คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : [Special SF]แผนน่ารักๆของท็อป
Title:แผนน่ารักๆของท็อป
Pairing: T.O.P. x YESUNG[SF TOPYE]
Author:ลูก[ป๊า]ท็อป[ม๊า]เย่
Rating:PG
Note:จะพูดไงดี มันยากมากในการทำให้ท็อปดูฮาฉันไม่สามารถแต่งอย่างงั้นได้จริงๆ(ทั้งๆที่ฉันฮาอยู่แล้ว:ป๊า)(ก็กวาไม่สามารถหนิ แต่งกี่ทีก็ออกแนวหวานจะให้แต่งไงเล่า:GWA)
ถ้าคุณเห็นแฟนตัวเองไปจูบกับคนอื่น คุณจะยังไงครับ...
???
คุณคงงงว่าอยู่ๆทำไมผมถึงมาถามเรื่องอย่างนี้ ก็ตอนนี้ผมกำลังโกรธและโมโหบวกกับงอนไอกอลิล่าอยู่น่ะสิครับ
ใครน่ะเหรอครับ’กอลิล่า’ก็ท็อปวงบิ๊กแบงไงครับ ไอ้เจ้านั่น ไอ้คนหลอกลวง ไอ้คนปลิ้นปล้อน ไอ้คน....ฮึ่ย!!!!
แล้วผมกำลังโมโหอะไรอยู่น่ะเหรอครับ เหอะๆ
เดี๋ยวผมจะเล่าให้พวกคุณฟังเอง
ผมหวังว่าพวกคุณคงจะจำกันได้ในงานMKMF 2008ที่พวกผมไปรับรางวัลและก็มีคนอื่นๆด้วยรวมไปถึงเหล่าบิ๊กแบง
ขณะที่พวกผมกำลังนั่งดูการแสดงของคนอื่นๆในบิ๊กแบงอยู่นั้นเหล่าเสียงกรี๊ดมากมายก็ดังกระหึ่มขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อแฟนสุดที่รักของผม(>///<)ขึ้นลิฟต์เวทีมาด้านบนพร้อมกับเสียงแร็ปอันเป็นเอกลักษณ์ผมจดจ้องไปยังหน้าเวทีเมื่อเห็นสุดที่รักเดินไปมาบนนั้น เอ๊ะ!นั่นมันพี่ฮโยรินี่นา ผมพึ่งจะเห็นนะเนี่ยเดี๋ยวไว้ตอนจบงานต้องไปทักทายซะหน่อยแล้ว
ผมหันไปมองหน้าของพี่อีทึกเสียงร้องหยุดไปแต่กลับแทนด้วยเสียงกรี๊ดมากมายที่ดังกระหึ่มมากขึ้นจนผมแสบแก้วหูไปหมดและทันใดนั้นผมก็เห็นว่าพี่อีทึกอะไรบางอย่างด้วยความตกใจก่อนที่ผมจะหันไปดู
จุ๊บ!
เสียงจูบปากกันของคนสองคนดังไปทั่วทั้งห้องโถงผมอ้าปากค้าง
เมื่อกี้ๆ เมื่อกี้ท็อป ท็อปแฟนของผมเขา....เขา...
ขะเขา...=[]=
ผมพูดไม่ออกไปชั่วขณะเสียงร้องเริ่มต่อแล้วก่อนที่มันจะดำเนินไปเรื่อยๆ ภาพเมื่อกี้ของท็อปมันยังคงหมุนวนอยู่ในหัวของผมอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผมพยายามจะไม่สนใจแต่ความรู้สึกทั้งหมดมันทำให้ผมไม่กล้าที่จะทำอะไรต่อไป
และนั่นก็คือเรื่องที่ผมกำลังโมโหสุดๆอยู่ ณ ตอนนี้
เป็นคุณ คุณจะโมโหมั๊ยล่ะครับถ้าเจอภาพแบบนี้แถมพอจบงานแล้ว เขายังวิ่งหน้ายิ้มๆมาหาผมอีกนะดูเหมือนว่าเหล่าสมาชิกที่เหลือจะรู้ว่าตอนนั้นผมเป็นอะไรถึงได้ถอยห่างออกไปขนาดนั้น ผมมองไปยังท็อปที่กำลังยิ้มหน้าแป้นให้ผมอยู่เขาเลียริมฝีปากเบาๆก่อนที่จะก้มหน้าลงมาหาผม แต่ผมกลับหันหลังเดินหนีความรู้สึกเจ็บมันแล่นแปบเข้ามา ผมไม่กล้าอยู่ต่ออีกแล้ว
ท็อปมองคนร่างบางที่เดินหันหลังให้เขาไปทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาหันไปมองน้องๆในวงที่ส่ายหน้าน้อยๆให้เขาแล้วจียงก็เดินมาจับบ่าเขาก่อนจะบีบมันเบาๆ
“พี่อ่ะ..ทำอะไรไม่รู้เรื่อง”
“เรื่องอะไรอ่า”
“พี่ครับ...พี่เยซองเขาโกรธมากเลยรู้มั๊ยตอนที่พี่ไปจูบกับพี่ฮโยริ”
“หา?”
“ไม่ต้องหาหรอกครับตอนนี้ไปเคลียกันก่อนเถอะ ไม่ต้องกลับไปที่หอนะขี้เกียจเก็บศพของพี่อ่ะ”
จียงพูดขำๆก่อนที่จะรีบชิ่งหนีไปกับน้องๆที่เหลือแล้วปล่อยให้ท็อปยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว
“อ้าว..แล้วตูจะกลับยังไงล่ะเฟ้ยไม่มีรถ”
ท็อปโวยวายอยู่คนเดียวเขากระโดดไปมาก่อนจะมองไปรอบๆตัว แล้วเขาจะกลับไปยังไงT^T
โดยที่ไม่รู้เลยว่าร่างบางก็ยังคงแอบยืนมองอยู่อย่างนั้นเมื่อไม่เห็นว่าร่างสูงตามมาจึงไปหาที่แอบแล้วคอยมองอยู่
“ฮัลโหลพี่ฮโยริเหรอครับ อ้อครับๆใช่ฮะพี่เอารถมาเหรอเปล่า...”
เยซองมองไปอย่างน้อยใจเขาค่อยๆถอยหลังเดินออกไป
ปึ้ก!
“อ้าว เยซองมาทำอะไรน่ะ”
“เปล่า ยองแซงนายยังไม่กลับเหรอ”
เยซองทักทายเพื่อนเก่าสมัยฝึกหัดด้วยกันกับเขา ยองแซงส่ายหน้าน้อยๆก่อนที่จะเหลือบไปเห็นสิ่งที่ร่างบางมองอยู่แล้วยิ้มน้อยๆออกมา
‘อ้อ..ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง’
“ฉันว่านายไปถามแฟนนายดีกว่านะ”
ยองแซงขยิบตาให้เพื่อนรักก่อนจะตบบ่าเบาๆแล้ววิ่งออกไปทันทีทิ้งให้อีกคนมองตามอย่างงงๆ
“พี่เยซอง ดีจังพี่ยังไม่กลับ”
เยซองสะดุ้งเขาหันไปมองคนที่เดินเข้ามาพูดกับเขาก่อนที่จะโดนกอดเข้าเต็มเปา เขามองไปรอบๆตัวอย่างสงสัย
แล้วนี่เขามาอยู่ด้านนอกตอนไหนเนี่ย
“พี่มารับผมใช่ม้า”
ท็อปพูดอย่างดีใจ เยซองทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนที่จะทุบอีกคนแรงๆจนคนโดนทุบตั้งตัวแทบไม่ทัน
“ไอ้บ้า ปล่อยนะปล่อยฉัน”
“อ้าวเฮ้ๆ เฮ้ยๆๆๆ”ท็อปจับมือของอีกคนแทบไม่ทันเขาพยายามคว้าข้อมือเล็กที่เร็วยิ่งกว่าซุปเปอร์แมน(มันมาไง:GWA)ที่ทุบตีเขาไม่หยุดในที่สุดเขาก็รวบตัวของอีกคนขึ้นมาพาดบ่าซะเลย
“ปล่อยนะ”
“ถ้าพี่เงียบนั่นแหละถึงจะปล่อย”
ท็อปเดินไปที่ลานจอดรถที่เงียบและวังเวงด้วยความที่มันมืดมากแล้ว เยซองยังคงดิ้นต่อไปเรื่องอะไรเขาจะยอมให้เจ้าเด็กนี่ล่ะไม่งั้นเขาคงโดนข่มเหงตลอดแน่ๆ(ม๊าคิดอะไรอย่างงั้นT^T:GWA)
ท็อปพาคนตัวเล็กเดินมาที่รถของเจ้าตัวที่ยังคงจอดอยู่แสดงว่าตั้งใจจะมารับเขาจริงๆสินะ
“ปล่อยฉัน”
ท็อปเปิดประตูรถก่อนจะวางตัวของอีกคนเข้าไปด้านในแล้วเดินอ้อมไปอีกฝั่งแล้วเปิดประตูด้านคนขับออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปด้านใน เยซองนั่งกอดอกมองร่างสูงที่ทำหน้าที่สารถีให้เขา
“พี่โกรธผมเรื่องอะไรเหรอ”
ท็อปถามด้วยความที่เขาไม่รู้จริงๆ(ป๊าแน่ใจนะ:GWA)เยซองมองอีกคนตาขวางก่อนที่จะสะบัดหน้าหนีร้อนถึงท็อปที่ต้องเบี่ยงตัวมาจับใบหน้าของร่างบางให้หันมามองเขา
“ถ้าพี่ไม่บอกแล้วผมจะรู้มั๊ยฮะ”
“ชิ!”
เยซองยังคงสะบัดหน้าหนีท็อปอมยิ้มกับแผนเจ้าเล่ห์ของตัวเองที่เพิ่งคิดขึ้นได้ก่อนที่จะหันไปนั่งตัวตรงและค่อยๆขับรถออกไป
ตลอดทางเยซองคอยเหลือบมองร่างสูงที่ไม่หันมาคุยกับเขาเอาแต่ขับรถมองทางอยู่ได้(ถ้าป๊าไม่มองทางป่านนี้รถคว่ำแล้วล่ะม๊า:GWA)
ท็อปรู้มาตลอดว่าร่างบางคอยเหลือบมองตนอยู่แต่เพราะถ้าเขาหันไปมองแผนที่เพิ่งจะผุดขึ้นมามันก็จะพังทลายลงไปในพริบตา หึๆคอยดูเถอะครับผมจะทำให้พี่ไม่กล้างอนไปอีกนาน
ท็อปเลี้ยวรถเข้ามาจอดในลานจอดรถของหอพักเอสเจเยซองมองอีกคนที่หันมามองตนยิ้มๆก่อนจะเดินลงไปข้างล่างโดยไม่สนใจเขาสักนิด
‘ไอ้เด็กนี่มันเป็นอะไรล่ะเนี่ย’
เยซองมองตามแผ่นหลังของร่างสูงไปก่อนที่จะเปิดประตูรถแล้วลงไปยืนอยู่นิ่งๆในหัวคิดหาสาเหตุที่ท็อปทำอย่างงี้
“ยังไม่มาอีก พอผมไม่มาส่งก็ว่าจะเอาอะไรอีก”
เยซองสะดุ้งเมื่อคนตัวสูงเดินมาหาตนก่อนที่จะตะโกนดังไปทั่วทั้งสวนทำให้คนที่อยู่รอบๆนั้นหันมามองอย่างสนใจ
“อะไรของ....”
“ไปสิ เดิน!!!”ท็อปสั่งอีกคนเสียงดังก่อนที่เยซองจะเดินไปอย่างว่าง่าย แง๊!!!กอลิล่าน่ากลัวT^Tสิ่งที่เยซองคิดได้มีแค่นี้ ตลอดทางที่เขาขึ้นลิฟต์มากับร่างสูงท็อปเอาแต่มองเขาไม่วางตาแถมสายตาที่มองมามันยังเป็นสายตาของคนไม่ไว้วางใจกันอีก อึดอัดนะ
ติ๊ง!
ทั้งคู่มาถึงชั้นของเยซองแล้วประตูลิฟต์เปิดออกท็อปเดินออกไปแล้ว เยซองจึงเดินออกตามไปเขามองแผ่นหลังร่างสูงที่ดูเฉยชาในความรู้สึกของเขา
ออดดดดด!!!
เสียงกดออกหน้าประตูดังขึ้นก่อนที่จะมีเสียงตึงตังจากด้านใน ประตูเปิดออกโดยอีทึกลีดเดอร์ผู้น่ารักท็อปส่งยิ้มให้ก่อนที่จะหันไปหาเยซอง
“เข้าไปด้านในได้แล้ว คืนนี้รบกวนด้วยนะฮะพี่อีทึก”
ท็อปพูดแค่นี้ก่อนจะดึงแขนของคนตัวเล็กให้เข้าไปด้านในและมุ่งหน้าเข้าห้องของแฟนตัวเองทันที
ปั้ง!!!!
เสียงปิดประตูดังสนั่นทำเอาคนอื่นๆใจหายวูบ
“ดูท่า..เจ้าท็อปมันจะทนมานานและนะ”
“ฮีชอลรู้เหรอว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ไม่รู้อ่ะ แต่ถ้าให้เดาคงเรื่องหึงหวงแล้วก็ความขี้งอนของเจ้าเปาล่ะมั้งนะ”
“ท็อปนายเป็นอะไรน่ะ”
เยซองถามด้วยความกล้าๆกลัวๆ ท็อปปรายสายตามามองร่างบางก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของร่างบางและหันหลังให้
“ผมโกรธพี่แล้ว”
ก่อนจะทำเสียงงอนและอมลมจนแก้มป่อง เยซองตาโตด้วยความตกใจเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าท็อปจะทำอะไรที่มันน่ารักอย่างงี้ได้(อย่าเปลี่ยนจากท็อปเย่เป็นเย่ท็อปเซ่:GWA)
“โกรธ?”
“ก็พี่อ่า...เอาแต่งอนผมจนผมไม่รู้จะพูดไงแล้วเลิกงอนเถอะนะฮะ”
ท็อปลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะเดินมากอดเยซองและโยกตัวไปมา เยซองกลั้นขำเอาไว้สุดเสียงตอนแรกก็คิดจะโกรธอยู่อ่ะนะแต่พอเจออย่างงี้เข้าไป เฮ้อ...ฉันคงต้องยอมใจอ่อนและล่ะนะ
“น้าคร้าบ ผมก็แค่ทำไปเพราะการแสดงเท่านั้นแหละอีกอย่างผมชอบริมฝีปากของพี่มากกว่านะ”
เยซองหน้าแดงด้วยความเขินเขาดิ้นไปมาในอ้อมกอดสองสามครั้งก่อนที่จะหยุดนิ่งและถอนหายใจออกมา
“พี่ห้ามงอนผมอีกนะ”
“นายมีสิทธิรึไง”
“ก็ถ้าพี่งอนผมอีกทีนะ ผมจะจูบพี่ยิ่งถ้าพี่งอนผมผมก็จะยิ่งจูบจูบจนเราขาดอากาศหายใจตายไปทั้งคู่เลย”
เยซองหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นเขานึกถึงสภาพของเขาทั้งคู่ที่ขาดอากาศหายใจตอนกำลังจูบถ้าเป็นอย่างนั้นนะเขายอมผูกคอตายใต้ขาเก้าอี้ดีกว่า
“ชิ!!แต่ยังไงนายก็ทำเกินไปนะเล่นจูบโชว์กลางเวทีอย่างนั้น”
เยซองอมชมจนแก้มป่อง ท็อปได้แต่ทำหน้าแหยๆก่อนที่จะยิ้มกว้างออกมา
“งั้นถ้าผมจูบพี่โชว์เหมือนของพี่ฮโยริล่ะฮะ ดีมั๊ย”
เยซองหันไปค้อนขวับทันที ท็อปได้แต่หัวเราะก่อนที่ทั้งคู่จะยิ้มให้กันและกัน
รักอ่ะนะ มันก็งี้แหละ อย่าไอยึดติดกับมันมาก
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:รักแท้ไม่แพ้อุปสรรค ต่อให้มีอุปสรรคมากแค่ไหนแต่ถ้าเราเชื่อกันและกันมันก็จะมีแต่เรื่องดีๆ
ทางด้านนอกห้อง
“เงี่ยบฉี่เลยแฮะท็อปนี่มันไม่ได้เรื่องจริงๆไม่ยอมกินเปาซะที”
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับฮีชอลก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งลอยออกมาจากห้อง
“ถ้าจะแอบฟังอ่ะ ทีหลังทำให้มันเนียนๆหน่อยนะ”
ท็อปนั่นเองที่ตะโกนออกมา
และเรื่องนี้ก็สอนให้รู้อีกว่า:การแอบฟังคนอื่นมันไม่ดีนะจ๊ะ
THE END
- - - - - - - - - - - - - -
คุยกันหน่อย
เคยมั๊ย...แต่งเองงงเอง ถ้าไม่เคยกวาจะบอกว่ามันรู้สึกแย่มากเลยล่ะ
โอยๆมันตันได้ใจเว้ยเฮ้ยหัวสมอง ขอโทษด้วยนะฮะถ้ามันไม่รู้เรื่องT^T
ฮือๆพยายามที่สุดแล้วทุกคนเอ๊ย!!!
เอาป๊ากับม๊ามาอวยพรฮะ
ความคิดเห็น