คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Crazy Game : Intro
ทุกๆตอนเทียง บริเวณหน้าโรงอาหาร 1 ของมหาวิทยาลัย X university นักศึกษาส่วนใหญ่จะคุ้นเคยกับเสียงเครื่องดนตรีประเภท กีต้าร์ ปี๊บ หรือแม้กระทั้งขวดน้ำ บวกกับเสียงร้องเพลงยียวน ของนักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะวิศวกรรมศาสตร์กลุ่มหนึ่งที่มันจะรวมตัวกันแล้วร้องรำทำเพลงเสียงดังแบบไม่สนใจใคร อันประกอบไปด้วย..
ใหญ่ ประธานชมรมฟุตบอลสุดเท่ ที่เป็นที่หมายปองของสาวๆ ความเจ้าชู้นั้นจัดได้ว่าเป็นที่หนึ่ง ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนลองใหญ่ได้เข้าไปจีบแล้ว ไม่รอดซักราย
เมฆ หนุ่มเหนือผมยาว รูปร่างสูงโปร่ง ชอบพูดคำเมือง และชอบกินน้ำพริกหนุ่ม มักจะเป็นขวัญใจสาวๆด้วยอีกคน เพราะหน้าตาที่หวาน และดูเป็นมิตร
ปาร์ค ชื่อจริงชื่อว่า ปกรณ์ ไม่มีชื่อเล่น เพื่อนๆทุกคนเลยตั้งชื่อเล่นว่า ปาร์ค เพราะหน้าตาเหมือนหนุ่มเกาหลี แถมยังชอบไว้ผมยาวปิดหน้าปิดตา ชื่อนี้จึงเหมาะกับเขาที่สุด และคนสุดท้าย
ภูผา(เด็กน้อย) เรียกภูผาเฉยๆไม่ได้นะ ต้องภูผาเด็กน้อย เพราะตัวของเขาเล็กที่สุดในกลุ่ม และยังชอบทำอะไรเหมือนเด็ก เช่น เล่นไพ่ยูกิ ติดโยโย่ และต่อตัวต่อเลโก้ ซึ่งหาได้ยากว่าจะยังมีใครเล่นอยู่ในกลุ่มเด็กมหาลัย
วันนี้ก็เหมือนเดิมทุกๆวัน หลังจากเรียนเสร็จ ใหญ่และเพื่อนๆก็เดินมานั่งที่ม้านั่งหน้าโรงอาหารมุมเดิมๆของพวกเขาพร้อมกับกีต้าร์โปร่ง1ตัว และขวดน้ำที่พอจะหาได้แถวนั้น
"วันนี้ไอ้ปาร์คมันหายไปไหนวะ ไม่เห็นมันตั้งแต่เช้าแล้ว" ใหญ่ถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนในกลุ่มเหลือแค่2คน
"อ่อ ไอ้ปาร์ค .. วันนี้มันต้องไปรับแฟนที่ดอนเมือง แฟนมันนั่งเครื่องมาหาจากเชียงใหม่เลยนะเว้ย"ภูผาบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"แฟนที่ไหนอีกวะ ไหนบอกว่าพึ่งอกหักจากเด็กวิทยามาไง มีแฟนใหม่อีกละ"ใหญ่ถามงงๆ
"ไอ้ปาร์คมันลื่นยังกะปลาไหล อกหักแปบเดียวก็มีแฟนใหม่ละ แต่ผู้หญิงคนใหม่นี่ทุ่มเทจริงๆ บินมาหาเลยหรอวะ"เมฆทำน้ำเสียงแปลกใจ โดยมีใหญ่พยักหน้าคล้อยตาม
"แหมทำเป็นว่าเขาลื่นยังกะปลาไหล พวกนายสองคนก็ไม่ต่างกันหรอก เห็นเงียบๆแบบนี้แฟนเพียบเลยนิ"ภูผาแซว เพราะในกลุ่มนี้มีเพียงภูผาคนเดียวที่ยังโสดและซิง
"อะไร ฉันไม่เคยมีแฟนนะเว้ย ไม่เคยคบใครจริงๆ"ใหญ่รีบแก้ตัว
"คร๊าบบบ.. พี่ใหญ่ One night stand"เมฆและภูผาพูดขึ้นพร้อมกัน ตามด้วยเสียงหัวเราะ
"แล้วเย็นนี้ใครจะไปไหนป่าว ฉันว่าจะชวนไปกินเหล้าซักหน่อย"ใหญ่รีบเปลี่ยนเรื่อง
"จะไปกินเหล้าหรือไปหลีหญิงคร๊าบ พี่ใหญ่" เมฆยังไม่เลิกแซว
"ไปกินเหล้าเว้ย ส่วนผู้หญิงอ่าเป็นของฝากติดมือ"ใหญ่บอกอย่าเจ้าเล่ห์
"มันร้ายจริงๆวุ้ย ถามจริงเหอะไอ้ใหญ่ชาตินี้มึงเคยอกหักป่าววะ"เมฆถาม ใหญ่ส่ายหน้าด้วยความมั่นใจ
"นายมั่นใจในเสน่ห์ของมึงมากใช่ป่ะ ฉันมีเกมให้มึงเล่นอย่างนึง นายกล้าเล่นกับฉันมะ"เมฆเริ่มนึกสนุก
"เกมไรของนายวะ?"ใหญ่ขมวดคิ้ว สงสัย
"มันชื่อว่าเกมจับคู่ กติกามีอยู่ว่า ให้นายกำหนดตัวเลขมา1ตัวเลขแล้วมองไปที่ประตูทางออกนั้นนะ ถ้ามีคนเดินออกมาจากประตูโรงอาหารเป็นคนที่เท่ากับตัวเลขของนาย ภายในเวลา 3 เดือนนายต้องทำให้คนๆนั้นรักนายให้ได้ เข้าใจป่ะ"เมฆบอกยิ้มๆ ภูผากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ส่วนใหญ่นั้นครุ่นคิดเลขน้อยก่อนจะยิ้มที่มุมปาก
"นี่นายล้อฉันเล่นใช่ป่ะ ถ้าคนที่เดินออกมาเป็นผู้ชายให้ฉันทำไงอ่า?"ใหญ่หัวเราะ
"แล้วนายกล้าเสี่ยงป่ะละ"เมฆทำหน้าจริงจัง ใหญ่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เรื่องแบบนี้จะปล่อยให้ไอ้เมฆมาหยามไม่ได้ เอาวะเป็นไงเป็นกัน
"โอเค ฉันรับคำท้า แต่มีข้อแม้นะว่าพวกนาย 2 คนต้องเล่นด้วย"ใหญ่เริ่มหาพวก
"โอเคได้"เมฆรับคำแต่โดยดี ยกเว้นแต่ภูผาที่สะดุ้งเฮือก เพราะในชีวิตนี้ไม่เคยคิดจะจีบใครเลย
"ฉัน .. ฉะ ฉะ ฉันด้วยหรอ"ภูผาเหงื่อผุดเต็มใบหน้า
"ไม่ต้องกลัวหรอก ภูผา เป็นผู้ชายอ่า อย่าป๊อดดิ"เมฆกอดรัดคอภูผาแน่น เพื่อเป็นการขูบังคับ
"เป็นอันว่าตกลงนะ งั้นฉันขอเลือกตัวเลขก่อน"ใหญ่พูดทันที
"เอาเลยตามสบาย นายเลือกเสร็จแล้วให้ไอ้ภูผาเลือกต่อ เดี๋ยวฉันเลือกคนสุดท้ายเอง"
และแล้วทั้งสามคนก็เลือกตัวเลขของตัวเอง โดยที่ใหญ่เลือกเลข 5 ภูผาเลือกเลข 11 และเมฆเลือกเลข 3 เมื่อเลือกตัวเลขได้แล้วทั้ง 3 คนก็พากันนั่งจ้องประตูทางออกเพื่อนรอเวลาเที่ยงตรง
คนที่หนึ่งที่เดินผ่านประตูออกมา คือ โดโด้ นักกีฬาลักบี้ ตูดฟิต เอวเปรี๊ยะ ทำเอาทั้ง 3 คนถอนหายใจโล่งคอ
คนที่สอง คือ ฟ้า ฟ้าประธานนักเรียนปี2 หน้าตาน่ารัก ทำเอาทั้งสามคนอดเสียดายไม่ได้ รู้งี้เลือกเบอร์ 2 ดีกว่า
และคนต่อมาคือคนที่เมฆจะต้องจีบ เมฆพยายามเชง้อมองเข้าไปข้างในโรงอาหาร เพื่อลุ้นว่าตนจะได้ใคร พลางภาวนาว่าขอให้อย่าได้เป็นผู้ชายเลย แต่เมื่อเขาเห็นคนที่เดินสวนออกมานั้นก็แทบช๊อคยิ่งกว่า โชคดีที่เป็นผู้หญิง แต่โชคร้ายตรงที่ว่า..
เธอเป็นอาจารย์สุดโหดของภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกล ที่เรื่องชื่อด้านความโหดขัดกับหน้าตาที่สะสวยของเธอ แม้ว่าเธอจะอายุ20ปลายๆไม่ถึง30 ดี แต่เธอก็จบปริญญาโทมาแล้วถึง 3 สถาบัน ทั้งไทยและต่างประเทศ เธอชื่อว่า อาจารย์ นิชาภา หรือ อาจารย์โบว์ นั่นเอง
เมฆนั่งทรุดไปกับพื้น สีหน้าถอดสี ทำไมเขาโชคร้ายขนาดนี้ ทางด้านใหญ่และภูผาถึงกับหน้าถอดสี พวกเขาสำนึกแล้วว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ ขนาดเมฆคนเริ่มเกมยังซวยขนาดนี้ และพวกเขาจะซวยขนาดไหน
คนที่สี่ที่เดินผ่านประตูมาคือ แพรมน น้องปีหนึ่งหน้าตาน่ารัก เธอหยุดยืนหน้าประตูแล้วตะโกนเรียกคนข้างในโรงอาหาร "พี่น้ำค่ะ เร็วๆหน่อยสิ เดี๋ยวแพรจะไปซื้อหนังสือไม่ทันนะ"
เสียงตะโกนเรียนนี้เหมือนสวรรค์นำทางของใหญ่ เขาคิดในใจว่า ชื่อน้ำ ต้องเป็นผู้หญิงแน่ๆ แล้วอีกอย่างน้องสาวยังหน้าตาน่ารักขนาดนี้ พี่สาวจะน่ารักขนาดไหน ใหญ่มองลุ้นด้วยรอยยิ้ม ขอแค่หน้าตาน่ารักก็พอ อย่างอื่นไม่สนใจแล้ว
แต่แล้วทันทีที่สองเท้าก้าวออกมาจากประตู ใหญ่แทบจะล้มทั้งยืน เพราะคนที่เดินออกมานั้น หน้าตาน่ารักแบบที่เขาหวัง เพียงแต่ว่าดันไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาหวัง แต่เป็น นายสายชล หรือนายน้ำ นักประธานชมรมวารสาร ที่เขาคุ้นเคยบ่อยๆ เพราะนายนี่ชอบมาถ่ายรูปให้ตอนเขาแข่งฟุตบอล ความซวยบังเกิด !
เมฆหัวเราะเบาๆ เพราะอย่างน้อยก็ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียวที่ซวย
แต่ตอนนี้คนที่เครียดที่สุดเหมือนจะเป็นภูผา เขาตื่นเต้นจนแทบจะฉี่แตก เพราะไม่รู้ว่าเขาจะได้คนแบบไหน สำหรับเขาแล้ว จะหญิงจะชายก็ไม่อยากได้ทั้งนั้น คนขี้อายแบบเขาจะเอาอะไรไปจีบ ขอเป็นบ้านแม่บ้านละกัน จะได้ใช้ลูกอ้อนไปดูแลให้เขารัก เพราะอย่างไรเสียกฎก็แค่บอกว่าให้ทำให้รัก ไม่ใช่ต้องมาเป็นแฟนซักหน่อย รักแบบลูกแบบหลานก็คงได้มั้ง โถ่ ! พ่อภูผาเด็กน้อย
คนที่ 6 7 8 9 ผ่านไป สีหน้าภูผาเริ่มตรึงเครียดขึ้นมาก น้องนี้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นคงงงว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมทั้ง 3 คนถึงเอาแต่จ้องที่ประตูกันขนาดนั้น รัศมีความจึงเครียดเริ่มแผ่ไปทั่วทุกสารทิศเมื่อคนที่ 10เดินผ่านประตูออกมา
จะถึงแล้ว จะถึงตาของฉันแล้ว ใครจะเดินออกมาฟะ .. ขอให้เป็นป้าแม่บ้านเถอะ ขอเถอะ สาาา .. ภูผาเครียดจนเป็นลมล้มไป ท่ามกลางความตกใจของใหญ่และเมฆ เมฆวิ่งมาประคองภูผาไว้ ใหญ่จะวิ่งมาช่วย แต่ก็ไม่วายหันไปดูที่ประตู
และแล้วคนที่สิบเอ็ด ก็เดินออกมาจากประตู ใหญ่ถึงกับยิ้มออกมาเมื่อเห็นเธอคนนั้นก่อนจะวิ่งไปหาช่วยยกภูผาไปห้องพยาบาล ..
ความคิดเห็น