ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : EP5
เ้าวัน่อมา
หลัา่ำืนารพบเอันอเพื่อนสนิททั้สามน ที่อนนี้ไ้ึ้นื่อว่าเป็นอาอหลานาไปแล้ว
แสแที่สาส่อเ้ามาในระหว่า่อว่าอม่านในห้อนอนอร่าหนาไม่ไ้่วยให้เา รู้สึัวไ้เลย เนื่อาฤทธิ์อแอลอฮอล์ที่ทำให้เาหลับไ้นานว่าปิ ร่าเล็ที่นอนอยู่้าๆเริ่มรู้สึัวื่นับแสแที่แยาเ้ามา
ร่าเล็ยับัวนนับอะไรบาอย่าที่ไม่ใ่หมอน้า ร่าเล็ลืมาพบหน้าอร่าหนาที่นอนอยู่้าๆ
สีหน้าอร่าเล็ที่เปลี่ยนเป็นสีแึ้นมาทันที เมื่อนึถึเหุาร์เมื่อืน แม้ะเป็นเพราะฤทธิ์อไวน์็าม
ร่าเล็ลุออาเียให่เพื่อ ลับไปที่ห้ออนัารอาบน้ำแ่ัว เรียมอาหารเ้าสำหรับเาและุอาที่ยันอนไม่ื่น เาสามารถทำแบบนั้นไ้ในวันนี้ เพราะเป็นวันเสาร์เาไม่้อไปโรเรียน
แบมแบมที่ัารับัวเอเรียบร้อย โทรถามเพื่อนอย่ายูยอม
( ยูยอม นายพอะรู้วิธีทำุปหรือ้าว้มสำหรับแ้แฮ์ไหม ) แบมแบมโทรหาเพื่อนัวโอเา
( แปปนะ เียวถามแม่ให้ ) เพื่อนัวโเอ่ย
( รู้ๆ เี่ยวส่วัถุิบไปให้ในไลน์นะ ) ยูยอมเอ่ย หลัไปถามแม่มา
( อบใมา ) แบมแบมเอ่ยยิ้มออมา้วยวามีใ
( นายะทำไปให้ใร บอมานะ ) ยูยอมถามับพิรุศเพื่อนรั
( อาินยอนะ แ่นี้่อนนะ ) แบมแบมรีบวาสาย่อนะโนถามไปมาว่านี้
เปิไลน์ที่เพื่อนส่มาให้ทำามนั้น นไ้มาเป็น้าว้มสำหรับแ้แฮ์ที่นไม่เมาสามารถทานไ้
ร่าเล็ัสินใทำให้อาหนุ่มอเาทาน
ร่าเล็ทำอาหารเสร็ ึ้นไปปลุอาายที่ยันอนอยู่ในห้ออเา ร่าเล็เปิประูเ้าไปพบว่า
เรื่อปรับอาาศที่ไ้เปิไว้ ั้แ่เมื่อืนนถึอนนี้มันหนาวสำหรับนที่ไม่ไ้นอนอยู่ภายในผ้าห่มผืนหนา
" อารับ อาินยอรับ ื่นไ้แล้วรับ เ้าแล้วรับ " แบมแบมเย่าแนสวยให้ื่น
" อื้มมมมม " ินยอพึมพำไม่เป็นภาษา
" อารับ ื่นไ้แล้วรับ ไปอาบน้ำเร็วรับ " แบมแบมึผ้าห่มออาร่าหนา
" .........." ยัเียบไม่มีอะไรเิึ้น
" อาินยอ......อ่า " ร่าเล็ไ้เ้าไปใล้แนอร่าหนาไม่ทันระวั ถูึไปให้นอนหายบนเียโยมีร่าหนาอผู้เป็นอาล่อมไว้อยู่
" วนอาแ่เ้าเลยนะรับ " ินยอที่อนนี้ื่นเ็มาแล้ว มอหลานายที่อนนี้ไม่่าอะไรับเหยื่อในอุ้มือเสือ
" อาินยอ ื่นแล้วเหรอรับ ื่นแล้ว็ลุสิรับ " แบมแบมพยายามันร่าหนาออาห่าัว แ่้วยแรที่น้อยว่า เล็ว่าึไม่สามารถันออไปไ้
" วนอาแบบนี้ิเหรอว่าะไ้ ลุออไป่าย " ินยอนัยาอนนี้มอหลานายเป็นเหยื่อไปแล้ว
" อารับ แบมไม่เล่นนะรับ ปล่อยรับ " แบมแบมเอ่ยถามินยอ
" อาอโทษ เอาเมา้า " ินยอที่ไ้สิ ลุออาัวแบมแบมไปนั่้าๆเอ่ยึ้น
" ไม่เป็นไรรับ " แบมแบมเอ่ย ่อนะเ้าไปอร่าหนาไว้
" อาไปอาบน้ำ่อนนะ เียวอาลไปหานะ " ินยอเอ่ยปล่อยอ้อมอาร่าเล็
" รับ " แบมแบมเอ่ย ลุาเียเินออาห้อไป
ใ้เวลาไม่นานนั ร่าหนาทำธุระส่วนัวเสร็ เินมาโ๊ะอาหารที่แบมแบมนั่รออยู่
" มาเร็วรับ แบมแบมอุ่นมาให้ใหม่แล้วรับ ะไ้ร้อนๆ " แบมแบมเอ่ยึ้นเมื่อเห็นผู้เป็นอาเินมาที่โ๊ะ
" อบในะ หลานรั " ินยอเอ่ย่อนั่้าๆแบมแบม
" รับ อาูแลผม ยัให้ผมมาอยู่้วยอี แ่นี้สบายมารับ " แบมแบมเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
" เราไปเอาวิธีทำ้าว้มมาาไหน " ินยอเอ่ยาม้าว้มวาอยู่รหน้า
" ายูยอมรับ ผมโทรไปถามมา " แบมแบมเอ่ยัให้นเอบ้า
" เ่ัเลยรับ เ็ีอาะทานให้หมเลย " ินยอเอ่ยมือยี้หัวหลานาย านั้นั้าว้มเ้าปา
" ผมยุ่หมแล้วรับ " แบมแบมบ่นโนเล่นผม
" อร่อยีนะ อาอบ " ินยอมฝีมือหลานาย
" ผมว่า อาหารที่อาทำอร่อยว่านี้อีนะรับ " แบมแบมเอ่ยามที่ิ
" นี้็อร่อยแล้ว ถ้าพ่อเรารู้เา้อีใแน่เลย ที่เราทำอาหารไ้แล้ว " ินยอเอ่ยม
" ว่าแ่ อารับ ยัมึนหัวอยู่ไหมรับ " แบมแบมเอ่ยถามอาาร
" ีึ้นเยอะแล้วแหละ ไ้อาบน้ำ ทาน้าม้มามนี้ไป " ินยอเอ่ยยิ้มส่ไปให้หลานาย
" แล้วอา พอะำเรื่อเมื่อืนไ้บ้าไหมรับ " แบมแบมแอบถามเรื่อที่เาโนนรหน้าูบไป
" อาำไ้ว่า อานัุ่ยับพวแและ็เรา ื่มไวน์ไป้วย านั้นอา็ฝันว่า อาไ้สารภาพรัับใรไปแล้ว็ูบเาไป เา็ูบอาลับ้วยนะ แล้วอา็...ำอะไรไม่ไ้แล้วแหละ ถามทำไมเหรอ " ินยอเอ่ยวามทรำที่ำไ้เมื่อืน
" อาำอนูบไ้้วยหรอรับ " แบมแบมเอ่ยอน่าใ หน้าแออมา
" ทำไมเหรออาไปูบใรเหรอ หรือ..........ือเรา " ินยอทายาอาารอหลานายที่เป็นอยู่
" อาินยอ " แบมแบมไม่รู้ะทำอย่าไร
" อาูบเราริเหรอ แบมแบม มอหน้าอา " ินยอยับเ้าใล้ร่าเล็บัับให้ร่าเล็มอหน้าน
" รับ อาูบผม อาเอาูบแรอผมไป " แบมแบมเอ่ยออมาหน้า็ยิ่แว่าแิมอี
" อา อาไม่รู้ัวเลย อาอโทษ" ินยอเอ่ยออมา
" แ่ว่า อารู้อย่าที่บอริๆเหรอรับ " แบมแบมเอ่ยถาม่อยมอหน้าร่าหนา
" ะบออย่าไรีล่ะ และถ้าอาบอว่าริล่ะ หลานะรัเียอานนี้ไหม " ินยอเอ่ยถามวามในใอหลานายมอเ้าไปในาอหลายาย
" อารับ แบมแบมไม่เยรัเียอาเลยนะรับ เพียแ่แบมแบม ไม่ิว่า ุอาะอบผม " แบมแบมเอ่ย
" อานึว่าะโนหลานรัเียแล้ว " ินยอพูเสียแผ่ว
" ผมะรัเียอาไ้ไรับ อาเป็นนูแลผม ส่ผมเรียน เลี้ยผมเหมือนลูแท้ๆนะรับ " แบมแบมเอ่ย
" อบในะหลาน " ินยอเอ่ย
" รับ " แบมแบมานรับ
ิ๊๊อ!!!!! เสียอ๊อัึ้น
" เียวอาไปเปิเอ " ินยอเอ่ย่อนลุไปหน้าประูห้อ ูาล้อที่ิไว้เวลานเ้าออห้อ
" น่ารำา " ินยอบ่นับัวเอ่อนะเปิประูให้นแปลหน้าเ้ามา
" ินยอ เบสิถึินยอมาเลยนะะ ว่าแ่นี้ใระ นให้เหรอ " เบาู่หมั่นที่ทารอบรัวอินยอับให้เาอนเ็ๆ
" เบส มาไ้ไรับ " ินยอถามแที่ไม่ไ้รับเิที่มาหาเาถึที่อนโ
" มาหาว่าทีู่่หมั่นไะ " เบสเอ่ย
เบส เป็นสาวสวยลูสาวนัธุริให่ ที่ถูให้หมั่นและแ่านับินยอั้แ่เ็ เพื่อวามมั่นอธุริให้ียิ่ึ้น ึ่ินยอเอไม่ไ้เห็น้วยับารหมั่นและารแ่านในรั้นี้ นเบาไปเรียน่อ่าประเทศแล้วไม่ไ้เอันอีนระทั่เธอลับมาหาเา
" หลานผมอยู่้วย รุา่วยสำรวม้วยนะรับ " ินยอเอ่ยเมื่อเห็นแบมแบมนั่้อมอเาสอนอยู่
" ทำไมล่ะะ " เบสยัไม่ยอมปล่อยินยอ
" อาิน นี่ใรรับ " แบมแบมเินมาหาอาที่ผู้หิล้อแนอยู่ไม่ยอมปล่อย
" แบมแบม นี่เบส เพื่อนอาเอ " ินยอแนะนำสาว้าายให้แบมแบมรู้ั
" ินยอะ อย่าเราไม่ไ้เรียว่าเพื่อนแล้วนะะ อย่าเรา้อเรียว่า ู่หมั่นแล้วนะะ " เบสเอ่ยัึ้น
" แบมแบม อัว่อนนะรับ ะเอาานไปล้า " แบมแบมเอ่ยับอาหนุ่ม
" แบมแบม แบมแบม " ินยอะเินามไปหาหลาน แ่โนหิสาวึไว้ไม่ให้ไป
" แบมแบม แบมแบม " ินยอะเินามไปหาหลาน แ่โนหิสาวึไว้ไม่ให้ไป
" ินยอะ พาเบสออไปหาอะไรทานหน่อยสิะ " เบสเอ่ย
" ือว่า " ินยอหันหน้าไปทาหลานายที่เินไปแล้วแ่โยหิสาวึไว้
" นะะ " เบสอ้อนินยอ
เสียรถยน์ันหรูอินยอับออาอนโไป ผ่านสายาหลานายอย่าแบมแบมที่มออย่าน้อยใที่อาหนุ่มไม่สนใเา ไปับสาวยสวยแทน
ึ ึ ึ เสียไลน์ัึ้น
( ฮัลโหลรับ ปะป๋า ) แบมแบมเอ่ยเสียลไปในสายเมื่อนเป็นพ่อทัมา
( ว่าไรับ ลูสบายีไหมรับ ) แบอมถามลูายที่ไม่ไุ้ยันนาน
( ผมิถึปะป๋า เมื่อไระลับมาหา แบมรับ ) แบมแบมอ้อนเสียับผู้เป้นพ่อ
( ปะป๋า ็ิถึเรานะรับ อทนหน่อยนะรับ นเ่อปะป๋า ทำอะไรอยู่ลู ) แบมแบมเอ่ยบอับแบอม
( อยู่อนโ อาินรับ ำลัะหาอะไรูรับ ) แบมแบมเอ่ยับพ่ออน
( แล้วอาินไปไหนล่ะรับ ) แบอมถามถึน้อายอน
( ไม่รู้รับ เห็นออไปับู่หมั่นเานะรับ ื่อเบสอะไรเนี่ยล่ะรับ ) แบมแบมเอ่ยเสียน้อยใ
( อ่อ เบส พ่อรู้ัเาเป็นู่หมั่นออาินยอเา ั้แ่เ็แล้ว แ่เหมือนอาเาไม่ไ้สนในะ ) แบอมเอ่ยามที่เห็นินยออออาาร
( ริเหรอรับ ) แบมแบมเอ่ยเหมือนไม่เื่อ
( แ่นี้่อนนะ ปะป๋า้อไปทำานล่ะ รัแบมนะรับ ) แบอมเอ่ย่อนะวาสาย
ร่าเล็หาหนัเปิู ่าเวลาไม่อยานึถึใรบ้าน
้านินยอที่โนลาพามา หาอะไรทานาม้วย๊อปปิ้ ่อยเินามนสาวสวย
" ินยอะ ัวนี้สวยไหมะ " เบสถามเรื่อนาฬิา้อมือให้ินยอู
" สวยรับ" ินยออบแบบส่ๆ เป็นห่วหลานายที่ำลัอนเาอยู่
" ินยอะ เราไปูหนััน่อนะรับ " เบสวนินยอไปูหนั่อ
ินยอไ้เพียเินามสาวสวยเหมือนเิม
เวลาผ่านไปั่วโมว่าๆ หนัยัไม่บ
" เบส พี่อไปเ้าห้อน้ำ่อนนะ " ินยอบอสาวสวย่อนอัวออไปเ้าห้อน้ำ
" อย่าไปนานนะะ " เบสเอ่ย่อนะหันไปูหนั่อ
" รับ " ินยอานรับ
ินยอลุไปเ้าห้อน้ำริๆ
ผ่านไป 20 นาที มือถือินยอัึ้น ไลน์อินยอัึ้น
( รีบลับมานะรับ ไม่ั้นแบมอนริๆนะรับ ) หลานายส่ไลน์มาหาินยอาม้วย
ินยอู้อวามแล้วัสินใเินออาโนโรหนัแล้ว ลับอนโไปหาหลานาย
ไม่นานนัรถยน์ยุโรปส่วนัวอร่าหนา มาถึอนโทันที ร่าหนาเินลารถ รไปที่ห้ออนเินไปหาหลานายที่ไม่รู้อนนี้อยู่ส่วนไหนอห้อ
" แบมแบมรับ อาลับมาแล้วนะ " ินยอเอ่ยึ้นเหื่อหาว่าหลานายอนอยู่ส่วนไหนอห้อ แ่ไม่มีเสียอบลับ
ร่าหนาเินหาทุห้อ นมาเอในห้อนั่เล่น ที่มีร่าเล็นอนหลับอยู่ อทีวีเปิเอาไว้ ร่าหนาเินมาหยิบรีโมททีวี านั้นเินมาอุ้มร่าเล็ไปนอนที่ห้อนอนอร่าเล็
" อื้ม อา รีบลับนะรับ " ร่าเล็ที่ละเมอหาร่าหนาให้เารีบลับอนโ
" อโทษนะ แบมแบม ที่อาปล่อยให้เราอยู่นเียว อาลับมาหาเราแล้วนะรับ " ร่าหนาลูบหน้ามนไล่ลูบปอยผมที่ปิหน้าร่าเล็อยู่เอ่ยึ้นอย่าแผ่วเบา ร่าหนาเินออาห้อร่าเล็ไป เปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับอยู่บ้าน ไม่นานนัร่าหนาเินเ้ามาพร้อมุใหม่ เ้ามาเินไปที่เีย นอนลใล้ร่าเล็แล้วผลอยหลับไป
เวลาผ่านไป นถึ่วเย็นอวัน ร่าเล็ที่ื่นมาท่ามลาวามมื มอไป้าๆเอร่าหนาออาินยอนอนอยู่ ร่าเล็แอบอมยิ้มเล็น้อย
ร่าเล็ำลัะลุออาเีย แ่ว่า
" ฟึบ อาินปล่อยแบมนะรับ " ร่าเล็ถูร่าหนาทับไว้ับเียให่
" ใรันนะ บอว่าอนอา อาำลัะ้อเราไรับ " ร่าหนาเอ่ยถึ้อวามทาไลน์ที่ร่าเล็ส่ไปหาเา
" ไปับุเบสสนุมั๊ยล่ะรับ แล้วะรีบลับมาทำไมรับ " ร่าเล็เอ่ยประนบนร่า
" ไม่สนุเพราะ เ็ื้อบ้าน ำลัอนอาอยู่ " ร่าหนาเอ่ยระิบ้าหู
" อนอะไร ใรอน ไม่มีมี๊ " แบมแบมเอ่ยเสียสู
" แบมแบมรับ อโทษนะรับ อาไม่น่าปล่อยให้เราอยู่นเียวเลย " ินยอเอ่ยเสียแผ่วรู้สึผิ
" อาินไม่ผิหรอรับ มัน้อเป็นหน้าที่อนที่เป็นู่หมั่น้อทำไม่ใ่เหรอรับ " แบมแบมเอ่ยเสียเบา
" แบมแบมรับ อาทำไปแบบไม่ไ้เ็มใเลยนะ อาไม่ไ้รู้สึอะไรับเาเลย " ินยอเอ่ย
" แล้วะมาบอแบมแบมทำไมรับ " แบมแบมเอ่ยถามอย่าไม่เ้าใ
" อารู้สึับเรา " ินยอเอ่ยระิบ้าหูร่าเล็ที่อยู่ล่าน
้านเบสทีู่หนัเสร็หาินยอไม่เอ ึลับบ้านอนไป
อาินยอบอวามรู้สึับแบมแบมแล้ว
เรื่อราวะเป็นอย่าไร่อไปรอิามันอน่อไปนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น