[Fic] =**ป่วนรักเด็กข้างบ้าน**= [โน่ริท Yaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : Introduction + พูดคุยกับคนแต่งคร้าบ :)

Talk

ขออนุญาตรบกวนให้อ่านให้จบก่อนค่อยเลื่อนลงไปอ่านเนื้อเรื่องนะคะ :)

สวัสดีคนอ่านทุกๆๆคนเลยค่ะ ญ่า นักเขียนเจ้าเก่ากลับมารายงานตัวแล้วครับผม!! ห่างหายจากการอัฟฟิคลงเว็บเด็กดีไปนานมากก ขอสารภาพครับว่าเข้ามาอัพไม่ได้เพราะลืมรหัสผ่าน - -* จะเรียกว่าเป็นการโชคดีหรืออะไรที่บังเอิญเดาสุ่มรหัสไปเรื่อยๆแล้วโป๊ะเช๊ะถูกพอดี!!! แต่มันก็สายเกินไปสำหรับฟิคหลายๆเรื่อง เพราะญ่าได้ทำต้นฉบับฟิคเรื่องอื่นๆหายไปหมดแล้ว เนื่องจากไวรัสเมื่อ 2 ปีก่อน.....

จึงขอแจ้งให้ทราบว่าสำหรับใครที่ยังอยากอ่านฟิคยุนแจ 2 เรื่องที่ญ่าได้อัพค้างไว้ (ซึ่งไม่น่าจะมีเหลือ555) ให้แจ้งเจตจำนงค์ผ่านคอมเม้นนะคะ ญ่ากลับมาแต่งต่อให้อย่างแน่นอนค่ะ! แต่คงต้องเขียนขึ้นมาใหม่ทั้งหมด เนื่องจากจำตอบจบของต้นฉบับไม่ได้อีกต่อไปแล้ว แหะๆ

ส่วนฟิคเรื่องนี้ก็เป็นฟิคโน่ริทเรื่องแรกที่ญ่าแต่ง ห่างหายจากการแต่งนิยายมานานพอสมควร เพราะงั้นจึงงดแต่งเรื่องที่มันดราม่าซับซ้อนมากจนเกินพอดี ภาษาอาจจะดูแข็งๆไปบ้าง แต่รับรองว่าจะปรับปรุงพัฒนาต่อไปแน่นอนค่ะ^^

ไม่รบกวนแล้วครับ เลื่อนลงไปอ่านคำนำก่อนได้เลยคร๊าาา XD

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



บทนำ

“~~~สุดที่ร๊ากกกก รักเธอคนเดียวอ่ะจัดปายยยย ตะโกนดังว่ายังคิดถึง โย่ว!!! ฟังนะฟังให้ซึ้งมองตาฉันดีดี......~~~”

“โว้ยยยยย คุณเรืองฤทธิ์คร้าบบบ หยุดแหกปากได้รึยัง รำคาญโว้ยยยย >[]<"  ภาคิณ คำวิลัยศักดิ์ หรือโตโน่ เปิดหน้าต่างห้องนอนตัวเองออกอย่างรวดเร็วก่อนจะตะโกนอย่างสุดกลั้น

“บอกเลยสุดที่ร๊ากกกก พูดความในใจที่ยังมี๊.....ตะโกนดังๆว่าเธอคิดถึง โย่ว!! ให้ฉันฟังจนซึ้ง โอ้วว!! และอยากจะขอสามคำว่าไว้ ไอ มิส ยูววววว......”   เสียงแหบเล็กยังคงแหกปากร้องเพลงต่อโดยไม่สนใจอาการของพื่อนบ้านที่ตอนนี้ใกล้จะประสาทแดกเต็มทีแล้ว- - *

ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลา ที่ตอนนี้อยู่อาการเครียดเต็มที่ ผมเผ้าฟูกระเซิงไม่เป็นทรงเนื่องจากเพิ่งตื่น - - กอดอกยืนมองเด็กตัวเล็กข้างบ้านของตนที่คอยกวนประสาทเค้าทุกครั้งที่เจอ แถมยังชอบมาแหกปากร้องเพลงตอนเช้าๆอีก ทำให้เค้าตื่นอัตโนมัติโดยไม่ต้องพึ่งนาฬิกาปลุกเลยล่ะ =_=;;

“อ้าว...ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังล่ะลุงโตโน่^^”  คนตัวเล็กหยุดร้องเพลงก่อนจะหันไปส่งยิ้มหวานให้คุณเพื่อนบ้านที่ยืนหน้ามุ่ยอยู่

รอยยิ้มที่คนภายนอกเห็นอาจจะต้องตกหลุมรัก แต่ขอโทษเถอะโต่โน่คนนี้กลับมองว่ามันกวนตีนมากมาย -_-!!!

“ลุงบ้านแกสิไอ้เด็กแสบ!!! ฉันแก่กว่านายแค่ 8 ปีเองนะ! อีกอย่าง…ฉันบอกแล้วไง ว่าอย่ามาแหกปากร้องเพลงตอนเช้าๆแบบนี้ ระเบียงบ้านนายมันใกล้บ้านฉันจนแทบจะเกยกันอยู่แล้ว ทำอะไรเกรงใจกันบ้าง”  ร่างสูงต่อว่ากะจะให้ร่างเล็กรู้จักสำนึกบ้าง แต่ริทกลับหัวเราะน้อยๆก่อนจะเดินมาเกาะที่ระเบียง

“ทำไมผมต้องเกรงใจลุงด้วยล่ะ ผมร้องเพลงอยู่บ้านผมนะไม่ได้ไปร้องบนหัวลุงซักหน่อย”

“นี่นาย!!!”

“ฮ้าวววว >O< วันนี้ตื่นเช้าไปหน่อย ไปนอนต่อซักงีบดีกว่า โห๊ะๆๆ”  พูดจบก็ปิดประตูระเบียงใส่หน้าคนหน้าลิงทันที

ดูมัน ปลุกให้คนอื่นตื่นแล้วยังมีหน้าไปหลับต่อเนี่ยนะ???

ริท เรืองฤทธิ์ ไอ้เด็กแสบ ฉันกับนายเห็นทีจะไม่มีทางญาติดีกันได้แน่ๆ!!!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“โตโน่ลูก ลงมาทานข้าวได้แล้ว”  แม่น้อย หรือคุณนายสุดลมโชยของโตโน่ เรียกลูกชายตัวเองเสียงหวานทำให้รับรู้ได้ทันทีว่าแม่ต้องมีเรื่องที่อยากให้ตนทำแน่ๆ - -

“คร้าบ มาแล้วครับ คุณนายน้อยมีอะไรจะให้ลูกชายรับใช้เหรอ??”  แม่น้อยหัวเราะเบาๆเมื่อรู้ว่าลูกชายรู้ทันตนเองอีกตามเคย

“คือว่าแม่นัดกับคุณนายลำไยข้างบ้านไว้ว่าจะไปทัวร์ยุโรปกันตามประสาแม่ม่ายน่ะ”

“แล้ว????”  ร่างสูงเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนักมือก็หยิบขนมปังปิ้งมาเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย

“คุณนายลำไยเค้าเป็นห่วงลูกของเธอน่ะ กลัวว่าจะมีใครเข้ามาทำอันตราย”

“แล้ว?????”

“แม่เลยอยากจะฝากน้องริทให้ลูกดูแลได้ไหม???”

“ห๊า!!!!!!!!!!!!!!”  โตโน่ปล่อยขนมปังปิ้งในปากอย่างเหวอๆ เมื่อรับรู้ได้ถึงหายนะที่กำลังคืบคลานเข้ามา

“น๊านะ ลูกชายสุดหล่อ ช่วยหม่ามี๊หน่อยนะคนดี ก็แค่ช่วยไปรับ-ส่งน้องที่โรงเรียน และคอยดูแลน้องเรื่องอื่นๆบ้างอีกนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเอง หนูริทเค้าโตแล้ว คงไม่รบกวนอะไรเรามากนักหรอก ”  แม่น้อยเกาะแขนหนาๆของลูกชายตัวเองอย่างออดอ้อนแต่ร่างสูงกลับส่ายหัวไปมาอย่างแรง

"ไม่รบกวนน้อยน่ะสิ!!! ไม่มีทางอ่ะแม่ ผมกับนายนั่นไม่ถูกกันแม่ก็รู้ดี แล้วจะให้ผมอยู่ร่วมชายคากับคนที่ผมเกลียดเป็นเดือนได้ยังไง? ไม่มีทางอ่ะแม่ ฝันไปได้เลย!!"  โตโน่ปฏิเสธอย่างเด็ดขาดก่อนจะเดินไปคว้ากระเป๋าทำงานมาถือไว้เพื่อเตรียมตัวออกจากบ้าน

“ฮึ่ก....ใช่สิ แม่มันไม่สำคัญสำหรับโน่แล้วนี่ เดี๋ยวนี้ลูกชายแม่โตแล้วคงจะไม่สนใจคนแก่ๆอย่างแม่หรอก...ฮึ่กๆ ไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่ไปบอกยกเลิกคุณนายลำไยก็ได้”  ร่างโปร่งหยุดเดินทันทีก่อนจะวางกระเป๋าแล้วเดินไปกอดร่างของผู้เป็นแม่เบาๆ

“ไม่เอาหน่าแม่ อย่าพูดแบบนี้สิ ผมรักแม่นะ”   โตโน่พูดพลางเอาแก้มตัวเองถูกับผิวหน้าผู้เป็นแม่เบาๆ

“งั้นให้น้องริทมาอยู่ด้วยนะ”

"......................."

“นะลูก....”

“เฮ้อ....ก็ได้ๆ แต่แค่เดือนเดียวนะครับ ถ้าแม่ไม่กลับมาภายใน 1 เดือนผมจะโยนนายนั่นออกนอกบ้านจริงๆด้วย!!!!"  โตโน่พูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดก่อนจะหอมแก้มแม่เบาๆแล้วเดินออกจากบ้านไป

......ร่างสูงคงจะไม่รู้ว่านี่เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราววุ่นๆทั้งหลายที่เค้าเองก็ไม่มีทางคาดถึงได้........

TBC...Part 1 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++