คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Boy Freind????[100%] เต็มแล้วนะคะ
เริ่มแรกหญ้าขอขอบคุณ ป่าน กะ ปราง มากๆเลยน๊า ที่มาอ่านฟิคหญ้า
ป่าน หญ้ามาอัพแล้วเลิกลงแดงด่วน
ปราง หญ้าอนุยาดให้เล่นคุณไสย์ได้แต่เอาเป็นเสก ดงบัง เข้าท้องแทนละกันน๊า หุหุ
……………………………………………………………………………………..
“ แจจุง ครับ ตกลงจะคบกับพี่มั๊ยครับ “ ยูชอน ถามพลางเกาท้ายทอยตัวเองแก้เขิน
“ เอ่อ....รุ่นพี่ชอบผมตรงไหนเหรอครับ “ แจจุง เลี่ยงที่จะตอบคำถามตรงๆ
ยูชอน จะสามารถทำให้เค้าลืม ยุนโฮ ได้รึเปล่าเค้าไม่รู้หรอก
รู้แต่ว่าบางอย่างมันสั่งไม่ให้เค้าทำร้ายคนๆนี้
“ เอ่อ....ก็....ก็เพราะว่า แจจุง น่ารักน่ะสิครับ พี่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรหรอก แต่พี่ชอบ แจจุง จริงๆนะครับ “ ประโยคสุดท้าย ยูชอน พูดออกมาด้วยความจริงใจ
ร่างบางหลบสายตาของคนตรงหน้าด้วยความเขิน
“ ครับ....ผมจะคบกับรุ่นพี่ “ ร่างบางตอบเสียงแผ่ว แต่แค่นั้นยูชอนก็สามารถได้ยินมันอย่างชัดเจน
“ จริงเหรอครับ “ ร่างโปร่งถามย้ำเพื่อความั่นใจ เมื่อ แจจุง พยักหน้ายืนยันอีกครั้ง ยูชอน ก็ตัดสินใจรวบร่างบอบบางมาไว้ในอ้อมกอดทันทีด้วยความดีใจ
“ ขอบคุณนะ แจจุง ขอบคุณ “ ร่างโปร่ง เอ่ยออกมาด้วยความปิติ
ซักวันผมคงจะรักรุ่นพี่ใช่มั๊ยครับ
ผมหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น
ทั้งสองคนกอดกันกลม โดนที่ไม่รู้เลยว่ามีสายตา 2 คู่ที่มองพวกเค้าอยู่ด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไป
มันต้องอย่างนั้นสิไอ้ไก่ แกก็เก่งเหมือนกันนี่หว่า - -* <<< จุนซู
นายจะคบกับมันจริงๆเหรอ แล้วทำไมเราต้องรู้สึกเจ็บด้วยล่ะ <<< ยุนโฮ
...........................................................................................................................................
“ มิน เดี๋ยวลูกเอาดอกไม้ไปส่งตามบ้านนี้ด้วยนะจ๊ะ “ คุณนายชิมพูดพลางยื่นช่อดอกไม้ช่อใหญ่ให้ลูกชายของตน
“ ได้ครับแม่ ว่าแต่...พี่คิฮยอนอยู่ไหนอ่า ทำไมไม่มาช่วยกันส่งยังเหลืออีกตั้งหลายที่แหน่ะ “ เด็กหนุ่มพูดพลางย่นหน้าอย่างเหนื่อยใจ เมื่อเห็นรายการที่เค้าต้องส่งของ
ทำไมมันเยอะอย่างนี้วะเนี่ย แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่เราจะได้ทำการบ้านล่ะ - -*
“ พี่คิฮยอน เค้าบอกว่าจะออกไปติวหนังสือบ้านเพื่อนน่ะ เดี๋ยวก็คงกลับแล้วมั้ง “ ผู้เป็นแม่พูดพลางยิ้มอย่างใจดี
“ อย่างพี่คิเนี่ยนะครับจะไปติวหลังสือ หึหึ ให้ช้างออกลูกเป็นคนยังหน้าเชื่อกว่าอีก “ ร่างเพรียวส่ายหน้าให้กับความกะล่อนให้กับพี่ชายตัวเอง ก่อนจะขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์ขนาดย่อมเพื่อไปส่งดอกไม้
“ ตี๊ด....ตี๊ด.... “
“ ใครครับ “
“ ผมมาส่งดอกไม้ครับ “ ชางมิน ตอบออกไป ซักพักประตูเหล็กบานใหญ่ก็ถูกเลื่อนออกมาอย่างช้าๆ
“ เข้ามาได้เลยครับ “ เสียงคนในเครื่องตอบรับตอบออกมา เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็เดินเข้าไปในบ้านขนาดใหญ่ทันที
“ หมับ.... “ ร่างเพรียวถูกกระชากเข้าไปสู่อ้อมกอดของคนๆนึง เด็กหนุ่มออกแรงดิ้นเต็มที่ แต่ดูเหมือนคนข้างหลังจะไม่รู้สึกเลย
“ เจอกันอีกแล้วนะครับ “ เสียงคุ้นหูดังขึ้น ทำให้ ชางมิน หันหลังกลับไปแทบจะทันที
“ พี่ซีวอน.... “ ร่างเพรียวอุทานออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะดิ้นสุดแรงเพื่อที่จะออกจากอ้อมกอดอันอบอุ่นนี้
“ จะดิ้นทำไมล่ะครับ “ ซีวอน พูดยิ้มๆก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นมาอีก
“ ปล่อยผมนะรุ่นพี่ “ ชางมิน พูดพลางพยายามดิ้นสุดแรงเกิดแต่ก็ไม่สามารถจะสู้อ้อมกอดอันแข็งแรงของคนตรงหน้าได้
“ เรียกว่าพี่ซีวอนก่อนพี่ถึงจะปล่อย มิน “
“ ............... “ คนในอ้อมกอดยืนนิ่งไม่ยอมพูดอะไรออกไป
ใครจะไปยอมเสียท่ารุ่นพี่บ้าๆนี่กันล่ะ
ให้ตาย ชิม ชางมิน ก็ไม่เรียกเด็ดขาด - -*
“ ไม่เรียกงั้นเหรอ “ ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกดจมูกลงบนเส้นผมนิ่มสลวย ไล้เรื่อยมาจนถึงหน้าผากบน แก้มนวล แม้เจ้าของใบหน้าจะพยายามหลบเท่าไหร่ก้อไม่เป็นผล
“ ปล่อยผมนะรุ่นพี่ “
“ พี่ซีวอน “ ถึงปากจะพูดแต่กลับไม่ยอมหยุดการกระทำนั่น ริมฝีปากหนาประทับลงบนริมฝีปากอิ่มทันที ก่อนจะค่อยๆส่งลิ้นร้อนๆเข้าไปสำรวจอย่างช่ำชอน
หวาน....ไม่อยากถอนปากออกเลยให้ตายสิ
“ อื้ม....อึ่ก.. “ ชางมิน ทุบ ไปที่อกกว้างอย่างรัวเร็ว ทำให้ชายหนุ่มละออกมาจากริมฝีปากสวยอย่างเสียดาย
“ เรียกพี่ซีวอนได้รึยัง “ ร่างสูง พูดอย่างเจ้าเล่ห์
“ ........... “ ชางมิน ยังคงไม่ตอบอะไร พอเห็นร่างสูงจะโน้มหน้าเข้ามาอีก ร่างเพรียวก็ตอบด้วยด้วยความตกใจทันที
“ พี่ซีวอน ก็ พี่ซีวอน พอใจรึยังล่ะ “ ชางมิน พูดพลางดันอกคนตรงหน้าออกไปให้ไกลที่สุด ร่างสูงยอมปล่อยคนในอ้อมกอดแต่โดยดี
“ ก็แค่เนี้ย ว่าแต่ มิน มาส่งดอกไม้เหรอครับ “
“ อื้ม...เอ้าเอาไป แล้วเอาตังค์มาด้วย “ ชางมิน ยื่นดอกไม้ออกไปข้างหน้า ก่อนจะแบมือขอเงิน
ซีวอน เห็นดังนั้นก็จับมืออีกข้างของ ชางมิน ขึ้นมา ก่อนจะนำไปกุมดอกไม้ไว้แน่น
“ พี่ให้เรา ส่วนเรื่องตังค์พี่จ่ายให้แม่เราแล้วนะ “ ชายหนุ่มพูดพลางเดินเข้าไปประชิดตัวคนตรงหน้ามากขึ้น
“ ดี...จะได้เอาไปขายต่อ “ ร่างเพรียวพูดก่อนหันหลังเตรียมวิ่ง แต่ก็ชะงักแล้วหันกลับมาเหมือนนึกอะไรได้
“ ปึก!!! “ ชางมิน กระแทกส้นไปที่ส้นเท้าของร่างสูงอย่างแรง
“ โอ๊ย!!!!!! “ ร่างสูง ร้องออกมาด้วยความเจ็บ
“ ตอบแทนค่าจูบเมื่อกี๊ละกันนะครับพี่ซีวอน ผมไปล่ะ “ ชางมิน พูดก่อนจะโบกมือไหวๆให้อย่างสะใจ แล้วรีบวิ่งออกไป
ด้าน ซีวอน ถึงแม้จะเจ็บ แต่ก็สุขใจ
เค้ารักคนไม้ผิดใช่มั๊ย
พี่รักเราได้ใช่มั๊ย
ชางมิน
..................................................................................................................................
มาอัพแร้วววว
อยากฆ่าตัวเองอยุ่เหมือนกันขอโทษที่ทำให้รอนะคะ
ปวดหัวไม่ไหวแล้วววว
ไปนอนแล้วนะคะ
เม้นเพิ่มกำลังใจด้วยน๊า
...............................................................................................................................
ความคิดเห็น