คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : [ตอนที่ 14] ไอติม~ ๑_๑
แล้วอยู่ๆก็มีรถมอเตอร์ไซด์คันบิ๊กเบิ๊มขี่มาจอดอยู่ตรงหน้าผม -0-
“(’ ‘)”ผมยืนงงสามวิก่อนที่จะเดินหนี
“จะไปไหน?”เสียงทุ้มๆเอ่ยถามขึ้น จนผมต้องหยุดชะงัก
“กลับบ้านดิวะ -0-”ผมตอบ
“จะเดินกลับเนี่ยนะ?”มันถามผมอีก
“เออดิ”ผมตอบแล้วรีบเดินหนี
“ขึ้นรถ..”มันพูดเสียงเรียบ
“ม่ายยยย~~~”
“ขึ้น!”
“ไม่!”
“อยากให้ใช้กำลังรึไง?”มันพูดก่อนที่จะถอดหมวกกันน๊อคสีดำออกพลางเดินมาหาผม
“มะไม่ครับ ._.”
“ดี… ไป”
“ชิๆ ไอ้ปากห้อย -3-”ผมพึมพำเบาๆ
“ด่ากูอ่ะดูตัวเองหน่อย อย่าหาว่ากูไม่ได้ยินนะที่แกบ่นพึมพำๆเมื่อกี้หน่ะ..”มันพูดก่อนที่จะขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซด์
“ครับผม ._.”ผมพูดก่อนที่จะนั่งซ้อนท้ายมันเหมือนเมื่อเช้า
ในระหว่างที่พวกเรากำลังเดินทางกลับบ้าน…..ผมก็รู้สึก……อยากจะ……กินไอติมขึ้นมา -0-
Yongguk Say:
“นี่ๆๆ”ตอนที่ผมกำลังขับรถอย่างตั้งใจนั้นก็มีนิ้วเล็กๆมาสะกิดอยู่หลังผม
“อะไร…?”ผมเอ่ยถาม
“อยากกินไอติมอ่ะ ._.”ไอ้เด็กยักษ์พูดก่อนจะเอาหน้าซบลงบนไหล่ของผม -/-
“….”ผมไม่ตอบ
“นะนะนะนะ ปิ๊งๆ”มันพูดก่อนที่จะกอดเอวผม -//-
“โตเป็นควายแล้วยังจะกินไอติมอีก ไปแดกรากหญ้าเหอะอย่างแกหน่ะ”ผมพูดก่อนที่จะแงะมือมันออกจากเอวของผม ไม่ใช่เพราะผมรังเกียจหรอกนะ….เพราะผมหวั่นไหวต่างหากหล่ะ..
“อะไรฟร๊ะ -0-”มันตะโกนข้างหูผม
“จะตะโกนทำไม รำคาญ”ผมพูดพลางเขยิบหน้าหนี
“อะไร! ไอ้คนแก่ใจร้าย นายต้องพาฉันไปกิน ถ้านายไม่พาไป ฉันจะถอนขนขานาย! #$%^&”มันร่ายยาวให้ผมฟัง
“… - -”ผมได้แต่เงียบ
“นายต้องพาไป! เข้าใจมั้ย!!!!!!!!!!”มันตะโกนเสียงดังอีกรอบ
“เออๆๆ - -”ผมตอบ ทำไมกูต้องใจอ่อนด้วยวะ -_-
เมื่อมาถึงร้านไอติม……..
“ผมขอสตอว์เบอรี่ฮะ >w<’”ไอ้เด็กยักษ์สั่งไอติมพลางยิ้มหน้าแป้น -/-
“….”
“ไอ้ห้อย กินไร? -0-”มันถามผม
“ผมขอ…น้ำเปล่าครับ..”ผมพูดกับพนักงาน
“ค่ะ”พนักงานตอบแล้วเดินไปทำเมนูที่ไอ้เด็กยักษ์สั่ง
“เหอะ.. มาร้านไอติม กินแต่น้ำเปล่า คิดว่าเท่มากไง? -0-”ไอ้เด็กยักษ์พูดพลางนั่งกอดอก
“เหอะ…. ทีแกหล่ะ กินไอติมรสสตอว์เบอรี่ กระแต๋วชิบ ”ผมพูด
“-3- เรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว!”ไอ้เด็กยักษ์พูดพลางจ้องหน้าผมตาเป็นมัน
“งั้น ฉันจะกินน้ำเปล่าก็เรื่องของฉัน แกไม่เกี่ยว!”ผมพูดพลางหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน
“ฮึ่ย! ย้อนหรอไอ้เหงือกบาน! -0-”
“อืม…”
“เดี๋ยวเอารองเท้าฟาดปากให้หายห้อยเลย! -0-”
“เหอะ กล้าก็เอาดิ”
“หน๋อยยยยยยย!”
“เอ่อ ไอติมที่สั่งได้แล้วค่ะ -0-”ในระหว่างที่ผมกับไอ้เด็กยักษ์กำลังด่ากันอย่างเมามันส์ พนักงานก็เอาไอติมมาเสริฟ
“ครับ”มันตอบก่อนที่จะใจจดใจจ่ออยู่กับไอติม เหอะๆ -_-
“กระแต๋ว..”ผมพูดเบาๆก่อนที่จะอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
“ฮึ่ย! ชิ! -0-”มันพูดแล้วกินไอติมต่อ ------------(ด้านยองแจ&ฮิมชาน)-------------
HimChan Say:
“ย๊ากกกกกกก! ไอ้เหยิน ปล่อยดิวะ กูจะกลับบ้าน!!!!!”ไอ้น้องยองแจพูดพลางดิ้นไปดิ้นมาบนบ่าของผม
“จุ๊ๆ อย่าโวยวายสิครับ ^^”ผมพูดก่อนที่จะโยน(?)น้องยองแจลงบนเตียง
“พร่องส์ -0-”น้องยองแจพูดก่อนจะเด้งตัวลุกจากที่นอน
“อ๊ะๆ จะไปไหนครับ? ^^+”ผมพูดก่อนจะดึงแขนน้องยองแจไว้
“ไปฆ่าพ่อมึง -0-”น้องยองแจพูดพลางแงะมือผมออก
“พ่อพี่ไปต่างประเทศครับ ^^”
“งั้น ไปฆ่าแม่มึง -0-”
“แม่พี่ไปต่างประเทศครับ^^”
“’งั้น กูจะฆ่ามึง -0-”
“อ๊ะๆ อย่าเชียวนะครับ อย่าฆ่าสามีนะที่รัก”ผมพูดพลางกอดน้องยองแจ
“ปล่อยกู!!!!! ย๊ากกกกกกกกกกก งับ!”
“อ๊ากกกกกกกก”พอผมเผลอน้องยองแจก็งับมือผมไปหนึ่งที -0- แสบนักนะ!
“สมน้ำหน้า! แบร่!”น้องยองแจพูดพลางวิ่งหนีผม
“แหมๆ อยากเล่นวิ่งไล่จับก็ไม่บอก ^^”ผมพูดพลางวิ่งไล่น้องยองแจ
“อย่าตามกูมา! ไอ้เหยินหน้าปลาดุก! ”
“ฮิฮิ หนีพี่ไม่พ้นหรอกกครับ”
“ไปไกลๆเลยไอ้เหยิน!”
(และแล้วน้องยองแจ ก็หนี พี่ฮิมชานไม่พ้น -0-)
ความคิดเห็น