[FIC EXO] KAI X DO 'Distance'

ลำดับตอนที่ #3 : UNIT : TWO - HYUNG 80% + TRAILER HUNHAN

‘การพบกันของเราเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ผมมั่นใจว่ามันเป็นเพราะโชคชะตากำหนดไว้แน่ ๆ <3’
 

UNIT : TWO - HYUNG

                ฉ่า ๆ

 

กลิ่นหอมของอาหารจากห้องครัวปลุกให้ผมตื่นจากความฝัน

ผมบิดขี้เกียจด้วยความปวดหลัง เพราะเมื่อคืนผมนอนที่พื้นมาทั้งคืน

ตอนนี้ผมอยากนอนต่อมาก ๆ เพราะผมนอนไม่ได้เต็มอิ่มเลย แต่ความง่วงของ

ผมมันก็ไม่อาจเอาชนะความหิวและกลิ้นของอาหารได้ผมจึงลากตัวเองลงจากบันได

‘อรุณสวัสดิ์ครับ’ เสียงใจทักทายทั้งที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำอาหารหน้าตาแปลกใหม่อยู่


 

‘อรุณสวัสดิ์’ เสียงงัวเงียของคนเพิ่งเติ่นนอนเอ่ยทัก

ร่างสูงยกมือขึ้นขยี้ผมสีดำสนิทของตนเบา ๆเพื่อให้ตนตื่นดีก่อนจะนั่งลงที่โต๊ะอาหาร
 

‘เสร็จแล้ว !’ ร่างบางพูดพลางยกอาหามาเสริฟสำหรับตน

และเจ้าของบ้าน อาหารหน้าตาแปลกถูกตักเข้าปากของทั้งคู่อย่างรวดเร็ว

 

‘นายเอาวัตถุดิบมาจากไหนหน่ะ ?’

 

‘ตอนเช้าผมตื่นก่อนจงอิน และจงอินดูยังไม่น่าตื่นผมเลยไปซื้อมันมาจากตลาดหน่ะครับ’

 

‘ทำไมนายไม่ปลุกฉันเราไปทานข้าวกันนอกบ้านก็ได้นี่’

‘ก..ก็ เมื่อคืนจงอินนอนไม่ค่อยหลับเพราะเสียสละเตียงให้ผมใช่ไหมหล่ะครับ ?’

 

ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแต่มองไปยังร่างเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย

หลังจากเราทั้งคู่ทานอาหารเสร็จแล้ว จงอินก็ออกไปทำงาน

และให้ผมเฝ้าบ้านเหมือนเดิม วันนี้ผมว่างจริง ๆ ผมคิดพลางเดินไป

สำรวจรอบ ๆ บ้าน รวมถึงในห้องนอนของจงอินที่เมื่อวานนี้

ผมไม่ได้เข้าไปทำความสะอาดเพราะว่าผมยังไม่ได้รับอนุญาติให้เข้าไปในห้องส่วนตัวของเขา

 

และแล้วผมก็สะดุดตากับหนังสือสีเนื้อเข้มดูเก่าเล่มหนึ่งหน้าปกของมันเขียนเอาไว้ว่า

‘DIARY’

ผมเปิดมันอย่างอยากรู้อยากเห็นทั้งที่ผมก็รู้ว่ามันเป็นการละเมิดเรื่องส่วนตัวของเขาแท้ ๆ

ร่างบางเปิดไดอารี่ขึ้นมา หน้าแรกที่เขาเห็นเป็นรูปและวันเกิดของร่างสูงแล้วเขาก็ต้องตกใจเพราะว่า
 

วันเดือนปีเกิดของร่างสูง มันห่างจากเขาหลายปีนัก...

...โดยที่คยองซูเป็นพี่หลายปี


 

---------------------------------
 

30%
 

TALK :: ทำ teaser แลัวนะคะ แปะอยู่หน้าแรกของฟิคไปดูได้

เพราะว่าคอมเม้นมันไม่ขึ้นเลยอ่ะ เลยต้องอัพ T^T อัพเพื่อกระตุ้นคอมเม้น

ถ้าเม้นยังน้อยอีกเค้าไม่แต่งต่อแล้วน้าาาาา //ร้องไห้วิ่งออกนอกฟิค


                                                                                                  แบล็คสมิธ


 

แปะOPV ค่ะ แฮ่ ๆๆๆ
 

กอก แกกๆ

เสียงประตูดังขึ้นบ่งบอกกเป็นสัญญาณว่าเจ้าของบ้านได้กลับมาแล้ว

ร่างเล็กยิ้มร่าออกไปรับร่างสูงที่หน้าประตู

 

‘กลับมาแล้วหรอครับ’ ร่างบางวิ่งอย่างร่าเริงพร้อมเปิดประตูให้ร่างสูง

 

‘อืม กลับมาแล้วครับ’ ร่างสูงยิ้มบาง ๆ ตอบรับคนร่าเริง

 

‘นี่ จงอินครับ’ ร่างบางพูดด้วยความอารมณ์ดี

‘หืมม ??’

 

‘จงอินรู้ไหม ผมแก่กว่าจงอินมากนะ เพราะฉะนั้นจงอินต้อง

เรียกฉันว่า ‘ฮยอง’ ด้วยหล่ะ’ ร่างบางพูดอย่างผู้ชนะ

 

‘หืมม ?? นายรู้ได้ไงหน่ะ ??’

 

‘ไอ้นี่ไง !’ ร่างบางพูดพร้อมวิ่งไปบนบ้านเพื่อเอาไดอารี่ที่เขาพูดถึงลงมา

 

‘อ๋า นั่นไดอารี่ของฉันนี่ ! เอาคืนมานะ’ ร่างสูงวิ่งพรวดไปหาร่างบางทันที ที่เห็นสิ่งที่อยู่ในมือของร่างบาง

 

‘ไม่ให้ครับ ! ถ้าอยากได้ จงอินก็เรียกผมว่าพี่ก่อนสิ !’ ร่างบางพูดในขณะที่กำลังวิ่งหนีร่างสูงอยู่

 

แต่ร่างบางหารู้ไม่ว่า ข้างหลังของเขา ทางที่เขาวิ่งไป



 

มันเป็นบันได








 

‘อ่ะ !’ เท้าเล็ก ๆ ของร่างบางสะดุดเข้ากับขั้นบันไดขั้นสุดท้ายพอดี



 

เขากำลังจะตกลงไป


 

ฟึบ ! ตุ้บ !


 

‘จงอิน ....’ ร่างบางเรียกเสียงแผ่ว


 

‘ระวังหน่อยสิครับ ฮยอง...’




 

หนังสือเล่มเก่าบัดนี้ได้ร่วงลงไปอยู่ที่ขั้นสุดท้ายแล้วของบันใด แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้สนใจมัน

 ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในอ้อมแขนของจงอิน เมื่อกี้ผมกำลังจะตกบันได

ถ้าจงอินไม่ได้วิ่งเข้ามาฉุดผมอาไว้ เราจ้องตากันอยู่หลายวินาที

เราทั้งสองเงียบกันจนผมได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง มันเต้นแรงมาก

และผมคิดว่ามันคงเป็นเพราะผมเพิ่งผ่านสถานการณ์ที่น่าตกใจมา

ผมก้มหน้าลงอย่างช่วยไม่ได้ เสียงหายใจผมตอนนี้มันดังเกินไป ตอนนี้หน้าผมต้องแดงอยู่แน่ ๆ

‘ปล่อยได้แล้วครับ จงอิน’

 

จงอินค่อย ๆ ปล่อยผม เขาดูเก้ ๆ กัง ๆ นิดหน่อย คงเพราะตกใจ

 

ผมยังก้มหน้าซ่อนหน้าแดงของผมไว้ไม่ให้จงอินเห็นอยู่ จงอินเดินลงบันไดไปเก็บไดอารี่ของเขา

‘ขอบคุณนะครับ ที่ช่วยผม’ ผมค่อย ๆ เอ่ยบอกจงอินเมื่อนึกได้ว่าผมยังไม่ได้ขอบคุณเขาเลย

จงอินเพียงแค่หันมามองเชิงรับรู้แล้วยิ้มบาง ๆ ให้กับผมเท่านั้น

 

ก๊อก ๆๆ

 

เสียงประตูหน้าบ้านของจงอินดังชึ้นทำให้ผมกับเขาหันไปมองที่ประตูแทบจะพร้อมกัน

 

เจ้าของบ้านเดินไปเปิดประตูเก่าดูทันที

‘คุณจงอินใช่ไหมครับ ?’ เสียงของผู้เปิดประตูเล็ดลอดผ่านประตูเข้ามา

 

‘ตอนนี้มีคนบอกว่ามีผู้ที่ไม่ใช่ชาวเมืองของเราแอบเข้ามาในอาณาจักรของเราไม่ทราบว่าคุณเห็นบ้างไหมครับ’

 

ชายหนุ่มรูปร่างแข็งแรงกำยำใส่ชุดทหารสีดำสนิท หมวกที่ปกคลุมหน้าไป

เกิดครึ่งหน้าทำให้ไม่ให้ใบหน้าโหดเหี้ยมข้างใต้หมวกใบนั้น แต่ร่างสูงรู้ดีว่า

เขาเป็นใครเพราะในอาณาจักร จะเห็นพวกเขาออกมาตรวจตราความเรียบร้อยอยู่บ่อยครั้ง เขาคือ ผู้ตรวงตราเมือง

 

‘ขอโทษด้วยครับ ไม่เห็นครับ’ ร่างสูงตอบส่ง ๆ และทำหน้าไม่รู้ไม่เห็นใส่ผู้ตรวจตราเมืองไป ตามคาดเขาไม่ได้สงสัยอะไรอีก


 

‘ขอโทษที่รบกวนเวลาส่วนตัวนะครับ’ ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรอีก

ผู้ตรวจตราขี่ม้าออกไปจนลับตาร่างสูง เขาปิดประตูไม้ และเดินกลับมาหาร่างบาง



 

‘จ.. จงอิน ผมขอโทษ’ ร่างบางพูดพลางนั่งตัวสั่นเทาอยู่ที่บันได

เขาไม่สามารถกลั้นความกลัวของเขาอีกต่อไปได้
 

----------------------------------

80%


TALK :: Trailer ภาคของฮุนฮานมาแล้วจ้าาาาาาาาาา ภาคแรกจังไม่จบเลย 555555





ถ้าเม้นไม่เยอะเค้าไม่อัพนะ =3=

ปล. เค้าเริ่มแต่งคริสเลย์ไปตอนนึงแล้ว อยากอ่านกันยัง ??? แต่ยังลงไม่ได้หรอก เดี๋ยวมันจะเป็นการสปอยเรื่องนี้ 55555