คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [ตอนที่ 2] งานเลี้ยงเฮงซวย
YoungJae Say
ตอนนี้ผมอยู่คาเฟ่ของจงออบครับ ผมไม่อยากกลับบ้าน ผมเบื่อผมเซ็ง เชื่อสิ ถ้าผมกลับบ้านไปแม่ต้องลากผมไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณนายฮโยซองชัวร์ ผมเบื่องานเลี้ยง แต่มันดีอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ผมจะได้กินของฟรี -_-
Rrrrrr
โทรศัพท์ของผมสั่นสะเทือนในกระเป๋ากางเกง ใครโทรมาตอนนี้วะ
“ฮัลโหล”ผมรับโทรศัพท์ทันที
(“ยองแจลูกรักของม๊า อยู่ไหนจ้ะ รีบๆกลับมาเลยนะ ม๊าจะพาหนูไปงานเลี้ยง โฮะๆ”)คุณแม่พูดด้วยน้ำเสียงที่โครตจะสดใส =_= ว่าแล้วแม่ต้องลากผมไปด้วย
“ผมไม่ไป ม๊าไปกับป๊าเหอะ ผมจะนอน”ผมพูด
(“ถ้าแกไม่ไป ฉันจะหักค่าขนมแก”)เสียงคุณพ่อนี่หว่า =[]=
“อย่านะป๊า!”ผมพูดเสียงดังพร้อมกระทืบเท้าดังปึงๆปังๆจนคนในคาเฟ่มองผมเป็นตาเดียว
(“งั้นแกรีบกลับมา รึจะให้ฉันไปรับแก”)พ่อพูดเสียงโหด น่ากลัวโว้ย =[]=
“ป๊ามารับผมเหอะ ผมขี้เกียจเดิน ผมอยู่คาเฟ่จงออบนะ งืมๆ -_-”ผมพูด
(“เออ”)พ่อพูดแล้ววางสายไป โถ่ๆ ยองแจ =_= ชีวิตน๊อชีวิต ฮืออ
“จงออบๆ”หลังจากที่ผมคุยกับพ่อเสร็จผมก็เรียกจงออบที่กำลังยืนเช็ดโต๊ะอยู่
“ห๊า???”จงออบทำตาตี่แล้วหันมามองผมก่อนที่จะรีบวิ่งตัวปริวมาหาผม น่ารักจริงๆเพื่อนฉัน ><
“ไปงานเลี้ยงเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ นะนะนะนะ”ผมพูดพร้อมเขย่าแขนจงออบ
“จะจะดีหรอ ฉันเกรงใจคุณพ่อกับคุณแม่ของนายนะ”จงออบพูด
“ดีสิ ไม่ต้องเกรงใจหรอก นะนะนะนะ ไปนะนะนะ”ผมพูดและยังคงเขย่าแขนจงออบต่อไป
“อื้ม ก็ได้ๆ”จงออบพูดพร้อมพยักหน้าเล็กน้อย
“เย้ ขอบคุณมากไอ้เพื่อนรักกก ><”ผมพูดพร้อมกระโดดกอดจงออบ
“ยูยองแจ มาเร็วๆ”เสียงคุณพ่อนี่นา
“ป่ะๆ”ผมพูดแล้วจูงมือจงออบไปด้วย
“อะเอ่อ สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่”พอจงออบเจอพ่อกับแม่ของผมจงออบก็โค้งเก้าสิบองศา
“อ่าจ้ะ”แม่ของผมพูด
“พ่อแม่ ผมให้จงออบไปกับผมด้วยได้ไหม นะครับ”ผมพูดอ้อนพ่อกับแม่
“ได้ๆ ไม่มีปัญหา จงออบขึ้นรถสิลูก ^^”พ่อพูดกับจงออบ แหมะ ทีกับลูกตัวเองไม่เห็นพูดดีแบบนี้เล้ยยย
“ขอบคุณครับ”จงออบโค้งอีกครั้งแล้วขึ้นรถไป
___________2ชม.ผ่านไป___________
ตอนนี้พวกเรามาถึงงานเลี้ยงวันเกิดของคุณน้าฮโยซองแล้วครับ เฮ้อ คนเยอะเว่อร์ ผมกลัวหลงทางจัง แต่ดีนะที่มีจงออบมาด้วย ไม่งั้นผมคงเหงาแย่
“อ้าว คุณนายยูริ สวัสดีค่ะ”คุณน้าฮโยซองพูดทักทายคุณแม่ของผม
“สวัสดีค่ะ คุณนายฮโยซองสุขสันวันเกิดนะคะ ”แม่ของผมพูดก่อนที่จะยื่นกล่องของขวัญอันเล็กๆให้ ให้เดานะว่าข้างในคืออะไร ดูก็รู้ ไม่แหวนเพรชห้ากะรัตก็กำไลฝังพงฝังเพชรราคาสามแสนแปดแหละมั้ง =_=
“อ้าวหนูยองแจ สวัสดีจ้ะ”คุณน้าฮโยซองทักทายผม นึกว่าจะมองไม่เห็นผมซะอีก
“สวัสดีครับคุณน้า”ผมพูดแล้วโค้งให้คุณน้าฮโยซอง
“ว้ายย น่ารักจังเลยนะหนูยองแจ ทำไมลูกของน้าไม่เป็นแบบหนูบ้างนะ”คุณน้าฮโยซองพูดพร้อมลูบหัวผม
“ครับๆ”ผมตอบกลับไปอย่างสุภาพ เอ๊ะ ว่าแต่ จงออบหายไปไหนวะ =[]= อย่าบอกนะหนีกลับบ้านไปแล้ว - -
Jongup Say
จริงๆงานเลี้ยงที่ยองแจพาผมมาก็ดูสนุกดีนะ แต่ผมไม่ค่อยชินหน่ะ ผมเลยออกมาเดินเล่นตรงสวนหลังบ้านของคุณน้าฮโยซองอะไรนั่นแหละครับ บรรยากาศดีจริงๆ ผมอยากมีบ้านหลังใหญ่ๆแบบนี้บ้างจัง เฮ้ออ ^^
บรึ้นนนน บรึ้นนนนน
เสียงมอเตอร์ไซด์ดังมาจากสวนหลังบ้าน สงสัยจะมีคนมางานเลี้ยงเพิ่มแหละมั้ง อย่าสนใจเลย
“ฮัลโหล ฮิมชานหรอ อยู่ไหนวะ”เสียงของชายหนุ่มที่ขี่มอเตอร์ไซด์คันบิ๊กเบิ้มเอ่ยขึ้น
เสียงแข็งๆกร้าวๆยังไงๆไม่รู้ -3- แต่ช่างเหอะ มันไม่เกี่ยวกับจงออบเลย
“เออๆ เดี๋ยวฉันเข้าไปหา”เสียงนั้นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนผมเห็นหน้าเจ้าของเสียงนั่นแล้ว หน้าตาหล่อใช่เล่นตาโตนิดๆสูงกว่าผมหน่อยๆแต่ผิวดำๆนะ -..-
“…..”ผู้ชายคนนั้นเดินมาเจอะกับผมพอดี เราสองคนมองหน้ากันนิดหนึ่ง
“(._.)”ผมโค้งให้ผู้ชายคนนั้นเล็กน้อยแล้วรีบเดินกลับเข้างานไป ปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่แบบนั้นคนเดียว -_-
“ไอ้จงออบ! ไปไหนมาวะ แม่ง”ยองแจที่เห็นผมเดินออกมาจากสวนหลังบ้านเอ่ยขึ้น
“ไปเดินเล่นรับลมมาน่ะ ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะ”ผมพูดขอโทษยองแจ
“อื้มๆ ไม่เป็นไรหรอกๆ”ยองแจพูดแล้วเดินนำผมเข้าไปในงาน
“ยองแจ มานี่เร็วลูก หนูจงออบก็มาด้วยนะจ้ะ”คุณแม่ของยองแจกวักมือเรียกผมกับยองแจ
“ม๊าจะเรียกผมมาทำมายยยยย”ยองแจที่ตอนนี้กำลังเคี้ยวขนมอย่างอร่อยเอ่ยขึ้น
“หยุดกินก่อน นั้นไง มาแล้วๆ”คุณแม่ของยองแจพูดพร้อมตียองแจไปหนึ่งที
“ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ นี่ไงคะ ลูกของดิฉัน”คุณน้าฮโยซองพูดพร้อมดึงใครบางคนให้ออกมายืนข้างหน้า หล่อดีนะ แต่เสียดาย ฟันเหยินไปหน่อย =_=
“ทักทายคุณน้ายูริสิ๊ลูก”คุณน้าฮโยซองพูดกับลูกของตัวเอง
“สวัสดีครับ ผมคิมฮิมชานครับ! เรียนอยู่ชั้นม.5ครับ”คุณคิมฮิมชานพูดแล้วโค้งให้คุณแม่ของยองแจเล็กน้อย
“ว้าย น่ารักจริงๆเลย งั้นคงเป็นพี่ของยองแจสินะ ยองแจเพิ่งจะอยู่ม.3เอง ยองแจสวัสดีพี่เค้าสิลูก”คุณแม่ของยองแจพูด
“ทำไมผมต้องสวัสดีด้วยหล่ะ ผมหิวอ่ะผมหิว ผมจะกินขนม งืม”ยองแจพูดพร้อมกระทืบเท้าปึงปังๆ
“ไอ้ลูกคุณนี้นี่! เดี๋ยวจับตีก้นเลย ขอโทษที่เสียมารยาทนะค้ะ”คุณแม่ของยองแจพูดแล้วตียองแจไปหนึ่งที
(._.)<<ผม
(- -)<<คุณฮิมชาน
(-)3(-)<<ยองแจ
( ^^) (^^ )<<คุณน้าฮโยซองและคุณแม่ของยองแจ
“อ้าว แล้วคนนั้นใครหรอคะ”คุณน้าฮโยซองพูดพร้อมชี้มาที่ผม
“เอ่อ สวัสดีครับ ผมมุนจงออบ เพื่อนของยองแจครับ ฝากเนื้อฝากตัวนะครับ”ผมพูดอย่างสุภาพแล้วโค้งหัวติดพื้นให้คุณน้าฮโยซอง
“ตายแล้ว น่ารักจริงๆเลย”คุณน้าฮโยซองพูดแล้วหยิกแก้มผม
“^^”ผมยิ้มตอบ
“นี่ก็ลูกเพื่อนของน้าจ้ะ มานี่สิจ้ะ หนูแดฮยอน”คุณน้าฮโยซองพูดพร้อมลากใครอีกคนเข้ามา
“สวัสดีครับ ผมจองแดฮยอนครับ”เอ๊ะ นี่มันคนที่ผมเจออยู่สวนหลังบ้านเมื้อกี้นี่นา
“สวัสดีจ้ะ หล่อจริงๆเลย หุ่นดีด้วยนะเนี่ย ยองแจดูสิ๊ เค้าดูแลหุ่นดี ไม่กินจุกจิกแบบลูก เค้าเลยหล่อแบบนี้ ><”คุณแม่ของยองแจพูดพร้อมลูบหัวคนที่ชื่อแดฮยอน
“แม่อ่ะ ชิส์ =_=”ยองแจพูดแล้วสะบัดหน้าหนีเดินไปกินขนมต่อ เฮ้อ เพื่อนน๊อเพื่อน
HimChan Say
แหมะ ผมหมั่นไสไอ้เด็กอ้วนนั้นจริงๆ -_- อารมณ์เสียเว้ย เด็กไร้มารยาท! เดี๋ยวปั๊ดเลย
“ยองแจ นายกินเยอะไปแล้วนะ”เสียงของจงออบเพื่อนของไอ้เด็กอ้วนพูดพร้อมสะกิดไอ้เด็กอ้วนที่กำลังกินขนมอยู่
“ช่างแม่งเหอะ อยากให้มาดีนัก กินแม่งให้หมดเลย”ไอ้เด็กอ้วนนั่นพูดพร้อมเคี้ยวขนมตุ้ยๆ -_-
ผมยืนมองไอ้เด็กอ้วนที่ตอนนี้กำลังกินไม่หยุด จนเจ้าตัวรู้ว่าผมกำลังมองอยู่จึงเอ่ยขึนว่า
“มองอะไรวะ ไม่เคยเห็นคนกินขนมรึไง? -)3(-”ดูมัน =_= ไม่ได้น่ามองเล้ย
“ไอ้เด็กอ้วน หยุดกินได้แล้ว ดูสิ๊ อ้วนจนกลิ้งกลับบ้านได้เลยนะเนี่ย”ผมพูดพร้อมชี้ไปที่พุงของมัน
“หน๋อยยย นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันห้ะ!”เจ้าเด็กอ้วนนั่นหยุดกินแล้วหันมาด่าผมฉอดๆ =_=
“ยองแจ อย่าไปว่าพี่เค้าสิ มันไม่ดีนะ ขอโทษแทนเพื่อนของผมด้วยนะครับ”จงออบเพื่อนของเจ้าเด็กอ้วนรั้งแขนเจ้าเด็กอ้วนนั้นไว้ก่อนที่จะกล่าวขอโทษผม น่ารักจริงๆ แต่ไม่น่าคบกับไอ้เด็กอ้วนนี่เลยสักนิด เป็นเพื่อนกันได้ไงวะ =_=
“จะไม่ให้ว่าได้ไง ก็มันมากวนตีนฉันก่อน”ไอ้เด็กอ้วนพูดพร้อมเอาส้อมมาชี้หน้าผม
“พอเถอะยองแจ”จงออบพูดแล้วเกาะแขนยองแจไว้
“ไม่เว้ย ฉันจะคุยกับไอ้นี่ให้รู้เรื่อง นี่ นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันอ้วน นายไม่ใช่พ่อแม่ฉัน เพิ่งรู้จักกันหัดทำตัวให้มีมารยาทหน่อย ไอ้ฟันเหยิน เออ แล้วหุบฟันของนายไว้ด้วย ฉันกลัวมันจะเฉาะหน้าฉัน ถ้านายไม่หุบฟันของนายล่ะก็ ฉันจะเอาฟันของนายไปปิ้งให้หมาแทะ แล้วทีหลังห้ามมองฉันเวลาฉันกิน ฉันไม่ชอบ ถ้ายังมองฉันอีกล่ะก็ ฉันจะจับนายยัดใส่ท่อพีวีซี แล้วถ้านายตำหนิความหล่อและน่ารักของฉัน ฉันจะฆ่านาย @#$%^&*(”ผมฟังเจ้านี่ร้ายยาวจนผมจะหลับอยู่แล้วเนี่ย เหอะๆ ปากจัดแบบนี้แหละ ฮิมชานชอบ -//-
“พอเถอะ ยองแจ”จงออบยังคงรั้งยองแจไว้เหมือนเดิม
“ช่างเถอะครับน้องจงออบ คนปากจัดแบบนี้ สักวันมันจะเจอของดี!”ผมพูดแล้วจ้องตายองแจที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความโมโห =_=
“จะจะเจอบ้าอะไร!”ยองแจพูดติดขัดเล็กน้อย
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละหน่า เหอะ ปากจัดแบบนี้เดี๋ยวจับปล้ำซะให้เข็ด!”ผมพูดแล้วยิ้มจนหน้าบาน
“ไอ้ลามก!!!”
“ไอ้เด็กอ้วน”
“ไอ้ฟันเหยิน!!!”
“ไอ้หมูเน่า”
“ไอ้หน้ายาว!!!”
“ไอ้เตี้ยตัน”
“ไอ้#$%^&*(”
เราด่ากันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผมว่าผมต้องรีบจัดการไอ้เด็กอ้วนนี้แล้วแหละ ไม่งั้นมันคงจะปากจัดแบบนี้ไปตลอดชีวิต -_-+
Daehyun Say
วันนี้อากาศดีนะครับ แต่กลับมีคนมาทะเลาะกันในงาน ฮิมชานกับน้องยองแจทะเลาะกันอย่างเมามันส์ ตอนนี้ยังไม่หยุดด่ากันเลย
ผมออกมาเดินที่สวนหลังบ้าน ผมกะว่าจะลับบ้านตั้งนานแล้วล่ะ แต่ที่นี่มีบางอย่างที่ดึงดูดผมอยู่… นั่นไงล่ะ…
เด็กน้อยตาตี่ตัวเล็กๆกำลังนั่งเล่นอยู่ตรงสนามหญ้าคนเดียว แลดูน่ารักมากๆเชียวล่ะ J แต่ทำไมมานั่งตรงนี้คนเดียวนะ?
“เมื่อไหร่ยองแจจะเลิกทะเลาะกับพี่ฮิมชานสักทีนะ ง่วงนอนจะตายอยู่แล้ว”เสียงของเด็กน้อยตาตี่พูดพร้อมเบ้ปาก น่ารักจริงๆ
“ให้ไปส่งไหม จงออบ…”ผมถามพร้อมเดินเข้าไปหาจงออบ
“พะพี่แดฮยอน…. ไม่เป็นไรหรอกครับ ขอบคุณครับ”จงออบตกใจผมเล็กน้อยก่อนที่จะพูดตอบผม
“ทำไมหล่ะ”ผมถามจงออบอีกครั้ง
“ผมเกรงใจครับ ขอตัวนะครับ”จงออบพูดแล้วรีบลุกขึ้นเตรียมจะเดินเข้าไปในงานอีกครั้ง
“จงออบ… จำพี่ไม่ได้จริงๆหรอ?”ผมถามจงออบ
“ฮะ?”จงออบเอียงคอเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ามามองผม
“อ๋อ ป่าว ไม่มีอะไร..”ผมพูดพรอมทำหน้าเฉยชา
“อ๋อ.. ครับ”จงออบยิ้มให้ผมนิดๆก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าไปห้ามยองแจกับฮิมชาน ที่ตอนนี้กำลังต่อสู้กันอยู่ -_-
จงออบ…. พี่อุตส่าห์กลับมาหาจงออบนะ….พี่จะทำให้นายจำพี่ให้ได้….
ความคิดเห็น