อาณาจักรเล็กๆในตู้หนังสือ (รีวิวหนังสือ)

ลำดับตอนที่ #5 : รีวิว...ระบำสายลม : ซอมพอ (แนว Romantic)

ระบำสายลม

ผู้เขียน : ซอมพอ

สนพ. ณ บ้านวรรณกรรม

...เรื่องย่อ...

หลังจากขาดการติดต่อกันไปร่วมสิบปี 'คิมหันต์' ได้กลับมาพบกับน้องน้อยของเขาอีกครั้ง แต่ทว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่เหมือนเดิม 'ตีต้า' ได้กลายเป็นนักร้องชื่อดังที่ใครๆก็รู้จัก เธออยู่ในจุดที่มองไม่เห็นเขา ในขณะที่เขาอยู่ในมุมหนึ่งที่เฝ้ามองเธออย่างเงียบๆ

โชคชะตาพัดพาเธอมาให้พบกับเขาจนได้ การจากลาที่เงียบหายไร้ข่าวคราว ทิ้งเขาไว้ให้จมจ่อมอยู่กับการเฝ้ารออย่างไม่มีจุดหมาย ทำให้เขาโกรธเธอ จนกระทั่งเมื่อมีคำอธิบายความขุ่นข้องทั้งหลายก็มลายสิ้น

ความรักของทั้งสองยังคงพันธนาการหัวใจทั้งคู่ไว้อย่างเหนียวแน่น แต่ทว่าที่ยืนข้างๆของเขา กลับมีหญิงสาวที่เหมาะสมยืนจับจองอยู่แล้ว

...การรอคอยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด...

...ความรักที่ไม่เคยวาดหวัง...

...ความปรารถนาที่อยากจะครอบครองไว้เพียงผู้เดียว...

...ความรับผิดชอบในสิ่งที่ควรกระทำ...

...การเลือกที่ต้องแลกมาด้วยน้ำตาของใครบางคน...

><><><><><>< 

นาตจัง...ชวนเมาท์

ก่อนอื่นต้องบอกว่าโชคดีมากๆ ที่อิช้านสามารถเติมไฟในการอ่านนิยายด้วยงานเขียนเล่มนี้ค่ะ ขอบอกว่าประทับใจมากๆ ประทับใจสุดๆ ไฟในการอ่านลุกโชน หลังจากที่ริบหรี่มาหลายวัน นับเป็นนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกถึงความละเมียดในอารมณ์ และความละเอียดในการปั้นตัวละคร เหตุผล การกระทำ การตัดสินใจ...ทุกอย่างรับกันอย่างพอเหมาะลงตัวพอดี เรื่องราวอาจจะเรียบและดำเนินไปเรื่อยๆ แต่เนื้เรื่องและเนื้อหาชวนให้เราอยากรู้ต่อจริงๆค่ะ

กระทั่งเรื่องจดหมาย...ที่เหมือนสาบสูญไปโดยไร้ความหมาย ตอนอ่านยังคิดอยู่เลยว่า ผู้เขียนเจตนาทิ้งไปเลยหรือเปล่านะ แต่ก็เปล่าค่ะ ผู้เขียนไม่ได้ปล่อยทิ้งอย่างที่คิดแต่กลับทำให้มันกินนัยลึกซึ้งขึ้นไปอีก ด้วยการอยู่ผิดที่ผิดทางของมัน แม้ไม่ถึงมือผู้รับที่แท้จริงแต่จดหมายกลับต่อชีวิตให้กับผู้รับอีกคนได้อย่างเหลือเชื่อ

หลังจากที่อ่านจบแล้วอิช้านหลงรักทุกตัวละครค่ะ ไม่ว่าจะเป็น พระเอก นางเอก เบนโจ พาไลย์ ชมปอง หรือแม้กระทั่งเอพิลที่รู้จักเพียงผ่านๆ แค่นางเอกกับเบนโจพูดถึงและอ่านอีเมลของเธอเท่านั้น

เล่มนี้จัดเป็นนิยายหน่วงค่ะ ไม่ใช่ดราม่าขัดแย้งจัดจ้าน มีตัวร้ายกรี๊ดกร๊าดตบตี แต่เป็นความหน่วงที่อ่านแล้วแบบว่า ทำไมทางเลือกต้องมีแค่นี้ ทำไมเลือกแบบนี้ไม่ได้ ทำไม...ทำไม...และทำไม เกิดคำถามอยู่ตลอดเวลาจริงๆ

ภาษานิยายนี่แจ่มมากในความรู้สึกค่ะ คมและนวล อ่านแล้วเห็นภาพกระแทกใจ ให้รายละเอียดทั้งอารมณ์และความรู้สึกได้เป็นอย่างดีจนคาดไม่ถึง เรียกได้ว่าเป็นงานละเอียดอ่อนที่มีทั้งการทอดความหวาน ทอดความเศร้าอยู่ในแต่ละบรรทัดให้อารมณ์ของคนอ่านอ้อยอิ่งอย่างนั้น

แถมตัวละครแต่ละตัวสะท้อนปม ปัญหา ที่บ่มเพาะมาได้อย่างดีด้วย พล็อตเรื่องอาจเรียบไม่หวือหวา แต่บอกเลยว่าตั้งแต่เปิดอ่านยังวางไม่ลงจนกระทั่งจบค่ะ

(ขอยกตัวอย่างหลายจุดที่ชอบมาด้วย อินแบบจริงจังมากกกกกก)

"กฎคือความเปลี่ยนแปลง ความจริงต่างหากไม่เคยเปลี่ยน"

"คนเราจะไม่เดินทางไปไหนไกลกว่าหัวใจตัวเอง"

"ความบังเอิญนั้นไม่มี มีแต่เหตุที่เรารู้กับเหตุที่เราไม่รู้"

...ร่างเพรียวสูงที่ยืนอยู่หน้าเกลียวคลื่น แหงนเงยขึ้นมองฟ้า หรือ...บางทีเขาอาจจะกำลังเทคืนน้ำตาให้หลั่งลงกลับสู่หัวใจ...

...หญิงสาวนึกอยากรู้ คนเราต้องใช้ความสะเทือนร้าวมากแต่ไหนนะ น้ำในร่างกายจึงกลั่นแล้วขับออกมาเป็นน้ำตา...

"ถ้าความสุขของเราคือการทำร้ายคนอื่นอีกไม่รู้กี่คน...เค้านึกไม่ออกเลยว่าเราจะมีความสุขได้ยังไง"

"จริงๆแล้วไม่มีใครรู้หรอกว่า 'สายลม' มาจากไหน และจะเดินทางไปไหน 'ใบไม้' รู้แต่ว่า เดี๋ยวก็กลับมา"

"ถ้าเลือกได้ จะขอเป็นสายลม เพราะต้นไม้จะไม่ทำอะไรเลย นอกจาก...รอ"

"ทะเลมันอยู่ตรงหน้าเธอ เธอทำให้ทะเลมันหายไปได้งั้นเหรอ สิ่งที่เธอทำได้คือปิดตาตัวเอง แต่ทะเลยังอยู่ เพราะมันมีอยู่ทุกครั้งที่เธอยืนยันว่ามันไม่มี เธอจะทนได้งั้นหรือ เพราะเมื่อพูดออกไปแล้วเธอจะต้องยืนกรานอย่างนั้นตลอดไป”

 เห็นไหมคะงานเล่มนี้ อิช้านขอแนะนำเลยค่ะ งานดีๆ ภาษาดีๆ มันเยี่ยมจริงๆ ประทับใจจนต้องเอามาบอกต่อเลยค่ะ