ชวนรบให้ปิ๊งรักกับนายปากร้าย

ลำดับตอนที่ #6 : ความบังเอิญ

"นี่ยัยจูออนแกอยู่ใหนของแกเนี่ยฉันยืนรอจนขาแข็งหมดแล้วนะ"ตอนนี้ฉันดำลังโทรจิกยัยมิ้นที่นัดกันไว้ว่าจะมาเดินหาหนังสืออ่านในห้างดังกลางเมือง แต่ฉันมาถึงนานแล้วก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของยัยเพื่อนตัวแสบ
[โทษทียัยแก้มฉันคงไปถึงช้าหน่อยนะเพราะพี่เอ๊าะดันนัดพ่อแม่เขาไว้ว่าจะไปกินข้าวด้วยกันหน่ะ)ให้ตายเถอะยัยเพื่อนเวรไม่คิดจะโทรบอกกันรึไงเนี่ย
"ช้าของแกเนี่ยช้าแค่ใหนวะ"
(ก็คงอีกประมาณชั่วโมงกว่าๆว่ะ)
"ชั่วโมงกว่าแกไม่คิดจะโทรหาฉันเลยหรอกะจะให้ฉันยืนรอจนขาแข็งตายรึไงยัยเพื่อนเลวว"
(ฉันก็กำลังจะโทรหาแกอยู่แต่แกโทรมาซะก่อน)
"นี่ตกลงฉันผิดใช่ใหม เออก็ได้งั้นฉันไปเดินเลือกหนังสือเองก็ได้เชอะ " ฉันพูดจบแล้วตัดสายทิ้งทันทียัยมิ้นนะยัยมิ้นโทรนัดฉันเองแท้ๆแล้วก็มาเบี้ยวนัดฉันอย่างนี้ คอยดูนะเจอตัวเมื่อใหร่แม่จะสวดให้ยับเลย
"มายืนทำหน้าเอออะไรแถวนี้ยัยก้อนอึ"นายอามทักฉัน วันนี้หมอนี่ใส่ชุดโปรเวทธรรมดาแต่ดูดีเฮะ ผมสีดำยาวสไลด์ระต้นคอถูกจัดแบบไม่ตั้งใจ รับกับใบหน้าขาวใสไร้ที่ติ จมูกโด่ง ดวงตาสีดำของคนเอเซีย ริมฝีปากบางสีชมพู รวมๆแล้วหมอนี่หล่อเป็นบ้า แล้วนี่ทำไมฉันต้องชมหมอนี่ด้วยเนี่ย ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
"จ้องฉันขนาดนั้นเธออยากกินฉันหรอยัยเอ๋อ"
"ใครจ้องนายอย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย"นี่ฉันเผลอจ้องเขานานขนาดนั้นเลยหรอ
"ก็เธอไง จ้องขนาดนั้นหลงในความหล่อของฉันล่ะซิ"นายอามยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนฉันต้องใช้มือดันออกไป
"อย่ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันนะฉันเหม็นปากนายไอ้ปากเน่า"
"ฉันเนี่ยนะปากเน่าสาวๆคนใหนจูบฉันก็มีแต่บอกว่ามันทั้งหวานทั้งหอม^_-"
"นี่นายจูบกับใครมากี่คนแล้วยะ ปากถึงได้เน่าขนาดนี้แหวะ"ฉันทำหน้าสะอิดสะเอียนก่อนจะเดินหนีแต่อีตาบ้านั่นก็ยังเดินตามฉันมาอีกโอ๊ยฉันอยากจะบ้า
"เดี๋ยวซิจะรีบไปใหนเล่า"นายอามเดินตะโกนไล่หลังฉันไม่อายคนบ้างรึไงวะ
"เรื่องของฉัน นายจะตามฉันมาทำไมเล่าไปไกลๆเลยชิ้วๆ"
"ฉันก็จะไปทางนี้นี่ทำไมห้างนี้เธอซื้อไว้รึไงคนอื่นถึงเดินไม่ได้หะยัยดาวเอ๋อ" ห้างนี้เป็นของฉันก็ดีซิยะฉันจะได้ติดป้ายถามนายเข้ามาชิ!
"งั้นก็ตามใจนายๆอยากเดินที่ใหนก็เรื่องของนาย"ฉันหันไปมองค้อนนายอามหนึ่งทีก่อนจะสบัดหน้ากับมาทางเดิม
ปึก โอ๊ะ!ฉันร้องเสียงหลงเพราะดันเดินมาชนกับใครคนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ วันนี้มันวันซวยอะไรของฉันเนี่ย