ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ...เริ่มเรื่องก็ป่วน....
"...ยัยบ้านี่ท่าจะปัญญาอ่อนแฮะ"
ผู้ชายสามคนกำลังยืนด่าฉันซึ่งไม่มีเลยสักนิดที่ฉันจะเถียง!...แต่!....ขอหน่อยเถอะ
"พวกนายสิปัญญาอ่อน"
"ยัยบ้านี่มัน..."
"กะ...กรี้ดดดด"
นายหัวสีฟ้าพูดยังไม่ทันจบนายไวรัสที่ยืนอยู่ข้างๆก็ยกฉันขึ้นพ่าดบ่าแล้วเดินไปอีกทางซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าจะพาไปไหนพูดง่ายๆไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง<<<ยัยโง่แล้วทำไมไม่ถามออกไปเล่า:แฟนคลับ
"เฮ้ยจะพาช้านน...ไปหนายยย"
"เงียบไม่ต้องพูดมาก"
"เรื่อ....."
"ถ้าไม่หยุดเธอโดนฉันจับโยนบ่อขี้แน่"
"ก็ได้คร้บ"TT^TT
"ดีมาก"^-^
แล้วไอ้บ้านี่ม้านนน...จะพาฉันไปเนี่ย เอ่อ..ลืมแนะนำตัวฉันนางเอกของเรื่องนี้(ใครเค้าอยากรู้จักเธอกัน...)ชื่อทิฟชู อายุ16เป็นลูกของผู้อำนวยการโรงเรียนนานาชาติเฌอแตมซึ่งเป็นที่ที่ฉันกำลังโดนไอ้บ้านี่เดินอยู่ แต่ไม่รู้ทำไมไอ้บ้านี่มันถึงช่างกล้าแกล้งฉัน ใหญ่มาจากไหนก็แค่สภานักเรียนที่พ่อฉันเป็นคนเลือกไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อต้องเลือกไอ้บ้านี่ด้วยทั้ๆที่ไอ้บ้านี่อยู่แค่ม.5ปกติคนที่เป็นสภานักเรียนต้องอยู่ม6แท้ๆ จู่ๆไอ้บ้าไวรัสก็หยุดเดิน.....และ
ตุบ!!!
"โอ้ย!"โยนฉันลงพื้นอย่างสวยงาม
"..."
"นี่นายทำแบบนี้กับฉันทำไม"
"..."
"แล้วเอาฉันมาที่นี่ทำไม..."
"เปล่าก็แค่......"หมอนั้นพูดแล้วลากเสียงจึงทำให้ฉันต้องลากเสียงตามพร้อมทำสีหน้าลุ้นๆไปด้วย0_0
"แค่......."
"อยากทำ"พูดจบไอ้บ้านั้นก็เดินจากไปโดยทิ้งให้ฉันค้างกลางอากาศ
ฮึ้ย!!!!แล้วมันจะมาโยนฉันทิ้งไว้นี่เพื๋ออารายยยยย....ก๊าน......ว้า.....
....; วันใหม่+อ่าทามมายปวดหัวอย่างนี้นะต้องเป็นเพราะ เมื่อวานแน่เลยฮึ่ย...นายไวรัสว่าจะฟ้องพ่อซะหน่อยเหอะ พ่อก็ดันติดประชุมที่อเมริกกาซะอีก น่าเซ็งซะมัดเลย...ฉันกำลังเดินไปเรื่อยในทางโรงเรียนเดินไปคิดไปเลยเหมอแบบไม่ได้มองอะไรเลย...
ปัง~~!!!
"อ่ะ...ยัยบ้าหาเรื่องหรอ...ไงฟ่ะเนี่ย!! อ่ะ...นี่เธอ!!''
หมอนั่น มิใช่ใครแต่เป็นไอ้คนที่ทำให้ฉันปวดหัวอยู่นี่ไง...แม้...เหมือนกระโดดออกมาจากความคิดข้างในเลยโธ่ดวงซวยซะจริง
"ยังไม่เข็ดเหรอไง"
"บ้าอะไรล่ะ"
"ก็เธอเดินชนฉัน อ่อ..นี่คงติดใจฉันสิถ้า"
"ติดใจบ้าไร...ไอ้บ้านี่"
"ทำผิด เธอเดินชนฉันก็ต้องขอโทษสิ"
"ทีนายเอาฉันไปโยนทิ้งนายยังไมขอโทษเลยแล้วเรื่ออะไรฉันต้องขอโทษนายด้วยฮะ"
"ก็ฉันตั้งใจทำ เลยไงล่ะ' โธ่...ขี้เกียจพูดเถียงกลับล่ะ เซ้ง...เดินหนีดีกว่า
ตุ๊บ..!!!
"อ่ะเฮ้ย!!!!"
ผู้ชายสามคนกำลังยืนด่าฉันซึ่งไม่มีเลยสักนิดที่ฉันจะเถียง!...แต่!....ขอหน่อยเถอะ
"พวกนายสิปัญญาอ่อน"
"ยัยบ้านี่มัน..."
"กะ...กรี้ดดดด"
นายหัวสีฟ้าพูดยังไม่ทันจบนายไวรัสที่ยืนอยู่ข้างๆก็ยกฉันขึ้นพ่าดบ่าแล้วเดินไปอีกทางซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าจะพาไปไหนพูดง่ายๆไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง<<<ยัยโง่แล้วทำไมไม่ถามออกไปเล่า:แฟนคลับ
"เฮ้ยจะพาช้านน...ไปหนายยย"
"เงียบไม่ต้องพูดมาก"
"เรื่อ....."
"ถ้าไม่หยุดเธอโดนฉันจับโยนบ่อขี้แน่"
"ก็ได้คร้บ"TT^TT
"ดีมาก"^-^
แล้วไอ้บ้านี่ม้านนน...จะพาฉันไปเนี่ย เอ่อ..ลืมแนะนำตัวฉันนางเอกของเรื่องนี้(ใครเค้าอยากรู้จักเธอกัน...)ชื่อทิฟชู อายุ16เป็นลูกของผู้อำนวยการโรงเรียนนานาชาติเฌอแตมซึ่งเป็นที่ที่ฉันกำลังโดนไอ้บ้านี่เดินอยู่ แต่ไม่รู้ทำไมไอ้บ้านี่มันถึงช่างกล้าแกล้งฉัน ใหญ่มาจากไหนก็แค่สภานักเรียนที่พ่อฉันเป็นคนเลือกไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อต้องเลือกไอ้บ้านี่ด้วยทั้ๆที่ไอ้บ้านี่อยู่แค่ม.5ปกติคนที่เป็นสภานักเรียนต้องอยู่ม6แท้ๆ จู่ๆไอ้บ้าไวรัสก็หยุดเดิน.....และ
ตุบ!!!
"โอ้ย!"โยนฉันลงพื้นอย่างสวยงาม
"..."
"นี่นายทำแบบนี้กับฉันทำไม"
"..."
"แล้วเอาฉันมาที่นี่ทำไม..."
"เปล่าก็แค่......"หมอนั้นพูดแล้วลากเสียงจึงทำให้ฉันต้องลากเสียงตามพร้อมทำสีหน้าลุ้นๆไปด้วย0_0
"แค่......."
"อยากทำ"พูดจบไอ้บ้านั้นก็เดินจากไปโดยทิ้งให้ฉันค้างกลางอากาศ
ฮึ้ย!!!!แล้วมันจะมาโยนฉันทิ้งไว้นี่เพื๋ออารายยยยย....ก๊าน......ว้า.....
....; วันใหม่+อ่าทามมายปวดหัวอย่างนี้นะต้องเป็นเพราะ เมื่อวานแน่เลยฮึ่ย...นายไวรัสว่าจะฟ้องพ่อซะหน่อยเหอะ พ่อก็ดันติดประชุมที่อเมริกกาซะอีก น่าเซ็งซะมัดเลย...ฉันกำลังเดินไปเรื่อยในทางโรงเรียนเดินไปคิดไปเลยเหมอแบบไม่ได้มองอะไรเลย...
ปัง~~!!!
"อ่ะ...ยัยบ้าหาเรื่องหรอ...ไงฟ่ะเนี่ย!! อ่ะ...นี่เธอ!!''
หมอนั่น มิใช่ใครแต่เป็นไอ้คนที่ทำให้ฉันปวดหัวอยู่นี่ไง...แม้...เหมือนกระโดดออกมาจากความคิดข้างในเลยโธ่ดวงซวยซะจริง
"ยังไม่เข็ดเหรอไง"
"บ้าอะไรล่ะ"
"ก็เธอเดินชนฉัน อ่อ..นี่คงติดใจฉันสิถ้า"
"ติดใจบ้าไร...ไอ้บ้านี่"
"ทำผิด เธอเดินชนฉันก็ต้องขอโทษสิ"
"ทีนายเอาฉันไปโยนทิ้งนายยังไมขอโทษเลยแล้วเรื่ออะไรฉันต้องขอโทษนายด้วยฮะ"
"ก็ฉันตั้งใจทำ เลยไงล่ะ' โธ่...ขี้เกียจพูดเถียงกลับล่ะ เซ้ง...เดินหนีดีกว่า
ตุ๊บ..!!!
"อ่ะเฮ้ย!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น