ภรรยาชังของท่านแม่ทัพ(อ่านฟรีติดเหรียญย้อนหลัง)

น้ำตาแห่งความเสียใจไหลอาบแก้มของนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางล้มตัวลงนอนพร้อมกับนึกถึงอดีตที่ขมขื่นของตัวเอง ก่อนจะเผลอหลับไปในที่สุด

ความฝันของนางนั้นไร้อิสระ เหมือนเมฆหมอกที่สลายไปในอากาศ 

 ระหว่างกึ่งฝันกึ่งตื่น นางรู้สึกถึงความหนักอึ้งบนร่าง

นางยังไม่ทันได้ลืมตา ชุดนอนของนางก็ถูกถอดออกอย่างป่าเถื่อน ความแสบร้อนที่สอดแทรกเข้ามาทำให้หญิงสาวทรมานจนได้สติในทันที

“นายท่าน!....ข้าเจ็บ!” ลู่ซือ สะอื้นบอกเขาเบา ๆ ทว่าชายที่อยู่บนร่างของนางกลับไม่สะทกสะท้าน แต่กลับเพิ่มแรงกระแทกอย่างรุนแรงเขาโน้มตัวลงมาบดขยี้จูบริมฝีปากอวบอิ่ม ลมหายใจคละคลุ้งด้วยกลิ่นสุราของเขาทำให้นางมึนเมาไปด้วย ก่อนที่เขาเรียกชื่อผู้หญิงอีกคนไปด้วย ซึ่งก็คือสตรีที่เขาเคยพามา

“เหม่ยหลิน เจ้าช่างหอมหวานยิ่งนัก” เขากระซิบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วซุกใบหน้าลงไปงับยอดอกสีหวานเข้าปากอย่างหื่นกระหาย

ลู่ซือพยายามใช้แรงทั้งหมดที่มีส่งเสียงร้องตะโกน “นายท่าน!..ข้าไม่ใช่แม่นางเหม่ยหลิน”

ร่างสูงผละออกห่างจากร่างของลู่ซือทันที เขาจ้องมองนางอย่างดุดัน ก่อนมือหนาจะตะปบเข้าที่ลำคอระหง “ใครสั่งให้เจ้าพูด เจ้ามีหน้าที่อะไรลืมไปแล้วหรือ!”

#คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่ง ชื่อตัวละครและสถานที่ไม่อยู่จริง ทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติ อาจจะหลุดโลกไปบ้างไม่ค่อยสมเหตุผล ขอให้ทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านเพื่อความสนุกและความบันเทิงเท่านั้น

ผู้เขียน นามปากกา ดอกไม้หนาม ขอสงวนลิขสิทธ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ 2537 และฉบับเพิ่มเติม พ.ศ 2558

ไม่อนุญาตให้คัดลอก ถ่ายรูป แคปหน้าจอ หรือสแกนเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ เพื่อจำหน่ายหรือเผยแผร่ส่งต่อให้กับผู้อื่น

เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น หากฝ่าฝืนจะดำเนินการตามกฎหมายให้ถึงที่สุด