คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 : ย้ายเข้าทรินิตี้
บทที่2
ณ บ้านของอิมเมจ
18:00
"เฮ้อ ฉันคิดถึงแม่จัง เชื่อสิ ถ้าแม่อยู่นะแม่จะไม่ยอมให้ฉันทำอะไรแบบนี้แน่" ฉันกำลังคุยกับแซปไฟร์เพื่อนสนิทอีกคนของฉัน
"ฉันเชื่อจ้ะ อิมเมจ ก็ตั้งแต่เด็กแม่เธอนะห่วงเธอยิ่งกว่าอะไรดี"
"นั่นสินะแซปไฟร์ พ่อเค้าแทบไม่ห่วงฉันเลย ตอนแรกพ่อฉันก็ถามนู่นถามนี่พอฉันบอกว่าจะเอามา พัฒนาโรงเรียนเท่านั้นแหละเลิกถามไปเลย"
"จริงหรออิมเมจ"
"จริงสิ"
"สงสารแกอ่ะ"
"ฉันก็สงสารตัวเองเหมือนกันแหละ"
RIFLE PART
ณ ห้องของไรเฟิล
"เฮ้ยไอฟรานหลับแล้วหรอว่ะ"
"เออ ใช่หลับแล้ว" มันตะโกนตอบผมได้น่าเตะซะจริงๆ
"ถ้าแกหลับอยู่แกจะตอบได้ไง" ผมถามมันพลางขมวดคิ้ว
"นั่นสิ ฉันตอบได้ไงว่ะ 555"
"ไม่ขำเว้ย!!!"
"อ้าว หรอ" มันเดินออกมาแล้วและก็ถึงเวลาแล้วที่...
พลั่ก
"เฮ้ย!!!!แกเตะฉันทำไม่ว่ะเจ็บนะเฟร้ย!!?"นี่แหละคือสิ่งที่ผมจะทำ สะใจเว้ย ฮะๆ
IMAGE PART
"เออ นี่แซปไฟร์ ฉันคิดว่านะฉันต้องเตรียมแผนดีๆแล้วอ่ะ" ฉันแสยะยิ้ม
"อือ แล้วจะทำไงอ่ะ" แซปไฟร์ถามฉันด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"นี่แซปรู้ไฟร์ รู้ป่ะ ว่าเมื่อกี้ฉันพูดออกมาทำไม"
"ไม่รู้อ่ะ ทำไมหรอ(・へ・)" โถ่ เพื่อนฉันมันจะซื่อหรือเรียกว่าโง่ดีเนี่ย?
"ก็ฉันต้องการให้เธอช่วยไงเธอนี่มัน..-_-#"
"อ้าว หรอ ฉันว่าฉันคงช่วยเธอไม่ได้อ่ะ"
"อ้าว แล้วแบบนี้ฉันก็ต้องทำคนเดียวนะสิ" ยัยแซปไฟร์ช่วยฉันแค่นี้ก็ไม่ได้ ชิ!!
"น่าจะใช่นะ(・へ・)"
"โธ่ เว้ย!!!!!"ฉันแผ่ดเสียงออกมาจนยัยเพื่อนแสนจะซื่อของฉัน สะดุ้ง
"เธอ ตะโกนทำไมเนี่ย" ยัยแซปไฟร์ปิดหูตัวเอง
"ไม่รู้ รู้แค่เซ็ง"
"อือ ฉันกลับก่อนนะเมจ"
"อ่า ได้"
"อืม บายยย 0^◇^0)/ " ยัยนี่โบกไม้โบกมือให้ฉัน
"บาย" ทำไงดีนะ ฉันคิดแผนไม่ออกเลย
ผ่านไป 2 ชั่วโมง
ปิ๊ง
"อ่ะ! คิดออกแล้ว ที่นี้ละ นายจะได้เห็นดีกับฉัน หึ" หึหึหึ ฮ่าฮ่าๆ ฉันนี่มันเก่งจริงๆ
ณ โรงเรียนทรินิตี้
"เห้ย!!ครูเข้าแล้ว" เสียงนักเรียนในห้อง
"นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพคุณครู "เสียงหัวหน้าห้อง
"สวัสดีเด็กๆวันนี้ครูมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้พวกเธอรู้จักเข้ามาสิ อิมเมจ แนะนำตัวให้เพื่อนด้วย" ครูเรียกฉันเข้ามาในห้อง
"ค่ะ คุณครู" ฉันตอบ
"สวัสดี ฉันชื่ออิมเมจ เมธาวี หรือเรียกว่าอิมเมจก็ได้นะ"ฉันยิ้มสดใส
"เห้ย!!?เธอ" อ..อีตาไรเฟิล
"อะ อะไร" อีตาไรเฟิลมีอะไรนะ
"เธอย้ายมาจากทรินิตี้นี่"
"อืม ใช่ ฉันย้ายมาจากเทเรซ่า มีอะไรไหม" ฉันพยายามทำหน้าใสซื่อจนถึงที่สุด
"เปล่านิเธอมานั่งข้างฉันสิ ได้มั้ยครับครู"
"ฮะ อ๋อ ได้สิ ไปนั่งที่ไปอิมเมจ"
"ค่ะ คุณครู" ถ้าหากว่าฉันนั่งข้างนายนี้แผนการมันก็จะง่ายขึ้นนะสิ...
ความคิดเห็น