ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ห้องพยาบาล
"หยุดเลยนะยัยเอ๋อ ทำฉันแล้วหนีแบบนี้คิดว่าจะพ้นหรอ เธอตายแน่ยัยเอ๋อ"นายอามตระโกนบอกให้ฉันหยุด หยุดให้โง่ดิ
"หยุดให้โง่ดิ ฉันไม่หยุดนายหน่ะซิต้องหยุด หยุดวิ่งตามฉันได้แล้ว"ทุกคนอย่าเพิ่งตกใจไปค่ะว่าฉันกับอีบ้าอามทำอะไรอยู่ ฉันกำลังวิ่งหนีหมอนั่นอยู่ค่ะ ออกกำลังเช้าๆแบบนี้ตัวฉันต้องเหม็นเหงื่อทั้งวันแน่ๆเลย
"เฮ้ย!ระวัง"ฺฮะอะไรนะนายอามว่าอะไรวังๆ ปึ๊ก!โป๊ก!โอ๊ย "ฮ่าๆเป็นไงบ้างยัยเอ๋อ"
"เจ็บหน่ะซิยะถามได้"เพราะฉันมัวแต่วิ่งไปตะโกนไปไม่ทันได้ดูข้างหน้าฉันเลยวิ่งชนกระจกเต็มๆ อู๊ยเจ็บชะมัดหัวฉันต้องปูดเป็นลูกมะนาวแน่ๆเลยฮึ่มเพรานะอามคนเดียว
"เป็นไรรึป่าวยัยแก้ม"ยัยมิ้นวิ่งมาจับหัวฉันและโยกไปโยกมาสำรวจหัวฉันก่อนจะจับตัวฉันหมุนโอ๊ย!เวียนหัวหมดแ.้ว
"พอๆยัยมิ้นฉันจะเป็นเพราะแกนี่แหละหยุดหมุนฉันซักทีเวียนหัว"
"ขอโทษก็ฉันเป็นห่วงแกนี่"ยัยมิ้นทำหน้าเศร้า"
"ฉันว่ายัยนี่ถึกจะตาย พวกเธอน่าจะห่วงกระจกมากกว่านะไม่รู้จะแตกรึป่าว"อ้าวไอ้บ้าปากสุนัขจริง
"นายไม่ต้องมาพูดมากเลยนายมันตัวซวยอยู่ใกล้นายทีไรฉันซวยทุกที"
"เธอมันซุ่มซ่ามเองต่างหากยัยเอ๋อ"
"เพราะนายต่างหากนายซวย"
"เอ่อแก้มฉันว่าแกไปห้องพยาบาลหายาทาก่อนเถอะ"ยัยมิ้นเขย่าแขนฉัน ก็ได้ๆฝากไว้ก่อนเถอะนายอาม
"อืมก็ดี"ฉันบอกยัยมิ้นก่อนจะเดินนำออกมา แต่พอออกมาได้สองก้าวก็ถูกมือหนาของนายอามฉุดไว้จะหาเรื่องอะไรฉันอีกเนี่ยคนจะไปหายาทา
"พวกเธอขึ้นคลาสไปก่อนเลยนะ ส่วนยัยนี่เดี๋ยวฉันจัดการเอง"พูดจบนายอามก็ลากฉันมาห้องพยาบาล ไม่อยากจะบอกว่าคนมองเราสองคนตลอดทางเลยเพราะอะไรหน่ะหรอก็นายหมาบ้านี่จูงมือฉันมาหน่ะสิ ใครก็รู้ว่าเราหน่ะถูกกันซะที่ใหน
"โอ๊ย!นี่นายจะทายาให้ฉันรึจะฆ่าฉันกันแน่"ฉันแว๊ดใส่หน้านายอามที่กำลังทายาให้ฉัน ผู้ชายอะไรมือหนักเป็นบ้า
"เธอก็อยู่เฉยๆแซ่และก็หยุดบ่นด้วย"
"ก็มันจริงนี่นายมันตัวซวย เจอทีไรมีแต่เรื่องซวยๆ นายไม่พอใจก็ไม่ต้องทำเซ่ฉันทาเองก็ได้"ฉันบ่นแบบนี้มาตั้งแต่เข้ามาในห้องพยาบาลแล้วล่ะ ดูจากหน้าของหมอนั่นคงรำคาญหน้าดูแต่ใครจะสนล่ะ
"อ่ะเสร็จแล้ว ไปเดี๋ยวฉันไปส่งที่ห้อง"นายอามดึงฉันลุกจากเก้าอี้แล้วลากๆๆๆๆๆลากจริงนะคะลากฉันมาหยุดอยู่หน้าคลาส
"เข้าห้องไปได้แล้วยัยเอ๋อ" จะว่าไปหมอนี่ก็นิสัยดีนะพาฉันไปทายาแล้วยังจะมาส่งที่ห้องอีก อย่างนี้ต้องตอบแทนซักหน่ย
"นี่นาย"ฉันเรียกนายทามทำให้เขาหยุดเดินแล้วหันกลับมาหาฉัน
"หือ"
"ขะๆขอใจนะ"ฉันเป็นพวกรู้คุณคนอ่ะนะก็เลยพูดๆไปมันติดปากอ่ะ
"ไม่เป็นไรฉันแค่คิดว่าช่วยลูกหมาตาดำๆ•_-"ดูม้านนนนนฉันอุตส่าพูดขอบใจแต่ดูมันพูดซิน่าถีบชะมัด
"นี่นาย...."ฉันพูดไม่ทำจบอีตาบ้าอามก็จุ๊ปากใส่ฉัน
"อ้าว พิชญา นี่เธอจะเข้าเรียนรึป่าว"อาจารย์เรียกฉันจากประตูคลาส
"ค่ะๆ เรียนค่ะ"ฉันหันไปตอบอาจารย์ก่อนจะหันมาแยก้ขี้ยวใส่นายอาม
"หยุดให้โง่ดิ ฉันไม่หยุดนายหน่ะซิต้องหยุด หยุดวิ่งตามฉันได้แล้ว"ทุกคนอย่าเพิ่งตกใจไปค่ะว่าฉันกับอีบ้าอามทำอะไรอยู่ ฉันกำลังวิ่งหนีหมอนั่นอยู่ค่ะ ออกกำลังเช้าๆแบบนี้ตัวฉันต้องเหม็นเหงื่อทั้งวันแน่ๆเลย
"เฮ้ย!ระวัง"ฺฮะอะไรนะนายอามว่าอะไรวังๆ ปึ๊ก!โป๊ก!โอ๊ย "ฮ่าๆเป็นไงบ้างยัยเอ๋อ"
"เจ็บหน่ะซิยะถามได้"เพราะฉันมัวแต่วิ่งไปตะโกนไปไม่ทันได้ดูข้างหน้าฉันเลยวิ่งชนกระจกเต็มๆ อู๊ยเจ็บชะมัดหัวฉันต้องปูดเป็นลูกมะนาวแน่ๆเลยฮึ่มเพรานะอามคนเดียว
"เป็นไรรึป่าวยัยแก้ม"ยัยมิ้นวิ่งมาจับหัวฉันและโยกไปโยกมาสำรวจหัวฉันก่อนจะจับตัวฉันหมุนโอ๊ย!เวียนหัวหมดแ.้ว
"พอๆยัยมิ้นฉันจะเป็นเพราะแกนี่แหละหยุดหมุนฉันซักทีเวียนหัว"
"ขอโทษก็ฉันเป็นห่วงแกนี่"ยัยมิ้นทำหน้าเศร้า"
"ฉันว่ายัยนี่ถึกจะตาย พวกเธอน่าจะห่วงกระจกมากกว่านะไม่รู้จะแตกรึป่าว"อ้าวไอ้บ้าปากสุนัขจริง
"นายไม่ต้องมาพูดมากเลยนายมันตัวซวยอยู่ใกล้นายทีไรฉันซวยทุกที"
"เธอมันซุ่มซ่ามเองต่างหากยัยเอ๋อ"
"เพราะนายต่างหากนายซวย"
"เอ่อแก้มฉันว่าแกไปห้องพยาบาลหายาทาก่อนเถอะ"ยัยมิ้นเขย่าแขนฉัน ก็ได้ๆฝากไว้ก่อนเถอะนายอาม
"อืมก็ดี"ฉันบอกยัยมิ้นก่อนจะเดินนำออกมา แต่พอออกมาได้สองก้าวก็ถูกมือหนาของนายอามฉุดไว้จะหาเรื่องอะไรฉันอีกเนี่ยคนจะไปหายาทา
"พวกเธอขึ้นคลาสไปก่อนเลยนะ ส่วนยัยนี่เดี๋ยวฉันจัดการเอง"พูดจบนายอามก็ลากฉันมาห้องพยาบาล ไม่อยากจะบอกว่าคนมองเราสองคนตลอดทางเลยเพราะอะไรหน่ะหรอก็นายหมาบ้านี่จูงมือฉันมาหน่ะสิ ใครก็รู้ว่าเราหน่ะถูกกันซะที่ใหน
"โอ๊ย!นี่นายจะทายาให้ฉันรึจะฆ่าฉันกันแน่"ฉันแว๊ดใส่หน้านายอามที่กำลังทายาให้ฉัน ผู้ชายอะไรมือหนักเป็นบ้า
"เธอก็อยู่เฉยๆแซ่และก็หยุดบ่นด้วย"
"ก็มันจริงนี่นายมันตัวซวย เจอทีไรมีแต่เรื่องซวยๆ นายไม่พอใจก็ไม่ต้องทำเซ่ฉันทาเองก็ได้"ฉันบ่นแบบนี้มาตั้งแต่เข้ามาในห้องพยาบาลแล้วล่ะ ดูจากหน้าของหมอนั่นคงรำคาญหน้าดูแต่ใครจะสนล่ะ
"อ่ะเสร็จแล้ว ไปเดี๋ยวฉันไปส่งที่ห้อง"นายอามดึงฉันลุกจากเก้าอี้แล้วลากๆๆๆๆๆลากจริงนะคะลากฉันมาหยุดอยู่หน้าคลาส
"เข้าห้องไปได้แล้วยัยเอ๋อ" จะว่าไปหมอนี่ก็นิสัยดีนะพาฉันไปทายาแล้วยังจะมาส่งที่ห้องอีก อย่างนี้ต้องตอบแทนซักหน่ย
"นี่นาย"ฉันเรียกนายทามทำให้เขาหยุดเดินแล้วหันกลับมาหาฉัน
"หือ"
"ขะๆขอใจนะ"ฉันเป็นพวกรู้คุณคนอ่ะนะก็เลยพูดๆไปมันติดปากอ่ะ
"ไม่เป็นไรฉันแค่คิดว่าช่วยลูกหมาตาดำๆ•_-"ดูม้านนนนนฉันอุตส่าพูดขอบใจแต่ดูมันพูดซิน่าถีบชะมัด
"นี่นาย...."ฉันพูดไม่ทำจบอีตาบ้าอามก็จุ๊ปากใส่ฉัน
"อ้าว พิชญา นี่เธอจะเข้าเรียนรึป่าว"อาจารย์เรียกฉันจากประตูคลาส
"ค่ะๆ เรียนค่ะ"ฉันหันไปตอบอาจารย์ก่อนจะหันมาแยก้ขี้ยวใส่นายอาม
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น