คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3
Title: N_n
Pairing: YunHo x JaeJoong
By: MisaMisA~
Part: 3
“แจจุงตื่นได้แล้วครับ”
“หือ....” ร่างบางมองหน้าของอีกคนตาปรือ
“ตื่น ได้แล้ว....ครับคนสวย” ร่างสูงจุมพิตที่เปลือกตาบาง
“................” ร่างบางอยู่ในอาการอึ้ง เพราะคนข้างๆเขาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขา ทำให้ร่างบางแดงจากแก้มจนถึงใบหู
‘เมื่อวานนี้....เรากับเขา.....ยิ่งคิดก็ยิ่งอาย เผลอตัวเผลอใจไปแล้วสิเรา....’
(จะไม่ให้อายได้ยังไงละ เมื่อวานทำอะไรลงไปละม้าแจ)
“ไม่เมื่อยแขนหรอ” เสียหวานๆถามอย่างตะกุกตะกัก
“ไม่อ่า คนสวยของผมเบาจะตายไป”
“>/////<” ร่างบางอยู่ในโหมดพูดไม่ออก เช่นเดียวกับคนแต่ง และผู้อ่านบางท่าน
คนแต่งงงคับว่า ไอ้พาร์ท ก่อนตรงนี้มันหายไปไหนหมด
“เผาทิ้งไปแล้ว ใครเขาจะให้คนอื่นอ่านอะไรที่น่าอายอย่างนั้นละ”
“เสียงคุ้นๆ....” นังเรนหันควับ เจอม้าแม่ยื่นเผากระดาษอยู่ เพื่อท่านผู้อ่านนังเรนต้องไปกู้กลับมา.....
(นอกเรื่องโค** ไปอ่านต่อคะ)
////////////////////////////////////////////////////////////////
**ย้อนกลับไปตรงนั้น**
//บ้านแจจุง//
ร่างสูงพยุงแจจุงที่ตอนนี้ที่ทั้งสับสนและรู้สึกอ่อนล้าลงไปทุกทีนั่งลงกับโซฟาตัวใหญ่
“เขาเกลียดฉันมากเลยใช่มั้ย” ร่างสูงมองอีกคนที่พูดคำเหล่านั้นออกมาอย่างเจ็บปวด
“ถึงเขาจะเกลียดนายแต่ว่ายังมีฉันอยู่.... ฉันรักนายนะแจจุง” ร่างสูงโน้มหน้าเข้าใกล้ร่างบาง
“นะ นายจูบฉันไปสองทีแล้วนะ” เขาพูดออกมาลอยๆ
“ก็เพราะฉันรักนาย ไม่อยากเห็นร้องไห้ไง”
“ฉัน...ไม่รู้....ฉัน ฮือๆๆ ฉันไม่รู้จะทำยังต่อไป” น้ำใสๆไหลลงมาเป็นทางโดยไม่รู้ตัว
“แจจุง....” ยุนโฮรีบรวบคนตัวเล็กให้อยู่ในอ้อมกอดของเขา ปล่อยให้ความอบอุ่นในตัวเขาส่งผ่านถึงอีกฝ่าย มือแกร่งข้างนึ่งจับมือบางขึ้น ก่อนที่จะเรียกชื่อแจจุงอีกครั้ง
“แจจุง เชื่อใจฉัน ให้ฉันดูแลหัวใจนายได้มั้ย” สายตาคมจ้องใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา สายตาของยุนโฮทำให้แจจุงรู้เหมือนกับว่าตอนนี้ ยุนโฮมองทะลุเข้าไปถึงในใจเขา หัวแม่มือเช็ดน้ำตาออกอย่างอ่อนโยน จมูกเป็นสันค่อยสูดเอาความหอมจากพวงแก้มขาวอมชมพู
“......” ร่างบางไม่ตอบอะไรเขาหลับตาลงช้าๆ รับสัมผัสอันอบอุ่นจากร่างสูง
หัวใจอันบอบบางที่แทบจะแตกสลายของ คิม แจจุงตอนนี้ต้องการการเยียวยาจากใครสักคน ใครก็ได้สักคนที่สามารถรักเขาจริง.... มีบางอย่าที่ทำให้เขาแน่ใจมากยิ่งขึ้นว่าคนตรงหน้าเขาจะสามารถดูแลเขาได้ การย้ำว่ารักเขาทั้งๆที่เขาเป็นผู้ชาย แววตาที่เอาจริงของอีกคนไม่ละออกจากหน้าของเขาเลย เขาอาจจะคาดหวังมากเกินไปก็ได้แต่ในใจก็ยังหวังไว้ลึกๆว่า เขาอยากจะมีคำว่า “เรา” กับคนที่มีชื่อว่า ชองยุนโฮ
“แจจุงอา....มองฉันหน่อยสิ” ร่างสูงเรียกอีกคนที่ก้มหน้างุด
“อะ อะไร” ร่างบางเริ่มทำตัวไม่ถูก
“รับฉันเข้าไปอยู่ในนี้ได้มั้ย” ร่างสูงมือเขาร่างบางขึ้นก็ที่จะประทบมันลงที่อกบางข้างซ้าย
“..........”
“ฉันบอกนายแล้วว่าฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว”
“นายแอบเข้ามาในใจฉันตอนไหนกันแน่....” เสียงอันไพเราะออกมาจากปากแดงอิ่ม ทำให้ร่างสูงเองตกใจไม่น้อย เหมือนกับว่าร่างบางได้เปิดใจให้เขาแล้ว
“นายพูดจริงหรอแจจุง?” ร่างสูงถามเพื่อความแน่ใจอีกที
“อือ....” เมื่อได้ฟังคำตอบอย่างชัดเจนร่างสูงก็กระชับวงแขนของเขาให้แน่นมายิ่งขึ้น
“ดีใจจังเลย ^^”
‘ขอหอมแก้มทีนะคนสวย’ ขออนุญาตในใจเสร็จเขาก็โน้มหน้าสูดเอาความหอมหวานจากพวงแก้มของร่างบางอีกที
“ยุนโฮ....ฉวยโอกาส....” ร่างบางพูดออกมาเสียงดังเพราะความเขิน
“ก็แจจุง ยอมแล้วไม่ใช่เหรอ” ไม่นานเท่าไหร่อีหมีก็ส่อแววเจ้าเล่ห์ ร่างบางไม่ตอบอะไร ทำให้ร่างสูงสรุปเอาเองว่าแจจุงยอมเขาแล้ว
มือแกร่งค่อยๆปลด...กระดุมออกทีละเม็ด ทีละเม็ด.....
จนอกขาวเนียนเผยให้ร่างสูงได้เชยชม ปากชุ่มกดลงไปบนแผ่นอกบาง ทำให้อกขาวๆเริ่มมีรอยแดง ร่างสูงมีความสุขที่ได้ลิ้มรสและความหวานของซอกคอระหงที่เขารอมานาน
“แจจุง ไปที่ห้องได้มั้ย” ร่างสูงกระซิบข้างหูขาว ทำให้ร่างบางต้องยับตัวขึ้นเพื่อจะพาร่างสูงไปยังห้องของเขา แต่มือทั้งคู่ของร่างสูงช้อนร่างบางขึ้น
“บอกฉันมาว่าห้องอยู่ตรงไหน ฉันอุ้มเธอไปเอง”
“ชั้นสอง ห้องทางขวา...”
“รับทราบครับผม” ว่าเสร็จยุนโฮก็พาแจจุงขึ้นไปชั้นสองของตัวอาคาร ประตูห้องถูกเปิดออกช้าๆ ร่างกายบอบบางถูกวางลงบนเตียงกว้างอันแสนนุ่ม ร่างกายที่ถึงแต่งแต้มไปด้วยรอยแดงบวกกับเสื้อที่ยังถูกถอดออกไม่หมดยั่วยุนโฮได้อย่างดี เขาเริ่มถอดเสื้อของร่างบางออกจนเหลือเพิ่งแค่อกขาวเนียน ปากอุ่นเริ่มโลมเลียร่างกายน้อยๆ
“อื้อ....” ร่างบางครางออกมา เป็นเสียงที่เพราะ น้ำอุ่นใสไหลลงมาเป็นทาง เมื่อร่างสูงเงยหน้ามองอีกฝ่ายเขาก็ต้องตกใจ.... ตกใจที่คนตรงหน้าเขากำลังร้องไห้อยู่
“จะ แจจุง.... ฉันขอโทษ นายรังเกียจฉันใช่มั้ย”
“มะ ไม่ใช่ ตะ แต่...”
“แต่....” ร่างสูงพูดเชิงถาม
“ฉัน กลัว” จบคำพูดร่างสูงก็ลุกขึ้นนั่ง
“นั่นสินะ มันเร็วเกินไปจริง ขอโทษนะที่ฉันใจร้อน ไม่รอให้นายพร้อมก่อน” เขาพูดไปพรางใส่เสื้อให้ร่างบางไป ก็ที่จะค่อยปาดน้ำตาออกจากแก้มเนียน
“ชะ ฉัน.....”
“ฉันลืมมันไปได้ยังไงน้า....” อยู่ดีร่างสูงก็แทรกขึ้นมาก่อนที่จะหันไปสบตากับร่างบาง
“แจจุงครับ....”
“หะ ห๊ะ?” ร่างบางรีบตอบกลับ
“คบกับผมนะ”
“อะ อืม” ตอนนี้ร่างบางหน้าแดงไปหมด ทั้งเขิน และก็อาย....
“^^ คบกันแล้ว เรื่องนั้นไว้รอแจจุงพร้อมก็แล้วกัน ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็บอกผมนะ”
“อะ อืม” ร่างบางก้มหน้าลง เพราะความเขิน
‘ยุนโฮนายพูดอะไรออกมาเนี่ย ฉันอายไปหมดแล้วนะ’
“สัญญานะครับ” นิ้วก้อยถูกชูขึ้นเพราะรอการเกี่ยวสัญญาจาอีกคน
“สัญญา” นิ้วก้อยของอีกฝ่ายเกี่ยวทันที
“ง่วงรึยังละ” ร่างสูงถาม
“นิดๆ”
“ฉันเปิดทีวีนะ”
“อืม เปิดสิ” ร่างบางยื่นรีโหมดให้ ตอนนี้ทั้งคู่กำลังนั่งดูทีวีอยู่บนเตียง แต่ก็ดูได้พักเดียว แจจุงก็ดันหลับซบไหล่ร่างสูงไปก่อน ยุนโฮมองคนที่เพิ่งหลับไปและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ในที่สุดก็ได้อยู่ข้างคนที่เขารักเสียที....
////////////////////////////////////////////////////////////////
(เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้ละคะ.... – นังเรน)
****
ร่างบางลุกออกจากที่นอนก่อนที่จะตรงไปในห้องน้ำ แล้วเขาก็เดินออกมาหนาตารนราน ก่อนที่จะเร่งฝีเท้าไปที่ตู้ใบสีขาวหน้าห้องน้ำในนั้นมีทั้งยาสระผม สบู่ ครีม ยาสีฟัน
“ยุนโฮ เดี๋ยวฉันออกไปร้านสะดวกซื้อก่อนนะ จะเอาอะไรมั้ย”
“นายจะไปทำอะไร”
“ไปซื้อแปรงสีฟัน ในห้องน้ำมีอันเดียวในตู้ก็หมดแล้ว ฉันจะไปซื้อมาให้นายใหม่”
“ไม่ต้องก็ได้ ฉันใช้กับนายก็ได้” เขาพูดไปขำไป
“ไม่ได้” ร่างบางตอบเสียงแข็ง
“ถ้าเกิดนายต้องมาที่นี่บ่อยๆละ นายจะได้มีของนายไว้เลย”
‘โห๊ะ....แจจุงเหลือเชื่อ นายคิดเผื่อไกลขนาดนั้นเลยหรอ’ ร่างสูงรู้สึกทึ้งและอึ้งนิดๆ
“งั้นฉันไปด้วย”
“อือ” ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงก่อนที่จะเริ่มจัดที่นอน
“เอ้ย ยุนไม่ต้องเดี๋ยวฉันทำเอง” แจจุงรีบเดินไปหายุนโฮที่กำลังจักการกับผ้าห่มทันทีที่เห็น
“ไม่เอาเมื่อคืนฉันก็นอนด้วย นายอยู่เฉยตรงนั้นเลย” ร่างสูงแกล้งทำเสียงดุ และร่างบางก็หยุดนิ่งจนเขาจัดที่นอนเสร็จ
“ไปกันได้แล้ว” เขาจูงมือแจจุงออกจากห้อง
----------------------------
**ร้านสะดวกซื้อ**
“แจจุง ฉันหยิบมาแล้วทำอะไรอยู่”
“ดูของนิดหน่อยน่ะ” เขากำลังถือแป้งอเนกประสงค์ ขึ้นมาดู
“แป้งกับครีมชีสหมด” เขาหยิบครีมชีสออกมาจากตู้เย็นของร้าน ก่อนที่0tเดินไปจ่ายเงิน
“เท่าไหร่ครับ” ร่างสูงถามแม่ค้า
“ทั้งหมด8000วอนคะ”
“อ่านี่ครับ” ร่างสูงรีบยื่นแบงก์10000
“อ่านี่จะเงินทอน”
“ไม่เป็นไรครับ” เขาพูดยิ้มๆก่อนที่จะพาร่างบางออกไปจากร้าน
“นายรวยมาหรือไง” ร่างบางถามอย่างหงุดหงิด
“เปล่าแต่ท่าทางนายรีบไม่ใช่หรอ”
“ก็นิดหน่อย”
**ห้องครัว**
“มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย” ร่างสูงนั่งมองคนที่เดินเอาของเข้าครัวหลายรอบ
“อืม....มี...”
“ให้ทำอะไรละ”
“ช่วยไปแปรงฟันแล้วกลับมานั่งรอฉันตรงนี้”
“คร๊าบ” ร่างสูงเดินขึ้นไปห้องน้ำชั้นสองทันที
ตอนนี้ก็ได้เวลาของร่างบางที่จะแสดงฝีมือ
**ทำ เรด เวลเว็ท ที่ ยุนโฮชอบ** (ชอบแค่ในเรื่องเนอะ)
//50นาทีต่อมา........//
“เสร็จแล้ว” ร่างบางเดินออกมาจากครัวพร้อมกับกลิ่นหอมฟุ้ง
“อะไรอ่ะ เค้กวานิลลาหรอ” ร่างสูงถาม
“ชิมดูสิ” เขายื่นซ้อมให้ยุนโฮ
“สีแดง”
“อืม.... เรด เวลเว็ทไง” ร่างบางพูดไปยิ้มไป เขาเอามันเข้าปาก แล้วก็พบว่าเขาไม่สามารถหยุดเอามันเข้าปากได้เลย เป็นเค้กที่อร่อยมา แถมยังเป็นฝีมือของแจจุงอีก
“ยุนโฮ ไอซิ้ง ติดแก้มอ่ะ” ร่างบางพูดไปชี้ไปที่แก้มซ้ายของตัวเอง เมื่อยุนโฮเห็นอย่างนั้นเขาก็เช็ดที่แก้มขวาของตัวเอง
“ไม่ใช่อีกข้างนึ่ง” ร่างบางงึมงำออกมา
“แจจุง เอาออกให้ทีสิ”
“จริงๆเลย ตาหมีบ้า....” ร่างบางค่อยๆเช็ดไอซิ้งที่ติดอยู่ที่แก้มของอีกคนออกเบาๆ
“อร่อยมากเลยรู้มั้ย”
“หรอ ดีจัง^^”
**사진을 보다가~**
“ฮาโหล ยุนโฮพูดครับ”
“เดี๋ยวนี้เลยหรอครับ”
“เขาใจแล้วครับ” วางสายเสร็จเขาก็หันไปหาอีกคน
“กลับแล้วหรอ”
“อืม... พ่อเรียกไปหาหน่ะ”
“หรอ”
‘แจจุง นายอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ.... ฉันก็คงคิดถึงนายแย่เลย’
“ฉันไปส่งนะ”
“แค่หน้าประตูก็พอแล้ว เย็นแล้วนะ.....”
“บ่าย2เองนะ”
“นั่นหล่ะ อยู่ที่นี่เถอะ อย่าให้ฉันเป็นห่วงเลยนะ มันทรมาน...” คำพูดของร่างสูงทำให้เขารู้สึกร้อนวูบวาบที่บริเวณหน้า
“งั้นหน้าประตูก็ได้” ร่างบางลุกขึ้นยื่นก่อนจะไปเปิดประตูให้ร่างสูง
เมื่อถึงหน้ารั้วร่างสูงก็หันไปพูดกับแจจุง
“แค่นี้ก็พอ ข้างนอกนี้แดดแรง เดียวผิวเสียหมด”
“ไม่เป็นไรหรอยังไงฉันก็เป็นผู้ชายอยู่ดี” (จะย้ำทำไมม้าแจ)
“แต่สำหรับฉัน แจจุงคือเจ้าหญิงนะ”
“ยุน....อื้อ” ร่างสูงโน้มลงปิดปากอีกคนก่อนที่จะส่งลิ้นเขาไปเก็บเกี่ยวความหวานจากโพรงปากเล็ก และถอนปากออกให้เวลาทัดมา
“ไปนะครับคนสวย พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนนะครับ” ทิ้งท้ายเสร็จเขาก็เดินออกไปจากรั้ว
**언젠가 먼훗날에**
“ฮาโหล”
“มีอะไรวะ”
“อืมๆ เดี๋ยวไปหา แป๊บนึ่ง”
///////////////////////////////
ณ สักแห่ง
มือร่างบางนั่งลงตาปาร์คก็กุมมือของแจจุงไว้ก่อนที่จะเริ่มแหกปาก (จับมือเขาไม่กลัว คิงยุนแล้วหรอ)
“เฮ้ย แก ฉันมองเขามานายแล้วช่วยทีได้ป่ะนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“อะไรของแก เล่ามาก่อนได้มั้ย” ร่างบางรำคาญไอ้ไก่ที่พูดคำว่า นะไม่ยอมหยุด
“คนนั้นน่ะหัวทองๆที่ชอบมากับอีกคนที่ผมน้ำตาลตอนเช้าอ่ะ”
“เอาให้มันรู้เรื่องกว่านี้ได้มั้ย ไอ้กระต่ายชมพู” ยิ่งพูดร่างบางก็ยิ่งงง
“รุ่นน้องคนนั้น ที่น่ารักๆที่โพล่มาตอนเช้าบ่อยๆ”
“จุนซูหรอ เขาขี้อายนะ”
“อืม ฉันจะจีบ” ได้ยินคำยืนยัน นั่งยันจากไก่ร่างบางก็พูดไปว่า
“ไม่ช่วยอ่ะ สงสารน้องเขา อยากจีบก็จีบเองดิ” เสร็จแล้วแจจุงก็ลุกออกไปเลย ปล่อยให้ไก่มิกกี้ยูชอนนั่งอึ้งกับการปฏิเสธเพื่อนครั้งแรกของแจจุง
‘ไอ้แจ แกไปทำอะไรมา ทำไมแกถึงเปลี่ยนไปเยี่ยงนี้’
....................................... (ไม่รู้เหมือนกัน)
**วิธีทำ เรด เวลเว็ท**
แป้ง อเนกประสงค์ 2ถ้วยครึ่ง
น้ำตาล 1ถ้วยครึ่ง
น้ำมัน 1ถ้วยครึ่ง
เนย 1ถ้วย
ไข่ 2ฟอง
วานิลลา 1ช้อนชา
โกโก้ 2ช้อนชา
เกลือ 1ช้อนชา
เบกกิ้ง โซดา 1ช้อนชา
น้ำส้มสายชู 1ช้อนชา
สีผสมอาหาร (แดง) 1-2ออนซ์
ผสมทั้งหมดให้เข้ากัน และนำเขาอบใน อุนนาภูมิ 350ฟาเร็นไฮท์ 30-35 นาที
**ไอซิ้ง**
น้ำตาล ไอซิ้ง 1กล่อง
เนยแท่ง แต่ละลายแล้ว 1แท่ง
ครีมชีส 8ออนซ์
วานิลลา 1ช้อนชา
ผสมทั้งหมดให้ไอซิ้งเกาะตัว เอาไปโปะหน้าเค้กเลยคะ
ความคิดเห็น