คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ความทรงจำที่สิบเจ็ด
“น้ำพร้อมนะนั่าวมาันเ็มเลย”
“พร้อมะ พี่พูมแล้วเอมละพี่”
“ไปรับหน้านั่าวอยู่
มาๆเียวพี่พาออไป”
น้ำัุสูทอัวเอให้เ้าที่่อนะเินามพูมออไปยัหน้าานที่อนนี้เอมำลัอบำถามนั่าวมามายหลายสิบนอยู่
“ุเอมรับ ไม่ทราบว่าาล้อที่ะมาถ่ายโปรโมทนี้ใรรับ”
“เรื่อนั้น...อะนั้นไมาแล้วะ”
“สวัสีะพี่ๆนั่าวทุน”
“ุน้ำ!!!!!ุไม่ไ้ายไปแล้วหรอรับ”
“ำถามแรนะะ ยัไม่ายะ
เรื่อริที่ันเรื่อบินที่บราิลแ่็รอมาไ้และเอม็ไปเอันที่นั้นพอีเลยพาลับมาที่ไทย”
“แล้วทำไมุถึมาเป็นาล้อใหุ้เอมละรับ”
“นั้น็เพราะ.......เอม...เป็นแฟนอันเอะ
เราบันมานานแล้ว”
“ริหรอรับ”
แะๆๆๆๆ
เสียัเอร์ยิ่ัและรัวึ้นไปอีเมื่อน้ำึเอมไปโอบเอวโว์หน้านั่าวนับสิบนหัว้อ่าวแพร่ระายไปทั่วโเียลเพียไม่ี่นาที
หลัาให้สัมภาษ์นั่าวเสร็น้ำับเอม็เ้าสูิโอเพื่อถ่ายภาพโปรโมทนาแบบนายแบบอบริษัทเอม
“เอาละเียวุแรเ้ามาถ่าย่อนเลยนะ”
“รับ/ะ”
“ารถ่ายุนี้อยู่ในอนเ็ปานเลี้ยสุหรูนะ”
“รับ/ะ”
“นายแบบวาสุนะยับเ้ามาหน่อย นั้นแหละีมา
นาแบบนรลานะเอามือเท้าเอวเิหน้าหน่อย ีมาๆๆ”
แะๆๆ
เมื่ออยู่หลัล้อน้ำ็เป็นานเป็นารึ้นมาทันทีเธอสามารถวบุมทั้ล้อและนาแบบนายแบบไ้อยู่หมัภาพึออมาสวยและเป็นไปามวาม้อารอเอม
“พั20นาทีแล้วเรามาถ่ายุที่2ัน”
“รับ/ะ”
“่าแ่หน้า อย่าลืมเิมหน้าให้พวนาแบบนายแบบ้วยนะ”
“ะ ท่านประธาน”
“น้ำเหนื่อยไหม”
“ไม่หรอ”
“มาเอมับเหื่อให้”
เอมหยิบระาษทิู่ึ้นมาับเหื่ออน้ำ่อนะส่วน้ำให้น้ำไ้ื่มับระหายน้ำหันมายิ้มให้เอม่อนะยื่นหน้าเ้าไปหอมแ้มเอมโว์นทั้อ
เอมึฟามือไปที่แนน้ำอย่าแรแ้เินเธอเป็นถึประธานนะะมาหวานโว์ลูน้อไ้ไ
“ไปทำาน่อเลยไป”
“ยัไม่หมเวลาพัเลย”
“อย่าทำแบบนี้อีนะ เอมอายลูน้อ”
“ไม่ทำแล้ว็ไ้ แ่อยู่สอนไม่รับปานะ”
“เ้าเล่ห์นันะ”
“แน่นอน”
“ประธานรับ”
“หืม?มีอะไรหรอ”
“พอีมีเอสาร่วนที่้อเ็นนะรับ”
“โอเๆ ั้นน้ำทำานไปนะเียวเอมลับมาอไปเ็นเอสาร่อน”
“รีบมานะะิถึ”
น้ำทำหน้าาอ้อนๆใส่เอมนเอมอหมั่นไส้ไม่ไ้ึยมือึ้นมาบีบแ้มสอ้าอน้ำส่ายไปมาพอบีบนพอใ็เินออไปเพื่อลับึ้นึไปเ็นเอสารเร่่วน
ส่วนน้ำพอหมเวลาพั็เรียนาแบบนายแบบมาถ่ายแบบุที่2่อ
“ุ2อนเ็ป ปาร์ี้ ทำท่าสนุสุเหวี่ยไปเลยนะ”
“รับ/ะ”
“ีๆแบบนั้นแหละ”
แะๆๆ
“ีมา สนุว่านี้หน่อย”
แะๆๆ
“รี๊”
ุบ!!
“เฮ้ยยย!!”
นาแบบนหนึ่ที่โอยู่บนโ๊ะให้เ้าอนเ็ปปาร์ี้เิลื้นลมาอย่าแรน้ำรีบวาล้อแล้วเ้าไปูนาแบบน่อนะ้อนัวอุ้มึ้นมาพาเธอไปวาไว้ที่โฟา้าๆาแล้วให้สาร์ฟมาปมพยาบาลเธอ
“เียวเราหยุัน่อนนะ”
“รับ/ะ”
“พี่น้อเาเป็นยัไบ้า”
“้อเท้าอัเสพรสะโพ็้ำ”
“ั้นวันนี้้อพอแ่นี้่อน ยอไ้”
“แ่ถ่ายโปรโมท”
“นาแบบถ่าย่อไม่ไ้ะให้ันถ่ายอะไรละ เียวันุยับเอมเอ”
น้ำว่าพราเินออมาาสูิโอึ้นึไปหาเอมที่ห้อทำานึ่เอมำลัหน้าเร่เรียเ็นเอสารที่อเป็นภูเามันอมาาอนที่เธอไปบราิลนั้นแหละ
“อ่าวน้ำถ่ายเสร็แล้วหรอ”
“ป่าว นาแบบไ้รับบาเ็บนะเลยสั่ยอไปแล้ว”
“ว่าไนะ!!!แล้วนาแบบนนั้นเป็นอะไรมาหรือป่าว”
“้อเท้าอัเสพนิหน่อยับสะโพ้ำ ไม่ร้ายแรหรอ2-3วัน็หาย”
“ั้น็ีแล้ว 2-3วัน่อยถ่าย่อ็ไ้ เียวเอมบอพวทีมานเอ”
“เฮ้อออออ
่อให้ถ่ายนาแบบเป้นร้อยแ่ไม่เห็นะมีใรสู้เอมไ้สันเลย”
“ทำมาเป็นปาหวาน อยาไ้อะไรละ”
“ืนนี้อนะ^^”
“ไม่ิะให้เอมไ้พัเลยหรือไ”
เอมทำหน้าเบื่อหน่ายเมื่อน้ำอสิ่ที่เธอ้อารเมื่อืนว่าะยอมหยุ็เล่นเอาี2ถ้าไม่บอว่าอนเ้ามีาน้อทำลาไปยันเ้าแน่ๆ
น้ำล้มัวลนอนบนโฟาัวยาวในห้อทำานอเอม่อนะ่อยๆปิาล
“ะนอนหรอ”
“อืม อพัสายาหน่อยเอมทำานเสร็แล้วปลุนะ”
“ทำไมไม่ลับไปนอนที่ห้อละ”
“รอลับพร้อมเอมไ”
“น้ำลับ่อน็ไ้เอมานเยอะอะ”
“เยอะแ่ไหน็รอ อีบ่อนนะ”
“ามใละัน านเสร็ละเียวเอมปลุ”
“ฝันีะ ภรรยาที่รั”
“ะ ุสามีที่รั”
“ฮึย พูแบบนี้ไม่นอนีไหมน่าับมาฟัให้หายน่ารั”
“ยาเพราะเอมน่ารัมา”
“5555555โอเๆไม่เถียละอนอนละ”
“เียวานเสร็ละปลุ”
ความคิดเห็น