เรื่องสั้นของเย่(เคะ)ฉบับรีเควส

ลำดับตอนที่ #17 : [SF KANGYE]อย่าร้องสิ...เรื่องแค่นี้เอง

SHORT FICTION KANGYE-อย่าร้องสิ...เรื่องแค่นี้เอง

Actor :KANGINxYESUNG

Author : YESUNGFANCLUB

เสียงสะอื้นร่ำไห้ดังขึ้นทั่วห้องพักของนักร้องชื่อดัง SUPER JUNIOR

 “ฮึกๆ...ทำไม ฮึกนายทำฮึกแบบนี้ ฮึก”เสียงใสๆดังขึ้นก่อนที่จะมีมือของร่างหนามาจับที่บ่าเล็กเบาๆ คนร่างบางตัวสั่นน้อยๆพร้อมกับปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง

“โถ่..อย่าร้องสิ ถ้าใครเขาได้ยินมันจะเกิดเรื่องนะ”

“ฮึกไม่ให้ร้องไดไงหล่ะ นายฮึก นาย....โฮฮฮฮฮฮ”เสียงร้องไห้ดังโหยหวนไปทั่วทั้งห้อง

ร่างบางยกมือขึ้นปิดหน้าร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า ส่วนคนร่างหนานั้นข้างล่างมีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนเล็กเท่านั้นที่ห่อหุ้มตัวอยู่

“เยซองหยุดร้องเถอะนะ ที่รักนะ”เสียงทุ้มๆดังขึ้นร่างบางเจ้าของชื่ออย่างเยซองหันมามองหน้าอวบอูมแต่ทว่าหล่อเหลาของคังอินก่อนจะทำหน้าอยากร้องไห้อีกครั้ง

“นาย..ไม่รู้ฮึกหรอกฮึก ว่าฉันฮึกเจ็บปวดแค่ไหน ฮึกๆ”เยซองร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เขารับไม่ได้กลับสภาพของตัวเองในตอนนี้

“โถๆก็ฉันอดใจไม่ไหวนี่นา ก็นายอยากมายั่วฉันเองนะ”คังอินพยายามปลอบใจเพื่อนร่วมวงเต็มที่ เขาเดินเข้าไปหาร่างบางแต่ทว่ากลับโดนอวัยวะเบื้องล่างของร่างบางถีบเข้าให้ที่ท้อง

“อย่ามาใกล้ฉัน ฮึกๆ”เยซองยกมือขึ้นมาปิดใบหน้าหวานนั่นไว้ เขาไม่อยากจะเชื่อว่เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเขา

“โถเยซอง ยังไงซะของๆนายก็เป็นของฉันแล้วนะ จะอะไรนักหนาเนี่ย”คังอินบ่นก่อนที่เยซองจะจ้องหน้าคังอินอย่างอาฆาต

“ก็นั่นมันนายนี่นา แต่ว่าฉันฉันน่ะ...”เยซองเริ่มจะร้องไห้อีกครั้งคังอินเลยเดินเข้าไปหาใหม่และระวังตัวเองเต็มที่กลัวร่างบางนั่นจะถีบกลับมาอีก

“เยซองง่า”

“อิหมี ไปไกลๆฉานนนนนนนนน”เยซองตะโกนลั่นอีกครั้งก่อนที่จะจัดการส่งคนตัวโตกว่าตนลงไปนอนกองบนพื้นแล้วขึ้นคร่อมตัวทันที

“นี่ๆ นายยัง...จ๊ากกก!!!!”พูดไม่ทันจบคังอินก็ร้องลั่นเมื่อเยซองจัดการปล่อยหมัดเล็กๆไปที่ใบหน้าด้านขวาของตน

“ไอ้หมี แกเห็นมั๊ยว่าของๆฉันมันแดงไปหมดแล้ว”ว่าแล้วเยซองก็ลุกขึ้นยืนแล้วลากคังอินให้ไปดูของๆตนที่กำลังแดงแปร๊ดทันที

ย้อนไปดูหน้าห้องกันใหม่- -

ถ้าใครเข้ามาภายในห้องพักต้องตกใจกันทุกคนเป็นแน่เพราะตอนนี้สมาชิกทุกคนกำลังมายืนออกันอยู่หน้าห้องที่เกิดเรื่องราวชวนขนหัวลุก(- -^ )

“ฮึกๆ...ทำไม ฮึกนายทำฮึกแบบนี้ ฮึก”เสียงใสๆที่ดังขึ้นมาทำเอาคนนอกห้องมองหน้ากันเลิกลั่ก

“ทุกคน ได้ยินที่ฉันพูดไหม”อีทึก ลีดเดอร์คนงามแต่ทว่าหล่อเหลาถามขึ้นมา

“อืมด...ได้ยิน”เป็นเสียงของทุกคนที่ตอลกลับ เสียงสั่นๆนั่นบอกได้ทันทีว่าตกใจแค่ไหน

“หมี หมีมันกดเย เยซองของฉัน”เป็นฝ่ายที่อีทึกพูดอีกครั้ง

“ใครบอก ของฉันเว้ย”เจ้าแม่แห่งวงพูดขึ้นบ้าง และทั้งคู่ก็เล่นเกมจ้องตากันอย่างน่ากลัว ที่น่ากลังก็เพราะรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาเนี่ยสิ เอ่อ...บรรยากาศแบบนี้มันช่างวังเวงเสียจริง

“นี่ฮีชอลนายรู้มั๊ย ว่าเจ้าเยน่ะมันชอบมาอยู่กับฉันเว้ย”

ฮีชอลส่ายหน้าช้าๆก่อนจะทำเสียงจุ๊ๆ

“ใครบอก เจ้าเปาน่ะมันชอบมาหาฉันต่างหาก”

เป็นฝ่ายของอีทึกบ้างที่ทำเลียนแบบฮีชอล

“ไม่จริงเว้ย งั้นแกไปต่อยกับฉันเลยดีกว่าที่ห้องนั่งเล่นน่ะเอามะ ถ้าเจ้าเปามันได้ยินเดี๋ยวมันรู้ตัว”

“เออด้ายยยย เพื่อเยฉันทำได้”อีทึกพูดจบก็เดินนำไปโดยมีฮีชอลเดินตามหลังไป

ทิ้งไว้แต่สายตาเอือมระอาของน้องๆที่เหลือ

“พวกพี่ช่างโง่เขลา”คิบอมพูดขึ้นก่อนที่จะเดินจากไป

“จะไปไหนน่ะ คิบอม”ซองมินตะโกนถามคนรักทันที

“ทำงานน่ะที่รัก”คิบอมตอบกลับก่อนที่จะเดินเข้ามาหาซองมินสายตากรุ่มกริ่มทำเอาเจ้ากระต่ายน้อยแอบสั่นขึ้นมาทันที

“ก็ไปสิ”ซองมินยิ้มให้แหยๆก่อนที่คิบอมจะเอามือไปวางไว้บนไหล่ของคนรัก

“แต่ผมอยากออกกำลังกายก่อนไปนี่ครับ”พูดจบก็อุ้มเจ้ากระต่ายน้อยไปที่ห้องนอนของทั้งคู่ทันที

เหอๆ-o-โชคดีนะ กระต่าย...

“เรียวอุคจ๋า~”

“ฮะ พี่ทงเฮ”เรียวอุคหนุ่มน้อยน่ารักถามพี่ชายหน้าหวานที่เรียกตน

“ไปออกกำลังกายเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ”

“เห?”

“เดี๋ยวพี่ไปเตรียมของก่อนนะ รู้สึกว่าพักนี้พี่จะอ้วนขึ้น”ทงเฮว่าก่อนที่จะเดินลัลล้าเข้าห้องไปโดยไม่ลือลากเรียวอุคเข้าไปด้วย

ส่วนที่เหลือก็ยืนฟังประโยคสนทนาต่อทันที

กลับไปที่ห้องดังเดิม- -

“เยซองอ่า มันแค่แดงนิดเดียวเองนะ เอ่อ...ฉัน...แบบ”คังอินที่ตอนนี้กำลังง้อร่างบางอยู่ก็ต้องเป็นอักปิดปากตนลงทันทีเมื่อเห็นร่างบางมองกลับมาสายจาแบบเดียวกับเพชฌฆาต

“คังอิน นายมาทำแบบนี้กับฉันได้ไง”

“ที่รัก เอ้ย เยซองนายก็รู้ว่าฉันคิดไงกับนายอ่ะ”

“แต่ฉันไม่คิดโว้ย”เยซองตอบกลับไปทันที หึ!คอยดูเถอะง้อไปยันเช้านั่นแหละ

“ง่า...ที่ร้าก~”คังอินเดินเข้าไปกอดร่างบางจากทางด้านหลังทันที

“อย่ามา...”

เยซองพูดไม่ทันจบคังอินก็เอามือมาปิดปากทันที

“ที่รักฟังเขาหน่อยนะ เขาขอโทษนะตัวเองที่ทำของๆตัวเองเปื้อนน่ะเอาเป็นว่าเดี๋ยวเขาซื้อให้ใหม่นะ น้า~ดีกันนะที่รัก”

คังอินพูดพลางยื่อนนิ้วก้อยอวบๆของตนไปที่หน้าของเยซอง เยซองมองมันนิ่งสักพักก่อนจะเอานิ้วก้อยของตัวเองมาเกี่ยวลงไป

คังอินเอามือออกจากปากของร่างบางก่อนที่จะหอมลงไปที่แก้มป่องๆนั่น

“ที่รักน่ารัที่สุดเลย^o^”

โฮ๋ๆ หมีหล่ะชอบ(เอ่อ...- -^)

“นายต้องซื้อให้ใหม่นะ เสื้อตัวนั้นฉันหวงมากเลยรู้มั๊ย เพราะฉะนั้นถ้านายทำมันเปื้อนอีกฉันจะเลิกกับนาย”เยซองคาดโทษไว้เช่นนี้ก่อนที่จะเดินหายเข้าห้องน้ำไป

คังอินได้แต่ทำคอตก เฮ้อ~ไม่น่าเอาน้ำแดงมากินกับเยซองเลย หาเรื่องเลยไหมหล่ะดีนะที่รักเขาใจดีไม่งั้น บรึ๋ย~!หมีไม่อยากจะคิด

กลับมาที่ด้านนอกห้องต่อ- -

คนที่เหลือที่แอบฟุงอยู่ก็โล่งอกทันทีที่รู้ว่าพี่ชายซาลาเปายังคงไม่เสียเวอร์จิ้นไป เอาเถอะเรื่องคราวนี้ก็ถือว่าเป็นบทเรียนละกันนะพี่คังอิน

ทุกคนมองหน้ากันอีกครั้งก่อนที่จะเดินหายกันไปคนละทิศละทาง

เหลือไว้แต่คน(แก่)สองคน

“ไอ้ฮี แกจะบ้าเรอะ ฉันเนี่ยแหละแฟนตัวจริงของเจ้าเย”

“แกสิบ้าไอ้ทึกกี้ ไอ้นางฟ้าหน้าหวาน ไอ้เปามันไม่สนใจแกหรอก”

“แกก็เหมือนกันนั่นแหละฉันแค่หน้าหวานแต่แกน่ะหน้าสวยเป็นผูหญิงไปแล้วมั้ง”

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเว้ย คอยดูนะคืนนี้ฉันจะเอาไอเปามาเป็นของฉัน”

ก็ยังคงเถียง ด่า ทะเลาะกันต่อไป โดยหารู้มั๊ยว่า

เยซองของพวกเขาน่ะ มีคนมาคอยเดินเคียงข้างไปแล้วหล่ะ

เฮ้อ~จบเถอะ

THE END

- - - - - - - - - - - -

คุยกันหน่อย

เป็นไงมั่งอ่ะตอนนี้ ฮ่าๆกวาไม่รู้จะแต่งแบบไหน

ดีเลยทำแนวนี้ออกมาพอได้มั๊ยเอ่ย รู้นะว่าคิด

อะไรอยู่ฮ่าๆ เฮ้อ~เอาใจช่วยสองคนนั้นละกันนะ

ขอให้ทำใจได้ ฮ่าๆก๊ากๆ(จะโดนถีบมั๊ยตู- -^)

รักคนอ่านแล้วเม้นจ่ะ จุ๊ฟๆ^.^