ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Remember me : บทที่ 1
:)
Shalunla
ผมฝันตั้งแต่เด็กว่าอยากจะเป็นนักร้องจนวันนี้ผมได้มาอยู่ที่นี่mamaงานประกาศรางวัลของเอเชียที่ใหญ่ที่สุด
ผมเดินเข้างานด้วยรอยยิ้มเพราะใครๆหลายคนก็บอกว่าผมยิ้มมีเสน่ห์รอยยิ้มผมลึกลับน่าค้นหา
ในงานผมพบปะกับนักร้องและสื่อมวลชนมากมายทั้งทีสนิทและไม่สนิท บางทีผมก็เบื่อกับการวางตัวแบบนี้
ผมต้องคอยใส่หน้ากากสร้างภาพตลอดเวลา
จะมีใรบ้างมั๊ยที่ผมจะคุยด้วยได้โดยไม่ต้องสร้างภาพจะมีมั๊ย??
ผมรอเค้าอยู่...
"ต่อไปจะรางวัลเป็นนักร้องชายหน้าใหม่มาแรงนะคะ มาดูรายชื่อผู้เข้าชิงกันค่ะ"
ผมเดินไปเปิดประตูซึ่งผมก็รู้แหละว่าเขาเป็นใคร
นี่ก็พักกองอยู่ ผมที่พลางตัวด้ยแว่นกันแดดและหมวกแล้วเดินสำรวจที่นี่ ผมไม่ได้มาที่นี่นานแล้วตั้งแต่ผมอายุ10ขวบตอนนี้ก็22แล้ว12ปีนานเหมือนกันนะ
ผมจำได้ว่าผมชอบกินโดนัทที่นี่มากเลยยังขายอยู่มั๊ยนะ
นั่นไงเจอแล้ว แต่คนก็เยอะเหลือเกินผมเป็นประเภทไม่ชอบรออะไรด้วยสิ
ทำยังไงดีนะให้คนน้อยๆ คิดสิคิดๆๆๆ
คิดออกแล้วว่าจะทำไงได้ผลชัวร์
ได้ผลเกินคาดครับทุกคนต่างวิ่งกรูไปเหลือแค่เด็กมัธยมสองคนถกเถียงกันไปมา
....โปรดติดตามตอนต่อไป....
รู้สึกมั้ยว่าบทที่1 มันสั้นๆ ไม่เป็นไรหรอกมั้งมันแต่งแต่งไม่ค่อยจะเป็น สำนวนก็แปลกๆเนอะ5555
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยเน้อ ติดแท็กนี้นะในทวิตเตอร์ #ฟิครมบม เม้นๆเยอะๆนะเราจะได้มีกำลังใจ555
ขอบคุณที่เข้าอ่านนะติได้ชมได้ติเยอะๆเลยนะ กิกิ
รักคนอ่าน จุ้บจุ้บจุ้บ -////-
TW:yeepoonns
*อาจจะนานหน่อยนะในการอัพฟิค555ไรท์สมองตันอะไม่มีเวลาคิดเลย เร่งเราได้นะในทวิตอะ555*
*เราอาจจะอัพเรื่องสั้นอ่าาาาเป็นเซ็ตนะเป็นเรื่องเกี่ยวกับเจ้าหญิงต่างๆมีหลายเรื่องในเซ็ตเดียวมีครบทุกคู่เลยอิอิ
ถามรายละเอียดต่างๆได้นะในทวิต^^*
บทที่1
แสงแฟลชและเลนส์กล้องมากมายต่างจับจ้องมาที่ผมบนพรมแดงอันสง่าผมไม่คิดเลยว่าผมจะมายืนอยู่ตรงนี้ได้
ผมฝันตั้งแต่เด็กว่าอยากจะเป็นนักร้องจนวันนี้ผมได้มาอยู่ที่นี่mamaงานประกาศรางวัลของเอเชียที่ใหญ่ที่สุด
ผมเดินเข้างานด้วยรอยยิ้มเพราะใครๆหลายคนก็บอกว่าผมยิ้มมีเสน่ห์รอยยิ้มผมลึกลับน่าค้นหา
ในงานผมพบปะกับนักร้องและสื่อมวลชนมากมายทั้งทีสนิทและไม่สนิท บางทีผมก็เบื่อกับการวางตัวแบบนี้
ผมต้องคอยใส่หน้ากากสร้างภาพตลอดเวลา
จะมีใรบ้างมั๊ยที่ผมจะคุยด้วยได้โดยไม่ต้องสร้างภาพจะมีมั๊ย??
ผมรอเค้าอยู่...
"ต่อไปจะรางวัลเป็นนักร้องชายหน้าใหม่มาแรงนะคะ มาดูรายชื่อผู้เข้าชิงกันค่ะ"
เสียงพิธีกรชาวจีนถูกพูดขึ้นพร้อมกับถูกแปลเป็นหลายภาษา ผมรู้ดีว่าตำแหน่งนี้เป็นของใคร
แน่นอนมันคือรางวัลของผม จะว่าไปตอนนี้คงไม่มีใครไม่รู้จักคิมจงอินคนนี้หรอกก็ตอนนี้โด่งดังไปทั่วเอเชีย
แล้วหนิคงด้วยเพราะหน้าตาทีหล่อเรียบแฝงด้วยความน่ารักและความน่าค้นหาของผมทำให้พวกเขาคลั่งผม
ได้ขนาดนี้
หลังจากวีทีอาร์ผู้เข้าชิงจบพิธีกรก็ประกาศผล
แน่นอนมันคือรางวัลของผม จะว่าไปตอนนี้คงไม่มีใครไม่รู้จักคิมจงอินคนนี้หรอกก็ตอนนี้โด่งดังไปทั่วเอเชีย
แล้วหนิคงด้วยเพราะหน้าตาทีหล่อเรียบแฝงด้วยความน่ารักและความน่าค้นหาของผมทำให้พวกเขาคลั่งผม
ได้ขนาดนี้
หลังจากวีทีอาร์ผู้เข้าชิงจบพิธีกรก็ประกาศผล
"รางวัลนักร้องชายหน้าใหม่มาแรง ประจำปี2013ได้แก่..คุณ'คิมจงอิน'หรือคุณ'ไค'ครับผม ขอเชิญคุณไคขึ้นมารับรางวัลบนเวทีด้วยครับ"
ผมยืนขึ้นโค้งและยิ้มรับด้วยความมั่นใจผมเดินขึ้นเวทีด้วยความสง่าและความนิ่งขึ้นไปหยิบถ้วยรางวัลแล้ว
เดินไปที่ไมโครโฟนเพื่อจะกล่าวขอบคุณ
แต่แล้ว!!!
เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นมีหมวกแก็ปสีน้ำเงินตกลงมาจากแผงที่ควบคุมแสงสีเสีย
ผมเงยหน้าขึ้นไปดูผมตกใจมากเพราะมีชายร่างบางในชุดช่างเหมือนคนซ่อมระบบไฟกำลังร่วงลงมา
ผมสบตาเขาเห็นถึงใบหน้าที่หล่อน่ารัก ตาที่กลมโตริ มฝีปากที่อวบอิ่ม สีผิวขาวอมชมพู ผมอยากจะหยุดเวลานี้ไว้แต่คงทำไม่ได้ ผมสบตาเขาไม่ถึงวิผมก็หลุดออกจากภวังค์ภาพที่ปรากฎตรงหน้าของผมตอนนี้ก็คือ
ร่างเล็กคนนั้นตกลงมาบนตุ๊กตาที่ตกแต่งเวทีอยู่ แม้จะมีตุ๊กตาผมก็คิดว่ามันน่าจะเจ็บไม่น้อยผมที่อยู่ใกล้ที่สุด
เลยเดินเข้าไปดูเขาหลับตาปี๋เพราะความกลัวผมเลยลองเรียกเขาดู
เดินไปที่ไมโครโฟนเพื่อจะกล่าวขอบคุณ
แต่แล้ว!!!
เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นมีหมวกแก็ปสีน้ำเงินตกลงมาจากแผงที่ควบคุมแสงสีเสีย
ผมเงยหน้าขึ้นไปดูผมตกใจมากเพราะมีชายร่างบางในชุดช่างเหมือนคนซ่อมระบบไฟกำลังร่วงลงมา
ผมสบตาเขาเห็นถึงใบหน้าที่หล่อน่ารัก ตาที่กลมโตริ มฝีปากที่อวบอิ่ม สีผิวขาวอมชมพู ผมอยากจะหยุดเวลานี้ไว้แต่คงทำไม่ได้ ผมสบตาเขาไม่ถึงวิผมก็หลุดออกจากภวังค์ภาพที่ปรากฎตรงหน้าของผมตอนนี้ก็คือ
ร่างเล็กคนนั้นตกลงมาบนตุ๊กตาที่ตกแต่งเวทีอยู่ แม้จะมีตุ๊กตาผมก็คิดว่ามันน่าจะเจ็บไม่น้อยผมที่อยู่ใกล้ที่สุด
เลยเดินเข้าไปดูเขาหลับตาปี๋เพราะความกลัวผมเลยลองเรียกเขาดู
"นี่นายเป็นอะไรหรือป่าว?!!??"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ผมเดินไปเปิดประตูซึ่งผมก็รู้แหละว่าเขาเป็นใคร
"ว่าแล้วว่ามึงต้องกำลังดูรายการย้อนหลังหลงตัวเองเลยจริงๆมึง"
ไอผจก.หัวบล๊อกโคลี่นี่เอง ใช่ผมกำลังดูความภูมิใจของตัวเองอยู่ดูย้อนไปย้อนมาด้วยความภูมิใจ
คนอะไรเก่งอย่างงี้นะ
คนอะไรเก่งอย่างงี้นะ
"เกือบสมบูรณ์แบบ" ผมพูดขึ้นมาลอยๆ
"อะไรสมบูรณ์แบบพูดให้มันเข้าใจง่ายๆดิ๊"
"ถ้าไม่มีไอช่างไฟนั้นตกลงมาวันนี้ก็สมบูรณ์แบบ"
"อ๋อๆๆ"
"ทำบรรยากาศเสียหมด"
"โอ้ยนี่ก็เค้าไม่เป็นไรก็ดีแล้วห่วงจังภาพลักษณ์ตัวเองเนี่ย"
"เออดิไม่ห่วงได้ไงดาราระดับประเทศนะเว้ย"
"เออๆอีดาราระดับประเทศไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้มีถ่ายแบบที่สวนน้ำเดี๋ยวโทรมาผปลุก"
"เออบายฝันร้ายนะหยอย"
"เออไอดำ"
"อะไรสมบูรณ์แบบพูดให้มันเข้าใจง่ายๆดิ๊"
"ถ้าไม่มีไอช่างไฟนั้นตกลงมาวันนี้ก็สมบูรณ์แบบ"
"อ๋อๆๆ"
"ทำบรรยากาศเสียหมด"
"โอ้ยนี่ก็เค้าไม่เป็นไรก็ดีแล้วห่วงจังภาพลักษณ์ตัวเองเนี่ย"
"เออดิไม่ห่วงได้ไงดาราระดับประเทศนะเว้ย"
"เออๆอีดาราระดับประเทศไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้มีถ่ายแบบที่สวนน้ำเดี๋ยวโทรมาผปลุก"
"เออบายฝันร้ายนะหยอย"
"เออไอดำ"
รู้มั๊ยผมนึกถึงแต่ไอช่างไฟคนนั้นหน้าสวยเหลือเกิน ตกลงมาได้ยังไงนะจากแผงไฟนั่น นางฟ้าหรือป่าว???
น่าตาจิ้มลิ้มน่ารักเหลือเกิน ชุดช่างไฟนั่นก็หลวมๆ ไม่มีชุดที่ไซส์พอดีตัวกว่านี้หรือไงนะ
แต่เอ๊ะผมจะไปนึกถึงเค้าทำไมล่ะ เค้าเป็นแค่ช่างไฟนะ ตอนนี้ผมเป็นดาราระดับประเทศไปแล้วมัวแต่นึกถึง
เรื่องอย่างงี้ก็เสียเวลาคิดอย่างอื่นกันพอดี
นอน นอน นอน หลับ หลับ หลับ
พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า
..........
เฮ้อนอนไม่หลับซักทีันึกถึงแต่ไอช่างไฟคนนั้น
พอ พอ พอ หยุดคิดถึงมันได้แล้วๆๆๆๆ
ผมมองรอบคอนโดของผมซึ่งเต็มไปด้วยรางวัลมากมายนับไม่ถ้วน
มองอีกก็ภูมิใจอีก ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง
แต่ไอหยอยก็คอยช่วยผมอยู่ตลอดเวลา ความจริงแล้วผมกับไอหยอยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ
เห็นมันชอบเรื่องพวกนี้เลยให้มันมาเป็นผู้จัดการผมซะเลย มันก็พอใจกับงานที่มันทำนะมีความสุขดีมันเคยบอกผมไว้ ได้เจอสาวๆเยอะแยะล่ะสิไม่ว่า ไอนี้นะเพย์บอยตัวพ่อเลย
ผ่านสาวๆมาแล้วกี่คนก็ไม่รู้นับไม่ถ้วน แต่ละคนนะสวยๆระดับนางเอกทั้งนั้น แต่คบนานสุดก็ไม่เกินเดือน
ก็ไอนี่มันทะเล้น กวนตีน เสน่ห์แพรวพราวขนาดนั้น
โอ้ย!!!แล้วนึกถึงแต่เรื่องคนอื่นชาตินี้จะได้นอนมั๊ยเนี่ย
คราวนี้นอนจริงๆแล้วนะ
....
นอนจริงๆแล้วนะ
.....
บาย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
น่าตาจิ้มลิ้มน่ารักเหลือเกิน ชุดช่างไฟนั่นก็หลวมๆ ไม่มีชุดที่ไซส์พอดีตัวกว่านี้หรือไงนะ
แต่เอ๊ะผมจะไปนึกถึงเค้าทำไมล่ะ เค้าเป็นแค่ช่างไฟนะ ตอนนี้ผมเป็นดาราระดับประเทศไปแล้วมัวแต่นึกถึง
เรื่องอย่างงี้ก็เสียเวลาคิดอย่างอื่นกันพอดี
นอน นอน นอน หลับ หลับ หลับ
พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า
..........
เฮ้อนอนไม่หลับซักทีันึกถึงแต่ไอช่างไฟคนนั้น
พอ พอ พอ หยุดคิดถึงมันได้แล้วๆๆๆๆ
ผมมองรอบคอนโดของผมซึ่งเต็มไปด้วยรางวัลมากมายนับไม่ถ้วน
มองอีกก็ภูมิใจอีก ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง
แต่ไอหยอยก็คอยช่วยผมอยู่ตลอดเวลา ความจริงแล้วผมกับไอหยอยเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ
เห็นมันชอบเรื่องพวกนี้เลยให้มันมาเป็นผู้จัดการผมซะเลย มันก็พอใจกับงานที่มันทำนะมีความสุขดีมันเคยบอกผมไว้ ได้เจอสาวๆเยอะแยะล่ะสิไม่ว่า ไอนี้นะเพย์บอยตัวพ่อเลย
ผ่านสาวๆมาแล้วกี่คนก็ไม่รู้นับไม่ถ้วน แต่ละคนนะสวยๆระดับนางเอกทั้งนั้น แต่คบนานสุดก็ไม่เกินเดือน
ก็ไอนี่มันทะเล้น กวนตีน เสน่ห์แพรวพราวขนาดนั้น
โอ้ย!!!แล้วนึกถึงแต่เรื่องคนอื่นชาตินี้จะได้นอนมั๊ยเนี่ย
คราวนี้นอนจริงๆแล้วนะ
....
นอนจริงๆแล้วนะ
.....
บาย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
นี่ก็พักกองอยู่ ผมที่พลางตัวด้ยแว่นกันแดดและหมวกแล้วเดินสำรวจที่นี่ ผมไม่ได้มาที่นี่นานแล้วตั้งแต่ผมอายุ10ขวบตอนนี้ก็22แล้ว12ปีนานเหมือนกันนะ
ผมจำได้ว่าผมชอบกินโดนัทที่นี่มากเลยยังขายอยู่มั๊ยนะ
นั่นไงเจอแล้ว แต่คนก็เยอะเหลือเกินผมเป็นประเภทไม่ชอบรออะไรด้วยสิ
ทำยังไงดีนะให้คนน้อยๆ คิดสิคิดๆๆๆ
คิดออกแล้วว่าจะทำไงได้ผลชัวร์
"เฮ้ย พวกเราจงอินถ่ายแบบกางเกงในอยู่ตรงนู้นน่ะ"
ได้ผลเกินคาดครับทุกคนต่างวิ่งกรูไปเหลือแค่เด็กมัธยมสองคนถกเถียงกันไปมา
"นะแบคนะนะนะไปเถอะนะแบคๆ"
"แกอยากไปก็ไปคนเดียวสิจงอินของแกหน่ะ"
"แบคชั้นอายหนิไปนะๆ"
"ไม่!"
"แบค"
"ไม่!"
"แบคนะๆๆๆ"
"ไม่"
"แบคจัง"
"ก็บอกว่าไม่"
"แกอยากไปก็ไปคนเดียวสิจงอินของแกหน่ะ"
"แบคชั้นอายหนิไปนะๆ"
"ไม่!"
"แบค"
"ไม่!"
"แบคนะๆๆๆ"
"ไม่"
"แบคจัง"
"ก็บอกว่าไม่"
โอ้ยการเถียงก็ยาวนานเหลือเกินไม่สั่งซักที ถ้าไม่ไปสั่งเลยชาตินี้ผมคงไม่ได้กิน
"เอาธรรมดาสองอันแล้วกะ...."
ยังสั่งไม่ทันเสร็จไอเด็กชื่อแบคก็หันมันเหวี่ยงใส่
"นี่คุณอะไรกันแซงคิวได้ไงผมยังไม่ทันสั่งเลยนะ"
"ก็เธอไม่สั่งซักที"
"ไร้มารยาท!!!!"
"ก็เธอเล่นเถียงกันไม่สั่งซักที่คนรอมันหิวนะเกรงใจคนบ้างหลังหน่อยสิ"
"คุณก็บอกผมก่อนสิ นี่ผมยังไม่รับรู้เลยนะ มารยาททรามที่สุด!!!"
"เด็กอะไร"
"ทำไม"
"ทำตัวเหมือนไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนมา"
"นี่นายจะมากไปแล้วนะ"
"ไม่มากไปหรอกสำหรับเธอ"
"นี่คุณคิดว่าคุณเป็นใครมาด่าผมกลางสวนน้ำอย่างงี้"
"แล้วเธอคิดว่าเธอเป็นใครล่ะหื้มมาด่าชั้น"
"เป็นลูกเจ้าของสวนน้ำนี้!!"
"หึ ลูกคุณหนูทำตัวไร้มารยาท"
"นี่คุณกล้าดียังไงมาด่าผมขนาดนี้คุณนั่นแหละไม่มีสมบัติผู้ดีมาด่าผมกลางสวนน้ำ"
"หยุดเถียงกันเหอะ คุณสั่งไปก่อนเลย" ชายร่างเล็กอีกคนปราม
"มันคือสิ่งที่ควรทำ"
"หึไปยอมมันได้ยังไงนะคยองซู"แบคฮยอนอะไรนั่นหันไปเหวี่ยงคยองซูเพื่อนของเค้าแทน
"แต่เราผิดนะแบค"
"ผิดแล้วเค้ามีสิทธิ์มาด่าฉันรึไง"
"ก็เธอไม่สั่งซักที"
"ไร้มารยาท!!!!"
"ก็เธอเล่นเถียงกันไม่สั่งซักที่คนรอมันหิวนะเกรงใจคนบ้างหลังหน่อยสิ"
"คุณก็บอกผมก่อนสิ นี่ผมยังไม่รับรู้เลยนะ มารยาททรามที่สุด!!!"
"เด็กอะไร"
"ทำไม"
"ทำตัวเหมือนไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนมา"
"นี่นายจะมากไปแล้วนะ"
"ไม่มากไปหรอกสำหรับเธอ"
"นี่คุณคิดว่าคุณเป็นใครมาด่าผมกลางสวนน้ำอย่างงี้"
"แล้วเธอคิดว่าเธอเป็นใครล่ะหื้มมาด่าชั้น"
"เป็นลูกเจ้าของสวนน้ำนี้!!"
"หึ ลูกคุณหนูทำตัวไร้มารยาท"
"นี่คุณกล้าดียังไงมาด่าผมขนาดนี้คุณนั่นแหละไม่มีสมบัติผู้ดีมาด่าผมกลางสวนน้ำ"
"หยุดเถียงกันเหอะ คุณสั่งไปก่อนเลย" ชายร่างเล็กอีกคนปราม
"มันคือสิ่งที่ควรทำ"
"หึไปยอมมันได้ยังไงนะคยองซู"แบคฮยอนอะไรนั่นหันไปเหวี่ยงคยองซูเพื่อนของเค้าแทน
"แต่เราผิดนะแบค"
"ผิดแล้วเค้ามีสิทธิ์มาด่าฉันรึไง"
คยองซูไม่ได้สนใจคำพูดของแบคฮยอนเลยแต่หันมาหาผมแทน
"คุณน่ะเสียงคุ้นๆนะเรารู้จักกันรึป่าว"
ผมก็จ้องหน้าเค้าดีๆแล้วก็รู้ว่าเค้าคือ
'ชายที่ตกลงมาจากแผงไฟวันนั้น!!'
ผมก็จ้องหน้าเค้าดีๆแล้วก็รู้ว่าเค้าคือ
'ชายที่ตกลงมาจากแผงไฟวันนั้น!!'
....โปรดติดตามตอนต่อไป....
+
+
+
+
+
+
จากไรท์เตอร์
+
+
+
+
+
จากไรท์เตอร์
เหนื่อยจังนี้บทแรกนะ กลัวจังกลัวแต่งต่อไม่ไหวทำยังไงดี ต้องพยายามพยายามแต่งให้จบๆๆๆๆ
รู้สึกมั้ยว่าบทที่1 มันสั้นๆ ไม่เป็นไรหรอกมั้งมันแต่งแต่งไม่ค่อยจะเป็น สำนวนก็แปลกๆเนอะ5555
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยเน้อ ติดแท็กนี้นะในทวิตเตอร์ #ฟิครมบม เม้นๆเยอะๆนะเราจะได้มีกำลังใจ555
ขอบคุณที่เข้าอ่านนะติได้ชมได้ติเยอะๆเลยนะ กิกิ
รักคนอ่าน จุ้บจุ้บจุ้บ -////-
TW:yeepoonns
*อาจจะนานหน่อยนะในการอัพฟิค555ไรท์สมองตันอะไม่มีเวลาคิดเลย เร่งเราได้นะในทวิตอะ555*
*เราอาจจะอัพเรื่องสั้นอ่าาาาเป็นเซ็ตนะเป็นเรื่องเกี่ยวกับเจ้าหญิงต่างๆมีหลายเรื่องในเซ็ตเดียวมีครบทุกคู่เลยอิอิ
ถามรายละเอียดต่างๆได้นะในทวิต^^*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น