ความจริงของความฝัน

เนื้อเรื่อง

ฉันชื่อดรีม..ความฝันของฉันคืออยากให้แม่ตื่น...

.............................................................

แม่ของฉันป่วย..เธอไม่ยอมตื่นและฉันรู้..ทุกคืน เธอฝันร้าย

.............................................................

                ครอบครัวของดรีมมีสมาชิกในครอบครัวเพียงสองคน คนแรกคือเธอและอีกคนคือแม่ของเธอ..แต่ว่า..แม่ของเธอไม่ยอมตื่น หล่อนเอาแต่ฝันร้าย

                ดรีมเดินไปตามถนนอย่างไม่มีจุดหมาย..เธอจะทำอย่างไรดีแม่ของเธอติดอยู่ในฝันร้าย เธอจะช่วยแม่ออกมาได้อย่างไร??

                ต่อก แต่ก ต่อก แต่ก

กึก!!

ดรีมเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านขายของประหลาดๆร้านหนึ่ง หน้าร้านเขียนไว้ว่า “สารพัด สารพัน” ข้างๆมีเครื่องรางอันเล็กๆห้อยไว้เหมือนจะยืนยันว่า ‘เฮ้! ฉันขายทุกอย่างจริงๆนะ..ขายยันเครื่องลางเลย’ ดรีมยืนนิ่งอยู่หน้าร้านซักพักก็พึมพำออกมาเบาๆว่า

“เครื่องรางที่ทำให้ไม่ฝันร้าย?? คงไม่มีหรอกมั้ง..”

“มีสิ เครื่องลางดักฝันร้ายไงล่ะ” ชายชราคนหนึ่งเดินออกมาจากร้านและยื่นเครื่องลางที่มีรูปร่างเป็นตะแกงสลักลายสัตว์ปีศาจไว้ที่หัวมุมของเครื่องลางมาให้เธอ

“ไม่หรอกจ๊ะ..ถึงมีจริงฉันก็ไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อมัน” ดรีมบอกชายชราคนนั้น

“เอาไปเถอะ ข้าให้”

“ขอบคุณจ๊ะ^^”

ดรีมวิ่งกลับบ้านด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม คุณตาใจดีให้เครื่องรางเธอฟรีๆแบบนี้ อีกไม่นานแม่ของเธอจะต้องหายแน่ๆเลย

เช้าวันนี้ดรีมเดินเข้ามาเยี่ยมแม่ในห้องเหมือนปกติ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผิดปกติ..มีตัว ’ฝันร้าย’ ติดอยู่ในเครื่องลางดักฝัน

ดรีมจับ ’ฝันร้าย’ ใส่ขวดแก้วแล้วเดินออกจากบ้านมา..เธอเจอตัวการที่ทำให้แม่ไม่ตื่นแล้ว..แล้วเธอจะทำอย่างไรกับมันดีล่ะ??

กุบกับ กุบกับ

และแล้วก็มีรถม้าคันหนึ่งมาจอดเทียบข้างเธอ หญิงชราคนหนึ่งสวมผ้าคลุมสีดำสนิท เธอชะโงกหน้าออกมาจากตัวรถม้า..

“นั่น ’ฝันร้าย’ นี่??” หญิงชราถาม “เธอจะเอามันไปที่ไหนจ๊ะ??”

“ไม่ทราบสิคะ คุณยาย” ดรีมตอบ

“บนยอดเขามีปีศาจกินฝัน เธอลองเอาฝันร้ายไปให้มันสิจ๊ะ ถ้ามันกินฝันร้ายเข้าไปแล้ว มันจะคายฝันดีให้แก่เธอ” แล้วหญิงชราก็ชี้ทางให้เธอไป

“ขอบคุณค่ะ^^” แล้วดรีมก็ออกเดินทาง..

เมื่อมาถึงยอดเขาดรีมก็เห็นปีศาจกินฝันร้ายที่เขาพูดถึงกันนักหนา ปีศาจกินฝันมีรูปร่างคล้ายหมี มีนอเหมือนแรด มีงวงเหมือนช้าง มีหางเหมือนวัวและมีเท้าเหมือนเสือ ปีศาจตนนี้ดูหิวโซเหมือเกิน

ดรีมก้มลงไปมอง ’ฝันร้าย’ แล้วก็ต้องแปลกใจ ’ฝันร้าย’ มองเธอด้วยแววตาเหงาหงอยราวกับลูกสุนัขที่ถูกทิ้ง..เห็นแววตาแบบนี้แล้วดรีมก็ใจอ่อน..ปล่อยมันไป

และด้วยความหิวโหย ปีศาจกินฝันเห็นดังนั้นก็อาระวาดด้วยความหิว..ทำร้ายดรีมจนดรีมพลัดตกจากเขา ลงไปที่ริมน้ำ..ในขณะที่ดรีมใกล้จะหมดสติลงนั้น ’ฝันร้าย’ ก็ลอยลงมาหาเธอ

“เธอโง่ชะมัดเลย ดรีม” ’ฝันร้าย’ พูดกับดรีม

“ใช่ โง่ชะมัด ฉันไม่น่าปล่อยเธอไปเลย”

“ผิดแล้วดรีม เธอคิดเหรอ ว่าฉันทำให้พวกเธอต้องเจ็บปวด?? ผิดแล้วฉันช่วยพวกเธอต่างหาก..หากในความฝันมันเป็นสิ่งไม่ดี เป็นสิ่งน่ากลัวที่พวกเธอไม่อยากเจอ เวลาที่พวกเธอตื่นความฝันจะทำให้เธอไม่รู้สึกว่าความจริงมันโหดร้ายเลยสักนิด..แต่หากพวกเธอฝันดีแล้ว ความจริงจะกลายเป็นสิ่งโหดร้ายสำหรับพวกเธอ..เธอจะไม่อยากตื่น เพราะ เทพนิยายในฝันกับความเป็นจริงมันช่างต่างกันเหลือเกิน...” นั่นสินะ..เธอลืมคิดไปเลย เธอคิดเพียงแต่ว่า ฝันร้ายคือสิ่งน่ากลัว สิ่งที่เธอไม่อยากเจอเท่านั้นเอง..

“เห็นแก่ที่เธอเคยช่วยฉันไว้ ฉันจะมอบฝันดีให้เธอสักครั้งก็แล้วกัน ฝันดีที่อาจจะทำให้เธอคิดว่าความจริงช่างโหดร้ายเหลือเกิน”

...แล้ว ’ฝันร้าย’ ก็เปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็น ’ฝันดี’ แล้วพุ่งเข้าไปในความคิดของดรีม พร้อมๆกับดรีมที่หมดสติไป