ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ความจริง
Arm:Talk
ผมยืนมองรุ่นพี่เวฟแห่งเนเวอร์ดรายกับยัยก้อนอึของผม เฮ้ยไม่ใช่ๆเธอยังไม่ใช่ของผมเพราะผมยังไม่ได้บอกเธอเลยว่าผมชอบเธอ ช่างมันเถอะจะบอกไม่บอกเธอก็คงไม่มีวันเป็นของผมได้หรอก ก็ดูซิเธอมีตัวเลือกตั้งมากมายทั้งไอ้หน้าจืดที่อยู่เกรด12แล้วใหนจะยัยพี่กรอีก แล้วนี่อะไรวันนี้เธอกำลังเดินควงแขนพี่เวฟอย่างอย่างสนิทสนมอีกตกลงยัยนี่จะคบกับใครกันแน่นะ แล้วถ้าพี่กรรู้ล่ะเขาจะไม่ทะเลาะกับพี่เวฟรึไงไม่ได้ๆผมต้องเตือนสติยัยก้อนอึซักหน่อย
"พี่อามขาไปใหนมาคะลูกพีชตามหาแทบแย่"ผมเดินคิดเรื่องของยัยก้อนอึจนมาถึงโรงอาหารใหญ่ตั้งแต่เมื่อใหร่ไม่รู้ มารู้อีกทีก็ตอนที่มีเสียงแหลมๆเรียกผมอยู่นี่แหละ
"ตามหา0_0?มีอะไรกับฉันรึป่าว"ผมตอบยัยลูกพีชเจ้าของเสียงแหลมๆที่ยืนเกาะแขนผม ยัยนี่ก็น่าตาน่ารักดีอยู่หรอก ชอบมาเกาะแกะผมและทำตัวเแ็นเจ้าของจนหน้ารำคาญ ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยบอกเธอนะว่ารำคาญแต่พอบอกทีไรเธอก็ทำมึนๆไม่รู้เรื่องทุกทีให้ตายซิ คนที่ผมอยากให้มาเกาะผมเป็นเจ้าของผมเจอหน้ากันทีไรก็เป็นอันต้องด่าผมทุกทีและดูท่าเธอจะเกลียดผมมากเลยล่ะ
"แหมก็ลูกพีชคิดถึงพี่อามนี่คะ แล้วนี่พี่อามกินอะไรรึยังไปกินข้าวเป็นเพื่อนลูกพีชนะๆๆๆน้า"
"คงไม่ได้หรอกฉันต้องไปเรียน แล้วเธอเนี่ยไม่มีคนคบรึไงถึงไม่มีเพื่อนกินข้าว"ผมปฎิเสธยัยลูกพีชอย่างหนักแน่นแต่ดูเหมือนยัยนี่จะไม่เข้าใจแฮะ
"ไปกินเป็นเพื่อนลูกพีชแป๊บเดียวเองโดดซักคลาสคงไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกอย่างนะเพื่อนลูกพีชมีแต่ลูกพีชอยากไปกินกับแฟนอย่างพี่อามมากกว่า"คุณเชื่อใหมผมไม่เคยเจอผู้หญิงน่ากลัวอย่างยัยลูกพีชมาก่อนเลย ยัยนี่น่ากลัวจริง ผมไปตกลงเป็นแฟนกับยัยนี่เมื่อใหร่เนี่ยทำไมผมไม่รู้เรื่องรึว่าตอนเมาไม่นะผมไม่เคยเมาจนจำอะไรไม่ได้และก็ไม่เคยไปเมากับยัยนี่ด้วย
"คงไม่ได้หรอกนะฉันต้องไปแล้ว ค่อยเจอกันนะฉันขอตัว"ผมพูดรัวและแกะมือยัยลูกพีชออกจากแขน เริ่มเดินเร็วๆออกมา ค่อยเจอกันงั้นหรอ ชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลยจะดีกว่าคนอะไรน่ากลัวชะมัดบรือออออออ.....
ผมเดินมาหยุดที่คลาสตัวเองก่อนจะหย่อนก้นลงบนเก้าอี้
"เฮ้ย!ไอ้อามฉันมีข่าวดีมาบอกว่ะ "ไอ้อ๊อฟวิ่งหน้าตาตื่นมาหาผม ทำท่าอย่างกับว่ามันถูกล็อตเตอร์ลี่รางวันที่1งั้นแหละ
"เรื่องอะไรวะ ถ้าไม่ดีจริงมีถีบ"คนกำลังหงุดหงิดถ้ามากวนตอนนี้ผมถีบจริงน่ะหล่ะจะพี่ก็ไม่สน
"ยัยแก้มป่องชื่อจริงชื่ออะไรวะ"มันมาถามทำไมเรื่องนี้วะไอ้ข่าวดีของมันเกี่ยวอะไรกับชื่อยัยเอ๋อ
"อะไรวะข่าวดีแกมันเกี่ยวอะไรกับยัยนั่นงั้นหรอ"
"เออๆถามก็ตอบมาซิวะ ทำหน้าหมางงอยู่ได้"อ้าวเฮ้ย!ผมถีบมันเลยดีใหม
"พีชญา"
"นามสกุลล่ะวะ"อะไรของมันอีกวะอยากรู้ชื่อก็บอกแล้ว ยังจะมาถามนามสกุลอีกมันมากวนผมแน่ๆ
"แกจะสำรวจสำมโนประกรยัยนั่นรึไงวะ"
"โธ่เว้ยถามก็ตอบมาเหอะ อย่ามาถามมากเดียวก็ไม่บอกซะเลยปล่อยให้มันโง่อยู่อย่างนี้แหละดีแล้ว"อ้าไอ้นี่มันเป็นคนจะมาบอกผมเองนะเนี่ยแล้วทำไมอยู่มันมาด่าผมวะ
"เออๆนามสกุล พิสูจณ์สันติิ แล้วไงต่อวะ"
"ก็พี่กรชื่อ พีชกรณ์ พิสูจณ์สันติ"แล้วไงใหนข่าวดีของมัน
"แล้วไงวะ"
"โธ่ไอ้โง่ ก็2คนนั้นเป็นพีน้องกันไง"ไอ้อ๊อฟมันตบหัวผมจนโขกกับโต๊ะ เจ็บครับแต่หา0¢0สองคนนั้นเป็นพี่น้องกันข่าวดีสุดๆ แต่ถ้าสองคนนั้นเป็นพี่น้องกันถ้างั้นแล้วกับรุ่นพี่เวฟล่ะเป็นอะไรกัน กับยัยแก้มป่อง
"แกไม่ดีใจหรอวะแต่ถ้าแกจะจีบยัยนั่นให้ตติดคงยากหน่อยว่ะ เพราะเค้าลือกันว่าพวกพี่เนเวอร์ดรายโครตหวงยัยแก้มป่องเลยโดยเฉพาะพี่กสงสัยงานจะเข้าแกเต็มๆแล้วล่ะไอ้อาม"ไอ้อ๊อฟตบบ่าผมเบาๆใช่ครับผมกำลังงานเข้า แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ
ผมยืนมองรุ่นพี่เวฟแห่งเนเวอร์ดรายกับยัยก้อนอึของผม เฮ้ยไม่ใช่ๆเธอยังไม่ใช่ของผมเพราะผมยังไม่ได้บอกเธอเลยว่าผมชอบเธอ ช่างมันเถอะจะบอกไม่บอกเธอก็คงไม่มีวันเป็นของผมได้หรอก ก็ดูซิเธอมีตัวเลือกตั้งมากมายทั้งไอ้หน้าจืดที่อยู่เกรด12แล้วใหนจะยัยพี่กรอีก แล้วนี่อะไรวันนี้เธอกำลังเดินควงแขนพี่เวฟอย่างอย่างสนิทสนมอีกตกลงยัยนี่จะคบกับใครกันแน่นะ แล้วถ้าพี่กรรู้ล่ะเขาจะไม่ทะเลาะกับพี่เวฟรึไงไม่ได้ๆผมต้องเตือนสติยัยก้อนอึซักหน่อย
"พี่อามขาไปใหนมาคะลูกพีชตามหาแทบแย่"ผมเดินคิดเรื่องของยัยก้อนอึจนมาถึงโรงอาหารใหญ่ตั้งแต่เมื่อใหร่ไม่รู้ มารู้อีกทีก็ตอนที่มีเสียงแหลมๆเรียกผมอยู่นี่แหละ
"ตามหา0_0?มีอะไรกับฉันรึป่าว"ผมตอบยัยลูกพีชเจ้าของเสียงแหลมๆที่ยืนเกาะแขนผม ยัยนี่ก็น่าตาน่ารักดีอยู่หรอก ชอบมาเกาะแกะผมและทำตัวเแ็นเจ้าของจนหน้ารำคาญ ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยบอกเธอนะว่ารำคาญแต่พอบอกทีไรเธอก็ทำมึนๆไม่รู้เรื่องทุกทีให้ตายซิ คนที่ผมอยากให้มาเกาะผมเป็นเจ้าของผมเจอหน้ากันทีไรก็เป็นอันต้องด่าผมทุกทีและดูท่าเธอจะเกลียดผมมากเลยล่ะ
"แหมก็ลูกพีชคิดถึงพี่อามนี่คะ แล้วนี่พี่อามกินอะไรรึยังไปกินข้าวเป็นเพื่อนลูกพีชนะๆๆๆน้า"
"คงไม่ได้หรอกฉันต้องไปเรียน แล้วเธอเนี่ยไม่มีคนคบรึไงถึงไม่มีเพื่อนกินข้าว"ผมปฎิเสธยัยลูกพีชอย่างหนักแน่นแต่ดูเหมือนยัยนี่จะไม่เข้าใจแฮะ
"ไปกินเป็นเพื่อนลูกพีชแป๊บเดียวเองโดดซักคลาสคงไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกอย่างนะเพื่อนลูกพีชมีแต่ลูกพีชอยากไปกินกับแฟนอย่างพี่อามมากกว่า"คุณเชื่อใหมผมไม่เคยเจอผู้หญิงน่ากลัวอย่างยัยลูกพีชมาก่อนเลย ยัยนี่น่ากลัวจริง ผมไปตกลงเป็นแฟนกับยัยนี่เมื่อใหร่เนี่ยทำไมผมไม่รู้เรื่องรึว่าตอนเมาไม่นะผมไม่เคยเมาจนจำอะไรไม่ได้และก็ไม่เคยไปเมากับยัยนี่ด้วย
"คงไม่ได้หรอกนะฉันต้องไปแล้ว ค่อยเจอกันนะฉันขอตัว"ผมพูดรัวและแกะมือยัยลูกพีชออกจากแขน เริ่มเดินเร็วๆออกมา ค่อยเจอกันงั้นหรอ ชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลยจะดีกว่าคนอะไรน่ากลัวชะมัดบรือออออออ.....
ผมเดินมาหยุดที่คลาสตัวเองก่อนจะหย่อนก้นลงบนเก้าอี้
"เฮ้ย!ไอ้อามฉันมีข่าวดีมาบอกว่ะ "ไอ้อ๊อฟวิ่งหน้าตาตื่นมาหาผม ทำท่าอย่างกับว่ามันถูกล็อตเตอร์ลี่รางวันที่1งั้นแหละ
"เรื่องอะไรวะ ถ้าไม่ดีจริงมีถีบ"คนกำลังหงุดหงิดถ้ามากวนตอนนี้ผมถีบจริงน่ะหล่ะจะพี่ก็ไม่สน
"ยัยแก้มป่องชื่อจริงชื่ออะไรวะ"มันมาถามทำไมเรื่องนี้วะไอ้ข่าวดีของมันเกี่ยวอะไรกับชื่อยัยเอ๋อ
"อะไรวะข่าวดีแกมันเกี่ยวอะไรกับยัยนั่นงั้นหรอ"
"เออๆถามก็ตอบมาซิวะ ทำหน้าหมางงอยู่ได้"อ้าวเฮ้ย!ผมถีบมันเลยดีใหม
"พีชญา"
"นามสกุลล่ะวะ"อะไรของมันอีกวะอยากรู้ชื่อก็บอกแล้ว ยังจะมาถามนามสกุลอีกมันมากวนผมแน่ๆ
"แกจะสำรวจสำมโนประกรยัยนั่นรึไงวะ"
"โธ่เว้ยถามก็ตอบมาเหอะ อย่ามาถามมากเดียวก็ไม่บอกซะเลยปล่อยให้มันโง่อยู่อย่างนี้แหละดีแล้ว"อ้าไอ้นี่มันเป็นคนจะมาบอกผมเองนะเนี่ยแล้วทำไมอยู่มันมาด่าผมวะ
"เออๆนามสกุล พิสูจณ์สันติิ แล้วไงต่อวะ"
"ก็พี่กรชื่อ พีชกรณ์ พิสูจณ์สันติ"แล้วไงใหนข่าวดีของมัน
"แล้วไงวะ"
"โธ่ไอ้โง่ ก็2คนนั้นเป็นพีน้องกันไง"ไอ้อ๊อฟมันตบหัวผมจนโขกกับโต๊ะ เจ็บครับแต่หา0¢0สองคนนั้นเป็นพี่น้องกันข่าวดีสุดๆ แต่ถ้าสองคนนั้นเป็นพี่น้องกันถ้างั้นแล้วกับรุ่นพี่เวฟล่ะเป็นอะไรกัน กับยัยแก้มป่อง
"แกไม่ดีใจหรอวะแต่ถ้าแกจะจีบยัยนั่นให้ตติดคงยากหน่อยว่ะ เพราะเค้าลือกันว่าพวกพี่เนเวอร์ดรายโครตหวงยัยแก้มป่องเลยโดยเฉพาะพี่กสงสัยงานจะเข้าแกเต็มๆแล้วล่ะไอ้อาม"ไอ้อ๊อฟตบบ่าผมเบาๆใช่ครับผมกำลังงานเข้า แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น