คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Ep.1
ท่ามกลางคนมากมายใจกลางเมืองใหญ่ที่ไม่คุ้นเคยกับการทำงานในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย เขาต้องปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่ สังคมใหม่ ภาษาใหม่ วัฒนธรรม อาหารใหม่ๆ ที่ไม่คุ้นเคย หลังจากที่ได้รับการมอบหมายงานจากทางบริษัทให้มาทำงานที่นี้แทนด้วยพื้นฐานด้านภาษาของเขาทำให้ ง่ายต่อการทำงาน สถานที่ที่ถูกเรียกว่า เมืองโซมขาว หรือ กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้
เขาต้องมาเรียนภาษาเพิ่มเพื่อการติดต่อธุรกิจที่จริงจังและสำคัญมากขึ้น
ไกด์หนุ่มคนไทย ที่มาทำงานกับทางบริษัท Phoenix Tour นามว่า แบมแบม
ด้านบริษัท Phoenix Tour อยากได้ไกด์จากกรุงเทพฯจึงได้ รับไกด์มาทำงาน โดยอยู่ภายใต้การดูแลของท่านประธานผู้บริหารอย่าง ปาร์ค จูเนียร์ สุดเพอร์เฟคของเรานั่นเอง
เขาได้เตรียมห้องพักให้ทางไกด์ของเราเรียบร้อยแล้ว ส่วนเรื่องการเรียนเป็นส่วนที่แบมแบมต้องจัดการ แต่ทางบริษัทได้ติดต่อทางโรงเรียนภาษาไว้ให้แล้วเรียบร้อย เหลือเพียงการสมัคร สอบวัดระดับก่อนจะเข้าเรียน
.
.
หลังจากที่แบมแบมได้มาอยู่ที่เกาหลีได้ 5 เดือน ได้ทำความรู้จักกับคนมากมาย
แอดมินบริษัท Pheonix Tour ชเว ยองแจ พนักงานชาวเกาหลีอายุเท่ากับแบมแบม หนุ่มน้อยน่าตาสดใสอัธยาศัยดี อารมณ์ดี มีเสียงหัวเราะเป็นอกลักษณ์ทำให้เขากับคนง่าย บวกกับความฉลาดด้านในโลกอินเตอร์เน็ต รวมถึงแบมแบมที่ตอนแรกไม่มีใคร
“ มาทำงานแต่เช้าเลยนะ ” ยองแจทักทายเพื่อนไกด์ชาวไทยที่เดินเข้ามาในห้องทำงานของแอดมิน
“ ต้องเข้ามาดูข้อมูลก่อนเข้าไปลงพื้นที่นะ ” แบมแบมพูดถึงงานที่เขาต้องทำ “ จ้า สู้ๆล่ะกันนะ ” ยองแจกล่าวให้กำลังใจก่อนจะหันไปทำงานของตนเองต่อ
ตึด……เสียงโทรศัพท์มือถือของยองแจดังขึ้น ( ครับ อยู่ครับ เดียวให้ขึ้นไปหานะครับ ) ยองแจรับสายจากปลายสายก่อนวางสาย
“ แบมแบม ขึ้นไปหาประธานปาร์ค ที่ห้องประธานหน่อยนะ ” ยองแจแจ้งข่าวแก้ไกด์ชาวไทยให้ขึ้นไปหาประธานบริษัททัวร์ “ โอเค เดียวขึ้นไปข้างบนก่อนออกไปล่ะกัน ” แบมแบมคุยกับยองแจก่อนเดินออกจากห้องแอดมิน
ร่างเล็กเดินเข้าลิฟท์ก่อนจะกดชั้นสูงสุดเพื่อเข้าไปหาท่านประธานบริษัท ตามที่ยองแจบอกกับเขาไว้
ก๊อกๆๆๆ “ ขออนุญาตครับ ” แบมแบมเคาะประตูกระจกห้องประธานปาร์ค ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
(จะเข้ามาใช่มั้ย โอเคเจอกัน) ประธานบริษัทหุ่นดีนั่งในโต๊ะทำงานคุยโทรศัพท์มือถือกับปลายเสร็จจบ
“ สวัสดีครับ พนักงานคนเก่ง ” จูเนียร์นั่งบนเก้าอี้ก่อนจะหันหน้ามามองไกด์ร่างเล็กเต็มตา พร้อมรอยยิ้มเย็นชาตามปกติของคุณชายเจ้าของบริษัท “ ท่านประธานเรียกผมมามีอะไรรึเปล่าครับ ” แบมแบมนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามจูเนียร์ เพื่อเป็นการไม่ยื่นคำหัวท่านประธาน
“ ขออนุญาตครับ ท่านประธานสุดเพอร์เฟค ” เสียงดังมาจากบุคคลใหม่เข้ามาหาท่านประธานในห้องพร้อมกับไกด์ชาวเกาหลี อายุเท่ากับแบมแบมที่ทำงานรวมกันมา “ เรื่องที่เกาะเชจูนะ ” รองประธานบริษัทหนุ่มธุรกิจอารมณ์ดี มีความาสามารถ เพื่อนสนิทของประธานปาร์ค จูเนียร์ อย่าง หวัง แจ็คสัน
“ สวัสดีครับ ท่านประธาน ปาร์ค จูเนียร์ครับ ” ไกด์ชาวเกาหลีเพื่อนอีกคนที่เกาหลีของแบมแบม หนุ่มสูงยาวหุ่นดีอย่างคิม ยูคยอม ที่โดนประธาน ปาร์คเรียกมาคุยงานพร้อมแจ็คสันอีกคน “ ว่ามามีอะไร เกาะเชจูฉันต้องไปดูแลเอง ” จูเนียร์กล่าวกับเพื่อนก่อน จะหันไปหาแจ็คสันรองประธานบริษัทต่อ “ ฉันจะพาไกด์ยูคยอมด้วย ไปทำงานด้วยกัน ” จูเนียร์หันไปหายูคยอมต่อ “ ส่วนคุณแบมแบม คุณมาทำงานกับแจ็คสันนะ เดียวเขาจะเป็นคนดูแลงานนี้ เพราะอาจจะต้องออกนอกโซลนะ ” จูเนียร์หันไปหาไกด์ร่างเล็กก่อนจะเอ่ยคำขอ “ ไม่เอาดีกว่า ” แจ็คสันขานขึ้นมา “ อ้าว ทำไมว่ะ ” จูเนียร์ถามเพื่อนของเขาด้วยความสงสัย “ ฉันตกลงกับไกด์ยูคยอมแล้ว ว่าจะให้แบมแบมไปทำงานแทน จะได้ให้แบมแบมไปเปลี่ยนบรรยากาศการทำงานด้วย ” แจ็คสันพูดตามที่ตกลงกับยูคยอมก่อนจะเข้ามาหาจูเนียร์ “ จริงเหรอ ” จูเนียร์ถามย้ำกับยูคยอม " ครับ ตามที่รองประธานหวังพูดเลยครับ " ยูคยอมตอบพร้อมรอยยิ้ม
“ เอ่อน่าาา ตกลงตามนี้นะ เสียเวลาเดียวลูกทัวร์ก็มาแล้ว ” แจ็คสันกล่าวตัดบทระหว่างที่จูเนียร์กำลังคิด “ ไกด์ยูคยอมครับ นี่เอกสารรายละเอียดลูกค้าครับ ” แบมแบมวางเอกสารให้ร่างสูง “ ตามที่แจ็คสันว่าล่ะกัน ” จูเนียร์ที่ยอมรับตามที่เพื่อนบอก “ ส่วนคุณ ไปเตรียมตัวทำงานที่เชจู ” จูเนียร์หันมาคุยกับแบมแบมเต็มตัว “ แล้วเราจะไปทำงานกี่วันครับ ” ไกด์ไทยร่างเล็กถามเจ้านายหุ่นดีขอเขา “ อาทิตย์หนึ่ง ไปเร็วเดียวตกเครื่อง ” จูเนียร์ตอบแบบส่งๆ แบมแบมเดินตามเจ้านายไปที่รถยนต์ของจูเนียร์ ก่อนจะเก็บกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางออกจากบริษัท
จูเนียร์ไม่ค่อยเชื่อในความสามารถของแบมแบมสักเท่าไร เขาถึงไม่อยากทำงานกับไกด์ร่างเล็กเท่าไร การทำงานครั้งนี้ถือเป็นการพิสูจน์ในตัวอีกรอบ แม้ว่าแบมแบมจะทำงานกับทางบริษัทได้ 5 เดือนแล้ว แต่ส่วนหนึ่งแบมแบมจะทำงานคู่กับแจ็คสัน รองประธานหวัง ส่วนประธานปาร์คเอง เขาทำงานกับไกค์ยูคยอมบ่อยกว่า แต่ด้วยความที่รับปากกับทางบริษัททัวร์ของไทยมาแล้ว เขาจึงต้องรับผิดชอบไกด์คนไทยคนนี้ต่อไป
เกาะเชจู
สองหนุ่มประธานปาร์คจูเนียร์และไกด์แบมแบม เดินทางมาถึงเกาะเชจูเรียบร้อยแล้ว สองคนเดินออกจากในท่าอากาศยานขาเข้าในประเทศ เดินออกมารอที่หน้าประตูของทางสนามบิน จูเนียร์ขับรถของตนจากสนามบินไปบ้านพักที่เคยซื้อไว้เป็นบ้านพักตากอากาศ จากนั้นจูเนียร์พาแบมแบมออกไปหาอะไรทานด้วยกัน
เวลาผ่านไปสักพัก
หลังจากทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้วทั่งสองหนุ่มกำลังจะกลับห้องพัก “ นี่คุณเคยออกมานอกโซลบางหรือเปล่า ” จูเนียร์ถามไถ่แบมแบมขณะขับรถ “ ไม่ครับ ผมไปไกลสุดก็นะจะปูซานนะครับ เพราะต้องไปนำเที่ยวที่นั่น อีกอย่างผมต้องเรียนภาษาด้วย ไม่ได้ออกมาเที่ยวเท่าไรหรอกครับ ” แบมแบมตอบคำถามเจ้านายที่ถามเข้ามา “ เดียวผมพาไปเดินเล่นริมทะเลดีกว่า เดียวพรุ่งนี้ค่อยไปสำรวจที่เที่ยวในเกาะกัน ” จูเนียร์คุยไกด์ร่างเล็กรถยนต์คันหรูขับไปยังสถานที่ริมชานหาด รถยนต์คันหรูขับมาจอดข้างๆริมชายหาด “ เดียวนายออกมารอฉันข้างนอกรถก่อนก็ได้นะ เดียวลงไปซื้ออะไรมาให้ดื่ม ” จูเนียร์จอดรถดับเครื่องหันไปคุยกับแบมแบม ก่อนจะก้าวขาออกจากประตูรถยนต์ “ ครับ ” แบมแบมเดินลงตากรถตามที่เจ้านายของเขาบอกไว้
ไกด์ร่างเล็กเดินออกมาจากรถยนต์ก่อนจะเดินเล่นเพลินๆ จนเดินเลยจากตัวรถยนต์มาไกล ร่างเล็กมองวิวตรงหน้าพร้อมสูดอากาศ แต่ไม่ทันไรร่างเล็กเกิดเดินไปเจอกับกลุ่มชาย3 คนที่ดูเหมือนจะเมามา เดินเข้ามาหาร่างเล็กพร้อมแซวร่างเล็ก “ ว่าไงครับ มาเล่นด้วยกับพี่ไหมมม ” ชายคนหนึ่งในกลุ่มเดินออกมาแซวพร้อมเกาะแกะร่างเล็กไม่ให้เดินหนีไปไหนพร้อมกลุ่มชายมัวเมาที่เดินล้อมรอบร่างเล็กอยู่ “ ไม่ครับ ขอทางด้วยครับ ” ร่างเล็กบอกกับกลุ่มชายกลุ่มนี้พยายามพูดด้วยอย่างสุภาพ “ เห่ย ไอน้องนี่ไม่ใช่คนเกาหลีนี่ น่าสนใจๆ ” ชายคนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น ร่างเล็กมึนหัวกลับกลิ้นเหล้าที่ออกมาทางลมหายใจของคนสามคน
จูเนียร์เดินกลับมาที่รถยนต์ของตนเองพร้อมถุงผ้าที่ใส่เครื่องดื่มและของอื่นๆอยู่ในถุงนั้น ร่างหนาเปิดประตูรถออกข้างหลังวางถุงผ้าเอาไว้ก่อนจะสำรวจในรถยนต์ก็ไม่พบไกด์ร่างเล็ก “ คุณ คุณแบมแบม หายไปไหนเนี่ย ” จูเนียร์เรียกชื่อไกด์ชาวไทยที่หายไปไหนไม่รู้ ร่างหนาเดินหารอบๆรถยนต์แต่ก็ไม่พบ จากเดินปกติกลายเป็นเดินเร็วขึ้น “ ทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ ” ร่างหนากดสายหาร่างเล็กแต่ไม่มีคนรับ ร่างหนาใจเริ่มไม่ดี แบมแบมที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังไม่หยุดแต่เขาไม่สามารถรับสายได้ เนื่องจากกลุ่มชายยังคงเกาะแกะเขาไม่ยอมเลิก ร่างหนาเดินมาเรื่อยๆจนกระทั่งเห็นริมชายหาดไกลจากตัวรถยนต์ของเขา “ เห้ย ทำอะไรนะ ” ร่างหนาวิ่งเข้าไปหากลุ่มชายสามคนที่ยืนล้อมร่างเล็กไว้ ด้วยความรวดเร็วเมื่อเห็นถึงความปกติ “ มึงจะมายุ่งอะไรด้วยว่ะ ไอหน้าหล่อ ” ชายึมนเมาคนหนึ่งเดินหันหน้าไปคุยกับร่างหนา “ ไม่ทำไมหรอก แต่มึงต้องปล่อยคนตรงหน้าพวกแกไป ” จูเนียร์กล่าวเสียงเข้มเชิญขู่กับชายสามคนตรงหน้า “ ทำไมกูไม่ปล่อย ” ชายมึนเมาคนหนึ่งหยิบของมีคมขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างหนา “ ระวังครับ ” เสียงร่างเล็กที่กล่าวด้วยความตกใจเมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ร่างหนาจับข้อมือที่มีมีดอยู่ก่อนจะใช้เข่าเตะบริเวณแขนให้ชายคนนั้นปล่อยมีดออก ก่อนจะเตะเข้าที่ท้องของชายคนเดิมรวมถึงเสยมัดเขาที่หน้า ชายหนุ่มคนเดิมล้มลงกลับพื้นไป ยังไม่จบชายคนที่สองปล่อยหมัดเข้าที่หน้าร่างหนา แต่เจ้าตัวหลบทัน ก่อนจะจับมือของชายคนเดิมมาไขว้หลังแล้วเอาเข็มขัดมาหมัดไว้ แต่ยังไม่ทันทำอะไร ชายคนสุดท้ายเตะเข้าที่หน้าร่างหนาหลบไม่ทันทำให้ ร่างหนาหงายหลังลงไปกับพื้น พร้อมเลือดที่ไหล่จากขอบปากจนแสบปาก ร่างเล็กวิ่งไปประคองร่างหนาที่ล้มลงให้ลุกขึ้นด้วยความเป็นห่วงร่างหนา “ คุณ ปากคุณแตกนะครับ ” ไม่ทันที่ร่างเล็กจะพูดต่อ “ ระวัง ” จูเนียร์บอกกับร่างเล็กด้วยความเสียงดังเมื่อไม้กำลังจะตีลงที่หลังของแบมแบม แต่ร่างเล็กใช้ขาข้างที่ถนัดลุกขึ้นเตะแขนของชายคนนั้นหัก แต่ยังไม่หมดชายคนเดิมใช้มืออีกข้างฟาดอีกรอบ ท้ายที่สุดร่างหนานำแขนมาบังไว้ให้ พร้อมดันให้ร่างเล็กไปยืนอยู่ข้างหลังเขา ก่อนจะใช้ขาเตะเข้าที่ซี่โครงของชายหนุ่ม จนชายคนสุดท้ายล้มลงไป ก่อนร่างหนาจะโทรเรียกตำรวจมาจับชายทั้งสามคน ส่วนแบมแบมพยุงร่างหนาไปที่รถยนต์ของจูเนียร์ “ ระวังนะครับ นั่งก่อน ”
ร่างเล็กพยุงร่างหนาให้มานั่งบริเวณเบาะฝั่งข้างคนขับ “ แล้วคุณไม่เจ็บเหรอ ” จูเนียร์ถามร่างเล็กที่มีรอยแผลบริเวณเข่า “ อย่าเพิ่งหวงผมเลย เรากลับไปทำแผลที่บ้านพักคุณดีกว่า ” จากนั้นร่างเล็กที่จัดการให้เจ้านายนั่งลงได้เรียบร้อย ก่อนจะไปขึ้นรถฝั่งคนขับรถแล้วขับรถออกจากชายหาดไปที่บ้านพักของจูเนียร์
ร่างเล็กพาเจ้าของห้องมานั่งรอเขาในห้องนอนของร่างหนา ก่อนที่ร่างบางจะออกไปเอากล่องพยาบาลที่เจ้าตัวพกมาติดตัวมาด้วย “ มาครับ ผมทำแผลให้ ” ร่างเล็กนั่งลงข้างๆร่างหนา ลงมือเช็ดแผลจากกล่องพยาบาลที่ปากของร่างหนา ที่แตกจนมีลอยเลือดที่แดงเลือดหมูติดอยู่ “ อ่ะ ซิ๊ด เบามือหน่อย ” จูเนียร์บอกกับร่างเล็กที่ทำแผลบริเวณปาก ก่อนจะไปทำแก้มที่แตกตอนโดนต่อยอีกรอบ “ อยู่นิ่งๆนะครับ ผมจะทำให้เบามือที่สุด ” ร่างเล็กทำแผลบริเวณใบหน้าเรียบร้อยก่อนจะทำแผลบริเวณแขนให้ร่างหนาต่อจนเสร็จ “ เดียวสิ มาผมทำให้คุณด้วย ” ร่างหนาหยิบผ้าพ้นแผลมาทำให้ร่างเล็กด้วยที่มือและขาของร่างเล็ก “ มาทำงานวันแรกที่นี่คุณก็เจ็บตัวเลย ผมขอโทษด้วยนะ ” ร่างหนากล่าวเสียงอ่อยแกร่างเล็ก “ ไม่ใช่ความผิดคุณสักหน่อย อ่อย ใครจะไปรู้ล่ะว่าเราจะมาเจอสถานการณ์แบบนี้ ” ร่่างเล็กไม่ได้เอ่ยกล่าวโทษร่างหนาเป็นการพูดปลอบใจร่างหนากลับด้วยซ้ำ “ แต่คุณก็เก่งเหมือนกันนะ ทั้งเตะ ทั้งขับรถ สติยังดีอีกต่างหาก ” ร่างหนากล่าวชมร่างเล็กด้วยใจจริง “ คุณพักผ่อนนะครับ เจอกันพรุ่งนี้เช้า ” ร่างเล็กเดินออกจากห้องนอนของร่างหนา
ส่วนร่างหนาที่ทำแผลให้ร่างเล็กเสร็จ ตึกตัก ตึกตัก เสียงหัวใจของร่างหนาเต้นแรงพร้อมกับรอยยิ้มที่เผยออกมาโดยไม่รู้ตัว “ เป็นอะไรเนี่ย ท่าจะบ้า ไปอาบน้ำดีกว่า ” จูเนียร์เรียกสติตัวเองก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
ตอนแรกมาแล้วเป็นมินิซีรีย์นะคะ
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ความคิดเห็น