คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [SFKYUYE]Valentine’s Day
SHORT FICTION KYUYE–Valentine’s Day
Actor : KYUHYUN x YESUNG
Author : YESUNGFANCLUB
หิมะแรกของฤดูหนาวกำลังตกลงมา...
ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลากำลังเงยหน้ามองมันอย่างสนใจ วันนี้ผู้คนมากหน้าหลายตากำลังเดินผ่านตัวเขาไป
แต่สิ่งที่เขาสนใจก็คือ...ผู้คนที่เขาเจอ เดินมาเป็นคู่ทุกคน มีเพียงเขาเท่านั้นที่ไม่มีใครมาเดินเคียงข้าง อะไรกันทำไมวันนี้ทุกคนจึงดูมีความสุขยิ้มแย้มและหัวเราะกันเป็นคู่อย่างสนุกสนาน อะไรกัน...ทำไมมันต่างจากเขาที่ไม่มีความสุขเลย
เขาเดินมาเรื่อยๆตามทางต่างมองอะไรหลายๆอย่างตามทางอย่างสนใจ ร้านทุกร้านที่เขาเดินผ่านจะมีของสึชมพูตกแต่งเต็มร้านไปหมดไม่ว่าจะเป็น ผ้าปูโต๊ะ แจกัน สีผนังของร้านหรือแม้แต่เสื้อผ้าของพนักงานในร้านก็เช่นกัน ต่างจากเขาที่ใส่เสื้อสีขาวเหมือนสีของหิมะ
ชายหนุ่มเดินเข้าไปในร้านขายขนมหวานร้านหนึ่งที่มีผู้คนไม่เยอะนัก เขาเลือกที่จะนั่งติดผนังร้านซึ่งแน่นอนว่าเขาต้องเลือกที่นั่งที่มองออกไปเห็นข้างนอกด้วย
“รับอะไรดีครับ”เสียงหวานๆดังขึ้น จากข้างตัวทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นมอง
อ้อ..พนักงานร้านนั่นเอง
พนักงานร้านยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยนแล้วมองหน้าเขาแล้วยื่นเมนูมาให้ เขารับมาก่อนจะเปิดดูหน้านู้นหน้านี้กวาดสายตาไปทั่วแผ่นกระดาษ
พนักงานร้านหยิบปากกาออกมารอจดในสิ่งที่ลูกค้ากำลังจะสั่งออกมา
“อืม...งั้นผมขอมอคค่าที่หนึ่งละกันครับ”ชายหนุ่มสั่งแล้วยิ้มให้เช่นกัน พนักงานร้านมองไปที่เสื้อของเขาก่อนจะยิ้มออกมา
“มีอะไหรือเปล่าครับ”ชายหนุ่มถาม แล้วก้มลงมองตัวเอง พนักงานร้านยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“เปล่าหรอกครับเพียงแต่ว่าวันนี้คุณดูไม่สดใสเลยนะครับ ทั้งที่วันนี้เป็นวันดีอย่างนี้”พนักงานร้านตอบแล้วเดินจากไปเพื่อทำในสิ่งที่ชายหนุ่มสั่ง
เขามองออกไปนอกร้านอีกครั้ง เขาสงสัยในสิ่งที่พนักงานร้านนั้นพูด
‘เปล่าหรอกครับเพียงแต่ว่าวันนี้คุณดูไม่สดใสเลยนะครับ ทั้งที่วันนี้เป็นวันดีอย่างนี้’
วันดีเรอะ แล้ววันนี้มันเป็นวันอะไรหล่ะ ชายหนุ่มได้แต่นึกสงสัยในสิ่งที่พนักงานร้านพูดอยู่อย่างนั้น สายตาเหลือบมองออกไปข้างนอกเห็นคู่รักหลายคนกำลังเดินจับมือกัน หอมแก้มกัน...
เฮ้อ~แล้วเมื่อไหร่เขาจะได้เป็นแบบนี้บ้างเนี่ย...
พนักงานร้านกลับออกมาอีกครั้งพร้อมกับถ้วยกาแฟสีขาวสลักสวดสายรูปหัวใจดวงใหญ่สีชมพูตรงกลางแก้ว กลิ่นของกาแฟมันช่างหอมหวน ชวนให้ผู้ได้กลิ่นหลงใหลไปกับมัน พนักงานร้านวางมันลงกับโต๊ะของชายหนุ่ม แล้วยืนอยู่อย่างนั้น จนชายหนุ่มหันมา
“มีอะไรหรอครับ”ชายหนุ่มถาม
“อ๋อ เปล่าครับ แค่เพียงแต่เห็นว่าคุณดูไม่สดใสเลยนะครับ”พนักงานร้านตอบรอยยิ้มนั้นก็ยังคงประดับอยู่บนใบน้าหวาน
“อ้อครับ คงงั้น”ตอบเสร็จก็ยกถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบแล้ววางมันลงที่เดิม
“ทำไมหล่ะครับ”พนักงานร้านถาม เขารู้สึกว่าชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เขารู้สึกหัวใจสั่นไหวแปลกๆแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ก็คง...เพราะวันนี้มันเป็นวันดีของใครหลายคน....แต่มันไม่ใช่ผมหล่ะมั้งครับ”ชายหนุ่มตอบเสียงเศร้า เสหน้ามองออกไปด้านนอกร้านผ่านกระจกใสที่กั้นอยู่
“เห? วันนี้คุณคงจะมีความสุขสิครับ ในเมื่อวันนี้มันเป็นวันดี”พนักงานร้านจ้องมองเขาดวงตาเล็กเบิกกว้างอย่างตกใจ
“วันดีหรือครับ??”ชายหนุ่มตัดสินใจถามอีกครั้ง เขาก็อยากจะรู้เช่นกันว่าวันนี้มันเป็นวันอะไร
“ครับ วันนี้เป็นวันดี เป็นวันแห่งความรักไงครับ”พนักงานร้านตอบ ชายหนุ่มตาโตอย่างตกใจ
ใช่..เขาลืมไปได้ยังไงว่าวันนี้เป็นวันแห่งความรัก วันวาเลนไทน์
“คุณลืมหรือครับ”พนักงานร้านถามชายหนุ่มพยักหน้าให้ช้า
“ฮ่าๆ คุณนี่หล่ะน้า~เอางี้มั๊ยครับคุณลองพกช็อกโกแลตของผมไปที่บ่อน้ำศักดิสิทธิ์ของสวนสาธารณะใกล้นี้ แล้วอธิษฐานขอพรต่อบ่อน้ำแห่งนั้น เอามั๊ยครับ”พนักงานร้านถาม ชายหนุ่มรู้สึกสนใจขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะยิ้มให้แล้วผายมือให้พนักงานร้าน
“เชิญนั่งก่อนสิครับ ผมเห็นคุณยืมนานแล้ว”
“อ้อไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมก็จะไปแล้วหล่ะครับ จะเอาช็อกโกแลตที่ทำไว้เมื่อคืนไปขอพรต่อบ่อน้ำศักดิสิทธิ์”พนักงานร้านกล่าวอย่างสุภาพชายหนุ่มไม่ตอบอะไร เพียงแต่นั่งนิ่งสีหน้าเรียบเฉย เขาจ้องมองรอยยิ้มนั่นอย่างไม่วางตา เขารู้สึกอยากปกป้องรอยยิ้มนั่นจัง ปกป้องให้มันยังคงยิ้มให้เขาอยู่อย่างนี้ตลอดไป....
“คุณจะไปกับผมมั๊ยหล่ะครับ พอดีเมื่อคืนผมทำไว้แล้วบังเอิญผมทำผิดสูตรมันเลยงอกออกมาอีกอัน”พนักงานร้านกล่าวแล้วยิ้มแหยๆ ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆกับท่าทางน่ารักนั่น
“ฮ่าๆ คุณนี่หล่ะก็แล้วคุณจะไปทำอะไรที่นั่นหล่ะครับ”
“ผมกะจะไปขอพรให้ผมได้เจอคู่กับเขาบ้างน่ะสิครับ ขอให้ผมเจอคนที่ผมรักและรักผม”น้ำเสียงที่กล่าวมันดูเหงาและโดดเดี่ยว
“แล้วมันจะสมหวังหรือครับ”ชายหนุ่มถามพนักงานร้านยิ้มออกมาน้อยๆ
“ผมก็แค่หาที่พึ่งทางใจน่ะครับ ไม่ได้จริงจังอะไรมาก”
“เอ่อ..ผมขอโทษครับถ้าพูดอะไรไม่ดีออกไป”ชายหนุ่มกล่าวเขารู้สึกผิดที่ทำเอาคนตรงหน้าที่เคยยิ้มแย้มดูเศร้าลงไป บางที..เขาก็ควรจะไปขอพรให้เจออะไรดีๆบ้าง
“ไม่เป็นไรครับ เพราะยังไงผมก็ไม่ได้หวังอะไรมากอยู่แล้ว”พนักงานร้านตอบก่อนจะก้มหัวให้แล้วเดินจากไปเพียงแต่ชายหนุ่มกลับรั้งมือบางนั่นไว้พนักงานร้านหันมามองอย่างงงๆ
“มีอะไรหรือครับ”
“เอ่อ...ยังไงถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมขอไปด้วยได้มั๊ยครับ”ชายหนุ่มว่าแล้วยิ้มออกมา พนักงานร้านหน้าหวานแย้มยิ้มออกมาอย่างดีใจ ที่เขาไม่ต้องที่นั่นคนเดียวอีกแล้ว
“ที่นี่เหรอครับ”
หลังจากที่พนักงานร้านหน้าหวานขอตัวไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย แค่เพียงไม่นานเขาก็กลับลงมาพร้อมกับเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนกับกางเกงขาเดฟสีชมพูอ่อน ทำเอาชายหนุ่มตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่เขาจะสะบัดหัวไล่ความคิดอะไรบ้าๆออกไปแล้วเดินไปหาร่างบางที่เอาแต่ยืนยิ้มอย่างอ่อนโยนเสมอๆ เขาทั้งคู่เดินออกมาด้วยกัน ไม่ถึงนาทีพวกเขาก็มาหยุดยืนอยู่ที่บ่อน้ำที่ดูเก่าแก่เล็กน้อย น้ำมีสีขาวใสสะอาดแต่กลับไม่มีผู้คนมาที่นี่เลย...แม้แต่คนเดียว
“ครับ ใช่ครับคุณลองเดินไปที่ก้อนหินตรงนั้นสิครับ”ร่างบางว่า ชายหนุ่มทำตามอย่างว่าง่าย เพราะอะไรไม่รู้ทำให้เขารู้สึกว่าคนที่เพิ่งเจอกันไม่นานเมื่อกี้ทำเอาเขาอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อมีสายตาของชายหนุ่มคนอื่นๆจ้องมองมาที่ร่างบาง เขาเดินมาหยุดยืนอยู่ที่ก้อนหินก้อนหนึ่งที่อยู่ข้างหน้าบ่อน้ำห่างออกมาเล็กน้อย สักพักร่างบางก็เดินมาหยุดอยู่ที่ตรงนั้น แล้วหยิบช็อกโกแลตออกมาสองอัน อันหนึ่งของเขา ส่วนอีกอันยื่นไปให้คนข้างตัว
“เอาไปสิครับ แล้วพรมันจะสมหวัง”ร่างบางว่า
“อ้อครับ”ชายหนุ่มรับมาถือไว้เหลือบมองไปที่ร่างบาง ที่ตอนนี้หลับตาพริ้มเอามือขึ้นมากุมผสานเอาไว้ตรงกลางมีช็อกโกแลตกั้นอยู่ที่มือทั้งสองข้าง เขามองทุกอิริยาบถที่ร่างบางทำ ก่อนที่จะสะดุ้งเมื่อร่างบางลืมตาขึ้นมา แล้วหันมาทางเขา แล้วยิ้มให้อีกเช่นเคย
“ตาคุณแล้ว เชิญครับ”เขาพยักหน้ารับแล้วทำตามเหมือนที่ร่างบางทำเมื่อกี้
‘พระเจ้าครับ ผมไม่รู้ว่าผมอยากจะได้อะไร แต่ก่อนผมคงต้องการขอแค่เพียงคนๆหนึ่ง คนที่ทำให้ผมใจเต้น คนที่ทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ตอนนี้ไม่แล้วครับ ตอนนี้ผมขอแค่เพียงคนข้างตัวผม คนที่ผมเพิ่งเจอ คนๆนี้แหละครับผมขอแค่ให้เขามาอยู่เคียงข้างผมตลอดไปก็พอ ท่านจะให้ผม...ได้มั๊ยครับ’
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาก่อนที่จะชะงักเมื่อเจอร่างบางตรงหน้าที่ยื่นหน้ามาซะใกล้แต่เมื่อเห็นเขาลืมตาแล้วร่างบางก็ผงะยื่นหน้ากลับไปทันที ทำเอาเขาหัวเราะออกมาเบาๆ
“ผมอธิษฐานเสร็จแล้วหล่ะครับ เราไปนั่งคุยแล้วก็ทานช็อกโกแลตดีกว่าครับ”ร่างบางพยักหน้ารับ แล้วก้มหน้างุดชายหนุ่มได้แต่ยิ้มออกมาอย่างขำขัน
ทั้งคู่เดินมานั่งที่ม้านั่งตัวยาวสีขาวที่อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ดูร่มรื่น
“คุยกันมาตั้งนาน ว่าแต่คุณชื่ออะไรครับ”ร่างบางถามชายหนุ่มหันมามองหน้าหวานๆนั่นที่ตอนนี้แก้มป่องๆขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ผมชื่อ โจว คยูฮยอนครับ คุณหล่ะ”ถามกลับไปบ้าง
“เอ่อ..ผมชื่อ คิม จงอุนครับหรือจะเรียกเยซองก็ได้”ร่างบางตอบแล้วยิ้มออกมา
ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเช่นกัน
หมอนี่ ยิ้มได้ทั้งวันเลยหรือเปล่านะ
“เอ่อว่าแต่คุณคยูฮยอนทำไมวันนี้คุณดูไม่สดชื่อเลยหล่ะครับ”
“อ้อ...คงเพราะผมไม่มีคู่หล่ะมั้งครับ”
“อ้อครับ”
“แล้วเยซองหล่ะ เอ่อ...ผมขอโทษถ้าใช้คำไม่สุภาพ”ชายหนุ่มรีบเอ่ยขอโทษทันทีเมื่อเขาเรียกเพียงแค่ชื่อของร่างบางแต่ไม่มีคำว่า’คุณ’นำหน้า
“ไม่เป็นไรครับ แล้วคุณจะถามอะไรผมเหรอ”
“อ้อผมจะถามว่า เยซองขอพรอะไรไปหรอครับ”
เยซองหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นมาทันที เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าถามอะไร
“เอ่อ..ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร”
“ไม่ใช่อย่างงั้นนะครับ คือเพียงแต่ว่าผมแค่ขอ’พระเจ้าครับ ผมไม่รู้ว่าผมอยากจะได้อะไร แต่ก่อนผมคงต้องการขอแค่เพียงคนๆหนึ่ง คนที่ทำให้ผมใจเต้น คนที่ทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ตอนนี้ไม่แล้วครับ ตอนนี้ผมขอแค่เพียงคนข้างตัวผม คนที่ผมเพิ่งเจอ คนๆนี้แหละครับผมขอแค่ให้เขามาอยู่เคียงข้างผมตลอดไปก็พอ ท่านจะให้ผม...ได้มั๊ยครับ’”
เยซองตอบออกมาก่อนที่คยูฮยอนจะเบิกตากว้าง ก็เมื่อคำขอนั่นมันเหมือนกันกับเขาเลยน่ะสิ
“แล้วคยู...”
ยังพูดไม่ทันจบเยซองก็ต้องชะงักเมื่อคนตรงหน้าก้มหน้าลงมาจนชิดกันกับเขา
“เอ่อ...คยู”เสียงเรยกแผ่วเบาแต่เสียงของหัวใจกับเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
“เยซอง คุณรู้มั๊ยว่าคุณขอพรเดียวกับผมเลย เพียงแต่ว่าถ้าตอนนั้นผมรู้ชื่อคุณผมจะเปลี่ยนคำขอใหม่ เป็น’พระเจ้าครับ ผมไม่รู้ว่าผมอยากจะได้อะไร แต่ก่อนผมคงต้องการขอแค่เพียงคนๆหนึ่ง คนที่ทำให้ผมใจเต้น คนที่ทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ตอนนี้ไม่แล้วครับ ตอนนี้ผมขอแค่เพียงเยซอง คนที่ผมเพิ่งเจอ เยซองคนนี้แหละครับผมขอแค่ให้เขามาอยู่เคียงข้างผมตลอดไปก็พอ ท่านจะให้ผม...ได้มั๊ยครับ’”
พูดจบก็ประกบริมฝีปากตัวเองลงไปบนริมฝีปากแดงระเรื่อนั่นทันที ไม่มีการรุกล้ำมีเพียงความหมอหวานและความอบอุ่นที่ทั้งคู่เติมเต็มลงไปในจิตใจของกันและกัน
วันวาเลนไทน์ในปีหน้า คุณก็ลองขอพรแบบผมบ้างสิเผื่อบางทีคุณจะได้เจอรักแรกและรักสุดท้ายแบบผม....
THE END
- - - - - - - - - -
คุยกันหน่อย
ว้าวๆในที่สุดก็แต่งเรื่องหวานๆปนซึ้ง(หรือเปล่า)ได้กับเขาเสียที
เฮ้อ~เหนื่อยน่าดูเลยนะกว่าจะได้ตอนหนึ่งเนี่ย ตอนนี้กวาสอบเสร็จ
แล้ว ยาฮู้~ดีใจอย่างสุดซึ้งT^Tคิดถึงคนอ่านที่สุดเลย เง้อๆยังไงกวา
ก็ต้องขอทาสำหรับฟิคเยฮยอกที่กวาไม่สามารถมาต่อให้จบได้เลยจะมา
ถามว่าถ้ากวาจะลงเรื่องใหม่โดยมีเนื้อเรื่องออกแนวสืบสวนนิดนึงจะมา
กระไรไหม ส่วนที่บอกว่าเป็น2woonก็ยังไม่แน่นะว่าจะเป็นหรือเปล่ายังไง
ก็ต้องรอกวามาลงก่อนหล่ะเนอะ ลุ้นเอาละกันว่าจะเป็นคู่ไหน ยังไงก็บอก
หน่อยนะว่าSFตอนนี้น่ะเป็นยังไงมันหวานแล้วก็ซึ้งมั๊ย อยากรู้ง่ะ(ฮ่าๆ)
รักคนอ่านแล้วเม้นจ่ะ จุ๊ฟๆ^3^
ความคิดเห็น