ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เป็นห่วง
วัน่อมา
แบมแบมมาถึร้านแ่เ้าเพื่อมาทำเ้สูรใหม่ที่ลอิึ้นมา เฮุนที่มาเ้าเหมือนัน ็เินมาเรียมัวหลัร้านามปิ ทัแบมแบมามปิ แบม้วยวามรีบลืมใส่ถุมือแล้วะหยิบเ้ออาเาอบ ึร้อโอ๊ยพร้อมถามเ้ที่ลบนพื้นทำให้เสียถาล้นพื้นั ทำให้เฮุนที่ำลัะมาทำาน เห็นแบมแบมที่มือพอวามร้อน รีบไปหยิบน้ำแ็ ับอุปร์ทำแผลมา เฮุนเินไปหาแบมแบมที่นั่อยู่ับพื้น แล้วุให้แบมแบมลุึ้นไปนั่เ้าอี้ใล้ๆ ประอบน้ำแ็ที่มืออแบมแบม แล้วทาให้ เพื่อไม่ให้้ำ " เ็บมาไหม " เฮุนเอ่ยถามแบม้วยวามเป็นห่ว
" เ็บสิรับ รีบไปหน่อยนะ " แบมอบำถามเฮุน เฮุนที่ฟัำอบถึับส่ายในวามประมาทอนัวเล็
" ั้นวันนี้ เราะ่วย ทำอาหารให้ลู้า ับเบเอรี่เอ ส่วนแบม็บอ สูรเรามาล่ะัน " เฮุนอาสา่วยแบมแบม ทำานให้เฮุนมอหน้าแบมแบมเพ้อหลุยิ้มให้
" ยิ้มอะไรเหรอ " แบมแบมเรใที่ะให้่วย แ่ถ้าทำนเียววันนี้็ยุ่ึยอมให้่วย
" อ่อ เปล่าหรอ หายไวๆนะ ฟู่ๆ " เฮุนเป่าลมลบนมือที่พอแึ้นเพื่อเป็นารอให้มือ้านั้นหายไวๆ
" อบในะ " แบมแบมเอ่ยอบใเฮุน
" ไม่้ออบใหรอ เราเ็มใ่วย " เฮุนอบไปยิ้มไป
เฮุนที่มาทำานที่ร้านนี้เพราะอยาทำานับแบมแบม เพราะแอบอบแบมแบมั้แ่อนอยู่มหาลัยแล้ว แ่แบมแบมไม่รู้ัวว่าเาอบ เหมือนเฮุนอบแบม้าเียว็ว่าไ้ แบมแบมมีนมาีบเยอะอยู่ในมหาลัย แ่แบมแบมไม่ไ้สนใใร
สัพัหนึ่ินยอเินเ้ามาในร้าน พร้อมเริ่มเปิร้าน เวลาผ่านไปสัพั ลู้าเ้าร้านเรื่อย ร้าน็ยุ่ทั้วันน
" ินยอ พรุ่นี้เรา ะมาถ่ายโปรโมทสมาร์ทโฟนนะ เรียมร้านให้้วยนะ๊ะ " แ็สันเินเ้ามาหาินยอที่ยืนรับออเอร์อยู่
" โอเไ้ ัให้ " ินยอรับำ
" ั้นวันนี้ อลาเ้ล่ะัน " แ็สันสั่หาแฟแล้วเินไปนั่โ๊ะประำ
" โอเ ัไป เียวเอาไปให้ " ินยอรับออเอร์ ินยอเริ่มทำาแฟให้เพื่อน แล้วนำไปเสริฟให้เพื่อน
" อ่ะ ลาเ้รับ " ินยอเสริฟาแฟให้เพื่อนพร้อมแนะนำื่อาแฟ
" อบุรับ ไม่้อทาาร็ไ้ เพื่อนนะเว้ย " แ็สันแวินยอึ้นมา
" ั้นไป เสริฟโ๊ะ อื่น่อนนะ " ินยอเินไปเสริฟโ๊ะอื่น
้านในรัวที่อนนี้แบมมีหน้าที่บอสูรนูนนี้ ส่วนนที่ทำือ เฮุน ที่อาสา่วยแบมเอเพราะ ส่วนอที่เฮุน้อรับผิอบ ไม่่อยมีลู้า
ิ้ เสียสมาร์ทโฟนเรื่อสวยอแบมัึ้น แบมแบมึรับสาย
" ฮัลโหล ยอแเหรอ ลับมาั้แ่เมื่อไร " แบมทัเพื่อนในสายที่เพิ่มลับมาา่าประเทศ
" ใ่เพิ่มาถึ ะะเ้าไปหา แบมแบมสัหน่อย อยู่ร้านใ่ป่ะ " ยอแอบลับ
" อยู่ๆ เ้ามาเลย ะรอนะ " แบมวนยอแมาที่ร้านแล้ววาสาย
" ใรโทรมาเหรอ " เฮุนที่เห็นแบมแบมเพิ่วาสายไป
" ยอแ เพื่อนผมเพิ่ลับาฝรั่เศสนะรับ เาเลยอยามาเอผม เลยะมาหา " แบมอธิบายให้เฮุนฟั
" อ่อ ไ็แนะนำให้พี่รู้ั้วยนะ " เฮุนพูแล้วยิ้มบาๆให้แบม
" ไ้รับ เี่ยวผมะแนะนำให้รู้ัันนะรับ " แบมพูแล้วหันไปทำานในส่วนที่ทำไ้
" ินยอั้นเราลับ่อนนะ แล้วเอันพรุ่นี้ " แ็สันลุเินไป่ายัที่เาเอร์แล้วเินออาร้านไป
สัพัลู้าน่อมา็เ้าร้าน หนุ่มหล่อสูยาวาวใส่สูทสีำเสื้อเิสีาวไท์ำาเสเลำรอเท้าหนัที่ัให้เาแวบับสีผมบรอนรับับใบหน้าอน อย่านัธุริอสัหาริมทรัพย์อย่า มาร์ ้วน พี่ายนสนิทอินยอ
" อเมริาร้อนรับ " มาร์เินไปหาินยอที่รอรับออเอร์อยู่
" ไ้รับ สัรู่นะรับ อ้าววว พี่มาร์ สบายีใ่ไหมรับ ไม่ไ้เอันั้นาน " ินยอทัทายพี่ายนสนิท
" สบายี ิถึน้อายเลยมาหานะ " มาร์พูึ้น
" รับ ั้นเียวผมเอาาแฟไปให้นะรับ " ินยอเินไปทำาแฟ่อ เสร็แล้วึนำไปเสริฟให้มาร์
" อเมริาโน่ร้อนรับ " ินยอเสริฟาแฟ
" รสาิีเลยนะ น้อพี่นิเ่ึ้นเลยนะ " มาร์เอ่ยวนน้อาย
" ไม่นานั้นหรอรับธรรมาๆ รับ เียวผมอัวไปทำาน่อนะรับ " ินยอเินไปที่เรื่อาแฟ่อ
สัพัยอแ็เินเ้ามาในร้านเป็นัหวะเียวับที่มาร์ำลัะลุึ้นะโ๊ะึนันโยบัเอิยอแำลัะล้ม มือเรียวอมาร์ประอยอแไม่ให้ล้มไว้ ่าน่ามอาัน นยอแสะุ้ ึลับมายืนอย่าเิม
" อโทษรับ ผมเินไมู่เอ " ยอแเอ่ยอโทษมาร์่อนเือบายหน้าแล้ว
" ไม่เป็นไรรับ แล้วุเป็นอะไรรึเปล่ารับ " มาร์ถามอาารที่นยอแไม่เมื่อี้
" ไม่รับ อบุรับ " ยอแอบลับ
" ั้น ผมอัวนะรับ " มาร์เมื่อเห็นนรหน้าไม่ไ้เป็นอะไรแล้วึเินออาร้านไป
" มาแล้วเหรอ เป็นไบ้า ยินี้วยนะเพื่อน " แบมแบมที่เห็นเพื่อนเินมาหาในรัว
" อบในะ แเป็นอย่าไบ้า " ยอแถามไถ่เพื่อนสนิทอย่าแบมที่ไม่ไ้เอันนาน
" สบายี้า เรื่อยๆ แ่ยุ่ๆับานอ่ะนะ " แบมแบมอบเพื่อนไป
" ออหน่อย " ยอแอแบมอย่าเยินเพราะเาเป็นเพื่อนันะอัน็ไม่แปล
" นี้ ยอแเรามีนอยาะแนะนำให้นายรู้ั " แบมแบมเินนำยอแไปหาเฮุนที่ำลัเรียมทำเ้อยู่
" พี่ฮุนรับ เพื่อนผมมาแล้วรับ " แบมเรียเฮุน
" อ่ะ สวัสีรับ ผมเป็นเพื่อนรวมานอแบมรับ เฮุน ะเรียว่าพี่เฮุน็ไ้นะ " เฮุนแนะนำัวเอให้ยอแรู้ั
" รับ ผม ยอแรับ เป็นเพื่อนสนิทับแบมั้แ่สมัยเรียนแล้วรับ ยินีที่ไ้รู้ัรับ " ยอแแนะนำัวเอบ้า
" รู้ัันแล้วเน้อ ั้นเียวไปนั่รอ่อนนะ เียวทำอะไรไปให้ิน " แบมพายอแมานั่ที่โ๊ะที่ว่าอยู่
" ทำอร่อยๆน่ะ " ยอแแวเพื่อนไป
" โอเ้า ะทำสุฝีมือเลย " แบมแบมอบยอแลับ
แบมแบมเินเ้าไปในรัวเรียมทำอาหารให้เพื่อนินนลืมไปว่าัวเ็บมืออยู่ เฮุนที่เินมาเห็นึเาไป่วย
" ไม่เ็บมือแล้วเหรอ ะทำอาหารนะ " เฮุนเินมาับมือแบมที่ำลัะเริ่มทำอาหาร
" ็เ็บอยู่รับ แ่ผมอยาทำอาหารให้เพื่อนผมินนะ " แบมที่อยาทำอาหารให้เพื่อนัวเอ แ่้วยมือที่เ็บึทำไ้ไม่เ็มที
" ให้พี่่วยนะ ะไ้เสร็เร็ว " เฮุน่วยแบมแบมทำอาหารนูนนี้ พอแบมะไปหยิบระทะ็ไปนับมืออเฮุนึยอมให้เฮุนหยิบไป พอะหยิบเนื้อไ่มา็นับมืออเฮุนอย่าเิม แบมึยอมให้พี่เฮุน เมื่อาหารเสร็แบมอเป็นนเอาอาหารไปเสริฟเพื่อนเอ
" อ่ะนี้ แ่นี้เราไม่่อยไ้ทำเลย พี่ฮุนทำหมเลย พอีเราเ็บมือนะ เลยทำอาหารไม่ถนั " แบมอธิบายอยอแฟั
" มือไม่เป็นไรเลย อบในะ เราะินแล้ว ..... ็อร่อยีนะ " ยอแที่ัอาหารึ้นมาแล้วมรสาิอาหารอเพื่อน
" ้อไปบอพี่ฮุนแล้วล่ะ " แบมพูึ้น
" แบม ถามอะไรหน่อยสิ " ยอแถามแบมในสิ่สสัย
" ถามอะไรล่ะ " แบมึนั่ฝั่ร้ามยอแ
" พี่ฮุนเาอบเธอป่ะ " ยอแระิบให้ไ้ยินแ่แบม
" ห่า บ้านะ พี่เาไม่ไ้อบเราหรอ แ่เพื่อนร่วมานนะ " แบมอบปั
" แ่ันว่า พี่เาอบแนะ ถ้าเป็นแ่เพื่อนร่วมาน ทำไม้อทำอาหารแทนให้ แถมูเป็นห่วแ้วยนะ " ยอแพูในสิ่ที่นเอสัเเห็น
" อันนี้เรา็ไม่รู้นะ " แบมไม่รู้ะอบว่าอะไร
" โอเๆ ไ็สู้ๆนะ ถ้าเป็นอย่าที่ันพูริ แไ้ลาานเร็วๆนี้แหละ " ยอแแวเพื่อน
" านอะไรไปทำานแล้ว " แบมหน้าที่เริ่มึ้นสีแอบปัแล้วหายไปในรัว
เฮุนที่เินมาเอแบมหน้าแนึว่าแบมไม่สบายึ เินเ้าไปหา แล้วยมือหวัไ้ที่หน้าผาอแบม แ่้วยพื้นที่แบทำให้หลัอแบมนับำแพอร้าน แบมที่รู้สึื่นแ้นแปลๆ หัวใที่เ้นไม่เป็นัหวะ ไม่เยเป็นมา่อน
" เปล่ารับ ผมไม่ไ้เป็นอะไร " แบมอบหันหน้าหนี
" ไม่เป็นอะไรริๆนะ " เฮุนอยาให้แน่ใว่าแบมไม่ไ้เป็นอะไร ับาแบมที่หันหน้าหนีให้หันมาสบาับเา แล้วใ้หน้าผาัวเอ หวัไ้ให้อีรอบ หัวใเ้ารรมันเ้นแรนอาทำให้อีนรู้สึไ้
" แบมสบายีรับ อบุนะรับที่เป็นห่ว " แบมบออบุเฮุน
" ้อเป็นห่วสิ นิไม่รู้ริๆ เหรอว่าพี่ิอะไรับเรา " เฮุนพูทำให้แบมที่หน้าแอยู่แล้วอนนี้แไปทั้ัวแล้ว
" พี่อย่ามาล้อผมเล่นนะรับ " แบมิว่าโนเฮุนแล้
" พี่ไม่ไ้ล้อเล่น พี่อยามาทำานที่ร้านนี้็เพราะ เรานะ " เฮุนอธิบายให้แบมฟั
" แบมแบม พี่อบเรานะ " เฮุนสารภาพับแบมไป แบมที่ไ้ยินนั้น้มหน้าิอ้วยวามเิน
" เินเหรอเรา " เฮุนที่เห็นแบมเิน แล้แหย่แบม
" เปล่าสัหน่อยไม่ไ้เิน " แบมอบปัมือันให้เฮุนยับให้ห่าาน
" แบมแบม พี่อบเราริๆนะ ลอมาบับพี่ไ้ไหม " เฮุนอแบมบ
" อืมมมมมมม ...บ็ไ้รับ " แบมิอ่าแ่็ยอบล
" ั้นอนนี้เราเป็นแฟนันแล้วนะ " เฮุนถามให้แน่ใ
" รับ พี่ฮุน " แบมอบลับ
" ออหน่อยนะ " เฮุนที่เห็นแบมพยัหน้าน้อยึึนรหน้าเ้ามาอ
" ผมไปทำาน่อนนะรับ " แบมที่ถูปล่อยาอ้อมอเินไปทำาน่อ
แล้วพวู่หลัอย่าบีเนียร์ล่ะะเป็นอย่าไร่อ ้อรอิามนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น