คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13
13
“มินโฮ เ็บไหม มาเถอะ ันะพานายไปทำแผล”
วาอมินโฮ อนนี้ลับลายว่ามีรอยเียว อ่า ูแล้วเหมือนหมีแพน้าเลยอ่ะ หน้าาว แ่าำ เฮ้อ ูไม่ไ้
“่าเถอะ แ่นี้มันไลหัวใ แ่ถ้าทำแผล ันอยาให้นายทำให้ัน”
“อ่ะ...เออ” - -*
“็แ่่อน อนันอยู่ที่นี้ ันมีเรื่อออบ่อย ันไม่ยอมไปโรพยาบาล ็ามไปบ้านนายให้นายทำให้”
“เพราะว่านายไม่อบโรพยาบาล แล้วอีอย่า นายบอว่า หมอมือหนั”
“นายำไ้ ?”
“อื้ม ำไ้สิ ทำไมะำไม่ไ้ล่ะ ันำไ้หมแหละ ว่านายอบอะไร ไม่อบอะไร”
“ฮ่าๆ ีใที่นายำไ้”
“ั้น นั่รอ่อนนะ ันะไปออุปร์ทำแผล”
“โอเ”
“ฝาแม่้วยนะ”
“ร๊าบบบบบ”
ผมปล่อยให้มินโฮเฝ้าแม่ไป ส่วนผม็ออมาเอาล่ออุปร์ทำแผลที่เาน์เอร์ แ่พอยัเินไม่ถึ ผม็โนใรบานลาเ้าไปในห้อเ็บเสีย่อน
“ิมีย์”
เสียอนยูนี่
“อนยู นาย!”
อุ๊บ!
อนยูเอามือมาปิปาผมไม่ให้ส่เสียั ลาผมเ้าไปในห้อเ็บอุปร์ทำวามสะอา
แร
เฮ้ย ปิประูยัไม่พอ ยัะล็ออี ไม่ไ้ล็อทำธรรมา้วยนะ นายนี้ล็อ้วยุแ
ไปเอามานมาาหนายยย ประูบ้านี้็ันล็อ้าในไ้อี ใรมันสร้าประูนี้วะ
“เียบๆสิ เี๋ยวทั้แพทย์ หมอ พยาบาล รวมไปถึ บุรุษพยาบาล ็แห่มาันหมหรอ”
“นายลืมไปสออย่า”
“...”
“นทำวามสะอา ับ รปภ.”
“เออวะ”
“บ้า! ปล่อยนะเว้ย ันอึอัะายอยู่แล้ว!”
ิ้น ๆ ~
“อยู่เยๆ เ่ ! เี๋ยวไม้วา ็หล่นมาทับหัวเบาะ ันทั้พอี”
“ันหลบทัน ส่วนนาย ายาไม้วา แล้ว็นะ นายาเป๋ เพราะโนหมาัอยู่”
“อยาโนูบเหรอ”
“...” เียบ - x –
“หึๆ ้อใหู้่”
“หึย!”
“ันแ่มาเือนให้นายอยู่ห่าาไอ้มินโฮะ”
“นายหยุห้ามไม่ให้ันเป็นเพื่อนมินโฮไ้เลย อนยู เพราะมันไม่มีทาแน่!”
“ทำไมะไม่มีทาล่ะ ถ้านายมาเป็นนอัน”
“ฝันไปเถอะ! มินโฮเป็นเพื่อนอัน มินโฮมา่อนนาย้วย้ำ”
“มันมา่อน แถมยัทิ้นาย่อนเสีย้วย”
“หยุพูนะ ันไม่อยาฟั ฮึ ฮือๆ”
ฮือๆ ผมไม่อยารับรู้อะไรทั้นั้น ฮือๆ
“ิมีย์ ไอ้มินโฮน่ะ ถ้าไม่มีวามหมายอย่าอื่นแอบแฝอยู่ มันไม่ย้ายไปอยู่ที่เูับรอบรัวมันหรอ”
“นายะไปรู้ไ้ไ! นายไม่ไ้เป็นเพื่อนมินโฮั้แ่แร ัน่าหาที่เป็น”
“หึ ถึันรู้ัมันที่หลันาย แ่วามเลว วามั่วอมัน ันรู้่อนนายหมแหละ”
เพียะ !
“นายน่ะสิ เลว!”
ผมบอนยูไปานึ โทษานที่มาว่ามินโฮว่า เลวและั่ว ใรันแน่ที่เลวที่ั่ว นาย
ปัๆๆ
“ิมีย์ ! นายอยู่ในห้อนี้ใ่ไหม ิมีย์! ๆ”
เสียมินโฮ
“มินโฮ ่วยะ...อุ๊บ!”
อนยูไ้ยินผมเรียให้มินโฮ่วย ึปิปาผม้วยริมฝีปาอเา ลมหายใอผมเริ่มิั ผมหายใไม่ออ
“อือ…อืม อ่อย”
ถ้าผมหลุาอนยูอนนี้ไม่ไ้ ผม้อายแน่ๆ
“อึ...อ่อน อ้านนน”
พลั่
แร ! ๆ
ไม้วาำนวนมาหล่นลมาโนหัวอนยูเ็มๆ เนื่อาผมพลัอนยูนล้ม
“สมน้ำหน้า ไอ้บ้า แบร่ๆ”
ปัๆๆๆๆ
“มินโฮ ันอยู่ในนี้ ่วยัน้วยยยยยยยยยยยยย”
“ันไ้ยินเสียนายาห้อนี้ริ อยู่เยๆนะ ันะหาทาเปิ”
เสียมินโฮอบลับมาา้านนอ แ่ว่า้านอไม่ไ้ล็อ แล้วผมะออไปยัไ มัน้อปลล็อา้านใน่าหา
“ะ...เี๋ยว่อน ัน้อหาทาออา้าน่าหา มันล็อ้าในนะ”
“ริสิ! ้าใน มีที่ั หรือ อะไรบ้าไหม”
“แปปนะ”
ใเสาะ ะมั นึว่าะแน่ เหอะ โนไม้วาทับ ที่ สลบเลย อ่อนแอ แถมาเป๋ อี
อ่ะ
เหล็ั ฮ่าๆๆ ผมรอายแล้ว โย้ววว
ึ ึ ึ!
แอ๊ ~
เฮ้ย ไ้แล้ว
“มินโฮ !”
“ิมีย์ นายไม่เป็นไรใ่ไหม”
“อ่ะ...อื้ม ันไม่เป็นไร”
“นายเ้าไปอยู่ในห้อนั้น ไ้ไ หรือว่า...”
ความคิดเห็น