อาณาจักรเล็กๆในตู้หนังสือ (รีวิวหนังสือ)

ลำดับตอนที่ #7 : รีวิว...กับดักทะเลทราย : Lucy Christopher(แนว Psychological)

กับดักทะเลทราย

ผู้เขียน : Lucy Christopher

สนพ.เพิร์ล

(เรื่องย่อ)

เจมม่า...เด็กสาววัย 16 ปี ถูกลักพาตัวไปจากสนามบินกรุงเทพ ในระหว่างที่เธอและครอบครัวกำลังจะเดินทางไปยังเวียดนาม หญิงสาวถูกพามายังสถานที่แห่งหนึ่ง ในออสเตรเลีย โดยชายหนุ่มที่ชื่อว่า...ไท...

เจมม่าจำแทบไม่ได้ว่าตนเองมายังสถานที่แห่งนี้ได้อย่างไร บ้านไม้หยาบๆที่มีเสบียงครบครันเป็นหลักฐานเดียวว่าเขาเตรียมการไว้นานแล้ว แต่ทว่านอกจากความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเมื่อแรกเจอที่สนามบินแล้ว เธอมั่นใจว่าไม่รู้จักผู้ชายที่ลักพาตัวเธอมาอย่างแน่นอน

ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันเจมม่าหาทางหนี แต่ทว่า ณ สถานที่ที่ไม่มีอะไรมากเกินกว่าทรายหยาบสีแดงเหมือนเลือด และสิ่งมีชีวิตในทะเลทราย ทำให้เขาสามารถพาตัวเธอกลับมาได้ทุกครั้ง

การปฏิบัติที่ดี ความเอาใจใส่ และมิตรภาพที่จริงใจ รวมไปถึงเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตเขา ทำให้เจมม่าเริ่มหวั่นไหว ชายผู้เป็นอาชญากรร้าย...กับ...เด็กสาวผู้โหยหาอิสรภาพนอกกรอบของพ่อแม่ ท่ามกลางบรรยากาศของทะเลทรายอันร้อนระอุ

พระเจ้าเท่านั้นที่รู้บทสรุปของเรื่องราวว่าจะลงเอยเช่นไร

><><><><><>< 

นาตจัง...ชวนเมาท์ 

(มีสปอยล์ค่ะ)

นิยายแปลเรื่องนี้ใช้เวลาอ่านนานมากๆ คือเปิดแล้วทิ้งไว้เกือบปีถึงมาอ่านจนจบในที่สุด การเล่าเรื่องผ่านตัวละครบุรุษที่ 1 ทำให้อิช้านเนือยมากๆกับการอ่านพอสมควร

สำหรับนิยายแปลเรื่องนี้อิช้านจัดไว้ในหมวดอ่านได้เรื่อยๆ ไม่พีคมากค่ะเหมือนเรากำลังนั่งฟังเจมม่าเล่าชีวิตของตัวเองที่ผ่านมาแล้ว  เป็นประสบการณ์เลวร้ายของชีวิต เนื้อหาเขียนจนให้ความรู้สึกคล้ายกับตัวเราเองเป็นเจมม่าเลย มันมีทั้งความหดหู่ สิ้นหวัง ท้อถอย จนไปถึงความเห็นใจ และความรัก

เป็นนิยายที่อ่านแล้วอึดอัดจนคิดว่ามันไม่น่าจะมีอะไร แต่พอคลายปมชีวิตของพระเอกเท่านั้นแหละ อิช้านหดหู่หนักกว่าเดิมเข้าไปอีก ไท(พระเอก)ถูกแม่ทอดทิ้ง พ่อของไทติดเหล้าติดยาและตาคาผับ ปล่อยให้เขากลายเป็นคนเร่ร่อน และพอแม่ติดต่อกลับมา ไทก็เลยตัดสินใจออกจากออสเตรเลียมาตามหาแม่ แต่แม่ก็ย้ายหนีไปอีก จนกระทั่งได้เบอร์ของแม่มา ไทโทรไปหาแม่เพื่อจะได้ยินคำถามที่ว่า "มีเงินไหม" แต่เพราะเขาไม่มีเงิน ผู้หญิงปลายสายก็ปฏิเสธว่าไม่รู้จักไท วินาทีนั้น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าปลายสายคือแม่หรือเปล่า ไทสิ้นหวังและใช้ชีวิตเป็นคนจรอยู่ในลอนดอนนั่นเอง อิช้านรู้สึกว่านี่เป็นชะตากรรมที่โหดร้ายสำหรับผู้ชายคนหนึ่งเลยทีเดียว วัยเด็กที่ไม่สวยงาม ไม่มีอะไรดีงามเลยสักนิด

ส่วนที่เขาเลือกลักพาตัวเจมม่านั่นก็เพราะเขาเคยได้พบกับเธอเมื่อตอน 10 ขวบ เขารู้สึกว่าเจมม่าเป็นคนเดียวที่เขาต้องการ เป็นเหมือนเงาสะท้อนของเขาเอง เขาเฝ้าจับตาดูเธอและเตรียมพร้อม...คืออ่านแล้วรู้สึกเลยว่าพระเอกจิตมากกกกกกกก พระเอกรู้จักนางเอกดี รู้จักพ่อแม่และเพื่อนๆนางเอก รู้จักคนข้างบ้าน รู้ว่าพ่อแม่นางเอกไม่ได้ไปงานโรงเรียน คือรู้แบบเป๊ะๆ แสดงให้เห็นว่า เขาจับตาดูเธอตลอด

และเพราะการจับตาดูอยู่ตลอดมันจึงเป็นแรงผลักที่ลักพาตัวเจมม่ามาจากพ่อแม่ที่ไม่ค่อยมีเวลา และพยายามขีดกรอบให้เธอเดิน

ไทวาดหวังจะสร้างอาณาจักรของตัวเองเพื่ออยู่กับเจมม่าตลอดไป...เพียงสองคน ท่ามกลางทะเลทรายที่สภาพแวดล้อมเลวร้าย

มันเป็นนิยายที่อ่านจบแล้วบอกไม่ถูกเลย ก้ำกึ่งกับความชอบและไม่ชอบมากพอสมควร เอาแบบ 50/50 เลย

แต่ในตอนสรุปจบนี่ชอบมากอาจจะงงๆไปนิด ตอนอ่านรอบแรกแต่พออ่านทวนก็เข้าใจ อยากบอกว่าเป็นนิยายลักพาตัวที่เรียลด้านอารมณ์ ความรู้สึก และบทสรุป มันไม่ใช่นิยายขายฝันอะถึงจบจะไม่สวยงามเท่าไหร่ก็ตาม แต่อิช้านก็ชอบนะ

 ประเด็นที่น่าสนใจคือเรื่อง 'สต็อกโฮล์มซินโดรม' ค่ะ ในเรื่องอธิบายไว้ว่า มันเป็นกลุ่มอาการที่เหยื่อรู้สึกผูกพันกับผู้ที่ทำร้ายตัวเอง แบบที่เราเข้าใจว่าทำไมในนิยายหลายๆเรื่องนางเอกถูกทำร้าย ถูกจับไปขัง ถึงยังรักพระเอกได้นั่นแหละ

ตอนท้ายเรื่องนี่นางเอกต้องคุยกับนักจิตวิทยานะคะ เพราะทุกคนสงสัยว่านางเอกคิดไปเองว่ารักและผูกพันกับพระเอก ตามกลุ่มอาการของสต็อกโฮล์มซินโดรมอย่างที่กล่าวไว้ข้างต้น แต่นางเอกรู้ตัวดีว่าเธอไม่ได้เป็นแบบที่จิตแพทย์สันนิษฐาน เธอเกลียดพระเอก พอๆกับที่รู้สึกดี แต่เธอก็เลือกที่จะให้ทุกอย่างเป็นไปตามกฎหมายเท่านั้นเอง

เล่มนี้จึงจัดเป็นนิยายพล็อตแปลก ถูกใจ แม้ว่าจะอ่านๆวางๆก็ตามค่ะ