ปิ๊งรัก....คริสตัลสีเงิน!!~

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 พวงกุญแจผีสิง

เทอร์โบว์



\"ไปใหนมาพี่โบว์\"อ๊ะ!!!เสียงของบาร์บี๊ น้องสาวฝาแฝดที่แสนจะเลิศเลอเพอเฟคของฉันนิ่



\"อะ...อ่า..อ่อ.....พี่ไปเข้าห้องน้ำมาหน่ะ แฮ่ะๆๆ^O^\" พอดีท้องเสีย\" หู่ย!! เกือบไปแล้วไม๊ล้ะ



\"แล้วเป็นอะไรมากรึป่าวค่ะ\" บาร์บี้ถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย



\"หายแล้ว หายแล้ว ไปกันเหอะ\" ฉันพูดพรางจูงมือใยบาร์บี้ไปที่จอดรถจักรยานของโรงเรียน





\"เออ บาร์บี้วันนี้พี่จะต้องไปทำงานพิเศษที่ร้านไอติมหลังโรงเรียนหน่อยหน่ะ เธอกลับไปก่อนแล้วกันน้ะ\"



\"งั๊นหรอ อื้อค่ะ\"





หลังจากที่แยกกันแล้ว ฉันก็รีบปั่นจักรยานคู่ชีพด้วยความเร็ว 120 กิโลเมตร/ชั่วโมงไปร้านไอติมที่ฉันทำงานพิเศษอยู่ เฮ้อ--____--^^ เป็นเพราะไอ้ผลสอบซังกะบ๋วยนั่นแท้ๆ ก็หลังจากที่แม่รู้ผลสอบมิดเทอมเท่านั้นหละ เงินค่าขนมของฉันก็ถูกหักไปซะเกือบครึ่งนึง มันจึงทำให้ฉันจะต้องดิ้นลนสุดชีวิตเพื่อหาเงินมาชดเชยเงินที่ถูกหักไปให้ได้  แงแงพูดแล้วรันทดเสียจริง ชีวิตเทอร์โบว์ช่างโชคร้ายเหลือเกิน ไม่เหมือนบาร์บี้ นอกสาวฝาแฝดของฉัน แต่เอาเถอะ ยังไงบาร์บี๊ก็คือบาร์บี๊ เทอร์โบว์ก็คือเทอร์โบว์ เอาละ เทอร์โบว์จะโง่ งี่เง่า แต่เทอร์โบว์ก็จะสู้ต่อไปเพื่อพี่พัต หรือพี่พัตเตอร์สุดหล่อของฉ๊านนนนนนนน ^O^











\"กลับก่อนนะค๊า\"



ฉันเอ่ยอำลา เจ้าของร้านผู้มีพระคุณที่รับฉันเข้าทำงานพิเศษก่อนจะเดินไปที่จักรยานคู่ใจที่จอดแอบอยู่ข้างร้าน





กึก!! กร็อด.....O_O



เหยียบอะไรง่ะ นังเทอร์โบว์แกเอาอีกแล้วหรอ แกอย่าบอกน้ะ ว่าแกเหยียบขี้หมาอีกแล้ว TTToTTT



ฉันค่อยๆ ก้มลงดูที่เท้า และภาวนาว่าขออย่าให้เป็นขี้หมาเลย TTT^TTT







อุ๊ย!!! อะไรเนี๊ย





ฉันค่อยๆหยิบวัตถุแปลกปลอมที่ฉันเหยียบไปเมื่อครู่ขึ้นมาดู





\"อ๊ะ..น่ารักจังเลยยยยยยยย ^___^\" สงสัยนี่จะเป็นรางวัลที่สวรรค์ประทานให้คนสวยแน่ๆๆเลย หลังจากที่อาทิตย์นี้ซวยมาตลอดครบ7วัน --___--++++



หลังจากที่ชื่นชมพวงกุญแจเทพบุตรน้อยน่ารักเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เก็บมันลงกระเป๋า ก่อนจะเผ่นแนบกลับบ้าน





\"กลับมาแล้วค่า\" ฉันเอ่ยทักทายพ่อแม่ พี่ และบาร์บี้ ตามปกติที่เคยทำทุกวัน แต่ดุเหมือนวันนี้จะไม่มีวี่แววของเสียงตอบกลับจากสวรรค์เลย สงสัยคงหลับกันหมดแล้ว เอาละขึ้นไปอาบน้ำ นอนดีกว่า





เฮ้ออออ.....เหนื่อยเป็นบ้าเลย เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ จึงทำให้ลูกค้าเยอะเป็นพิเศษ  =____=++ ดีนะที่วันนี้ไม่เจอพี่พัตในสภาพยับเยินแบบนี้ที่ร้านไอติมอีก ไม่นั้นฉันคงต้องเอาปี๊บคลุมหัวเลยละมั๊งเนี๊ย --____--^^



ฉันจึงเอนกายลงนอนบนเตียงที่แสนจะนุ่ม ก่อนจะค่อยๆหลับตาลง แต่ทันใดนั้นสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น





ว้าบบบบบบ!!................. ปิ๊งงงงง.........................





O___O\"  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พ่อเจ้าแม่เจ้า แสงอะไรหน่ะ   อย่าบอกน้ะว่า.........ผะ..ผะ......ผะ....ผี



\"กี๊..ด..\" ทำใมฉันตะโกนไม่ออก มันเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่ลำคอTT^TT รึว่านี่แหละที่เค้าเรียกว่า ผีอำ TTToTTT



ฉันนอนคลุมโปงไม่กระดุกกระดิกอยู่ใต้ผ้าห่มที่หนาประมาณ 5 นิ้วอยู่นาน อุณหภูมิในนี้ ร้อนประมาณ 300000 องศาได้ ก่อนที่จะตัดสินใจ ค่อยๆโผล่หัวออกจากผ้าห่ม



-O___o-







กรี๊ดดดดดดดด นั่นมันตัวอะไรหน่ะ.....บินออกมาจากกระเป๋าของฉันด้วยยยย





อ๊ายยยยยยยย รึว่าจะเป็นผี  TTOTT







ตอนนี้ฉันกระดุกกระดิกไม่ได้เลย เหงื่อที่ท่วมตัวก็กำลังไหลพรากจากหน้าผากออกมาเรื่อยๆ



แล้วไอ้ผีน่าตาน่ารักเหมือนเทวดาน้อยนั่นก็บินมา หยุดอยู่ข้างๆฉัน --O__O\"--



แล้วเจ้าผีน้อยนั่นก็ค่อยๆตัวขยายใหญ่ขึ้นเลื่อยๆ แงแง นี่มันผี รึว่า ซาตานกันแน่ว๊า ทำใมหน้าตามันน่ารักจัง



\"โอ๊ะเจ้า..นิ่ช่างเขลานัก\"เจ้าผีรูปหล่อนั่นเอ่ยขึ้น TT^TT  ใครก็ได้ช่วยเทอร์โบว์ด้วยยยยยยยยย เทอร์โบว์ขยับไม่ได้เลยยยยยยย



\"เอาละข้าจะคลายเวทมนต์ให้เจ้าและกันน้ะ\"



เจ้าผีรูปหล่อตัวนั้น มันก็บ่นอะไรไม่รู้พึมพำๆ อยู่แป็บนึง แล้วฉันก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มขยับได้ =___+







\"อ๊ะ!!!แกเป็นใครไอ้ผีบ้า ใครใช้ให้แกมาหลอกฉ๊านนนน พวกนังดาด้า ดีดี๊ ได้ไม๊ >O<\"



\"ฮะๆๆๆๆๆ นี่เจ้าเหนว่าข้าเป็นผีงั๊นเรอะ\" พอไอ้ผีบ้ามันพูดจบมันก็ระดมหัวเราะคิกคัก จนชักดิ้นชักงอลงนอนกับพื้น =____=^^^^



\"กะ...แก...ขำบ้าอะไร\"



\"ก็ขำเจ้าหน่ะซิ เจ้าเห็นว่าข้าเป็นผีงั๊นรึ\"



\"กะ...ก็...ถ้าแก ไม่ใช่ผะ....ผี แล้วแกจะเป็นอะไรละ\" ฉันพูดพร้อมกับหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว



\"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ\" มันขำอีกแล้วTT^TT



\"แกจะขำอะไรละ แงแงTToTT\"



\"เจ้าจะร้องไห้ทำใม โอ๋ๆๆมามะๆ เด็วคริสต์จะเช็ดน้ำตาให้ๆ\"



\"กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้บ้าาาาาาา แกอย่าเข้ามาน้ะโว๊ยยยยย\" ฉันพูดพร้อมกับวิ่งไปหลบข้างๆฝาผนัง



\"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆเจ้านี่ช่างตลกนัก ลงมาบนโลกมนุษย์คิดว่าจะเจอมนุษย์หน้าตาดีๆซะอีก.....\"



\"นี่แกจะนินทาก้ให้มันเบาๆหน่อยน้ะ ไอ้ที่พูดเมื่อกี๊เนี๊ยฉันได้ยินน้ะ\"



\"5555ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\"ยิ่งฉันพูดมากเท่าไร มันก้ยิ่งขำมากขึ้นเท่านั้น ไอ้ผีตัวนี้มันลงไปขำกลิ้งไปกลิ้งมากับพื้นห้อง ---____---+++



\"กรี๊ดดดด หยุดหัวเราะเด๊วนี้เลยน้ะ >O<\"



\"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ก็มันขำนี่\"



\"นี่ถ้าแกไม่หยุดฉันจะเอากะเทียมมาเขวี้ยงใส่หัวแกเด๊วนี้หละ --____--^^\"  นี่ฉันขู่มันเหรอ หวังว่ามันคงจะกลัวน้ะ



\"โอ๊ะๆๆๆ อย่าน้ะ........กลัวจังเลยยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ\" =____=^^



\"แล้วแกเป้นใคร แกไม่กลัวกระเทียม แล้วแกกลัวอะไร\"



\"ฮ่าๆๆๆๆๆ อะไรข้าก็ไม่กลัวทั้งนั้นหละ ฮ่าๆๆๆ\"



\"ฮึยยยย!!! แล้วแกเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่\" อาการกลัวผีหายเป้นปลิดทิ้ง



\"ข้าคือ.........\" มันค่อยๆๆก้มหน้ามากระซิบที่ข้างหูฉัน --////-- กรี๊ดดดด ทำใมไอ้เจ้านี่มันดูดีอย่างนี้  



\"...........\"







\"ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!!\"







\"เทอร์โบว์!!!! แกทำบ้าอะไรอยู่  หนวกหูว้อยยยยย เบาๆๆหน่อยเซ่\" O_O เสียงพี่ต้าร์หนิ่ พี่จ๋าTT^TT ช่วยเทอร์โบว์ด้วยยยยยย



ฉันรีบวิ่งไปที่ประตูทันที แต่เฮ้ยยยยยย O-O?? ทำใมประตูมันเปิดไม่ออกว๊า



\"ปัง! ปัง! ปัง! พี่ต้าร์ช่วยเทอร์โบว์ด้วยยยยยยย\" ฉันเคาะประตูพร้อมกับร้องโวยวายเสียงดัง แต่ทว่า...ดูเหมือนคนข้างนอกจะไม่ได้ยินเลย





\"ไอ้ผีบ้าาาา แกทำอะไร ทำใมประตูเปิดไม่ออก TToTT\"



\"ก็บอกและงายยย ว่าฉันไม่ใช่ผี...\" ตอนนี้ไอ้ผีนั่นมันลงไปนอนที่เตียงของฉันอย่างสบายใจเฉิบบบบบ --O--



\"แกจะเป็นอะไรก็ช่าง แต่แกลงมาจากเตียงฉันเด๊วนี้!!!\"



\"ไม่ล้ะ ราตรีสวัสดิ์น้ะ สาวน้อย\" ว่าแล้วไอ้เจ้านั่นมันก็หลับตาลงทันที ฉันทั้ง ถีบ ฉุดกระชาก ลากถู ให้ไอ้เจ้านี่ลงมาจากเตียงสุดที่รักของฉัน แต่มันก็ไร้ผล ทำใมถึงได้เกาะติดเตียงของฉันเหนียวแน่นหนึบขนาดนี้น้ะ



ฉันเดินวนไปวนมาภายในห้องอยู่นาน จะออกไปจากห้องก็ออกไม่ได้ จะหลับก็หลับไม่ลง จะทำยังไงดี อยู่ดีๆ ชีวิตของฉันก็เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นตลอด1 อาทิตย์แล้ววันนี้ ฉันก็เจอผีหลอก แม้ว่ามันจะบอกว่าตัวมันไม่ใช่ผีก็เถอะ แต่จะให้ฉันคิดว่ามันเป็นตัวอะไรหล้ะ เทวดางั๊นเหรอ --__--^^



ฉันนั่งฟุบอยู่ที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะผล๊อยหลับไป





\"เอก อิ เอ่ก เอ้กกกก\"



เสียงนาฬิกาไก่แจ้ ของฉันปลุกแต่เช้า คนจะหลับจะนอน ปลุกอยู่ได้ แง่ม แม่จะขว้างทิ้งลงถังขยะแมร่งเลยยยย งำงำ =O=++



ฉันค่อยลุกขึ้น จากเตียง







เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย นี่ตูมานอนที่เตียงได้ยังไงว๊า......O?O



ก็มะคืนจำได้ว่าเจอผีหลอก แล้วไอ้ผีตัวนั้นมันก้นอนที่เตียงของฉัน แล้วฉันก็ต้องไปนอนฟุบที่โต๊ะทำงาน แล้วฉันก็เผลอหลับไป  อ้าววว แล้วนี่ฉันมานอนที่เตียงได้ยังไงกันง้ะ???????????





ใช่!! แล้วไอ้พวงกุญแจนี่มันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน ฉันจำได้ว่าฉันยังไม่ได้หยิบมันออกมาจาก กระเป๋าเลยไม่ใช่หรอ O__O????





โอ๊ยยยยย!!!!!!!!! สับสนโว๊ยยยยยยย เกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี๊ยTTToTTT





รึว่ามัน......มันจะเป็นพวงกุญแจผีสิง!!!!!!.............





\"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!\"





--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จากใจผู้แต่ง



   หวัดดีค่ะ คุณผู้อ่าน



เราแต่งตอนที่2จบแล้วน้า ยังไงก็ช่วยอ่านด้วยน้ะค๊า อ่านแล้วก็คอมเม้นให้เรามั่ง เพื่อเป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆ ขอบคุณค่าๆ^O^