งเยซองได้แต่ทำหน้างงรวมถึงท็อปก็เช่นกัน
คิบอมและคยูฮยอนต่างนั่งมองหน้ากันและร้องไห้ออกมา ทั้งคู่โผเข้ากอดกันแน่นจนรู้สึกแปลกๆไป
“พี่เยซองฮะ พวกเขาเป็นอะไรกันหรือเปล่าฮะ”
ท็อปถามเยซองซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือการส่ายหน้าช้าๆจากคนข้างๆ
“สงสัยจะเป็นเพราะไม่มีคนทำข้าวให้กินหรือว่าอาจจะเป็นเพราะว่าไม่มีของในตู้เย็นแน่เลย”
“งั้นเราไปซื้อกันเถอะฮะ”
และท็อปก็วางของทุกอย่างลงบนโต๊ะกินข้าวก่อนที่จะเดินควงแขนกันออกไปข้างนอก
ฮึกๆฮือๆๆๆ
“ฉันจะฆ่านายไอ้ท็อปบ้า!!!!”
เสียงของเหล่าสมาชิกในห้องพัก
THE END
14/02/2553
มาทำตามสัญญากันแล้ว แต่ตอนนี้จะบอกว่าเบื่อมากๆๆๆ
‘ป้าปอง’หวังว่าทุกคนคงรู้จักนะ ได้กลับมาอีกแล้วแหละตอนนี้
ก็ดูว่าจะมาแรงเสียเหลือเกิน หาดูได้จากบอร์ดของเด็กดีหรือถ้าขี้เกียจ
ตามไปละกันนะจะลงเอาไว้>>คลิก
ซึ่งเป็นอะไรที่ไร้สาระมากๆเลยอ่ะ อย่าไปด่าป้าแกเลยนะ
เพราะป้าแกอ่านภาษาไทยไม่ออกขนาดภาษาบ้านเกิดยังพิมพ์ไม่ถูกเลยคิดดูละกันนะ
ฟิคตอนนี้ไม่รู้ว่าจะถูกใจใครมั๊ยแต่ก็พยายามให้ออกมาดีที่สุดแล้วนะ
อาทิตย์ลงฟิคแหลกจ้า>O<
ขอบคุณธีมด้วยนะครับผม^__^
Loma_
p
ความคิดเห็น