ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่4...การเจอกันอีกครั้งหนึ่ง..ของเราสองคน
เอ๊ก..อี่..เอ๊ก..เอ๊กๆๆๆๆๆๆๆ....เสียงไก่ของลุงชมที่อยู่ข้างบ้านขันตั้งแต่เช้าตรู่ เจ้าไก่ตัวนี้ลุงชมได้มาเพราะแกอยากจะกินต้มข่าไก่ขึ้นมาแกก็เลยไปตลาดเพื่อที่จะซื้อไก่มาทำกิน พอแกเลือกไก่ได้แล้ว คนขายก็จะเชือดให้ แต่ทีนี้ลุงชมแกนึกยังไงไม่ทราบบอกคนขายว่าไม่ต้องเชือดหรอก แกเปลี่ยนใจแล้ว พอพูดเสร็จแกก็อุ้มไก่แล้วเดินกลับบ้านทันที พอมาถึงบ้านแกก็จัดการต่อเล้า หาที่นอน พร้อมกับหาของกินให้เจ้าโต้งกินอย่างดี พวกเราสามคนพี่น้องก็ได้แต่สงสัย แล้วฉันก็มารู้เหตุผลเอาทีหลังก็ตอนที่ป้าชื่นแกกระซิบให้ฟังว่า ลุงชมแกตั้งใจจะเลี้ยงไก่ไว้ให้มันออกลูกออกหลานมาเยอะ ๆ แล้วเอาไปขายอีกทีหนึ่ง แต่จนแล้วจนรอดฉันก็ยังไม่เห็นว่ามันจะออกไข่ซักฟอง เราก็เลยเดากันไปว่าถ้ามันไม่เป็นตัวผู้ มันก็ต้องเป็นไก่เนื้อแน่ ๆ เลย แต่ก็ได้แค่สันนิษฐานนะคะไม่กล้าพูดให้แกได้ยินหรอก กลัวลุงชมแกจะเสียใจ แล้วพวกเราก็จะเสียนาฬิกาปลุกเสียงเพราะ ๆ ที่มีชีวิตไป แล้วกลับได้ต้มข่าไก่ฝีมือป้าชื่นมาแทน ถึงแม้ว่าต้มข่าไก่ฝีมือป้าชื่นจะอร่อยก็ตามทีเหอะนะ....
เฮ้อ ! จริงซิมัวแต่คิดเรื่องเจ้าโต้ง (ลืมบอกไปคะว่าไก่ของลุงชมชื่อเจ้าโต้ง.คิก ๆ .) จนลืมเวลาไปเลย เพราะว่าเดี๊ยวจะต้องรีบอาบน้ำแต่งตัว
แล้วไปขอหนังสือทำอาหารกับพี่อัม ถ้าพี่อัมออกไปข้างนอกก่อนละก็ หึหึหึ หนูเอมมี่คนนี้ซวยแหง ๆ ไม่ได้การแล้วต้องรีบ ๆ ๆ ๆ
“ก๊อก ๆ ๆ ๆ พี่อัมขาตื่นยังงะ” เอมมี่เคาะประตูเรียก
“จ้า แป๊บนึงนะเดี๋ยวพี่เปิดประตูให้”อัมขานตอบ แล้วซักครู่ก็เปิดประตูให้เอมมี่เข้าไป
“ว่าไงจ๊ะ มีอะไรเอ่ย มาหาพี่แต่เช้าเลย”อัมถามเอมมี่
เอมมี่ท่าทางขัดเขินเล็กน้อยก่อนจะตอบไปด้วยน้ำเสียงที่แผ่ว ๆ ว่า “คือว่าเอมมี่ เอมมี่ แหะ แหะ”
“ว่าไงจ๊ะ จะให้พี่ช่วยอะไรก็บอกมาซิ มัวแต่เขินอยู่นั่นแหละ แล้วพี่จะรู้เรื่องมั๊ยละนั่น”
อัมถามพร้อมกับสีหน้าที่กำลังยิ้มด้วยความเอ็นดู ก็นาน ๆ ทีเธอจะเห็นน้องสาวของเธอเขินนี่นา
“เอาวะตายเป็นตาย ยังไงก็ยังดีกว่าให้นายรถไฟดูถูกแหละ”เอมมี่คิดแล้วก็สูดหายใจเข้าไปเต็มปอด
เพื่อเรียกความกล้า แล้วก็พูดว่า “พี่อัมขา เอมมี่ขอยืมหนังสือทำอาหารหน่อยนะค๊า”
“5555 ไหงน้องสาวพี่อยากจะเป็นแม่ศรีเรือนเข้าละจ๊ะ แต่ก่อนพี่ให้ช่วยทำกับข้าวทีไร โยนให้ตาอั้นทุกที หรือว่า”
“พอเลยคะพี่อัม หยุดเดาได้แล้ว ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละ ก็เอมมี่แค่อยากจะมีความรู้ประดับตัวเท่านั้นเอ้ง จริง ๆ นะคะ”
“จ้า ๆ ๆ พี่เชื่อแล้ว เดี๋ยวพี่ไปหยิบหนังสือมาให้แล้วกันนะ เอมมี่ก็เอาไปดูถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ค่อยมาถามพี่ละกัน เดี๋ยวพี่จะต้องรีบออกไปข้างนอก แล้วอาหารเช้าพี่ทำไว้ให้แล้วนะอยู่ในครัวกินกันได้เลย พี่จะกลับมาเย็น ๆ นะ”
“ค่าคุณแม่ เฮ่ย! คุณพี่ แหะ ๆ ๆ”เอมมี่แกล้งแหย่อัมเล่น แต่ก็โดนสายตาดุ ๆ มองกลับมาก็เลยต้องเปลี่ยนคำพูดอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นเมื่อเอมมี่ได้หนังสือทำอาหารแล้ว ก็ยัดไปลงในกระเป๋าของเธอ แล้วก็เขียนโน้ตบอกตาอ้นว่า
“อ้นจ๋า...พี่เอมมี่กับพี่อัมจะออกไปข้างนอกนะ เย็น ๆ ถึงกลับ กับข้าวอยู่บนโต๊ะอุ่นแล้วทานได้เลย แล้วก็เฝ้าบ้านด้วยนะจ๊ะ\"
พี่เอมมี่..สุดสวย”
แล้วเอมมี่ก็เดินออกจากบ้านเพื่อไปขึ้นรถเมล์ไปสถานีรถไฟฟ้า
“แป็ก (เสียงเตะกระป๋อง) เฮ้อ! ทามมายถึงซวยอย่างนี้ว้า ตั้งสามเดือนที่ฉันจะต้องทำกับข้าวให้
นายรถไฟกิน แล้วชีวิตฉันจะเป็นยังไงละเนี่ย ทามมายน๊าทามมายเบื้องบนส่งให้คนอย่างเอมมิลาน
เกิดมา แล้วทามมายเบื้องล่างต้องส่งมารผจญอย่างนายรถไฟมาให้ฉันด้วยเนี่ย ฉันจะทำยังไงดีละ?”
ระหว่างที่เอมมี่กำลังบ่นเป็นบ้าเป็นหลังอยู่นั้น..
“ตุบ! งายยัยโหดบ่นไรอยู่”นายกีตาร์ตบหลังเอมมี่เบา ๆ
“ไม่ได้บ่นไรซักหน่อย จะไปกันได้รึยังงะเจ้านาย ฉันคอยตั้งนานแล้วนะ”
“คร้าบ ๆ ๆ งั้นก็เดินตามมาละกัน”
“เฮ้! เจ้านายคอยด้วยดิ แล้วเจ้านายจะไปไหนละ”
“ก็ไปบ้านฉันไง แล้วเธอคิดฉันจะพาเธอไปสวนสนุกหรือไง ถามแปลก ๆ”
“เหอะ ๆ ๆ ตลกตายละ คิดได้ไงเนี่ย”เอมมี่ทำหน้าเบื่อ ๆ
“เออ ๆ ตามมาเหอะ ม่ายต้องถาม เดี๊ยวก็รู้เอง หึหึหึ” กีตาร์พูดพลางคิดในใจสนุกแน่ละคราวนี้
“เชอะ ม่ายพูดก็ได้” เอมมี่พูดพลางทำหน้าเชิด ๆ
กีตาร์หันมามองเอมมี่หลังจากที่ได้ยินเอมมี่พูด แล้วก็กลั้นหัวเราะจนต้องแข็ง แล้วก็พูดว่า
“นี่อย่าบอกนะว่าเธองอนฉัน ยัยโหด 5555”
“จะบ้ารึไง ฉันไม่ได้งอนซักหน่อย แล้วเจ้านายฉันก็มีชื่อนะ เรียกชื่อฉันก็ได้ เรียกอยู่ได้ ยัยโหด ยัยโหด”
“เธออายเหรอ 55555555555ฉันละเชื่อเธอจริง ๆ คนอย่างเธอจะ 5555555555555”
“ทามมายคนอย่างฉันมันทำไมฮะ”
“555555555 ก็คนอย่างเธอจะอายเป็น แถมยังงอนเป็นด้วยงะ”
“ เออ ๆ ๆ หัวเราะไปเหอะ ฉันไม่พูดกับเจ้านายแล้ว เฮ้อ! เมื่อไหร่จะถึงซักทีละฉันเมื่อยแล้วนะ เจ้านาย”
“..........”(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก)
“เฮ้! เจ้านายทำไมไม่ตอบฉันละ เป็นไรป่ะเนี่ยหน้าแดงด้วยหรือว่าเจ้านายจะ จะ ต้องใช่แน่ ๆ เลย
เจ้านายจะเป็นลมบ้าหมู”
“555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
เธอจะบ้าหรือไง ฉันจะเป็นลมบ้าหมูได้ไงละฮะ เธอใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ย”
“อ่ะ! ก็ใครจะไปตรัสรู้ละ เห็นหน้าแดง ๆ ก็นึกว่าจะเป็น...”
“แล้วเข้าใจคิดด้วยนะลมบ้าหมู ฮึ ฮึ”
“แหะ ๆ ๆ เจ้านายก็นะ”
“เฮ้อ! ช่างเถอะ ไปเอาน้ำมาให้ฉันกินหน่อยซิ เอาน้ำเกลือแร่เท่านั้นนะ เอาะ! แล้วก็ดูของในครัวด้วยนะ ว่าขาดเหลืออะไร
แล้วก็บอกฉันด้วย ฉันจะได้ไปซื้อเตรียมไว้ให้”
\"............\"
\"มายอะ เป็นไรทำหน้าเหมือนอะไรงงไปได้\"
\"อะไรกันเจ้านาย พอมาถึงก็ Free Play เลยนะ\"
\"*-*..อะไร Free Play \"
\"ก็ชอบสั่งไง คิกคิกคิก\"
\"พอเลยเธอ หยุดเล่นมุขได้แล้ว ไปทำงานเลยป่ะ\"
\"ม่ายเอาอะเจ้านาย ฉันม่ายชอบมุข เอาทองแทนได้ป่ะขายได้ราคาดี ตอนนี้ยิ่งกำลังแพงอยู่ด้วย\"
\"นี่เธอ\"
“5555555555 ข้าน้อยรับบัญชาจะไปเดี๊ยวนี้แหละ”
เอมมี่รับคำ พร้อมกับวิ่งเข้าไปสำรวจในครัว....
แอ๊ด.........(เสียงเปิดประตู) “โอ้แม่เจ้า”เอมมี่อุทานหลังจากที่ได้เห็นภาพตรงหน้า
“เนี่ยมันห้องครัวหรือว่าห้องเก็บของกันเนี่ย”
“โป๊ก”กีตาร์ที่เดินตามหลังมาเคาะหัวเอมมี่เบา ๆ
“ก็มันเป็นห้องเก็บของหนะสิ เธอจะบ้ารึไง ห้องครัวอยู่ด้านนู้นต่างหาก ยัยเบอะ”
“แหะ ๆ เจ้านายมาด้วยก็ไม่บอก ปล่อยให้ฉันเข้าห้องผิดอยู่ได้ แล้วห้องมันอยู่ไหนละ”
“นั่น ห้องนั้น”
หลังจากที่เอมมี่เก็บข้าวของในครัว แล้วก็จดรายการที่ต้องซื้อให้กีตาร์แล้ว กีตาร์ก็ออกไปข้างนอกเพื่อที่จะซื้อของ...
“หึหึหึ เสร็จแน่นายรถไฟ นายนึกว่าฉันจะยอมอยู่เฉย ๆ แล้วทำกับข้าวให้นายกินดี ๆ หรือ
ไง นายประเมินฉันผิดไปแล้ว 55555ทีนี้แหละถึงคราวฉันบ้าง อืม! ก่อนอื่นเราต้องหา
สมุดบันทึกให้เจอก่อน เอ! แล้วเราจะหาจากที่ไหนก่อนดีละ เค้าว่ากันว่าที่ที่อันตรายที่สุด
คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด แล้วมันคือที่ไหนกันน๊า.....ใช่แล้วมันต้องเป็นห้องนอนแน่เลย
555555 ใช่แน่ ๆ แล้วห้องนอนมันอยู่ตรงไหนกันละเนี่ย งั้นไล่หาไปทีละห้องดีกว่าอย่าง
น้อยมัน ก็ต้องใช่ซักห้องละน่า...”
1 ชั่วโมงผ่านไป
“เฮ้อ! ทำไมยังไม่เจอซักทีวะ ทำไงดีนายรถไฟก็ใกล้จะกลับมาแล้ว”
เอี๊ยด...(เสียงรถจอด)
“ตายแน่ ๆ เลยพูดยังไม่ไม่ทันขาดคำนายรถไฟก็กลับมาซะแล้ว ตายยากจริง ๆ เลย”
“บ่นไรอยู่ยัยโหด ของอยู่หลังรถหนะไปขนลงมาซิ เอาะ! แล้วอย่าลืมทำกับข้าวด้วยละ ฉันหิวแล้ว”
“แล้วไมเจ้านายถึงยังไม่กินละ ออกไปข้างนอกแท้ ๆ น่าจะกินก่อนเข้ามา”
“ไม่ต้องมาบ่นเลย ไปได้แล้ว”
“เจ้าคะเจ้านาย ”เอมมี่รับคำแล้วก็เอาของไปเก็บในห้องครัว
“แล้วฉันจะทำอะไรให้นายรถไฟกินดีละ คนยิ่งทำอะไรไม่ค่อยเป็นอยู่ด้วย...อืม!ช่ายเกือบ
ลืมไปเลย 555555555 เสร็จแน่นายรถไฟ ต้องเมนูนี้แหละถึงจะเหมาะกับนาย....\"
ที่โต๊ะอาหาร..
\"นี่ยัยโหดเธอทำอะไรให้ฉันกินอะ\" กีตาร์ถามขึ้นเมื่อเห็นเอมมี่วางอาหาบนโต๊ะ
\"เจ้านายก็เปิดดูเอาเองดิ เอาะ! แล้วเวลาเจ้านายกินก็ระวังให้ดีด้วยละ เดี๊ยวจะหาว่าฉันไม่เตือน\"
\"ระวังอะไร??? ท้องเสียหนะเหรอ ไม่ต้องห่วงหรอกยัยโหด เพราะว่าเมื้อกี้ฉันซื้อยาแก้ท้องเสียมากันไว้แล้ว5555555555\"
\"หึหึหึ ใครบอกละ ฉันบอกให้เจ้านายระวังจะติดใจอาหารที่ฉันทำตะหาก>o<\"
\"อะนะ คนเรา\"แล้วกีตาร์ก็เปิดฝาครอบขึ้น พร้อมกับทำหน้าอึ้ง ๆไปซักพัก เมื่อเห็นอาหารในจาน แล้วก็พยามพูดออกมาด้วยน้ำ
เสียงที่ราบเรียบ
\"นี่ยัยโหด ฉันเห็นเธอเข้าไปครัวตั้งนาน แล้วได้มาแค่เนี๊ย\"
\"หุหุหุ แหมเจ้านาย อาหารจานหลักของฉันเชียวนะเนี่ย ถือเป็นบุญของเจ้านายแล้วนะที่ได้กินฝีมือฉันหนะ ขนาดคนที่บ้านยังไม่มี
ใครกล้า เฮ่ย! ไม่มีใครมีโอกาสกินเลย\"
\"ข้าวไข่เจียวนี่นะ เฮ้อ! ฉันละอยากจะบ้าตาย\"
\"เอาน่ากิน ๆ ไปเหอะ เจ้านายโชคดีแค่ไหนรู้มั๊ย เจ้านายเนี่ยคนแรกเลยนะที่ได้ชิม\"
\"หึหึหึ ยัยโหดเธอนี่นะ\"แล้วกีตาร์ก็ลงมือกินข้าวไข่เจียวของเอมมี่พร้อมกับนึกในใจว่า...
\"ฉันคิดถูกหรือคิดผิดวะ ที่เอายัยนี่มาทำอาหารให้กิน แต่เอาเหอะเพื่อหัวใจ เฮ่ย! ไม่ใช่ ๆ ๆ เพื่อความสะใจต่างหากละเป็นไปไม่
ได้หรอกที่ฉันจะชอบยัยโหดนั่น..ไม่มีทาง\"
\"เจ้านายเรานี่เป็นไรวะ กินข้าวอยู่ดี ๆ ก็สั่นหัวท่าจะเป็นเอามากนะเนี่ย แต่เอ๊ะ! เจ้านายเราเหรอ แล้วนายรถไฟเป็นของเราตั้งแต่
เมื่อไหร่เนี่ย ท่าจะบ้าแล้วเรา ไม่เอา เลิกคิด เลิกคิด\"
(แล้วเรื่องราวของทั้งสองจะเป็นอย่างไรต่อไปเมื่อต่างคนต่างปฏิเสธหัวใจตัวเอง? ? ? ? ? ?)
..****..
ขอโทษด้วยนะค๊าที่อัพช้า แหะ ๆ ๆ ๆ พอดีช่วงนี้มีเรื่องยุ่ง ๆ นิดหน่อยนะคะ ขอโทษอีกทีนะคะ
แล้วก็ช่วยคอมเม้นท์เยอะ ๆ ด้วยนะคะจะได้เอาไปปรับปรุงให้ดีหนะคะ ช่วยหน่อยนะคะ...แล้วก็มาโหวตให้ด้วยน๊าผู้แต่งจะได้มีกำลังจายเยอะ ๆ
Rabbitblue..
เฮ้อ ! จริงซิมัวแต่คิดเรื่องเจ้าโต้ง (ลืมบอกไปคะว่าไก่ของลุงชมชื่อเจ้าโต้ง.คิก ๆ .) จนลืมเวลาไปเลย เพราะว่าเดี๊ยวจะต้องรีบอาบน้ำแต่งตัว
แล้วไปขอหนังสือทำอาหารกับพี่อัม ถ้าพี่อัมออกไปข้างนอกก่อนละก็ หึหึหึ หนูเอมมี่คนนี้ซวยแหง ๆ ไม่ได้การแล้วต้องรีบ ๆ ๆ ๆ
“ก๊อก ๆ ๆ ๆ พี่อัมขาตื่นยังงะ” เอมมี่เคาะประตูเรียก
“จ้า แป๊บนึงนะเดี๋ยวพี่เปิดประตูให้”อัมขานตอบ แล้วซักครู่ก็เปิดประตูให้เอมมี่เข้าไป
“ว่าไงจ๊ะ มีอะไรเอ่ย มาหาพี่แต่เช้าเลย”อัมถามเอมมี่
เอมมี่ท่าทางขัดเขินเล็กน้อยก่อนจะตอบไปด้วยน้ำเสียงที่แผ่ว ๆ ว่า “คือว่าเอมมี่ เอมมี่ แหะ แหะ”
“ว่าไงจ๊ะ จะให้พี่ช่วยอะไรก็บอกมาซิ มัวแต่เขินอยู่นั่นแหละ แล้วพี่จะรู้เรื่องมั๊ยละนั่น”
อัมถามพร้อมกับสีหน้าที่กำลังยิ้มด้วยความเอ็นดู ก็นาน ๆ ทีเธอจะเห็นน้องสาวของเธอเขินนี่นา
“เอาวะตายเป็นตาย ยังไงก็ยังดีกว่าให้นายรถไฟดูถูกแหละ”เอมมี่คิดแล้วก็สูดหายใจเข้าไปเต็มปอด
เพื่อเรียกความกล้า แล้วก็พูดว่า “พี่อัมขา เอมมี่ขอยืมหนังสือทำอาหารหน่อยนะค๊า”
“5555 ไหงน้องสาวพี่อยากจะเป็นแม่ศรีเรือนเข้าละจ๊ะ แต่ก่อนพี่ให้ช่วยทำกับข้าวทีไร โยนให้ตาอั้นทุกที หรือว่า”
“พอเลยคะพี่อัม หยุดเดาได้แล้ว ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละ ก็เอมมี่แค่อยากจะมีความรู้ประดับตัวเท่านั้นเอ้ง จริง ๆ นะคะ”
“จ้า ๆ ๆ พี่เชื่อแล้ว เดี๋ยวพี่ไปหยิบหนังสือมาให้แล้วกันนะ เอมมี่ก็เอาไปดูถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ค่อยมาถามพี่ละกัน เดี๋ยวพี่จะต้องรีบออกไปข้างนอก แล้วอาหารเช้าพี่ทำไว้ให้แล้วนะอยู่ในครัวกินกันได้เลย พี่จะกลับมาเย็น ๆ นะ”
“ค่าคุณแม่ เฮ่ย! คุณพี่ แหะ ๆ ๆ”เอมมี่แกล้งแหย่อัมเล่น แต่ก็โดนสายตาดุ ๆ มองกลับมาก็เลยต้องเปลี่ยนคำพูดอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นเมื่อเอมมี่ได้หนังสือทำอาหารแล้ว ก็ยัดไปลงในกระเป๋าของเธอ แล้วก็เขียนโน้ตบอกตาอ้นว่า
“อ้นจ๋า...พี่เอมมี่กับพี่อัมจะออกไปข้างนอกนะ เย็น ๆ ถึงกลับ กับข้าวอยู่บนโต๊ะอุ่นแล้วทานได้เลย แล้วก็เฝ้าบ้านด้วยนะจ๊ะ\"
พี่เอมมี่..สุดสวย”
แล้วเอมมี่ก็เดินออกจากบ้านเพื่อไปขึ้นรถเมล์ไปสถานีรถไฟฟ้า
“แป็ก (เสียงเตะกระป๋อง) เฮ้อ! ทามมายถึงซวยอย่างนี้ว้า ตั้งสามเดือนที่ฉันจะต้องทำกับข้าวให้
นายรถไฟกิน แล้วชีวิตฉันจะเป็นยังไงละเนี่ย ทามมายน๊าทามมายเบื้องบนส่งให้คนอย่างเอมมิลาน
เกิดมา แล้วทามมายเบื้องล่างต้องส่งมารผจญอย่างนายรถไฟมาให้ฉันด้วยเนี่ย ฉันจะทำยังไงดีละ?”
ระหว่างที่เอมมี่กำลังบ่นเป็นบ้าเป็นหลังอยู่นั้น..
“ตุบ! งายยัยโหดบ่นไรอยู่”นายกีตาร์ตบหลังเอมมี่เบา ๆ
“ไม่ได้บ่นไรซักหน่อย จะไปกันได้รึยังงะเจ้านาย ฉันคอยตั้งนานแล้วนะ”
“คร้าบ ๆ ๆ งั้นก็เดินตามมาละกัน”
“เฮ้! เจ้านายคอยด้วยดิ แล้วเจ้านายจะไปไหนละ”
“ก็ไปบ้านฉันไง แล้วเธอคิดฉันจะพาเธอไปสวนสนุกหรือไง ถามแปลก ๆ”
“เหอะ ๆ ๆ ตลกตายละ คิดได้ไงเนี่ย”เอมมี่ทำหน้าเบื่อ ๆ
“เออ ๆ ตามมาเหอะ ม่ายต้องถาม เดี๊ยวก็รู้เอง หึหึหึ” กีตาร์พูดพลางคิดในใจสนุกแน่ละคราวนี้
“เชอะ ม่ายพูดก็ได้” เอมมี่พูดพลางทำหน้าเชิด ๆ
กีตาร์หันมามองเอมมี่หลังจากที่ได้ยินเอมมี่พูด แล้วก็กลั้นหัวเราะจนต้องแข็ง แล้วก็พูดว่า
“นี่อย่าบอกนะว่าเธองอนฉัน ยัยโหด 5555”
“จะบ้ารึไง ฉันไม่ได้งอนซักหน่อย แล้วเจ้านายฉันก็มีชื่อนะ เรียกชื่อฉันก็ได้ เรียกอยู่ได้ ยัยโหด ยัยโหด”
“เธออายเหรอ 55555555555ฉันละเชื่อเธอจริง ๆ คนอย่างเธอจะ 5555555555555”
“ทามมายคนอย่างฉันมันทำไมฮะ”
“555555555 ก็คนอย่างเธอจะอายเป็น แถมยังงอนเป็นด้วยงะ”
“ เออ ๆ ๆ หัวเราะไปเหอะ ฉันไม่พูดกับเจ้านายแล้ว เฮ้อ! เมื่อไหร่จะถึงซักทีละฉันเมื่อยแล้วนะ เจ้านาย”
“..........”(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก)
“เฮ้! เจ้านายทำไมไม่ตอบฉันละ เป็นไรป่ะเนี่ยหน้าแดงด้วยหรือว่าเจ้านายจะ จะ ต้องใช่แน่ ๆ เลย
เจ้านายจะเป็นลมบ้าหมู”
“555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
เธอจะบ้าหรือไง ฉันจะเป็นลมบ้าหมูได้ไงละฮะ เธอใช้สมองส่วนไหนคิดเนี่ย”
“อ่ะ! ก็ใครจะไปตรัสรู้ละ เห็นหน้าแดง ๆ ก็นึกว่าจะเป็น...”
“แล้วเข้าใจคิดด้วยนะลมบ้าหมู ฮึ ฮึ”
“แหะ ๆ ๆ เจ้านายก็นะ”
“เฮ้อ! ช่างเถอะ ไปเอาน้ำมาให้ฉันกินหน่อยซิ เอาน้ำเกลือแร่เท่านั้นนะ เอาะ! แล้วก็ดูของในครัวด้วยนะ ว่าขาดเหลืออะไร
แล้วก็บอกฉันด้วย ฉันจะได้ไปซื้อเตรียมไว้ให้”
\"............\"
\"มายอะ เป็นไรทำหน้าเหมือนอะไรงงไปได้\"
\"อะไรกันเจ้านาย พอมาถึงก็ Free Play เลยนะ\"
\"*-*..อะไร Free Play \"
\"ก็ชอบสั่งไง คิกคิกคิก\"
\"พอเลยเธอ หยุดเล่นมุขได้แล้ว ไปทำงานเลยป่ะ\"
\"ม่ายเอาอะเจ้านาย ฉันม่ายชอบมุข เอาทองแทนได้ป่ะขายได้ราคาดี ตอนนี้ยิ่งกำลังแพงอยู่ด้วย\"
\"นี่เธอ\"
“5555555555 ข้าน้อยรับบัญชาจะไปเดี๊ยวนี้แหละ”
เอมมี่รับคำ พร้อมกับวิ่งเข้าไปสำรวจในครัว....
แอ๊ด.........(เสียงเปิดประตู) “โอ้แม่เจ้า”เอมมี่อุทานหลังจากที่ได้เห็นภาพตรงหน้า
“เนี่ยมันห้องครัวหรือว่าห้องเก็บของกันเนี่ย”
“โป๊ก”กีตาร์ที่เดินตามหลังมาเคาะหัวเอมมี่เบา ๆ
“ก็มันเป็นห้องเก็บของหนะสิ เธอจะบ้ารึไง ห้องครัวอยู่ด้านนู้นต่างหาก ยัยเบอะ”
“แหะ ๆ เจ้านายมาด้วยก็ไม่บอก ปล่อยให้ฉันเข้าห้องผิดอยู่ได้ แล้วห้องมันอยู่ไหนละ”
“นั่น ห้องนั้น”
หลังจากที่เอมมี่เก็บข้าวของในครัว แล้วก็จดรายการที่ต้องซื้อให้กีตาร์แล้ว กีตาร์ก็ออกไปข้างนอกเพื่อที่จะซื้อของ...
“หึหึหึ เสร็จแน่นายรถไฟ นายนึกว่าฉันจะยอมอยู่เฉย ๆ แล้วทำกับข้าวให้นายกินดี ๆ หรือ
ไง นายประเมินฉันผิดไปแล้ว 55555ทีนี้แหละถึงคราวฉันบ้าง อืม! ก่อนอื่นเราต้องหา
สมุดบันทึกให้เจอก่อน เอ! แล้วเราจะหาจากที่ไหนก่อนดีละ เค้าว่ากันว่าที่ที่อันตรายที่สุด
คือที่ที่ปลอดภัยที่สุด แล้วมันคือที่ไหนกันน๊า.....ใช่แล้วมันต้องเป็นห้องนอนแน่เลย
555555 ใช่แน่ ๆ แล้วห้องนอนมันอยู่ตรงไหนกันละเนี่ย งั้นไล่หาไปทีละห้องดีกว่าอย่าง
น้อยมัน ก็ต้องใช่ซักห้องละน่า...”
1 ชั่วโมงผ่านไป
“เฮ้อ! ทำไมยังไม่เจอซักทีวะ ทำไงดีนายรถไฟก็ใกล้จะกลับมาแล้ว”
เอี๊ยด...(เสียงรถจอด)
“ตายแน่ ๆ เลยพูดยังไม่ไม่ทันขาดคำนายรถไฟก็กลับมาซะแล้ว ตายยากจริง ๆ เลย”
“บ่นไรอยู่ยัยโหด ของอยู่หลังรถหนะไปขนลงมาซิ เอาะ! แล้วอย่าลืมทำกับข้าวด้วยละ ฉันหิวแล้ว”
“แล้วไมเจ้านายถึงยังไม่กินละ ออกไปข้างนอกแท้ ๆ น่าจะกินก่อนเข้ามา”
“ไม่ต้องมาบ่นเลย ไปได้แล้ว”
“เจ้าคะเจ้านาย ”เอมมี่รับคำแล้วก็เอาของไปเก็บในห้องครัว
“แล้วฉันจะทำอะไรให้นายรถไฟกินดีละ คนยิ่งทำอะไรไม่ค่อยเป็นอยู่ด้วย...อืม!ช่ายเกือบ
ลืมไปเลย 555555555 เสร็จแน่นายรถไฟ ต้องเมนูนี้แหละถึงจะเหมาะกับนาย....\"
ที่โต๊ะอาหาร..
\"นี่ยัยโหดเธอทำอะไรให้ฉันกินอะ\" กีตาร์ถามขึ้นเมื่อเห็นเอมมี่วางอาหาบนโต๊ะ
\"เจ้านายก็เปิดดูเอาเองดิ เอาะ! แล้วเวลาเจ้านายกินก็ระวังให้ดีด้วยละ เดี๊ยวจะหาว่าฉันไม่เตือน\"
\"ระวังอะไร??? ท้องเสียหนะเหรอ ไม่ต้องห่วงหรอกยัยโหด เพราะว่าเมื้อกี้ฉันซื้อยาแก้ท้องเสียมากันไว้แล้ว5555555555\"
\"หึหึหึ ใครบอกละ ฉันบอกให้เจ้านายระวังจะติดใจอาหารที่ฉันทำตะหาก>o<\"
\"อะนะ คนเรา\"แล้วกีตาร์ก็เปิดฝาครอบขึ้น พร้อมกับทำหน้าอึ้ง ๆไปซักพัก เมื่อเห็นอาหารในจาน แล้วก็พยามพูดออกมาด้วยน้ำ
เสียงที่ราบเรียบ
\"นี่ยัยโหด ฉันเห็นเธอเข้าไปครัวตั้งนาน แล้วได้มาแค่เนี๊ย\"
\"หุหุหุ แหมเจ้านาย อาหารจานหลักของฉันเชียวนะเนี่ย ถือเป็นบุญของเจ้านายแล้วนะที่ได้กินฝีมือฉันหนะ ขนาดคนที่บ้านยังไม่มี
ใครกล้า เฮ่ย! ไม่มีใครมีโอกาสกินเลย\"
\"ข้าวไข่เจียวนี่นะ เฮ้อ! ฉันละอยากจะบ้าตาย\"
\"เอาน่ากิน ๆ ไปเหอะ เจ้านายโชคดีแค่ไหนรู้มั๊ย เจ้านายเนี่ยคนแรกเลยนะที่ได้ชิม\"
\"หึหึหึ ยัยโหดเธอนี่นะ\"แล้วกีตาร์ก็ลงมือกินข้าวไข่เจียวของเอมมี่พร้อมกับนึกในใจว่า...
\"ฉันคิดถูกหรือคิดผิดวะ ที่เอายัยนี่มาทำอาหารให้กิน แต่เอาเหอะเพื่อหัวใจ เฮ่ย! ไม่ใช่ ๆ ๆ เพื่อความสะใจต่างหากละเป็นไปไม่
ได้หรอกที่ฉันจะชอบยัยโหดนั่น..ไม่มีทาง\"
\"เจ้านายเรานี่เป็นไรวะ กินข้าวอยู่ดี ๆ ก็สั่นหัวท่าจะเป็นเอามากนะเนี่ย แต่เอ๊ะ! เจ้านายเราเหรอ แล้วนายรถไฟเป็นของเราตั้งแต่
เมื่อไหร่เนี่ย ท่าจะบ้าแล้วเรา ไม่เอา เลิกคิด เลิกคิด\"
(แล้วเรื่องราวของทั้งสองจะเป็นอย่างไรต่อไปเมื่อต่างคนต่างปฏิเสธหัวใจตัวเอง? ? ? ? ? ?)
..****..
ขอโทษด้วยนะค๊าที่อัพช้า แหะ ๆ ๆ ๆ พอดีช่วงนี้มีเรื่องยุ่ง ๆ นิดหน่อยนะคะ ขอโทษอีกทีนะคะ
แล้วก็ช่วยคอมเม้นท์เยอะ ๆ ด้วยนะคะจะได้เอาไปปรับปรุงให้ดีหนะคะ ช่วยหน่อยนะคะ...แล้วก็มาโหวตให้ด้วยน๊าผู้แต่งจะได้มีกำลังจายเยอะ ๆ
Rabbitblue..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น