รวมฟิคสั้น SHINEE/EXO By Yehjin

ลำดับตอนที่ #2 : ความสัมพันธ์อีกยาวไกล (100% จบแล้ว) SHINEE อนคีย์ (ไม่มี NC)

 

 ความสัมพันอีกยาวไกล

SHINEE อนคีย์
(ไม่มี NC) * เรื่องนี้ไม่มีลงเพจ นะคะ แค่แต่งไว้นานแล้วจะเอามาทวนความจำ 55
แบบสั้น (คืออันที่ลงในนี้แหละค่ะ )
http://writer.dek-d.com/yehjin/writer/view.php?id=544260
อันนี้เป็นเรื่องยาวค่ะ !   
http://writer.dek-d.com/yehjin/writer/view.php?id=583934

อ่านแล้วคอมเม้นด้วยนะคะ !! 

โรงเรียนมัธยมชาย กึมซอง  เกรด 11 ห้อง C

กริ๊ก~~

เย้ๆๆได้เวลาพักกลางวันแล้ว เวลานี้เป็นเวลาที่ผมมีความสุขมากๆเลยฮะ เพราะผมจะได้ไปกินข้าวกล่องที่แม่ของผมจัดทำมาให้ ผมไม่อายหรอกนะ ที่ต้องกินข้าวกล่องน่ะ ก็ครอบครัวผมจนผมไม่สามารถนำเงินมาเยอะได้พอสำหรับการกินอาหารที่โรงเรียน เงินแค่ 2000 วอน มันก็แค่ใช่เดินทางไป-กลับระหว่างบ้านกลับโรงเรียนแค่นั้น

และสถานที่ประจำที่ผมชอบไปนั่งกินข้าวเสมอๆคือ ดาดฟ้าของตึกเรียนใหญ่นี่เอง

           ผมหยิบข้าวกล่องออกจากกระเป๋านักเรียน และกำลังจะเดินออกจากห้องไป ถ้าอนยูเพื่อนสนิทของผมไม่ทักเสียก่อน

“คิมคีย์ นายจะไปกินข้าวแล้วใช่มั้ย”อนยูถาม

“อืม ใช่ มีอะไรหรือป่าวอนยู”

“เปล่าหรอก คง...เป็นที่เดิมซินะ”อนยูพูดด้วยสีหน้าเศร้าๆ

“อื้ม งั้นไปก่อนล่ะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด”

“อื้ม....เออ คิมคีย์ เดี๋ยวก่อน”

“ฮะ มีไรหรอ”

“ถ้าวันไหนว่าง หรือลืมเอาข้าวกล่องมา นายก็มากินกับฉันได้นะ”

ผมเป็นเพื่อนสนิทของอนยูที่ไม่เอาไหนที่เดียวใช่มั้ยล่ะ  ตั้งแต่เป็นเพื่อสนิทกับอนยูมาก็ไม่เคยไปกินข้าวด้วยกันเลย หมอนั้นต้องไปกินกับเพื่อนคนอื่นๆตลอด มันทำให้ผมรู้สึกผิดมากเช่นกัน

“อืม แต่ว่าเราคงไม่มีเงิน...”

“เรื่องเงินฉันจะออกให้เอง”

“ไม่ต้องหรอก ฉันไม่อยากเป็นหนี้ใคร”

“ไม่!นายไม่เคยหนี้เป็นฉัน ยังไงพรุ่งนายต้องไปกินข้าวกับฉัน”

อนยูตะคอกใส่ผม มันก็ถูกแล้วแหละที่เขาต้องตะคอกบ้าง เฮ้อ...ผมผิดเองแหละที่ไม่เคยไปกินข้าวกับหมอนั้นเลย

อีกอย่าง ที่นี้เป็นโรงเรียนชายล้วนด้วย ไม่มีผู้หญิงมาเป็นแฟนหรอกนะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเดี๋ยวนี้มันได้พูดกับผู้หญิงบ้างหรือป่าว อยู่ ร.ร. ชายล้วนมาตั้งประถมผมว่าอนยูไม่รู้จักคำว่าผู้หญิงเลยดีกว่า  ยังงี้หาแฟนยากชัวร์

“ไม่!นายต้องมากินกับฉันถึงจะถูก”

“ไม่!...ห๊ะ นายว่าไงนะคิมคีย์”

“ถ้านายอยากกินกับฉัน นายก็ซื้อไปกินกับฉันที่ดาดฟ้าแล้วกัน ไปแหละ”

ผมบอกอนยูเสร็จแล้วเดินออกมาในทันที ในขณะที่อนยูทำหน้าอึ่งๆอยู่

ผมหาทางออกด้วยการให้อนยูไปกินข้าวที่ดาดฟ้าด้วยกันแทน ทำไมผมไม่กินที่โรงอาหารน่ะหรอ ไม่ใช่ว่าผมอายหรอกนะ แต่เพราะผมไม่ชอบคนเยอะ แถมเสียงดัง ยังไงล่ะ ผมต้องการความสงบ

 

ดาดฟ้าของตึกเรียนใหญ่

แอ๊ด~ ~

ในขณะที่ผมกำลังนั่งกินข้าวกล่องอยู่นั้น เสียงประตูดาดฟ้าก็เปิดออกอีกครั้ง คนที่เดินเข้ามาพร้อมแซนวิซ พร้อมนมอีกหนึ่งกล่องก็ไม่ใช่ใคร นอกจากอนยูนั้นเอง

“ไม่นึกว่านายจะมาจริงๆ”ผมเอ่ยถามเพื่อนสนิทสุดแสบ

“ทำไมจะมาไม่ได้ล่ะ ในเมื่อนายไม่ไปกินกับฉัน ฉันก็เลยมากินกับนายแทนไง”

“นายคงชินกับการกินข้าวกับเพื่อนคนอื่นมากกว่าเพื่อนสนิทอย่างฉันแล้วสินะ”

“ คงใช่ ฉันชินแล้ว แต่ยังไงฉันก็อยากกินข้าวด้วยกันกับนายอยู่ดีนั้นแหละ”

“แล้วทำไมตอนแรก นายไม่ซื้อขึ้นมากินกับฉันล่ะ”

“นี่! นายกำลังกวนประสาทฉันนะ”

“ก็ฉันไม่ได้ห้ามนาย ไม่ให้มากินด้วยกันที่ดาดฟ้าสักหน่อยจริงมั้ย”

“ถ้านายไม่เลิกกวยประสาทฉัน นายได้กลายเป็นโฮโมแน่”

“จะเอาเรื่องโฮโมมาขู่ฉันหรอ ทำม่ะ นึกว่าฉันพูดไม่....อุ๊บ”

ริมฝีปากของผมในตอนนี้ถูกครอบงำไปด้วยริมฝีปากของอนยู ความรุนแรงและร้อนทำปากของผมในตอนนี้กำลังมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย ความคาวของรสและกลิ่นของเลือด ทำให้ผมต้องกระอัด  แต่การกระทำของอนยูก็ไม่หยุดลงเลยแม้แต่น้อย เขากลับกดปากของเขาให้เข้าในปากผมอีก และลิ้นที่กำลังพันกันอยู่ในปากของเราสองคน

      ทำไม ทำไม อนยูต้องทำแบบนี้ด้วย แต่ก่อนเค้าไม่เคยเป็นแบบนี้นี่หน้า เขาอ่อนโยนกว่านี้ สายตาไม่ดูหน้ากลัว แต่ทำไมวันนี้เขาถึงเปลี่ยนไปเป็นคนที่โหดร้ายขึ้นมาเสียงั้น

อนยูจูบผมได้ 5 นาที จึงผละริมฝีปากออก แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความเจ็บและจำออกไปจากปากและความคิดของผมได้เลย

“นายทำแบบนี้ทำไมอนยู”

“หึ ถ้าฉันไม่ทำยังงี้ นายจะเลิกกวนประสาทฉันไม”

อนยูบอก ในขณะที่เค้าประคองใบหน้าของผมอยู่

“คิมคีย์ ฉัน...ฉัน   ฉันชอบนาย”

“แต่ถ้านายชอบฉัน ทำไมต้องทำรุนแรงถึงขั้นนี้ ฉันเจ็บนะรู้มั้ย”

“แต่ถ้านายเจ็บ ฉันก็จะทำให้อ่อนโยนกว่าเดิม”

“ อือ ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันจะยังไม่รู้สึกชอบนายไปมากกว่าเพื่อนเท่าไร แต่....ฉันก็จะพยายามให้ความสันพันมากขึ้นเรื่อยๆแล้วกัน”

“ฮะ คิมคีย์ของผม”

เราสองคนยิ้มให้กัน ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะไม่ชอบอนยูไปมากกว่าเพื่อน แต่ความรู้สึกดีๆที่เรามีให้กัน มันจะทำให้ความสัมพันของเราสองคนเลื่อนๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุด  แต่ที่ผมยังให้อภัยอนยูไม่ได้คือ....ทำไมนายนั้นต้องทำผมเลือดออกด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย