คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การกลับมาของแขกผู้ที่ไม่ต้องการ
คอนโดของเหล่ามอนสเตอร์ในขณะที่ทุกคนกำลังหลับใหลไปกับการอ่อนเพลียกันอยู่นั้น ได้มีเสียงห่อนของหมาป่าดังขึ้น ทำให้มอนสเตอร์ตื่นกันขึ้นเพราะเสียงนั้นคือศัตรูของเหล่ามอนสเตอร์และแวมไพร์อย่างกลุ่มของเขาและเพื่อน
" ได้ยินเสียงอะไรกันไหม" แบคฮยอนถามขึ้น
" เสียงเหมือนหมาป่าเลย" เซฮุนตอบกลับไป
" หรือว่า พวกนั้นกลับมาแล้ว " จงอินเสริม
แต่เมื่อเสียงเงียบไปทั้งสามคนก็ล้มตัวลงนอนอย่างเดิม
ในขณะเดียวกันที่ห้องของบีเนียร์ก็ได้ยินเสียงหมาป่าห่อนเหมือนกันด้วยสัณชาตยานของแวมไพร์ทำให้สัมผัสได้ถึงพลังของพวกนั้น
" แจบอมพวกนั้นกลับมาแล้วเหรอเรากลัวจังเลยแจบอม " จินยองที่ได้ยินเสียงกอดแจบอมซบลงที่อกของคนที่ตนรักยามที่มีเรื่องทุกข์ใจ
" ไม่ต้องกลัวน่ะ เราจะปกป้องจินยองเอง ไม่ให้ใครมาทำลายจินยองของเราหรอก" แจบอมพูดปลอบใจคนรักพร้อมกับลูบหลังเพื่อให้ผ่อนคลาย แล้วล้มตัวลงนอนตามปกติ
เมื่อแสงตะวันได้ดับยามราตรีที่แสงจันทราแทนที่ก็เป็นเวลาขแงการล่ากันอีกครั้ง
" เราไปออกล่าแถวชายป่ากัน" มาร์คเสนอ
" ได้ แต่ต้องระวังตัวน่ะ " แจบอมพูดเตือนไว้
" แต่เราว่า ให้แบ่งกันไปจะดีกว่า จะได้มีคนเฝ้าบ้านด้วย" จินยองเสนอ
" อืม ก็ได้งั้น พี่มาร์ค พี่แจบอม พี่แจ็คสัน พี่สามคนออกไปล่ามาก่อน ส่วนที่เหลือรออยู่ที่บ้าน" หัวหน้าประจำกลุ่มเสรอ
" โอเคงั้นตกลงตามนี้" จินยองพูดพร้อมทุกคนที่แยกย้ายไปทำตามที่ได้วางไว้
บริเวณชายป่าที่เหล่าแวมไพร์หนุ่มเข้าไปล่าหาอาหาร
" ระวังตัวกันไว้น่ะ " แจบอมกล่าวเตือนผู้มาด้วยกัน
" ข้าเห็นกระต่ายป่าล่ะ เดียวข้ามา " มาร์คบอกพร้อมเตรียมล่ากระต่ายป่า พรึบเสียงการจับเหยื่อของมาร์คสำเร็จจากนั้นบีบเลือดจากตัวเหยื่อลงใจขวดสำหรับเก็บเลือดไว้สำหรับหนึ่งอาทิตย์
" ข้าได้กลิ่นหมูป่า" แจ็คสันพูดพร้อมสายตาที่เปลี่ยนเป็นสีแดงสด พร้อมเขี้ยวที่พร้อมล่าเหยื่อ แจ็คสันกลับมาพร้อมเลือดที่อยู่ในขวด
ระหว่างที่เหล่าแวมไพร์ออกล่า ด้านมอนสเตอร์ก็ออกหาอาหารสีดำเช่นกัน
" เดียววันนี้จะไปออกล่าที่แถวชายหาด กับที่ชายป่า" ซูโฮหัวหน้ามอนสเตอร์กล่าว
" ก็ดีน่ะ แต่เราแบ่งออกเป็นสามที่ดีกว่าน่ะ" ชานยอลเสนอความเห็น
" งั้น ชายยอล ซูโฮ เลย์ และ ฉันจะไปแถวชายป่าเอง ส่วนแบคฮยอน จงอิน และ เซฮุน ไปแถวชายหาดน่ะ ส่วนที่เหลือรออยู่ที่คอนโดนี้แหละ " ซิ่วหมิ่นแจกแจ้งการล่าให้พื่อนๆ
" โอเคครับ งั้นตกลงตามนี้" จงอินสนับสนุนความคิดนี้ เมื่อตกลงกันได้ พวกเหล่ามอนสเตอร์ ได้แยกย้ายกันไปตามมี่ได้บอกกันไว้
เมื่อสามคนทีมล่าแถวชายหาดอย่างสามพี่น้องจงอิน แบคฮยอน และเซฮุนถึงที่หมายก็ออกล่าหาเหยื่อ แต่ทันใดนั้นจงอินมองไปเห็นรอยเท้าของสัตว์ซึ่งเป็นสัญญาณบอกว่ามีแขกผู้มาเยื่อนที่ไม่ได้ต้อนรับอยู่ไม่ไกลนี้
" ระวังตัวกันด้วยน่ะ เราว่ามันคงอยู่แถวนี้ไม่ไกลหรอก " จงอินพูดเตือนอีกสองคนที่มาด้วย
" ฉันได้กลิ่นมันน่ะ " แบคฮยอนที่มีจมูกดีได้กลิ่นของหมาป่าที่อยู่ไม่ไกลนี้
" ฉันก็รู้สึกนะ สายลมที่พัดมา ทำให้สัมผัสถึงพวกนั้น " เซฮุนที่จับความรู้สึกจากสายผมได้ก็รู้สึกไม่ต่างกัน
" ฉันเห็นเหยื่อแหละ " จงอินที่สายตาดีที่สุดมองไปยันเหยื่อแล้วออกล่ามาพร้อมเก็บใส่ถุงที่เตรียมมา
ขณะที่เดินกลับมานั้น ก็มีร่างหมาป่าตัวหนึ่งกระโจนเข้าใสจงอินขณะกำลังเดินกลับขึ้นจากทะเล
" โอ๊ะะะ " เสียงร้องเจ็บจากรอยเลือดที่ไหลออกมาจากรอยแผลที่ถูกขวน
" จงอิน เป็นไงบบ้าง " แบคฮยอนที่ได้ยินเสียงรีบวิ่งเข้ามาหาจงอินแล้วถามอาการ
" ไม่เป็นอะไรมากหรอก " จงอินตอบพร้อมซบอกแบคไว้
" แกกกก " เวฮุนที่แววตาเปลี่ยนจากปกติเป็นสายตาแห่งความดุร้ายกระโจนเข้าใส่หมาป่าตัวนั้น อย่างแรงจนหมาป่าตัวนั้นกระเด็นไปอีกทาง แต่ก็ถูกตอบกลับโดนการตบของอุ้มมือมัน ทำให้หน้าของเซฮุนมีรอบแผลเกิดขึ้น
" ตายซะเถอะอย่าอยู่เลย " เซฮุนที่โกรธเต็มขั้น เรียกลมมาเป็นทอนนาโดแล้วกระโจนใส่หมาป่าพร้อมบีบคอ หมาป่าจนนิ่งไป เซฮุนนำเนื้อของมันมาหันแล้ใส่ไปในถุงที่เตรียมมาใสอาหารด้วยหมาป่าตัวนี้สีดำอย่างที่ต้องการ
" เรากลับบ้านกันเถอะ ได้มาพอสมควรล่ะ " แบคฮยอนกล่าวพร้อมพยุงจงอินไว้ให้เดินไปด้วยกัน แล้วทั้งสามคนก็เดินกลับบ้านกัน
ส่วนอีกด้านชายป่า ที่สี่หนุ่มมอนสเตอร์ไปด้วยกัน พวกเขาเห็นรอยเล็บของหมาป่าที่ดูก็รู้ว่าเก่งกาจแค่ไหน ไม่นานซูโฮที่เดินอยู่คนเดียวตามหลังคนอื่น โดนกัดเข้าที่หลังของเขา แต่จับตัวหมาป่าไว้ไม่ได้
" โอ๊ยยยย " ซูโฮร้องออกมาเมื่อแผลเริ่มมีเลือดออกมา
" ซูโฮแกโดนมันกัดแล้วล่ะ " ชานยอลที่กลับมาจากการล่าอาหารเข้ามาประคองซูโฮไว้
" เล่นที่เผลอนี้ แน่จริงออกมาเจอกันตัวต่อตัวสิ ไอพวกหมารอบกัด " ซิ่วหมิ่นที่ตามมาติดพูดท่าทายพวกมัน
" เริ่มไม่ปลอดภัยล่ะ กลับกันเถอะ เดี่ยวฉันรักษาให้ " เลย์เข้ามาดูอาการบาดเจ็บของซูโฮแล้วชวนทั้งหมดกลับ ทุกคนช่วยกันพยุงซูโฮกลับ
ด้านเหล่าแวมไพร์เมื่อได้เลือดมาพอสมควรก็พากันกลับบ้านเพื่อความปลอดภัยของทั้งหมด
" พวกมันฆ่าแบคดอนตาย " เสียงหมาป่าตัวหนึ่งที่ตอนกลับมาเป็นคนแล้ว
" มันยามกันชัดๆนี้มันถิ่นของข้า ไว้ข้าจะชำระล้างให้ " หัวหน้าจ่าฝูงพูดขึ้นแล้วแยกย้ายกันไป
ความคิดเห็น