คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : [ตอนที่ 34] อยากตาย...
เย้ กว่าอีไรเตอร์หน้าปลาไหลจะให้ผมมีบทนี่….มันเหมือนจะมีฝนตกแดดออกที่ขั้วโลกใต้เลยล่ะ -_- (ตบกันมั้ยคะคุณยงกุก?? - - //ไรเตอร์) ช่างเหอะ อย่าไปพูดถึงเค้าเลย -..- มาเข้าเรื่องดีกว่า! ^^
“ย๊า! ไอ้ปากห้อย ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าห้ามทิ้งขยะลงบนพื้น!”น้องโล่บ่นไปเก็บขยะที่ผมทิ้งไป
“เก็บๆไปเหอะ อย่าบ่น”ผมพูดก่อนจะหันไปดูหนังสงครามต่อ
“ย๊า! เถียงหรอ! นายกล้าเถียงฉันหรอ เจ็บแล้วไม่จำใช่มั้ย!!! นี่แหนะ!”น้องโล่ร่ายยาวให้ผมฟังก่อนจะเอาขยะที่ผมกองๆไว้มาปาใส่ผม
“เห้ย! สกปรกนะเว้ย อะไรวะ!”
“ของนายทั้งนั้นแหละขยะพวกนี่น่ะ! เอาไปกินซะ! นี่!!!”แล้วมันก็ยังโยนขยะใส่ผมอยู่แบบนั้นแหละ
“เห้ย! หยุดนะเว้ย ไม่งั้นฉันจะ….”
“จะอะไร!”
“ไม่รู้แหละ… แต่เท่าที่รู้ๆแกต้องมาเก็บขยะที่อยู่ตรงหัวเตียงฉันออกไปก่อน!”ผมโวยวาย
“ชิชะ ก็ได้ -3-”น้องโล่พูดก่อนจะเดินเข้ามาเก็บขยะที่อยู่ตรงหัวเตียง เด็กอยากรู้อยากเห็นแบบไอ้เด็กนี่แหละ หลอกง่าย…..
หนูติดกับดัก…….
.
.
.
“เห้ยยยย!”
“^^”
“ไอ้ปากห้อยปล่อยฉันนะ ย๊ากกกกกกกกกก!”ไอ้คุณน้องโล่โวยวายพลางดิ้นไปดิ้นมาบนตักของผม ก็ตอนที่มันเผลออ่ะแหละผมฉุดมันให้มานั่งตักแล้วก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่างเมามันส์ =,,=
“^^”
“ยิ้มอยู่นั่นแหละ ปล่อยฉันนะ!!!”
“^^”
“ย๊า ยิ้มอยู่ได้ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”
“ไม่..”
“ปล่อย!!!!”
“ไม่”
“ปล่อยยยยยยยยยย!!!!”
“ไม่..”
“ปะ….”
“ไม่ จุ๊บ…”ผมหอมแก้มมันไปหนึ่งที หมั่นไส้มานานแล้ว หอมสักนิดสักหน่อยจะเป็นไร ไม่ผิดหรอก ใช่มั้ย?
“=[]=”ค้างครับงานนี้ 5555
“หอมอ่ะ”
“ย๊ากกกกกก ไอ้บ้า!”
“ขอหอมอีกหน่อยดิ เดี๋ยวปล่อย ^^”
“ไม่!”
“ไม่ปฎิเสธ…… จุ๊บ….”พูดไม่ทันขาดคำ ผมก็กดจมูกลงบนแก้มนุ่มๆของไอ้เด็กยักษ์นั่นทันที แก้มมันทำไมหอมอย่างนี้ฟร๊ะ! =//=
“=[]=”ค้างอีกแล้วครับ ^^
“^^ เฮ้อ หอมจัง”
“ไอ้โรคจิต หอมแล้วก็ปล่อยสิ!!!!!”
“อยากหอมอีกอ่ะ ขอหอมสักสิบครั้งได้ป้ะ?”
“ไม่ได้ ปล่อยนะเว้ย!!!”
“สำหรับบังยงกุก ยิ่งห้ามเท่ากับยิ่งยุนะ…. ^^ ฟอดๆๆๆ(??)”พอพูดจบก็หอมแก้มไอ้เด็กยักษ์ต่อ ซ้ายทีขวาที จนจะเกินสิบครั้งอยู่แล้วมั้งงงง -/- ฟินว่ะครับ แหนะ ไอ้คนที่อ่านอยู่ อิจฉาก็บอกมาเหอะ ฮ่าๆๆๆๆ =..=
“O////////o”ไอ้น้องโ,หน้าขึ้นสีแดงแปร้ดดด -/-
“เจลโล่ไปเล่นกันเถอะ!”แล้วก็มีผู้มาเยือนห้องของผม
(^^)<<หน้าผมในตอนนี้
(O//////o)<<หน้าไอ้น้องโล่ในตอนนี้
(*0*)<<หน้าผู้ที่มาเยือน
“เอ่อ….”ผู้ที่มาเยือนไม่ใช่ใครที่ไหน น้องจงออบเมียไอ้แด้นี่เอง น้องจงออบยืนอึ้งกับฉากรักโรแมนติกระหว่างผมกับไอ้เด็กยักษ์อยู่
“=[]=”
“ผะผมขอตัวนะฮะ…. (./////////.)”น้องจงออบพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
“เห้ยย ไอ้ออบ!!!”น้องโล่ที่เพิ่งจะตั้งสติได้ ตะโกนโหวกโวยวายเสียงดัง
“^^”
“ย๊า ปล่อยเลยนะ ไม่งั้นโกรธจริงๆด้วย -3-”
“อ่ะๆ ปล่อยก็ได้ ^^”ผมพูดพลางปล่อยให้น้องโล่เป็นอิสระ
“ชิชะ ไอ้โรคจิต ไปหาจงออบแล้ว แบร่!”น้องโล่แลบลิ้นใส่ผมก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องไป -/- ไอ้เด็กนี้ชักจะน่ากดขึ้นทุกๆวัน ฮิฮิ
ฮ่า หอมไอ้เด็กยักษ์จนหมดแรงแล้ว พักผ่อนสักหน่อยดีกว่า หาว -0-
คร่อก
ZzzzZzz
ZzzzZzz
ZzzzZzz
…..
We got the powerrrrrrrr!!!!
“เห้ย เชี่ย! -0-”ผมสบถเสียงดังก็แม่งอยู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น แม่ครับยงกุกใจจะวาย T^T ไม่รอช้าผมก็หยิบ 3310 เครื่องหรู เอ้ยยย! ไอโฟนเครื่องหรูของผมขึ้นมากดรับสายอย่างรวดเร็ว
“โหล…”
[“ไอ้บัง…..”]เสียงนี่มันฮิมนี่หว่า -0-
“ไร? = =”
[“……. ฮึก….ฮือออออ”]แล้วอยู่ๆไอ้ฮิมก็ปล่อยโฮใส่ผมทันที =[]= อะไรว่ะครับ
“เห้ย เชี่ยฮิมมึงเป็นไรวะ?”ผมตกใจเล็กน้อย ก็นานๆทีฮิมมันจะร้องไห้อ่ะ
[“ยองแจมีคู่หมั้น….”]
“อ๋อ ยองแจมีคู่หมั้น….ห้ะ!!!!!!??? เมียมึงมีคู่หมั้น!??”
[“เออ….ฮืออออ”]
“เห้ยๆ ใจเย็นๆดิวะ ร้องไห้แม่งเป็นตุ๊ดแตกไปได้ มึงต้องเข้มแข็งดิวะ!”
[“มึงก็รู้อ่ะ ว่าน้องยองแจไม่ได้ชอบกู แถมแม่งไอ้คู่หมั้นเฮงซวยนั่นก็มาหาเรื่องกูที่ห้องอีก มันบอกว่ามันจะแย่งยองแจไปจากกูให้ได้ ถึงแม้กูไม่ให้มันก็จะเอา! กูไม่รู้แหละ ถ้ายองแจเผลอไปหลงรักไอ้หมอนั่นขึ้นมาแล้วถ้าสองคนนั้นแต่งงานกัน กูว่ากูคงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แน่ๆ ฮืออ…”]
“โด่ว มึงอ่ะอย่าคิดมากดิ น้องยองแจกับไอ้นั่นเพิ่งรู้จักแค่วันแรกแน่ๆแหละ คนอะไรเจอกันแล้วหมั้นกันเลย มันต้องดูใจกันก่อนดิวะ!”
[“……..”]
“กูเชื่อว่ามึงต้องทำได้ น้องยองแจรักมึงแน่ๆ กูดูก็รู้ มึงต้องเข้มแข็งไว้นะไอ้ฮิม”
[“……..”]
“ถึงกูจะเป็นที่พึ่งที่ดีไม่ได้ แต่กูเชื่อว่าน้องยองแจต้องรักมึงคนเดียว”
[“……...”]
“มึงรักน้องเค้า มึงต้องทำได้ กูเชื่อ!”
[“………”]
“เห้ย อย่าเงียบดิวะ มึงอย่าคิดสั้นนะเว้ย!!!!”
[“………”]
“เห้ย!”
[“กูอยากตาย…. ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด”]ปลายสายตอบแค่เพียงคำสั้นๆก็วางสายทันที
“เห้ย! ไอ้เหี้ยฮิม อย่าคิดสั้นนะเว้ยยยยยยยย!”ผมตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างบ้าคลั่ง
เชี่ยแล้วไง ถ้าไอ้ฮิมมันฆ่าตัวตายขึ้นมาล่ะ ไอ้ฟายยยยยยยยยยยย!!!!!!!!
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
Youngjae Say:
ลั่นลา เย้ ถึงโรงพยาบาลสักที ^++++++++^ ไอ้เหยินคงหิวจนตายแล้วมั้งนั้น ผมซื้อของมาเต็มเลย มีแต่ขนมที่ไอ้เหยินชอบทั้งนั้น
แอดดดดดด….
ผมรีบเปิดประตูเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ย๊า! ไอ้เหยิน! กูซื้อขนมมาฝากมึงด้วย!”ผมตะโกนพลางเอาของวางไว้ตรงชั้นใกล้ๆประตู
“……..”ไม่มีเสียงตอบกลับ… มันแปลกๆนะ ถ้าผมกลับมาแล้วมันต้องตะโกนว่าเมียจ๋าตลอดเลยนี่ แล้วนี่ทำไมเงียบ???
“ย๊า คิมฮิมชาน อย่ามาแกล้งกูนะ กูรู้ว่ามึงหลบกูอยู่อ่ะ”ผมพูดพลางเดินเข้ามาในตัวห้อง
……….
บ้าหน่า
ฮิมชาน
ฮิมชานหายไป???
“เห้ย!”ผมสบถเสียงดังก่อนจะรีบวิ่งมาดูตรงพื้นใกล้ๆเตียง สายน้ำเกลือถูกตัดขาด เสื้อของโรงพยาบาลถูกถอดกองไว้……
ฮิมชานหายไปไหน???!!
“ย๊า ฮิมชานอย่ามาแกล้งกูนะ!”ผมตะโกนเรียกชื่อคนในห้องอีกครั้ง
“……”แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ
“คิมฮิมชาน ถ้ามึงยังแกล้งกูอยู่แบบนี้ กูจะงอนมึงจริงๆด้วย!”ผมตะโกนอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“…….”แต่ก็ยังงไร้เสียงตอบรับเช่นเคย…
เค้าหนีไปอย่างนั้นหรอ??
“ฮิมชานอ่า!!!!! นายอยู่ไหน”ผมรีบวิ่งออกมาจากห้องก่อนจะเดินไปรอบๆชั้นนี้พลางตะโกนเรียกชื่อไอ้เหยินไปด้วย
“คิมฮิมชาน!”ผมตะโกนอีกครั้งแต่ก็เหมือนจะไม่มีเค้าอยู่ที่นี้แล้ว…
อะไรกัน เค้าหนีผมงั้นหรอ?
.
.
รึว่าเค้าจะอยู่ห้องพี่ปากห้อย?
ไม่รอช้าผมก็รีบวิ่งตรงเด่ไปยังห้องแฟนไอ้โล่ทันที
ปึง!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงผมเปิดประตูดังสนั่นหวั่นไหว
“=[]=”พี่ยงกุกหันมาทำหน้าเอ๋อๆใส่ผม
“พี่ยงกุก…..ฮิมชานหายไปไหน!?”
“ฮิมชาน….. ไอ้ฮิมชานมันเพิ่งโทรมาบอกพี่เมื่อกี้ว่า….”
“ว่าอะไร!!!!!???”ผมรีบเดินเข้ามาหาพี่ยงกุกก่อนจะเขย่าตัวพี่ยงกุกอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้ในสมองของผมว่างเปล่า ผมต้องหาฮิมชานให้เจอ!
“ฮิมชานโทรมาบอกพี่เรื่องคู่หมั้นน้องยองแจ….”คู่หมั้น? อยากบอกนะไว้ไอ้หัวหยอยนั่นมันจะมาหาเรื่องฮิมชานรึว่ามันลักพาตัวฮิมชานไป!!??
“คู่หมั้น… คู่หมั้นแล้วอะไร!”
“มันโทรมาหาพี่แล้วมันก็ร้องไห้มันบอกว่าคู่หมั้นของน้องยองแจมาหาเรื่องมันถึงห้อง มันบอกว่าคู่หมั้นของยองแจพูดว่า”กูจะแย่งน้องยองแจมาจากมึงให้ได้”แล้วไอ้ฮิมมันคงจะเครียดพี่พยายามปลอบใจมันหลายรอบแล้วแต่แล้วมันก็บอกคำสุดท้ายว่า… ”
“ว่าอะไร!!!!!!?????”
“กูอยากตาย ไอ้ฮิมมันพูดว่ากูอยากตายแล้วมันก็วางสายไป”
ไม่จริง….. ถ้าฮิมชานคิดสั้นขึ้นมาล่ะ….. ถ้าฮิมชานตายขึ้นมาล่ะ ผมจะอยู่ยังไง? แล้วใครจะชวนผมเถียงแล้วใครจะมากวนประสาทผมล่ะ….. ทุกๆอย่างทั้งหมด ผมคือต้นเหตุสินะ…
“ฮึ่ย ยองแจอย่าร้องไห้ ไม่เอานะ”พี่ยงกุกพูดก่อนจะตบบ่าผมเบาๆ
“ฮึก…..”
“เห้ย อย่าคิดมากไปเลย”
“…….”ผมเงียบก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้อง
“อ้าวน้องยองแจ!”พี่ยงกุกตะโกนตามหลังผม
ผมรีบวิ่งกลับมายังห้องแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพลางกดโทรหาฮิมชานทันที
“ฮิมชานนายต้องไม่เป็นอะไรนะ…”ผมพูดกับตัวเองเพื่อปลอบใจ
[“ไม่มีสัญญาตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก”]ไม่นะ ฮิมชานปิดเครื่อง
………
………
………
ถ้าเค้าเป็นอะไรขึ้นมา….ผมคงจะอยู่ไม่ได้
__________TALK____________
เเท่มเเท่มเเท่นนนนนน ตะเเลดเเต่ดตึง!
-..- เริ่มเข้าสู่โหมดดราม่ากันเเล้วนะ อาร์ยูเรดี้ อิอิอิอิ
ไรเตอร์พยายามลงยาวๆให้เเล้วนะ มันยาวขึ้นใช่มั้ย
5555555555555555555555555555555
สำหรับตอนต่อไป เตรียมน้ำตาเเตกกันได้เลย อุว้ะฮ้ะฮ่าา
เเต่ถ้ามันไม่ดราม่าไม่เศร้าก็ขออภัยอย่าสูงเพราะไรเตอร์เเต่งไม่ค่อยเก่ง
แต่รักหมดใจ <3 //มันเกี่ยวมั้ย?? - -
นอกเรื่อง!!!! มีใครไปคอนบ้างงงงงงงงงงง
5555555555555 ใครไม่ได้ไปไม่ต้องอิจฉาไรเตอร์นะ
เพราะไรเตอร์ก็ไม่ได้ไป T^T ใครใจดีเอารูปยองเเจมาเเปะให้ไรเตอร์ดูด้วยนะ
เอามาเเบ่งปันกันเเหน่เด้อ อุคริ 5555 ไรเตอร์อยากไปหาสามีจุง
ใครได้ไปก็ อย่าทำร้ายม๊าฮิมนะ ม๊าฮิมเจ็บอยู่ -3-
พกไฟฉายไปด้วยนะ เดี๋ยวหาเเด้ไม่เจอ
ดูเเลโล่ด้วยนะ เดี๋ยวโล่หลงทาง
บอกเฮียบังด้วยอย่ายิ้มโชว์เหงือกมันหวั่นไหน
บอกจงออบด้วย อย่ายืนใกล้โล่ เดี๋ยวโล่จะดูเตี้ย(?)
เเล้วบอกยองเเจด้วยว่า ไรเตอร์ยาหยีรักนะ จิิ๊บิ อร้ายยยยยยยยย
พอเถอะค่ะ พูดมากจริง //ตบปากตัวเองรัวๆ
โบนัส.......
ใครที่เม้น ขอบคุณหล๊ายหลาย 555 รักนะจุ๊บๆ ^^
ใครไม่เม้นไม่เป็นไร เเค่คุณอ่านเเล้วติดใจก็พอ ^^
ความคิดเห็น