[GOT7] ALL x YOUNGJAE :)

ลำดับตอนที่ #2 : Fatum love #1 [2jae]

 

Title:Fatum Love #1

Couple:JB x Youngjae

Authors:Alice (:

 

ครืด~~~

"ยอโบเซโย"

("ซูจียา~")

"โอ้ะ มินยองงา"

("คิคิ คิดถึงจังเป็นไงบ้าง สบายดีไหม?")

"อ่า สบายดีแล้วนี้มีอะไรหรือเปล่า?"

("เห~นี้โทรหาไม่ได้เลยหรอ? ลืมกันแล้วซิน้ะ~")

"หยุดเลยๆ ฉันเชื่อว่าเธอมีอะไรให้ฉันช่วยเลยโทรมามากกว่า"

("คิ ก็อย่างที่คิดนั้นแหละ")

"หึๆ มีอะไรหละ?"

("คือว่าน่ะ ลูกชายฉันอยากจะไปเที่ยวเกาหลีหนะ แต่ฉันไม่ว่าง เลยอยากจะฝากเธอดูแลให้หน่อย")

"อ้า ได้สิ แล้วจะมาวันไหน?"

("พรุ่งนี้หน่ะ ฝากด้วยละกัน ")

"พรุ่งนี้ ไม่บอกกันตอนที่ลูกเธอมาถึงเลยหละ โอเคๆ เดี๋ยวจะดูแลให้อย่างดีเลย "

("ขอบใจมากกกก ไว้ว่างๆ ฉันจะไปหาน้ะ")

"โอเค บายย~"

.

.

.

.

 

 

 

สนามบิน

 

ว้าววว ถึงสักทีเกาหลี ~ คิคิ สวัสดีฮ้ะ ผม ชเว ยองแจ เป็นคนธรรมดา เดินบนดิน บินไม่ได้นะครับ ฮ่าๆ อ่าที่ผมมาเกาหลีหน่ะ ผมอยากมาที่นี้ก็เพราะว่ามันเป็นบ้านเกิดผมไงหละ ใช่ครับผมเป็นคนเกาหลีแท้ๆเลย แต่พอผมลืมตาดูโลกอยู่ที่นี้ไม่นานนัก พ่อกับแม่ ก็ขายบ้านแล้วย้ายไปอยู่ต่างประเทศ เพราะพ่อผมลงทุนกับเพื่อนไปสร้างบริษัทยักษ์ใหญ่ชื่อดังด้วยกัน อ่าา แต่ชั่งมันเถอะครับ แต่นี้ผมมาถึงนานแล้วน้า ทำไมยังไม่มีใครมารับผมเลยหละ ลองโทรหาคุณน้าดีกว่า

 

 

 

 

"เจบี!!"

"ครับแม่?" ชายหนุ่มตอบรับคนเป็นแม่

"คือ ว่าลูกไปรับน้องที่สนามบินให้แม่หน่อยสิ แม่มีประชุมด่วนหน่ะ"

"น้อง??"

"น้อง. ยองแจไงลูก ลูกของคุณน้ามินยองหนะ ไปรับให้แม่หน่อยน่ะ แม่ไปหละ"คนเป็นแม่พูดเสร็จก็เดินออกจากบ้านแล้วขับรถออกไปทันที

 

"ฮ้ะ? อะไรว้ะเนี่ยย!" ผมสบถออกมา เพราะจะเรียกแม่ก็เรียกไม่ทัน วันนี้ผมมีนัดกับ จียอน น้ะ โอ้ยย แล้ว ยองแจอะไรนั้นใครจะไปจำได้ว้ะ เคยเจอก็จริงแต่ก็นานมากแล้ว ป่านนี้จะโตมาหน้าตาเป็นไงผมจะรู้มั้ยว่ะครับเนี่ยย. 

 

 

 

 

 

"ฮัลโล คุณน้าครับ"

"โอ้ะ ยองแจใช่มั้ยลูกน้าขอโทษนะวันนี้หน้าไปรับไม่ได้หนะ แต่น้าให้พี่เจบีไปรับหนูแทนแล้วไม่ต้องห่วง" "พี่เจบี?/อ้ะน้าต้องเข้าประชุมแล้ว แค่นี้น้ะยองแจ" 

"คุณน้า!/ตู๊ดดๆๆๆ......" อ้ะ อะไรเนี้ยพูดเสร็จคุณน้าก็วางสายไปเลย 

 

แล้วคือผมจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าคนชื่อเจบีหน้าตาเป็นยังไง โอ้ยยย ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยย สุดท้ายแล้วก็นั่งลงรอ เล่นโทรศัพท์อยู่แถวนั้น

 

 

 

 

 

เห้ออ ถึงสักทีนี้รีบขับรถบึ่ง มาเลยนะเนี้ยย เพราะผมนัดกับแฟนไว้หรอกน้ะ มารับเด็กนั้นแล้วจะได้จบๆ.   ว่าแต่....

 

คน

 

 

 

 

 

มัน.....

 

 

 

 

 

 

...

 

 

 

 

 

 

 

 

เยอะ!!!!!! ขนาดนี้แล้วผมจะรู้มั้ยเนี้ยว่าเด็กนั้นมันคนหนายยยยยย!!! 

 

 

 

 

 

 

ผมเดินมาเรื่อยๆ กะว่าถ้าไม่เจอจริงๆก็จะให้ที่สนามบินประกาศหาให้ แต่ก็มาสดุดตากับเด็กคนนึงที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ผมเลยเดินเข้าไปหา

 

 

 

 

"นี่ นายหนะชื่อ ยองแจ หรือ เปล่า?แม่ฉันไม่ว่างเลยให้ฉันมารับแทน" ผมสกิดเด็กที่นั่งก้มเล่นโทรศัพท์อยู่ แล้วเขาก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา. เฮ้ย!!!

"อุ้ย ไม่ช้ายยฮ้าาา คิคิ ว่าไงฮ้าพ่อหนุ่มรูปหล่อ เดี้ยนชื่อ ยองแยง ฮ้า ไม่ใช่ ยองแจ อย่าแกล้งให้เดี้ยนสนใจที่เรียกชื่อผิดสิฮ้าา มุขมันเก่าไปแล้ว คิคิ"เฮ้ยยนี่ แม่ง ผีหรือผี ว้ะเนี้ย(ฮ้ะ?) ผีกะเทยนั้นไม่พูดเปล่ายังจับมือผมดึกไว้อีก ปล่อยดิ้เฮ้ยยย อยากตายซ้ำตายซ้อนอีกหรือไง 

 

 

 

 

 

 

"เอ่ออ ขอโทษนะครับ พี่ใช่พี่เจบีหรือเปล่า?"อยู่ดีก็มีเด็กที่นั่งอยู่ข้างๆยัยผีกระเทยนี่หันมาถามผม ทำให้ผีกะเทยนั้นหันไปสนใจผมเลยได้โอกาสสะบัดมือออก

 

 

 

 

 

 

"นาย ยองแจ?"ผมถามกลับไปให้เด็กคนนั้นพอดูหน้าดีๆแล้ว ก็คุ้นๆหน้าอยู่แหะ

"ครับ พี่..เจบี?"เฮ้ยย ใช่จริงด้วย นี้ผมเอาส่วนไหนคิดครับ ว่าเด็กนั้นเป็นผีกะเทยนี้ น้องมันออกจะน่ารัก แต่อีนี่น่าเอาออกไปไกลๆเลยย

 

 

 

 

 

 

"อ้ะ งั้นไปกันเถอะ"ผมพูดพร้อมกับรีบคว้ามือยองแจให้เดินตามมาทันที โดยไม่ฟังเสียง ผีกะเทยนั้น "อ้าว พ่อหนุ่มจะไปหนายยยย ..." โอ้ย มันเป็นเสียงโหยหวนที่น่ากลัวชะมัด

"ฮ่าๆ รีบไปไหนเหรอครับ พี่ชายอ้ะพี่สาว? พีกะเทยคนๆนั้นหน่ะเขาเรียกพี่อยู่น่ะ คิคิ"

"นายหนะเงียบไปเลย! เพราะนายถ้าฉันไปตามนัดไม่ทันฉันจะโทษนาย!"

 

 

 

ผมได้แต่ยู่ปากใส่ คนตรงหน้าจะมาโทษผมได้ไงเหล่า!! 

 

 

 

"อ้ะ ถึงแล้วลงไปดิ ฉันไปหละ"เขาบอกพร้อมกับขับรถออกไป ทำเอาผมที่ยังไม่ได้พูดอะไรออกไปยืนงงอยู่สักพัก แล้วตัดสินใจเดินเข้าบ้าน นัดนั้นคงสำคัญมากสิน้ะ.. ผมเกือบทำให้เขาเสียนัดนั้นไปแล้วจริงๆ เฮ้ออ

 

 

 

 

 

 

ผมเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่แต่ไม่เห็นมีใครอยู่สักคนแหะ

 

 

 

 

 

"คุณยองแจใช่มั้ยคะ?"ผู้หญิงคนนึงแต่งตัวเหมือนแม่บ้านพูดขึ้นหลังจากผมเดินเข้ามาในบ้าน

"ใช่ครับ"ผมตอบกลับไป

"คุณนาย ให้ป้าอยู่ดูแลคุณหนะคะ"คุณป้าแม่บ้านบอกผม

"อ่อ ครับ"

"งั้น เดี๋ยวป้าพาขึ้นไปที่ห้องนอนของคุณก่อนนะคะ"คุณป้าแม่บ้านบอกผม พร้อมนำผมไปยังห้องนอน

"ขอบคุณครับป้า"หลังจากมาถึงห้องนอนแล้วผมก็เอ่ยขอบคุณคุณป้าแม่บ้าน

"คะ เอ่อ คือ.."คุณป้าแม่บ้านพูดติดๆขัดๆเหมือนอยากจะพูดอะไรกับผมแต่ไม่กล้า

"มีอะไรหรอครับ?"ผมถามกลับไปดูจากสีหน้าคุณป้าแม่บ้านแล้วเขาเหมือนกังวลอะไรสักอย่าง

"คือลูกป้าไม่สบาย อยู่โรงพยาบาล คือ.."คุณป้าแม่บ้านบอก

"ไปดูแลลูกคุณป้าเถอะครับ" ผมบอกคุณป้าพร้อมยิ้มให้ พอคุณป้าแม่บ้านเห็นอย่างงั้นเลยขอบคุณผมเป็นการใหญ่ แล้วผมก็เดินมาส่งแกหน้าบ้าน

"ขอบคุณคุณยองแจมากนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับป้า (:"

"เอ่อ คือวันนี้แม่บ้าน คนสวน คนขับรถไม่มีใครอยู่เลยเพราะเป็นสิ้นเดือน มีแค่ป้าแทนที่จะได้อยู่ดูแลคุณแต่ป้าก็..."

"ผมโตแล้วนะครับ ผมดูแลตัวเองได้ ใช่ว่าผมอยู่คนเดียวซะที่ไหน เดี๋ยวพีเจบีกับคุณน้าก็ต้องกลับมาที่บ้านอยู่แล้ว" ผมพูดบอกเพื่อให้คุณป้าแม่บ้านสบายใจ

"ขอบคุณคะ งั้นป้าไปแล้วนะคะ"

"ขอให้ลูกคุณป้าหายป่วยไวๆนะครับ" ผมเอ่ยบอกคุณป้าที่กำลังจะขึ้นรถออกไป

 

 

 

 

ผมเดินเข้ามาในบ้านแล้วก็มาเปิดทีวีดูอะไรไปเรื่อยๆ 

 

 

 

พยากรณ์อากาศวันนี้

 

พยากรณ์อาศวันนี้ ในเกาหลีใต้

"...."

ตอนเช้าอากาศแจ่มใส 

"...."

แต่ในช่วงเย็น วันนี้อาจมีพายุเข้าทำให้ฝนตกหนัก และจะรุนแรงอย่างยิ่งในโซล.....

"......."    ตอนนี้ 17.00 

 

ทุกคนควรระมัดระวังในการเดินทางในช่วงนี้

"...." และอาจจะเกิดการไฟฟ้าเกิดขัดข้องและดับได้ จึงของให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม

"......."ไม่นะ 

 

 

การพยากรณ์อาศวันนี้ จบแล้วสวัสดีคะ

 

แย่แล้วๆทำไงดีพายุเข้าฝนตก ไฟอาจจะดับหรอ ไม่เอานะ ไม่เอา ไฟฉายๆ ใช่ผมต้องไปหาไฟฉายไว้ก่อน ผมเดินหาไฟฉายแต่มันอยู่ไหนละ นี้ก็เดินหาจะทั่วแล้วนะบ้านนี้เขาไม่มีไฟฉายหรือไง. ทำไมคุณน้ากับพี่เจบียังไม่กลับกันมาอีก แล้วไหนจะบรรยากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนลมพัดแรงนี้อีก ผมเดินกลับมาหาที่ห้องนั่งเล่นอีกรอบเพื่อหาไฟฉาย

"อยู่ไหนน้าา?"

 

 

 

 

 

เปรี้ยงงงง!!!!

 

 

 

 

 

 

เสียงฟ้าร้องที่ทำให้ผมตกใจ จนยกมือขึ้นมาปิดหูแล้วทรุดตัวลงนั่งที่พื้น ไม่เอานะ ผมกลัวว

 

 

 

 

 

 

เปรี้ยงงง!! 

 

 

 

 

 

เสียงท้องฟ้าคำราม ทำให้เริ่มมีฝนตกลงมา ยองแจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะว่าจะโทรไปหาคุณน้า แต่โทรศัพท์ก็ดันมาแบตหมด ดังนั้นจึงจะไปใช้โทรศัพท์บ้านแทนแต่ก็จำเบอร์คุณน้าไม่ได้ แต่ตรงโทรศัพท์มีเบอร์ให้โทรด่วนอยู่ 2 เบอร์

 

 

 

 

 

เปรี้ยงงงง! 

 

 

 

 

 

 

ผมตัดสินใจกดโทรออกไป

 

"ฮึก คุณน้า คุณน้าฮ้ะ ช่วยผมด้วย ผมกลัวๆๆ ฮึก..ฟ้ามัน/เปรี้ยงงง ฮึกคุณน้า"

 

 

 

 

พรึบบบ! 

 

 

 

 

 

อยู่ดีๆไฟทั้งบ้านก็ดับลง ทำให้คนตัวเล็กที่กลัวเสียงฟ้าร้องอยู่แล้วกลัวยิ่งกว่าเก่า มีเพียงแสงของดวงจันทร์สาดส่องเข้ามา พอให้เห็นเป็นเงาได้

 

 

"ฮึก.. ใครก็ได้ ใครก็ได้ช่วยผมที ผมกลัวฮึก"

 

 

 

 

เปรี้ยงงง!!!

 

 

 

 

 

"ยองแจ!!"เสียงคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านเรียกคนตัวเล็กที่นั่งเอามืออุดหูที่นั่งอยู่บนพื้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตานั้น ทำให้คนที่เดินเข้ามานั้นรู้ได้อย่างดีว่าคนข้างหน้ากำลังหวาดกลัวแค่ไหน เขาจึงเดินเข้าไปหาร่างบางที่นั่งอยู่

 

"ฮึก .. พะ พี่เจบี!"ร่างเล็กของยองแจกอดร่างสูงเอาไว้แน่น ร่างกายที่สั่นสะท้านนั้นทำให้ร่างสูงทำได้แค่กอดปลอบอย่างอ่อนโยนเท่านั้น

 

"ฮึก..ผมกลัว ผมกลัว"

"ไม่ต้องกลัวนะ ฉันอยู่นี้แล้วๆ"เจบีค่อยๆลูบกลุ่มผมนุ่มของยองแจเพื่อเป็นการปลอบไม่ให้อีกคนกลัว ยองแจค่อยๆหยุดร้อง เจบีสัมผัสได้ถึงลมหายใจเขาออกอย่างสม่ำเสมอของยองแจ ทำให้รู้ว่าคนในอ้อมกอดเขาได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว

 

___________________________________________________________________________


หว่าาาาา มาตอนแรกน้องยองแจ คนน่ารักก็แสดงด้านอ่อนแอให้พี่เจบี คนหล่อเห็นซะแล้ว
55555  ไรต์กำลังแต่งตอนต่อไปอยู่ จะรีบแต่งให้เร็วที่สุดเลยยย
คิคิ  ยังไงก็แล้วแต่ เม้นเป็นกำลังใจให้ไรต์หน่อยน้ะค่าบบบบบ


Bonus

ใครอ่านแล้วไม่เม้นพวกผมจะตามไปหลอกหลอน 5555






ส่วนคนไหนน่ารัก อ่านแล้วเม้น 





จะให้ยองแจ วิ้งคึ ~~~~~~~~~ แอ็คเทคใสเลยย






555555
โอเค บายฮ้ะ