คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : [SF BUMYE]คุณสามีและคุณภรรยา
Pairing: KIBUM x YESUNG[SF BUMYE]
Author:BYML
Rating:PG
Note:ห่างหายจากคู่นี้ไปนานเลยอ่ะ
คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตหรือเปล่าครับ?
เรื่องที่มันแสนจะไร้สาระแบบนี้ คุณเชื่อมันหรือเปล่า
แล้วปาฏิหาริย์ล่ะครับ คุณเชื่อมันมั๊ย
หึ..ก็แค่เรื่องไร้สาระที่คนมักจะพูดปลอบใจตัวเอง
ผมไม่เคยคิดจะเชื่อเลย
วันนี้เป็นวันที่ผมเฝ้ารอมานานแสนนานเฝ้ารอที่จะบอกความในใจกับใครอีกคนที่ผมหลงรักตั้งแต่แรกเห็น แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะฮะในเมื่อคนๆนั้นเขามีใครอีกคนไปแล้ว...
“นี่คิบอมอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวสิ”ทงเฮ บ่นคิบอมที่เอาแต่นั่งฟังเพลงไม่สนใจเขาสักนิดไม่ว่าเขาจะทำอะไรด้วย
“นี่!!!”และทงเฮก็เริ่มที่จะงอนขึ้นมาอีกครั้ง คิบอมหันมามองแฟนของตัวเองก่อนจะส่งยิ้มไปให้
“อะไรล่ะฮะ”
“ฟังกันบ้างดิเอาแต่นั่งฟังเพลงอยู่ได้”ทงเฮอมลมจนแก้มป่องก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆคิบอมแล้วกอดอกทำหน้าเชิดใส่
“อ่า...ผมขอโทษนะฮะ”คิบอมเขยิบมาใกล้ทงเฮก่อนจะเอื้อมมือไปหยิกแก้มอีกคนเบาๆแล้วยิ้มให้ซึ่งไม่ค่อยมีใครได้เห็นนัก
“ชิ!ฉันโกรธแล้ว”
ทงเฮสะบัดหน้าหนีคิบอมก่อนจะลุกเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปแล้วมีหรือที่คิบอมจะไม่ตามแฟนของตัวเองไป
“ไม่เป็นอะไรนะ เยซอง”พี่ฮันกยองนั่นเองที่เข้ามาจับไหล่ของผมก่อนจะบีบเบาๆอย่างให้กำลังใจ
“ครับ”ผมส่งยิ้มที่คิกว่าเป็นธรรมชาติที่สุดไปให้ พี่ฮันกยองมองผมเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปทิ้งให้ผมอยู่ตัวคนเดียว
ไม่แปลกหรอกครับที่พี่ฮันกยองจะรู้ว่าผมรู้สึกยังไงก็ในเมื่อพี่เขาเป็นคนแรกที่รู้ว่าผมกับเรียวอุคไม่ได้คบกันจริงๆมันก็แค่แฟนเซอร์วิสและก็จริงที่ว่าผมกับเรียวอุคนั้นสนิทกันเพราะเราเป็นพี่น้องกัน แต่สำหรับคิบอมพี่เขาก็เพิ่งจะมารู้ว่าผมรู้สึกยังไงด้วยพี่ฮันกยองมักจะบอกผมเสมอว่าเจ้านั่นกับทงเฮไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก เขาพยายามปลอบใจผมอยู่ตลอดเวลาซึ่งผมก็เข้าใจดีว่าพี่เขาต้องการปลอบใจผมไม่ให้คิดมาก แต่มันคงจะยากนะครับถ้าเราเห็นคนที่เราแอบรักมานานไปนั่งง้องอนอยู่กับคนอื่นถึงเราจะไม่มีสิทธิตะโกนออกไปแต่เราก็หวงก็หึงได้ในใจมันไม่ผิดใช่มั๊ยครับ???
ผมก็หวังว่าสักวัน เขาจะรู้ว่าผมคิดยังไงด้วย
ผมนั่งกดรีโมทเปลี่ยนช่องรายการทีวีมาหลายช่องก็ยังหาที่ถูกใจไม่เจอสักที สุดจะเซ็งกับชีวิตผมเลยตัดสินใจปิดมันไปซะเลยแล้วก็ขว้างรีโมทลงบนโซฟาๆไปซะ
ออด!~
เสียงกดออดที่ประตูดังขึ้นผมรีบวิ่งไปเปิดทันทีด้วยความเคยชิน เพียงแค่ประตูเปิดออกผมก็ต้องตกใจทันที
“ไงเยซอง”
“อ่า..ยองแซงนายมาทำอะไรที่นี่”
“มาหาเพื่อนแล้วมันผิดเหรอวะ”
ยองแซงนั่นเองที่มาหาผม เหอะๆเจ้านี่มันจะมาทำไมของมันล่ะเนี่ย
ผมเชิญให้ยองแซงเข้ามานั่งรอในห้องนั่งเล่นก่อนแต่พอผมขอตัวจะไปเอาน้ำให้เจ้านี่ดันบอกไม่ต้อง
“นั่งลงเถอะ”
ผมโดนกระชากย้ำว่ากระชากแขนนั่งลงไปข้างตัวยองแซง
“มีอะไร”
“...”
“นาย...มีคนไปเที่ยวคริสมาสต์ด้วยหรือยัง”
“...”
“คือฉันเห็นว่านายยังคงว่าง”
“ก็เรียวอุคไม่อยู่ ไหนจะสมาชิกคนอื่นๆที่คงไปกับคู่ตัวเองแต่นาย...”
“จะหาว่าฉันไม่มีคู่ก็ว่ามาเถอะ”
“เฮ้ยๆอย่าเหมาเอาเองดิ นี่ฉันอุตส่าห์ถ่อมาถึงที่นี่เพื่อชวนนายเลยนะเว้ย”
“ถ้าลำบากทีหลังไม่ต้องก็ได้นะ”
ยองแซงเงียบไปเขาหัวเราะคิกคักก่อนจะดึงแก้มของผมเล่น
“โอ๊ยๆๆๆๆๆ”ผมร้องไม่เป็นภาษาก็เจ้าบ้านี่น่ะสิเล่นดึงซะแรงเลย คนก็เจ็บเป็นนะเฟ้ย(แล้วคนที่ไหนไม่เจ็บเล่าพี่เย่:GWA)
“ฮ่าๆๆๆๆนายมันน่ารักจริงๆว่ะ”ยองแซงหัวเราะไม่เลิกผมเลยได้แต่ตีเขาแรงๆดูดิแก้มผมย้วยหมดแล้ว หมดหล่อกันพอดี
“แก้มแกป่องดีว่ะ”
“ทำอย่างกับแกแก้มไม่ป่องงั้นแหละ”
“เอางี้ดีมั๊ย ฉันจะเรียกนายว่าเปาๆ”
“หา?”
“ส่วนนายก็เรียวฉันว่าเพื่อนเปา น่ารักดีนะฉันว่า”
“???”ผมล่ะงงกับเจ้าหมอนี่จริงๆ อะไรของเขาน่ะ เปาๆกับเพื่อนเปา ประสาทจะกิน=^=
“แล้วตกลงนายมีเพื่อนไปเที่ยววันคริสมาสต์หรือยังล่ะ”
“...”
ผมได้แต่ถอนหายใจก่อนจะมองไปทางอื่น ไอ้คนที่อยากให้มาชวนดันมัวแต่ไปง้อแฟนก็แหงสิเขาสองคนรักกันหนิ ส่วนไอ้คนที่ไม่อยากชวนดันมาชวนซะได้
“ยัง”
“งั้นไปกับฉันนะ”ยองแซงคว้ามือของผมมาจับก่อนจะเขย่าเบาๆ ผมชั่งใจคิดเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าตกลงไป
“ไม่ได้!!!!!”เสียงคนที่ฟผมคุ้นเคยดังขึ้นขัดเราสองคน ผมหันไปมองคนที่กล้ามาขัด
“คิบอม อะไรของนาย”
“พี่เยซฮงมีนัดแล้วเพราะฉะนั้นไปกับใครไม่ได้ทั้งนั้น”
ยองแซงมองคิบอมที่ส่งสายตาอำมหิตมาให้ก่อนจะหลบสายตาไปมองทางด้านหลังของคิบอม
“แต่ฉันว่านายไปง้อแฟนนายก่อนดีกว่านะ มายืนงอนอยู่นั่นแล้วน่ะ”
คิบอมหันไปมองตามที่ยองแซงพูดแล้วรีบวิ่งไปทันทีเมื่อรู้ว่าใครมายืนงอนอยู่
“ชิ!!นัดกับฉันไว้แต่ดันไปชวนพี่เยซอง”
“ผมยังไม่ได้ชวนเลยนะ”
“ก็เห็นอยู่น่ะ”
“ผมไม่คิดจะไปกับใครนอกจากพี่หรอกน่า”
‘ผมไม่คิดจะไปกับใครนอกจากพี่หรอกน่า’
คำๆนี้มันทำให้ผมสะดุด ถ้านายจะไปกับทงเฮแล้วทำไมถึงต้องมาหยุดไม่ให้ฉันไปกับยองแซงด้วยล่ะ นายมันบ้าจริงๆเลย
“เยซองว่าไง ไปนะ”ผมมองหลังของคิบอมเล็กน้อยแต่พอเขาหันมาผมก็หลบตามาหายองแซงทันที
“เออๆไปก็ไป”
“งั้นตอนเย็นฉันจะมารับนะ รอด้วยล่ะ”
“เออๆ”
“ก่อนไป สัญญาก่อนนะว่าเราจะไปกันในฐานะคู่รักไม่ใช่ฐานะเพื่อน”
“หา?”
“ก็แค่วันเดียว....ให้ฉันเถอะนะ”ยองแซงดูหน้าหมองๆลง ผมมองเขาก่อนจะยิ้มและตอบตกลงไป
“ก็ได้ๆแล้วฉันจะรอล่ะนะ”
“เรียกคุณสามีสิ”
“เอ๋????”
“ฮ่าๆล้อเล่นน่า”
“เออๆงั้นก็เรียกฉันว่าคุณภรรยาละกันนะ”ผมตอบกลับไปแบบขำๆเจ้ายองแซงเงียบไปเหมือนคนสะดุดอะไรสักอย่างก่อนจะยิ้มแป้นออกมาแก้มแทบแตกใส่หน้าผม(ไปว่าแต่เขานะพี่:GWA)(หยุดยุ่งแล้วแต่งต่อเถอะนะ:พี่เย่)(-*-&(_ _)&(T^T):GWA)
ยองแซงกลับไปแล้วเขาบอกว่าเดี๋ยวประมาณห้าโมงเย็นจะมารับผมที่หอเพราฉะนั้นให้รอเขา อืมๆนี่มันก็สี่โมงแล้วนะอีกแค่ชั่วโมงเดียวผมจะทำอะไรทันมั๊ยเนี่ย ทำไมไม่รู้จักมาชวนให้เร็วกว่านี่น้า~
“พี่มีสิทธิอะไรไปกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผม”
หลังจากที่ผมกำลังจะเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่คิบอมก็เปิดประตูเข้ามาขัดเสียก่อน
“แล้วนายมีสิทธิอะไรที่มายุ่งกับเรื่องของฉัน”
“ผมมีสิทธิสิ”
“สิทธิอะไรล่ะ”
“ก็สิทธิ...”คิบอมเงียบไปเขามองผมด้วยดวงตาแข็งกร้าวแบบที่ไม่เคยเป็น ซึ่งผมก็มองเขาตอบกลับไปเรื่องอะไรผมจะยอมล่ะ
“เอาเป็นว่าพี่ห้ามไป”
“ฉันจะไป แล้วนายก็อย่ามายุ่งเพราะนายไม่มีสิทธิในตัวของฉัน”
ปั้ง!
คิบอมตบโต๊ะเขียนหนังสือของผมเสียงดังทำเอาผมสะดุ้งก่อนที่จะย่างกายเข้ามาหาผมช้าๆแล้วล็อคตัวผมไว้
“ผมบอกว่าไม่ให้ไป”
“...”
“เข้าใจมั๊ยครับ”
คิบอมกัดฟันพูดแค่ไหนทำไมผมจะไม่รู้และไหนจะแรงบีบที่ต้นแขนอีกคิบอมเป็นอะไรไป?!
“ปล่อยฉันนะ”
“ไม่”
“ไม่งั้นฉันจะเรียกทงเฮ”
“เชิญเลยครับ เชิญเลยเพราะยังไงผมก็ไม่กลัวอยู่แล้ว”
ผมได้แต่เงียบไม่กล้าพูดอะไร
“ฉ...ฉันจะเรียกที่อีทึก”
“ลืมแล้วหรือครับว่าพี่ๆเขาไปไหนกัน”
“...”
ผมหมดทางสู้แล้วจริงๆได้แต่ยืนจ้องตากับเจ้าเด็กบ้านี่ ทำไมผมถึงหลงรักเจ้าเด็กบ้านี่ไปได้นะ ทำไม!!!!!!!!!
“ปล่อยฉัน”
ผมพูดเบาๆก่อนจะดิ้นไปมาแต่กลับถูกคิบอมจับหน้าเอาไว้และหันให้ไปหาเขา
“จะทำอะไรน่ะ”
“...”คิบอมไม่ตอบแต่กลับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนริมฝีปากของผมแนบชิดกับริมฝีปากของเขา แล้วผมก็ต้องหยีตาลงก่อนจะส่ายหน้าไปมาเมื่อคิบอมแทรกลิ้นของเขาเข้ามาในปากของผมก่อนจะควานไปทั่วทั้งปาก ผมได้แต่ยกมือขึ้นทุบอย่างทำอะไรไม่ได้ คิบอมลุกหนักขึ้นเรื่อยๆจนมือของผมเริ่มจะอ่อนแรงลงทุกทีและทุกที มันเป็นจูบที่แย่ที่สุดเลยครับจูบที่ไม่มีแม้แต่ความอ่อนโยนและความหอมหวาน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่คิบอมทำแบบนี้แต่ถึงยังไงผมก็รับไม่ได้ ผมไม่อยากให้คิบอมจูบผม
“ออกไป!!!!”ผมตัดสินใจใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่มีผลักตัวของคิบอมออกก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปผมจะให้เจ้าเด็กนั่นเห็นน้ำตาของผมไม่ได้
คิบอมมองตามแผ่นหลังบางของรุ่นพี่หน้าหวานที่หายไปในห้องน้ำก่อนจะยิ้มน้อยๆให้กับตัวเอง
“แกทำบ้าอะไรวะไอ้คิบอม..ทำบ้าอะไร”
ตุ้บ!
คิบอมต่อยเข้าไปที่กำแพงก่อนจะกดหน้าลงต่ำพยายามสะกดกลั้นอารมณ์โกระของตัวเองเต็มที่
“ฉันมารับแล้ว เยซอง”ยองแซงเปิดประตูเข้ามาโดยไม่รอให้มีใครไปเปิดก่อนจะเดินเข้ามาหาร่างบางที่ห้องนั่งเล่น
“มาแล้วเหรอ”ร่างบางส่งยิ้มไปให้เพื่อนตัวเองเพียงเล็กน้อยก่อนจะหันไปหาร่างสูงที่มองพวกเขาอยู่ แล้วทงเฮไปไหนทำไมไม่เห็นมาคอยงอนง้อร่างสูงตามเคย
“ไปกันเถอะ ถ้าไปถึงนู่นช้ามันจะแย่เอานะ”ยองแซงคว้ามือเล็กของอีกคนมาจับก่อนจะออกแรงดึงไป
“อืม”
“แล้วคุณภรรยาทำไมไม่เดินตามคุณสามีมาล่ะครับ”
เยซองหันไปหัวเราะให้กับยองแซงที่ยืนตีสีหน้างงมาให้ เขาเพิ่งจะสังเกตวันนี้ยองแซงอยู่ในชุดสบายๆแต่ดูยังไงก็เทห์อยู่ดี เหอๆหมอนี่มันน่ารักได้ตลอดเวลาจริงๆเลยสิเนี่ย
“เดี๋ยว”
“???”
“แล้วคิบอมไม่ไปไหนเหรอ”
คิบอมส่ายหน้าให้ยองแซงที่หันมาถามตน
“แล้วทงเฮเขาไปไหนซะล่ะ เมื่อกี้เห็นนั่งรถของยุนโฮออกไป”
“เขาก็ไปเที่ยวกันน่ะสิฮะ”คิบอมตอบยิ้มๆก่อนจะเดินหายเข้าห้องของตัวเองและเยซองไป
“ไปกันเถอะคุณภรรยา”
“อืม”
ร่างสูงมองไปยังกรอบรูปสีสันสดใสที่ตั้งตระหง่านอยู่บนโต๊ะทำงานของร่างบาง เขาเดินไปหยิบมันขึ้นมาดูก่อนจะวางมันลงแล้วเปิดลิ้นชักที่ร่างบางห้ามนักห้ามหนาว่าไม่ให้เปิด
‘ไดอารี่ของผมกับเขา’
สมุดไดอารี่เล็กๆที่แสนจะสะดุดตาของคิบอมทำให้เขาต้องหยิบมัยออกมาก่อนจะเปิดมันออกอ่าน
21.08.2009
…วันนี้เป็นวันเกิดของเจ้าหมอนั่นก็ไม่รู้ว่าจะให้อะไรดี เอางี้ละกันฉันจะแอบHBDนายในใจละกันนะ เพราะนายคงไม่ว่างมาที่ห้องหรอกฉันรู้น่าว่านายต้องไปอยู่กบใครบางคน...
24.08.2009
...วันนี้เป็นวันเกิดของผม พี่ฮีชอลและพี่อีทึกต่างมาที่ห้องของผมและกล่าวอวยพรให้ผมรู้สึกดีใจจัง แต่อยากให้ใครอีกคนมาอวยพรให้ซะมากกว่า แต่เขาคงไม่ว่างก็เห็นว่าวันนี้ทะเลาะกันอีกแล้ว เฮ้อ..ผมรู้สึกแย่จัง...
คิบอมเปิดผ่านๆไปอีหสองสามหน้าก่อนจะสะดุดกับข้อความตัวใหญ่ที่ร่างบางเขียนเอาไว้
22.12.2009
‘เลิกรักได้แล้ว’
...วันนี้เขาสองคนคงจะมีความสุข ก็เห็นบอกว่าประกาศคบกันแล้ว อืมๆดีใจด้วยนะฉันคงต้องตัดใจจริงๆเสียที เพราะค้อให้รอต่อไปนายก็คงไม่หันมามอง ถึงแม้เราจะอยู่ห้องเดียวกันแต่เราก็ได้เจอหน้ากันเลยเนอะ จะมีก็แค่ตอนที่ทำงานเท่านั้นแหละที่ฉันคงได้แอบมองนายบ้าง ฉันรู้สึกดีใจนะแต่ทำไมน้ำตามันถึงไหลไม่หยุดอย่างนี้ พับผ่าสิ!ฉันร้องไห้ทำไมเนี่ย...
24.12.2009
...พรุ่งนี้ก็วันคริสมาสตร์แล้วนะ ฉันจะไปเที่ยวกับใครดี แต่ถ้าเอาตามความเป็นจริงฉันอยากไปกับนายมากกว่าไปเที่ยวกับนาย ยิ้มไปกับนาย มีความสุขกับนายแต่มันคงเป็นเรื่องตลกสินะ คงเป็นเรื่องที่น่าจำเอามากๆ น่าขำเสียจนไม่รู้ว่าฉันจะพูดยังไงดี ฮ่ะๆ...
คิบอมเก็บสมุดไดอารี่เข้าที่เดิมก่อนจะหันกลับไปนอนบนเตียง ร่างบางไม่ได้รักเขาจริงๆด้วยแล้วทำไมพี่ทงเฮถึงบอกว่าพี่เยซองมีใจให้เขากัน มันน่าตลกจริงๆที่เห็นพี่เยซองมานั่งเขียนความรู้สึกที่มีต่อคนอื่นซึ่งไม่ใช่เขา
ก๊อกๆ
คิบอมมองไปทางประตูก่อนจะเห็นว่าเป็นใครที่เข้ามา
“พี่เยซอง”
“เออดิ”
“มาทำอะไร”
“มาหานาย”
คิบอมตาโตอย่างคาดไม่ถึงก็ไหนออกไปกับยองแซงแล้วไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมถึงกลับมาที่นี่อีกล่ะ
“มาหาผม?”
“เออ ฉันตัดสินใจแล้ว”
“???”
“ฉันรักนาย”
คิบอมตาโตยิ่งขึ้นกว่าเดิมเขามองไปยังร่างบางที่หันหน้าหนีเขา
“พี่พูดว่าอะไรนะ”
“รอบเดียว ผ่านแล้วผ่านเลย”เยซองพยายามถอยหนีมือปลาหมึกที่กำลังไล้มาตามผ้าปูที่นอนก่อนจะโอบรอบเอวเขาไว้
“แล้วยองแซง”
“กลับไปแล้ว”
“อ่า...เพราะผมใช่มั๊ยฮะ พี่ถึงไม่ได้ไปเที่ยวกับคนที่พี่รัก”
“...”
“ผมขอโทษนะฮะ เพราผมมันไม่ดีเอง”
“ได้ข่าว่าฉันเพิ่งบอกนายไปเองนะว่าฉันรักนาย”คิบอมยิ้มเจ้าเล่ห์เขาเหลือบมองอีกคนทางหางตาก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ผมทำให้พี่ต้องผิดใจกับยองแซง”
“ก็บอกว่าฉันรักนายได้ยินมั๊ย”เยซองตัดสินใจตะโกนเขาหูของอีกคนดังๆ เฮอะก็บอกแล้วว่าเขารักเจ้าคนข้างๆยังมาทำเล่นลิ้นอีก รู้นะว่าอยากได้ยินอีกครั้งเป็นไงคราวนี้ได้ยบินชัดมั๊ย คนมันก็อายเป็นนะเว้ย(แล้วคนที่ไหนไม่อาย:GWA)(แต่งต่อไปเถอะ:พี่บอมพี่เย่)(T^T:GWA)
“โอ๊ยๆๆๆได้ยินแล้วคร้าบ ได้ยินแล้ว”
“แต่ขอโทษนะ ฉันทำให้นายลำบากใจใช่มั๊ย”
“???”
“ก็นายมีแฟนอยู่แล้ว แต่ฉัน”
“ฮ่าๆๆๆๆพี่ทงเฮน่ะเหรอ”
“อืม”
“พื่งเฮน่ะเขาเป็นแฟนกับพี่ยุนโฮนะครับ”
“???”
“พี่ไม่รู้เหรอเนี่ย เสียใจจังผมนึกว่าพี่จะรู้เสียอีกว่าพี่ทงเฮเขาแกล้วพี่เล่นเฉยๆ”
“ฮ่ะๆ”
“ผมขอโทษนะ เพราะผมเองก็อยากรู้ด้วยว่าพี่มีใจให้ผมหรือเปล่า”
“...”
“เพราผมก็รักพี่”
“....”
“ไปเที่ยวกันนะ คุณภรรยาที่รัก”
“...”
“ก็พี่เขียนไว้ในไดอารี่ไม่ใช่เหรอว่าพี่อยากไปเที่ยวกับคนๆนั้น แล้วคนๆนั้นก็คือผมใช่มั๊ย เราไปยิ้มไปมีความสุขด้วยกันเถอะนะฮะ”
“...”
“คุณสามีตกลงแล้ว แล้วคุณภรรยาล่ะตกลงไหม”
“...”
“...”
“เฮ้อ ก็ได้คุณภรรยาตกลง”
อย่างที่ผมพูดไว้ว่าพรหมลิขิตน่ะมันเรื่องไร้สาระ ปาฏิหาริย์ก็เรื่องงมงาย
แต่ก่อนผมไม่เคยคิดจะเชื่อเลย แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้วครับ
เพราะว่าสิ่งที่ผมพูดไปนี้มันอยู่ในตัวของคนข้างๆผม
คิบอม..นายคือปาฏิหาริย์ของฉัน^_____________^
THE END
- - - - - - - - - - -
คุยกันหน่อย
สุขสันวันคริสมาสตร์จ้า วู้วๆๆๆๆๆ
ในที่สุดการสอบก็เสร็จและตกไปเป็นที่เรียบร้อย(ฮ่าๆๆๆ)
ขอบคุณกำลังใจนะฮะ ไรท์เตอร์จะสู้ๆและสู้ๆจ้า
ตอนนี้ก็ยังเครียดอยู่แต่พอได้แกะท่าเต้น ก็โอเคความเครียดหายเลย
รอยยิ้มแบบพี่ฉันจะพยายามทำให้ได้นะ รอยยิ้มที่สดใส^_____^
ผลโหวตอ่ะคร้าบ มันออกมาเป็นบอมเย่กับแดเย่อ่า งั้นกวาจะแต่งของสองคู่เลยนะ ขอบคุณคร้าบ
ปล.ใครไม่ชอบแดเย่ข้ามได้เลยน้า เพราะมันเป็นการจิ้นโดยส่วนตัว ขอบคุณที่ใช้บริการฮะ
โหวตกันก่อนจาก
ปิดโหวตแล้วครับ
ความคิดเห็น