เรื่องสั้นของเย่(เคะ)ฉบับรีเควส

ลำดับตอนที่ #5 : [SF KANGHYUK]รักนี้มีแต่เรา100%

หลังจากที่คังอินขอตัวเข้าไปในห้องแล้ว ก็เอาแต่นั่งนึกว่าเยซองเพื่อนสนิทตนไปทำอะไรกันรุ่นน้องของตน...ชเวคัง ชางมิน
"พวกมันไปทำอะไรกันวะ"
ได้แต่นั่งคิด
"อาจจะไป...กันก็ได้ ไวไฟว่ะเพื่อนเรา"
ก๊อกๆ!
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก่อนที่คังอินจะตะโกนออกมา
"เชิญครับ"
ประตูถูกเปิดออกโดยร่างบางน่าทะนุถนอมของฮยอกแจ ไก่น้อยของวง
"ฮยอกแจนายมาทำอะไร"
คิ้วของคังอินขมวดเข้าหากันจนจะผูกปมได้อยู่แล้ว
"เอ่อ...ถ้าผมจะมาขอนอนกับพี่สักคืน จะได้มั๊ยครับ"
ฮยอกแจพูดพลางก้มหน้างุด
"หืม นอนกับฉันเนี่ยนะ?"
"ไม่ได้หรอฮะ..."
"เอาสิ ตามสบาย ว่าแต่นายไม่ไปนอนกับดงแฮเรอะ"
"ผมก็อยากนอนกับมันนะ แต่เจ้าคิบอมน่ะ..."
"อ้อ~ฉันเข้าใจ"
ฮยอกแจยังไม่ทันพูดจบประโยค คังอินก็พยักหน้าหงึกหงักเข้าใจ
"งั้นนายนอนไปเลยนะ บเตียงนั่นแหละ วันนี้ฉันคงยังไม่ได้นอนหรอก งานยังไม่เสร็จ"
คัง อินว่าก่อนที่ฮยอกแจจะเดินก้มหน้าไปยังเตียงของคังอินแล้วเสือกตัวเข้าไปใน ผ้านวมผืนหนาสีฟ้าอ่อน เปลือกตาค่อยๆปิดลงช้าๆ สูดเอากลิ่นกายความหอมจากสบู่ที่คังอินใช้เป็นประจำเข้าปอด
'เฮ้อ~ผมควรทำไงดี ผมรักพี่มากขึ้นทุกวัน จนจะบ้าตายอยู่แล้ว'
ฮยอกแจได้แต่นอนหลับตาคิดในใจ
ถูกแล้ว ฮยอกแจคนนี้แอบรักรุ่นพี่ร่างหมี คังอิน มานานแล้วโดยที่คังอินไม่เคยรู้ตัว
ก็แหงหล่ะ ฮยอกแจไม่เคยบอกคังอินนี่นาว่าตัวเขารู้สึกยังไงเพราะเขาอายเกินกว่าจะบอกไปตรงๆ
ค่อยๆลืมตาช้าๆก่อนจะมองภาพตรงหน้าที่มีคนสองคนที่เขารู้จักดียืนกอดกัน หอมแก้มกัน และ...จูบกัน
ฮยอกแจไม่อยากแม้จะมองมันแต่ก็ไม่อาจเบือนสายตาไปจากภาพนั้นได้
'คังทึก หึ คังทึกงั้นหรอ'
ได้แต่คิดเท่านั้นก่อนที่น้ำตาเจ้ากรรมมันจะค่อยๆไหลผ่านสองแก้มช้าๆ
เขาร้องไห้ให้ผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ร้องไห้ให้กับพี่คังอินกี่ครั้งแล้วนะสำหรับตัวเขา
ไม่อาจทนมองภาพเหล่านี้ได้ แต่จะให้ทำไงหล่ะก็มันเห็นทุกวันจนชินแล้วนี่ ชิน....แต่น้ำตาก็ยังจะไหลอยู่นั่นแหละ
คังอินที่ยังมัวแต่จดจ้องกับเจ้าคอมพิวเตอร์เครื่องโตก็หันกลับมามองร่างบางของฮยอกแจที่กำลังนอนหันหลังให้เขาอยู่
'เด็กบ้านี่ หลับไปแล้วหล่ะมั้ง ดันมานอนเตียงตูอีกแล้วตูจะนอนไหนวะ'
คังอินนึกพลางเดินไปปิดไฟเหลือไว้ก็แต่โคมไฟตรงโต๊ะทำงาน
'เฮ้อ~เยซอง นายไปทำอะไรกับไอ้ชางมินกันแน่เนี่ย'
คังอินกำลังจะลงมือทำงานต่อแต่ก็โดนมือของใครบางคนจับมือของตนไว้
"พี่คังอิน"
"..."
เงยหน้าขึ้นไปมองก็ต้องเจอกลับหน้าของร่างบางที่เดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
"มีอะไร..."
"ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่"
คังอินจ้องหน้ารุ่นน้องของตนเขม็ง
'ไอ้เด็กนี่ น่ากลัวกว่าพี่ทึกกี้ซะอีก'










"อ้อ~นายแอบรักใครคนหนึ่งอยู้งั้นเรอะ"
"ใช่ฮะ ผม...แอบรักเขามานานแล้วหล่ะฮะ"
"..."
"ผมควรจะทำไงดี"
"ควรทำไงดีงั้นเรอะ???"
"ฮะ..."
"ก็บอกเขาสิ"
คังอินว่าก่อนที่ฮยอกแจจะเสหน้ามองไปทางอื่น
เขาควรจะทำไงดี....
เขาก็อยากจะบอกให้คนๆนั้นรู้....
แต่...ก็ไม่กล้า ไม่ใช่ไม่อยากบอก
"นี่ นายเป็นอะไรหรือเปล่า"
ไม่ มีเสียงตอบกลับมา ฮยอกแจลุกขึ้นยืนก่อนจะหันมาหาคังอินแล้วก้มหัวเชิงขอโทษก่อนจะออกจาก ห้องอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้ก็แต่สายตาเป็นห่วงของรุ่นพี่
'ไอ้เด็กนี่!!!ไม่น่ารักเอาซะเลย'
ฮยอกแจเดินออกมาจากห้องของคังอินก่อนที่จะเดินไปนั่งโชฟาในห้องนั่งเล่น
เขาเป็นอะไรกัน...
คนร่าเริงอย่างเขา...
เป็นอะไรไป!!!!?
ฮยอกแจมองประตูห้องของพี่ชายคนสนิท อย่างเยซอง
'พี่ครับ ผมควรจะทำไงดี'
'พี่เยซอง บอกผมที'
ใบหน้าใสตอนนี้กำลังมีน้ำบางอย่างไหลลงมาจากตา...ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอะไร
ร้องไห้....อีกแล้ว
ร้องไห้....ให้คนๆนั้นอีกแล้ว
คนเดิมที่ไม่เคยเห็นเลยว่าเขารู้สึกยังไงกับเจ้าตัว
'ไอ้หมีบ้า ไอ้หมีปัญญาอ่อน'
ฮยอกแจได้แต่นั่งชันเข่าขึ้นก่อนที่จะเอาหัวซุกลงไปร้องไห้
ถ้าตอนนี้พี่เยซองยังอยู่คงจะดี....
'ผมคิดผิด ที่ไปแอบรักพี่คังอินใช่มั๊ย'
"ฮึก! ผมเกลียดฮึก ตัวเอง...ฮึก"
เสียงสะอื้นปนมากับความเจ็บปวดที่ถูกส่งออกมาจากจิตใจ
"ผม...ฮึก....รักพี่....นะ...ฮึก"
ฮยอกแจยังคงพูดต่อไำป โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครแอบมองอยู่
'อะไรกัน เจ้าเด็กนี่รักใครเนี่ย'
"พี่เยฮึก....ซอง ผมอยากกอดพี่
ช็อค!
หมีช็อค ช็อคและช็อค
'ทำไมฮยอก...ฮยอกถึงอยากกอดเจ้าเยมันวะ'
"ผมรักพี่นะ...ฮึก พี่เยซอง พี่อยู่ไหนฮึกๆ"
'ทนไม่ไหวแล้ว'
คังอินที่ยืนดูอยู่นานเลยค่อยๆเดินออกมาจากหลังประตูห้องครัวก่อนจะกระชากตัวฮยอกแจขึ้นมาแล้วจ้องหน้าเขม็ง
"เฮ้ย!"
ฮยอกแจตัวลอยขึ้นแทบจะทันทีก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้างเมื่อเห็นคนกระทำ
"พี่....พี่คังอิน"
เหลือไว้แต่คราบน้ำตา เสียงสะอื้นยังคงมีเล็ดลอดออกมาบ้าง
"ฮยอกแจ!นายร้องไห้ทำไม"
"ผม...ผม...เอ่อคือ..."
พูดไม่ออก พี่คังอินจะทำอะไรกัน
"ฉันรู้เรื่องหมดแล้ว ใครทำให้นายร้องไห้บอกพี่มา เดี๋ยวพี่จัดการให้"
"เอ๋????"
"ไปกับพี่!"
คังอินดึงตัวฮยอกแจให้เดินตามหลังตนไป
ทนไม่ได้ที่ต้องเห็นรุ่นน้องเจ็บปวด โดยเฉพาะรุ่นน้องคนนี้
คนที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นครึกโครม....ลี ฮยอกแจ
"เยซอง เปิดประตู เยซอง!!!!"
ปัง!ปัง!
คังอินเคาะ(?)ประตูเสียงดังก่อนที่จะหยุดอยู่พักนึง
"บอกให้...อ้าว...พี่ฮัน"
"นายมีอะไร"
"ทำไม"
"อย่าถาม มีอะไร"
"ผมอยากเจอเยซอง"
"หลับไปแล้ว"
"อะไรของพี่ พี่...อย่าบอกนะว่า"
"อย่างที่นายคิด....เยซองเป็นของฉันแล้ว"
ฮันกยองพูดจบก็กระแทกประตูใส่หน้าของคังอิน
"ไอ้เย๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ของผมน๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
คังอินตะโกนอย่างบ้าคลั่ง เขาอยากจะกระโดดทับไอ้เจ้าของคำพูดเมื่อกี้จริงๆเลย
มาทำกับเพื่อนเขาได้ไง
"ฮยอกนายไหวนะ"
"ฮิฮิ"
"หืม"
"ลุ้นตั้งนานในที่สุด ก็เสร็จจนได้"
เสียงของบุคคลที่สามดังขึ้น
"เนอะคังอิน ฮยอกแจ"
อีทึกนั่นเองที่เดินออกมา
"พี่ฮี..."
"สลบไปแล้ว"
"OoO"
"ช่างเหอะ ว่าแต่พวกนายมาทำอะไรหน้า้ห้องคนจีนกับซาลาเปาหล่ะเนี่ย"
"เปล่า ผมไปนะ"
คังอินพูดจบก็ลากฮยอกแจเข้าไปในห้องอีกครั้ง
"ฮันกยอง"
อีทึกเคาะประตูพร้อมเรียกชื่อเจ้าของห้องคนใหม่์(?)
"อะำไรครับ"
"ออกมาได้แล้ว เจ้าเยหล่ะ"
"อยู่ในห้องทำไมหรอ"
"หึๆ"






กลับมาที่คู่คังฮยอก
ฮยอกแจได้แต่นั่งมองรุ่นน้องของตนที่เอาแต่นั่งนิ่งราวกับวิญญาณถูกถอดออกจากร่าง
"ฮยอกแจ"
"..."
"ลี ฮยอกแจ!!!!"
คังอินตะโกนเสียงดังทำเอาเจ้าของชื่อหันมามองด้วยสายตาว่างเปล่า
เขากำลังพูดไม่ออก...คำพูดนั้นยังคงลอยวนเวียนอยู่ในหัว
"ทำไมพี่ไม่รักผม"
เพ้ออกมาเหมือนคนเสียสติ
"ทำไมผมไม่โดนรุมล้อมเหมือนพี่เยซอง"
"ทำไมผมไม่โดนพี่อีทึกหลงรักแบบพี่เยซองบ้าง"
"ทำไมผมไม่โดนพี่ฮันกยองหลงรักแบบพี่เยซองบ้าง"
"ทำไมผมไม่โดนชางมินหลงรักแบบพี่เยซองบ้าง"
"ทำไมผมไม่โดนคนที่ผมรักหลงรักแบบพี่เยซองบ้าง"
"ทำไมผม............ต้องมาหลงรักคนอย่างคิม ยองอุน"
คังอินถึงกับพูดไม่ออก เมื่อกี้ฮยอกแจบอกรักเขาเหรอ
"ทำไม ผมถึงต้องรักพี่"
น้ำใสๆเ่อ่อล้นที่ขอบตาอีกครั้งก่อนที่มันจะไหลออกมาตามธรรมชาติของมัน
แปลกนะ...เวลาเราดีใจ
น้ำใสๆที่ตาก็จะไหล
แปลกนะ...เวลาเราเสียใจ
น้ำใสๆที่ตาก็จะไหล
มันไหลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไหลอย่างไม่มีวันหมด
สงสัยจัง....ว่ามันมาจากไหนไอ้น้ำใสๆนั่น
สงสัยจัง....ว่ามันจะมรวันหมดมั๊ย



สงสัยจัง....แล้วเมื่อไหร่ที่เขาจะหยุดร้องไห้ให้กับคนเดิมๆ



"ฮยอก นายยังโอเคนะ"
"..."
ไม่มีเสียงตอบแต่ก็ได้ดวงตาที่ว่างเปล่าส่งกลับมาอีกครั้ง
"เอาหล่ะ พี่มีเรื่องจะพูดกับเรา"
"เรารู้มั๊ยว่าเราน่ะเป็นเด็กขี้แยที่สุดเลยนะ ขี้เเยกว่าเจ้าเยซะอีก"
'หึ ขนาดพี่มีเรื่องจะคุยกับผม ด็ยังไม่วายมีชื่อพี่เยซองติดมาอีกสินะ'
"เฮ้อ~นายเคยเห็นเวลาพี่ปลอบเจ้าเยมันมั๊ย"
"แต่พี่เคยเห็นตอนที่เจ้าเยมันปลอบนายนะ"
"รู้มั๊ย..ว่าพี่แทบบ้าที่เห็นใครอื่นที่ไม่ใช่พี่เป็นคนปลอบใจนายเวลานายเสียใจ"
"รู้มั๊ย..ว่าพี่อยากกระโดดกอดนายเวลานายยิ้มให้พี่"
"รุ็มั๊ย..ว่าพี่รักนาย"
ฮยอกแจถึงกับเบิกตากว้าง
เขาได้ยินไม่ผิดใช่มั๊ย
เขาหูไม่ฝาดใช่มั๊ย
เขาได้ยินคำบอกรักของพี่คังอิน.....ใช่มั๊ย
"พี่..."
"โอเคพี่รักนาย เข้าใจมั๊ย"
"พี่..."
"โอเค พี่รักนายมานานแล้ว แต่ไม่กล้าบอก"
"พี่..."
"โอเค พี่อยากบอกรักนายวันละหลายๆครั้ง อยากเดินไปไหนมาไหนกับนาย อยากกอดนาย อยากจูบนาย แต่พี่ไม่กล้า"
"พี่..."
"โอเค เราสองคนรักกัน ใช่มั๊ย"
"พี่..."
"โอ..."
"ให้ผมพูดทีเถอะ"
คังอินเป็นต้องเอามือปิดปากเมื่อรู้สึกว่าตัวเองพูดมากเกินไป
"ผมรักพี่มานานแล้วเช่นกัน แต่ผมก็ไม่กล้าบอกพี่"
"อืม"
"ผมรักพี่นะ ว่าแต่พี่กับพี่เยซอง"
"ใช่"
"..."
"เราเป็นเื่พื่อนกันจ้า"
คังอินพูดออกมาแค่นั้นก่อนที่ฮยอกแจจะยิ้มออกมาคังอินเดินเข้าไปลูบหัวคนรักอย่างเอ็นดูก่อนที่จะจูบลงไปบนหน้าผากเนียนนั่น
"หมีรักไก่นะ"
"ไก่ก็รักหมี"




























END(แน่ใจเหรอ?)





























"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!"
"อะไรกันฮยอกนายมาได้แต่นี้เองหรอ"
"พี่อ่ะแหละบ้าที่สุด ผมเจ็บไปหมดแล้วนะ"
"เพิ่งกี่รอบเอง"
"ชิงัดข้อมาหกรอบเนี่ย เป็นพี่อาจจะดูชิวๆแต่ผมจะตายแล้วนะ"
"อยากชนะเจ้าเยก็ต้องชนะพี่ให้ได้สิ"
"ไปตายซะเถอะ"
"ถ้าพี่ตายนายจะเป็นม้าย"
"ผมจะไปคบกับพี่เย"
"ไอ้ไก่ แกตาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"




























































เอาหล่ะจบเหอะ
ส่วนที่อีทึกกับฮันกยองคุยกันต้องมาเฉลยตอนหน้า
แล้วหล่ะว่าคุยกันเรื่องอะไร หึๆ มีเฮเเน่ ยัไม่บอกนะ
ว่าตอนต่อไปคู่ไหนรู้แค่ว่า อาจจะ4p(ล้อเล่นน่ะที่รัก)
ไปหล่ะจ่ะ ตอนหน้าขอให้อ่านให้สนุกนะ
ปล.แต่งช็อตฟิคเย่เคะไว้เพียบเลยหล่ะฮ่ะๆ