คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ep.3
สองหนุ่มทานอาหารจบเดินทางไปท่องเที่ยวกันต่อ รถยนต์ส่วนตัวสุดหรูของจูเนียร์ขับเคลื่อนอยู่บนถนนในเมือง
“ เราจะไปสำรวจที่ไหนกันก่อนครับ ” ไกด์แบมแบมคุยเจ้านายของเขาที่ขับรถ “ ไปหาที่เที่ยวให้เหมาะกับสายหวานดีไหม ” ร่างหนาถามไถ่แบมแบม ก่อนจะขับรถไปยังสถานที่ที่พูดถึง “ สายหวาน ยังไงครับ ” ร่างเล็กถามด้วยความสงสัย “ คุณไปเห็นกับตาแล้วจะรู้เองแหละ ” จูเนียร์ตอบแต่ให้ร่างเล็กคิดตามที่เขาพูด
เมื่อรถยนต์คันหรูจอดลงหน้าสถานที่แสนสดใส แสนหวานตามที่จูเนียร์พูดไว้ไม่มีผิด “ คุณพูดถูกมันหวานจริงๆ นั่นแหละ ไปกันครับ ” ร่างเล็กมองสถานที่ตรงหน้าที่เขาเดินเข้ามาอย่างไม่เชื่อสายตา “ หวานไหมล่ะ โดยเฉพาะผู้หญิงจะต้องชอบแน่นอน ” ร่างหนาเดินตามถามแบมแบมที่เดินสำรวจรอบๆ ด้วยความสนใจสถานที่แห่งใหม่นี้ เรียกได้ว่าเป็นพิพิธภัณฑ์ธีม Hello Kitty “ ผมว่าไม่เพียงแค่ผู้หญิงนะที่ชอบ คู่รักที่อยากมาเดท หรือ ครอบครัว พ่อแม่ที่อยากพาลูกๆมาหามุมถ่ายภาพ ก็มีนะครับ ” แบมแบมพูดพร้อมสายตาที่ยังคงมองไปรอบๆห้องสีสดใสอย่างไม่วางตา
“ มีข้างบนด้วยครับ ขึ้นไปดูกัน ” ร่างเล็กเดินนำร่างหนาเดินสำรวจห้องต่างๆของที่นี่
“ นี่ไงครับ มีการผูกพวงกุญแจคู่รักเหมือนที่นัมซานทาวเวอร์เลยนะครับ ” ร่างเล็กที่เดินผ่านราวบันไดที่มีการห้อยหัวใจสีชมพูมากมายพร้อมกับคำสัญญามากมายหลากหลายภาษาที่นักท่องเที่ยวต่างมาเขียนทำเอาไว้เป็นที่ระลึกว่า ครั้งหนึ่งพวกเขาหรือเธอเคยมาเยือนที่นี้แล้วครั้งหนึ่ง “ คุณอยากรองเขียนไหม ” ร่างเล็กเดินสำรวจไปเรื่อยๆก่อนจะเอ่ยถามเจ้านายของเขา “ น่า มาเถอะวันนี้เรามาในฐานะนักท่องเที่ยวนะครับ ไม่ใช่คนทำงานนะครับ ผมซื้อมาแล้ว ” ร่างเล็กหยิบหัวใจสีชมพูสองอันที่เขาซื้อมาพร้อมปากกาออกมาชูให้ร่างหนาเห็น
แบมแบมเขียนข้อความก่อนจะนำไปติดบริเวณบันไดทางขึ้นไปชั้นสองของอาคาร ก่อนจะเดินต่อไปยังชั้นสองที่น่าสนใจ
โซนเหมาะสำหรับเด็กพร้อมทั้งมุมถ่ายรูปสวยๆน่ารักมากมายให้เลือก
โซนคาเฟ่รวมถึงโซนพิพิธภัณฑ์ให้ความรู้และประวัติของคิดตี้มากมายในอาคารที่มีให้เรียนรู้ “ ป่ะ ไปที่ต่อไปกันเถอะ ” ร่างหนาชวนร่างเล็กไปที่อื่นต่อ เมื่อสำรวจและติดต่อกับทางพนักงานของที่นี่เรียบร้อยแล้ว
ร่างเล็กเดินตามร่างหนาไปขึ้นรถก่อนจะขับรถไปยังสถานที่ต่อไป
ทั้งสองคนเดินทางมาถึงสถานที่ท่องเที่ยวอีกทีร้านชาเขียวชื่อดังของเกาะเชจู อย่าง ร่างโอซูล๊อคนั่นเอง
ที่นี่เป็นพิพิธภัณฑ์เกี่ยวประวัติความเป็นมาของชา ประเพณี วัฒนธรรม รวมถึงศิลปะของถ้วยชาด้วย นอกจากนี้ยังมีผลิตภัณฑ์ที่ทำมาจากชาเขียวมากมายจากที่นี้ให้ได้ลอง และซื้อกลับเป็นของฝากจากเกาะแห่งนี้อีกด้วย “ คุณอยากลองอะไรหน่อยไหม ” ร่างหนาถามแบมแบมเมืื่อพวกเขาเดินดูพิพิธภัณฑ์เสร็จเรียบร้อยก่อนจะเดินมานั่งส่วนของคาเฟ่ ที่เต็มไปด้วยสินค้าจากชาเขียว “ ท่านประธานจะบริการผมเหรอครับ ” ร่างเล็กนั่งลงก่อนจะถามเจ้านายของเขาที่เป็นคนเสนอเอง “ ไหนคุณบอกว่า ให้เราทำเป็นเหมือนคนมาเที่ยวกัน เลิกเรียกผมว่าท่านประธานได้แล้ว ” จูเนียร์ทวงคำที่แบมแบมเป็นคนพูดเองที่พิพิธภัณฑ์คิดตี้ก่อนหน้านี้ “ แล้วจะให้ผมเรียกว่าอะไรล่ะครับ ” แบมแบมถามร่างหนาที่นั่งฝั่งตรงข้ามเขา “ เรียกผมพี่เนียร์ล่ะกัน ” ร่างหนาให้ร่างเล็กเรียกเขาอย่างนั้น “ แน่ใจนะครับ ” แบมแบมถามเพื่อความแน่ใจในสรรพนามใหม่ที่ร่างหนาให้เรียก “ เอ่อหน่า นายอย่าเรื่องมากเลย ส่วนฉันจะเรียกนายว่า แบมแบมล่ะกันจะได้ง่ายหน่อย ตามนี้น่ะ อย่าทำให้หงุดหงิดน่ะ เดี่ยวมา ” ร่างหนากล่าวตัดบทก่อนจะลุกไปสั่งอาหารตามที่เขาตั้งใจไว้ แบมแบมจะตอบกลับแต่ไม่ทันจูเนียร์เดินออกไปจากโต๊ะสะก่อน
จูเนียร์กลับมาพร้อมถาดเค้กและไอศกรีมชาเขียวอาหารว่างขึ้นชื่อของที่นี่ “ มาแล้ว ” จูเนียร์เดินมานั่งเก้าอี้ตัวเดิม “ เพิ่งรู้นะครับว่า คนเพอร์เฟคมาดสุขุมอย่างคุณ จะสนใจของหวานพวกนี้ด้วย ” แบมแบมถามคนตรงหน้าที่ดูเหมือนจะศึกษาสถานที่ต่างๆ ในเชจู “ เปล่าอ่ะ เพื่อนผมบอกมาว่าให้มาลองดู เพื่อจะเป็นสถานที่ลงในตารางทัวร์ได้ ” จูเนียร์ตอบคำถามคนตรงหน้าที่ปกติไม่อยากจะสนิทกับเจ้านายของเขาเท่าไร เจ้าตัวก็รู้ตัวเองดีว่า ประธานปาร์คไม่ค่อยจะปลื้มตัวเขาและการทำงานของเขาเท่าไรหนัก
ย้อนกลับไปในอาทิตย์แรกของการทำงานของแบมแบมในต่างแดน อย่าง เกาหลีใต้
ตลอดการทำงานของไกด์ชาวต่างประเทศอย่าง แบมแบมนั้น มีคนค่อยให้คำปรึกษาแก่แบมแบมนั่นก็คือ รองประธาน บริษัทอย่าง หวัง แจ็คสัน ที่มาคอยดูการทำงานของแบมแบม รวมถึงช่วงแรกๆจะมีไกด์ท้องถิ่นในประเทศ อย่าง ไกด์คิม ยูคยอม ไกด์ชาวเกาหลีใต้ มาทำงานควบคู่กับแบมแบม จนไกด์ทั้งสองคนสนิทกับจนเป็นเพื่อนกัน “ ไกด์แบม เดี่ยววันนี้ ผมไม่ได้ไปด้วยนะ เพราะท่านประธานจะไปกับคุณแทนผม ” แจ็คสันเรียกแบมแบมมาเรื่องการทำงานหลังจากนี้ “ ครับ แล้วผมต้องทำอะไรต่อไหมครับ ” แบมแบมเดินมาหาแจ็คสัน “ ไม่ต้องหรอก ทำงานของนายตามปกตินั่นแหละ แต่แค่อย่าทำอะไรผิดล่ะกันนะ ผมเตือนเอาไว้ก่อน ” แจ็คสันเตือนไกด์หนุ่มที่สงสัยในตัวเจ้านายของบริษัท “ ไกด์คิม ผมขอฝากดูแล แบมแบมต่อด้วยนะ ” แจ็คสันเรียกยูคยอม ตบไหล่ที่บ่าของเขา “ แน่นอนครับ เพื่อนผม วางใจได้ครับ ” ยูคยอมไกด์ร่างสูงเดินมาตอบรับคำพร้อม วางแขนพาดบ่าของแบมแบม “ ผมขอตัวก่อนนะ ต้องไปทำงานต่อแหละ ” แจ็คสันกล่าวก่อนจะเดินออกจากสองหนุ่มไป แบมแบมเดินไปชงกาแฟของตัวเองแต่ว่าด้วยความรีบเร่งของเจ้าตัวทำให้กาแฟในแก้วหกเต็มพื้นดีที่แก้วไปแตกทำให้น้ำกาแฟไหล่ไปบริเวณหน้าประตูของห้องทำงาน ทันใดนั้น
ประตูห้องทำงานของสองหนุ่มเปิดขึ้น พร้อมแสงที่สอดส่องมาจากผ้าม่านตามมาด้วยเสียงรองเท้าหนังสีดำเงาแวววับ กางเกงสแล็คขายาวสุดเนียบ พร้อมเสื้อสูทที่ถูกจัดให้เข้าชุด พร้อมการเซทใบหน้าให้ดูเหมาะสมกับในหน้าสุดแสนจะเพอร์เฟค ซ่อนในใบหน้ามาดเข้มของประธานใหญ่ของบริษัท
ร่างสูงยาวของประธานบริษัทสุดเนียบก่อนเขาจะหยิบเข้ามาในห้องก็ต้องชะงักแล้วหยุดอยู่แค่ที่หน้าประตูห้องทำงานก่อนจะกล่าวอะไรบ้างอย่างออกมา “ สวัสดีครับ ผมขอถามก่อนว่า ทำไมห้องทำงานของคุณถึงได้เปื้อนและรกขนาดนี้ ” ประธานปาร์คพูดก่อนจะหันไปมองหน้าไกด์ต่างประเทศคนเดียวในห้องนี้ “ ผมขอโทษครับ ผมรีบผมกำลังจะทำความสะอาดเลยครับ ” แบมแบมมองหน้าคนตรงหน้ากลับก่อนจะตอบคำถามกลับไป “ หลังเช็ดพื้นเสร็จแล้ว อย่าลืมเอาผ้าสะอาดมาเช็ดรองเท้าหนังให้ผมด้วยนะครับ พอดีผมเป็นคนรักความสะอาดมาก ผมจะรออยู่ข้างนอกห้องเนี่ยแหละ จะรอจนกว่าคุณจะทำความสะอาดเสร็จ ” ประธานปาร์คพูดท่าทางจริงจังกอดอกยืนมองคนตรงหน้าทำความสะอาด “ ท่านประธานครับ นี่ครับ ” ยูคยอมยกเก้าอี้ออกไปให้เจ้านายของเขานั่งรอข้างนอกโดนเดินระวังไม่ให้เหยียบคราบกาแฟที่หกอยู่ “ ขอบใจมาก นี่สิ พนักงานที่ดีของบริษัทผม ” ประธานปาร์คกล่าวชมพนักงานคนเก่ง ออกหน้าออกตา ยิ่งทำให้คนทีวิ่งทำความสะอาดในห้องทำงานยิ่งเสียหน้าไปกว่าเดิมอีก สักพักแบมแบมทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว พร้อมสเปรย์ดับกลิ่น ก่อนจะหยิบผ้าสะอาดมาก้มลงเช็ดรองเท้าให้เจ้านายจำเป็นของเขา “ ขอบใจ ผมขอเข้าไปดู ตารางเที่ยวของวันนี้หน่อยนะ ” ประธานปาร์คถือโอกาสเข้าไปดูงานที่จัดไว้สำหรับลูกทั่วร์ของวันนี้ “ ตารางงานนี่ใครเป็นคนทำ ” เขาถามไกด์หนุ่มสองคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเจ้าตัวมาก “ ผมครับ ” ยูคยอมยกมือยอมรับผลงานของตนเอง ” เยี่ยมมากเลย ผมคิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นคุณ ” ยูคยอมยิ้มรับคำชม สายตาประธานของเขามองแบมแบมด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรหนัก
“ แต่ว่า การจัดเรียงเป็นหน้าที่ของไกด์แบมแบมนะครับ ผมไม่ได้ทำ เพราะเขาเก่งการตัดต่อและติดต่อกับทางสถานที่ท่องเที่ยวด้วยครับ ” ยูคยอมแย่งออกมาว่าเขาไม่ได้ทำงานนี้คนเดียว แต่เป็นฝีมือของคนที่ยืนข้างๆเขาตอนนี้ “ ดีนี้ ไปเตรียมตัวกันเถอะได้เวลาแล้ว ” ประธานปาร์คเดินนำหน้าไกด์สองคนก่อนจะพากันไปทำงานต่อจนหมดวัน
หลังจากนั้นประธานปาร์คได้เห็นการทำงาน การแก้ไขปัญหาที่เฉลียวฉลาดของไกด์คนนี้ทำให้เขา ค่อยๆเลิกอคติกับคนตรงหน้า แล้วเปิดใจยอมรับในการทำงานของแบมแบม แม้หลังๆเขาจะไม่ได้มาทำงานด้วยเพราะต้องไปทำงานส่วนอื่นก็ตาม
ปัจจุบัน
ตึด…….โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของจูเนียร์สั่นขึ้น
( อยู่ไหนครับ เพื่อน ) มาร์คโทรมาหาจูเนียร์เมื่อเขามาถึงเกาะเชจูเรียบร้อยแล้ว ( ร้านโอซูล็อคชาเขียวมาสำรวจสถานที่ก่อน ) จูเนียร์บอกสถานที่ที่เขาอยู่ตอนนี้ ( เอ่อ ตอนเย็นไปหาอะไรทานกัน แล้วก็กูไม่ได้มาคนเดียวนะ ) มาร์คชวนเพื่อนของเขาไปทานข้าวเย็นด้วยกัน ( ใครว่ะ ) จูเนียร์ถามด้วยความสงสัย ( เอาหน่า มาก็เห็นเองแหละ ) มาร์คไม่ยอมบอก ( เอ่อ กูก็ไม่ได้มาคนเดียวนะ มึงโอเคป่ะ ) จูเนียร์ถามความเห็นของเพื่อนสนิทของเขา ( ไม่มีปัญหาจะเอาแฟน กิ๊กมึงคนไหนมาก็ตามสบายเลยจ้าา ) มาร์คแซวเพื่อนสุดเพอร์เฟคของเขา ( ใช่ที่ไหนล่ะ ไม่ได้เหมือนมึงหรอก คุณคาสโนว่า ) จูเนียร์ไม่วายแซวกลับบ้าง ( อะไร คนมันมีเสน่ห์ก็ต้องหัดบริหาร ใครจะไปเหมือนมึงล่ะ หาใครมาดูแลหัวใจได้แล้ว ) มาร์คบอกแซวแฝงความจริงจัง ( ถ้ามีแล้วจะบอกนะ ส่งโลเคชั่นมาล่ะกัน ไปเจอกันที่ร้านเลยล่ะกัน ) จูเนียร์กล่าวก่อนจะวางสายไป “ พี่เนียร์มีธุระต้องไปต่อเหรอครับ ” แบมแบมถามจูเนียร์ “ ไม่มีอะไรหรอก เพื่อนผมขอห้ไปทานมื้อเย็นด้วย นายจะไปด้วยกันไหม ” จูเนียร์ตอบ พร้อมถามความสมัครใจของแบมแบม “ ผมไปได้อยู่แล้วครับ ไม่มีปัญหา ” แบมแบมไม่ปฏิเสธ “ ดีเลย เราจะได้ไปหาร้านอาหารไว้ด้วย ” จูเนียร์ถือเอาการทานอาหารมื้อเย็นของเขาในค่ำนี้มาเป็นตัวเลือกในการหาร้านอาหารให้ทัวร์ของเขาด้วย “ ครับ ” แบมแบมขานรับความคิดจูเนียร์ “ ไปกันเถอะ ” จูเนียร์เดินนำแบมแบมไปขึ้นรถก่อนจะเดินทางไปที่ร้านอาหารตามที่มาร์คส่งมาให้
" ไง เพื่อนเข้าร้านด้วยกัน " มาร์คเรียกเพื่อนไปที่โต๊ะอาหารด้วย
" ดูสิว่าใครมา " มาร์คเดินไปพูดไปก่อนจะหลบให้เห็นใครบางคนที่นั่งรออยู่แล้ว
" มาได้ไงครับ พี่ " จูเนียร์กล่าวเรียกพี่ชายของเขา มาทำธุระที่เกาะเชจูด้วย
“ พี่มาทำงานที่เกาะนี้ มาดูโรงแรมสาขาที่นี้ แล้วจะให้มาร์คมาช่วยดูแลเรื่องอินเตอร์เน็ตของทางโรงแรมด้วย ก่อนจะรับนักท่องเที่ยวเข้ามาอีกรอบ ” แจบอมตอบคำถามน้องชาย
“ สวัสดีครับ คุณแจบอม ” แบมแบมกล่าวทักทายพี่ชายของเจ้านายตัวเอง
“ สวัสดีครับ อ่อ ไกด์ชาวไทย คนเก่งที่มาทำงานกับทั่วร์ของน้องชายพี่เอง ถ้าน้องชายพี่ทำอะไรไม่ถูกใจเรา บอกพี่ได้เลยนะครับ ” แจบอมทักทายแบมแบมกลับ แฉน้องชายตัวเองไปในตัว
“ นี่พี่แจบอม ผมเป็นน้องพี่นะ อีกอย่างนี้คนของผม พี่ไม่ต้องยุ่งหรอกนะ ” จูเนียร์พูดตัดขึ้นก่อน
“ ไปๆ กูหิวแล้วเว้ย ไปทานข้าวกันก่อนอาหารจะเย็นหมด ” มาร์คกล่าวคล้องคอจูเนียร์พาไปนั่งที่โต๊ะเมื่ออาหารที่สั่งมาเสริฟแล้ว
“ เชิญนั่งครับ คุณแบมแบม ตามสบายนะครับ ” มาร์คทักทายแบมแบม สายตาที่เป็นมิตร ทำให้แบมแบมไม่รู้สึกอึดอัดมากนักที่ต้องรวมวงทานอาหารมื้อเย็นนี้
“ ขอบคุณครับ ” แบมแบมนั่งลงข้างจูเนียร์ฝั่งตรงข้ามเป็นแจบอม มาร์คนั่งตรงกับเจ้านายของเขา
สี่หนุ่มทานอาหารไปด้วยพูดคุยไปด้วย จนได้เวลาที่ต้องกลับกันแล้ว
“ เฮ้ย กลับดีๆนะ ” มาร์คกล่าวลากับเพื่อนของเขากับไกด์หนุ่ม
“ ไปก่อนนะพี่ ” จูเนียร์กล่าวลาพี่ชาย
“ กลับแล้วเหมือนกันไว้เจอกันนะ แบมแบม ” แจบอมกล่าวทักทายทั้งสองคนก่อนจะเดินไปที่ลานจอดรถ
“ ไปล่ะ บายมาร์ค ” จูเนียร์ไม่ลืมทักทายเพื่อนของเขากลับ
“ มีอะไรให้ช่วยบอกได้นะ ” มาร์คพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปบางเหมือนกัน
“ อื้ม ขอบใจ ” จูเนียร์ขานรับก่อนจะเดินพาแบมแบมกลับที่พัก
ส่วนมาร์คมือโบกมือเป็นอันรับรูักัน
จบไปอีกหนึ่งวัน
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
เรื่องราวของเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ความคิดเห็น